Staphylococcus Aureus Hemolityczny - Objawy, Drogi Zakażenia I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Staphylococcus hemolityczny

Zadowolony:

• Objawy gronkowca hemolitycznego
• Sposoby zakażenia gronkowcem hemolitycznym
• Leczenie gronkowców hemolitycznych
• Zapobieganie hemolitycznym gronkowcom

Staphylococcus aureus hemolityczny to bakteria wywołująca reakcje infekcyjne i zapalne w organizmie człowieka. Nazwa mikroorganizm hemolityczny wynika z jego zdolności do hemolizy, czyli zniszczenia. Staphylococcus aureus hemolityczny jest bakterią warunkowo patogenną dla ludzi, zdolną do wywoływania różnych procesów ropnych.

Wielkość bakterii może dochodzić do 1,3 mikrona, osadzają się w grupach przypominających kiść winogron. Najczęściej występuje w pachach, pachwinie i kroczu. Charakterystyczną cechą gronkowców hemolitycznych jest ich superoporność na leki przeciwbakteryjne.

Objawy gronkowca hemolitycznego

Dopóki odporność człowieka nie będzie działała prawidłowo, nie powinien martwić się infekcją gronkowcami.

Jednak gdy tylko ochrona słabnie, gronkowce hemolityczne zaczynają się aktywnie namnażać i mogą prowadzić do różnych chorób, w tym:

• Uszkodzeniom górnych dróg oddechowych towarzyszy tworzenie ropnej płytki na migdałkach, ropne wydzielanie z nosa, ból w dotkniętym obszarze.
• Zmianom skórnym towarzyszą ropne stany zapalne, takie jak: rozwój ropni, czyraków, krost.
• Zapalenie wsierdzia, czyli reakcja zapalna zlokalizowana w wyściółce serca, może być również wywołana przez hemolityczne gronkowce.
• Uszkodzenia cewki moczowej i zapalenie pęcherza, które wyraża się w częstym oddawaniu moczu, ropnej wydzielinie i pojawieniu się bólu.
• Uszkodzenie układu oddechowego, w szczególności opłucnej i płuc, objawiające się kaszlem z wydzieliną ropnej plwociny, brakiem powietrza, zasinienie ust itp.
• Uszkodzenia układu pokarmowego, które obejmują żołądek i jelita. Charakteryzują się występowaniem miejscowego bólu, biegunki, wymiotów, nudności i wzdęć.
• Uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego, ropień mózgu.
• Zmiany septyczne, gdy wszystkie układy narządów są objęte procesem patologicznym, ponieważ infekcja rozprzestrzenia się poprzez krew.
• Uszkodzenie tkanki kostnej i stawów objawiające się sztywnością ruchów, występowaniem bólu i zaczerwienienia skóry w okolicy zapalenia.

Ponadto każdej z chorób z reguły towarzyszy wzrost temperatury ciała, spadek zdolności do pracy, brak chęci do jedzenia i senność. Te objawy są wynikiem ogólnego zatrucia organizmu.

Sposoby zakażenia gronkowcem hemolitycznym

Aby doszło do infekcji, konieczny jest bezpośredni kontakt z bakteriami. Infekcja może być przenoszona:

• Kropelki unoszące się w powietrzu, gdy osoba, która mówi, kaszle lub kicha, staje się źródłem rozprzestrzeniania się.
• Przez kontakt, przez jakiekolwiek artykuły gospodarstwa domowego, a nawet przez uścisk dłoni. Szczególnie niebezpieczne są osoby z otwartymi ropnymi ranami.
• Pożywieniem, czyli spożyciem skażonej żywności. Bakterie mogą dostać się do żywności zarówno od chorego zwierzęcia, jak i od chorego człowieka.

Wśród czynników ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo infekcji, można zauważyć przede wszystkim nieprzestrzeganie podstawowych umiejętności higienicznych. Ponadto do infekcji przyczyniają się choroby przewlekłe, osłabiona odporność, infekcje wirusowe, niekontrolowane przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych i dysbioza.

Leczenie gronkowców hemolitycznych

Leczenie należy rozpocząć od określenia wrażliwości gronkowców hemolitycznych na określony lek. Jeśli nie ma czasu na oczekiwanie na wyniki analizy, z reguły terapia zakażenia gronkowcami rozpoczyna się od zastosowania chronionych penicylin. Może to być sulbaktam, amoksycylina lub klawulant. Wybór leków determinuje wysoką odporność bakterii na leki z serii penicylin. Natomiast połączenie ampicyliny z kwasem klawulanowym może pomóc przezwyciężyć tę oporność.

Po uzyskaniu wyniku analizy wrażliwości gronkowców hemolitycznych na antybiotyki można wymienić wcześniej wybrany środek. Wśród najczęściej stosowanych: makrolidy, linkozamidy, cefalosparyny.

O tym, że należy zakończyć przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych, decyduje wyłącznie lekarz. W żadnym wypadku nie należy naruszać przepisanego schematu leczenia ani samodzielnie przerywać przyjmowania antybiotyku, ponieważ grozi to rozwojem nadoporności bakterii i brakiem środków na jej neutralizację.

Ponadto podczas leczenia należy stosować leki objawowe. Tak więc, aby wyeliminować ból i obniżyć temperaturę ciała, przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. W zależności od lokalizacji infekcji można przeprowadzić miejscowe leczenie, np. Płukanie gardła roztworami antyseptycznymi, płukanie nosa itp. Szczególnie wrażliwe na chlorheksydynę, chlorofil, furacylinę są gronkowce.

Jeśli środki przeciwbakteryjne nie są w stanie poradzić sobie z hemolitycznymi gronkowcami, wówczas można zastosować działający przeciwko niemu bakteriofag lub toksoid.

W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie nie tylko aktywnej postaci bakterii, ale także eliminacji jej nośnika. Na przykład, jeśli mówimy o kobiecie w ciąży. Przepisano jej szczepienie podskórnie toksoidem gronkowcowym.

Zapobieganie hemolitycznym gronkowcom

Aby zapobiec zakażeniu gronkowcem hemolitycznym i zapobiec rozprzestrzenianiu się zakażenia, zaleca się następujące środki zapobiegawcze:

• Terminowa identyfikacja pacjentów z zakażeniem hemolitycznym i odpowiednią terapią;
• Nie należy lekceważyć zasad higieny osobistej, które sprowadzają się przede wszystkim do regularnego mycia rąk i używania wyłącznie własnych środków pielęgnacyjnych;
• Eliminacja przewlekłych ognisk infekcji, które przyczyniają się do zmniejszenia odporności;
• Odmowa samodzielnego leczenia środkami przeciwbakteryjnymi;
• Przyjmowanie kompleksów witaminowo-mineralnych;
• Częsta wentylacja pomieszczeń i sprzątanie na mokro, szczególnie w miejscach, w których gromadzi się duża liczba ludzi.

Autor artykułu: Lazarev Oleg Vladimirovich | ENT

Wykształcenie: W 2009 roku uzyskał dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” na Państwowym Uniwersytecie w Pietrozawodsku. Po odbyciu stażu w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Murmańsku uzyskał dyplom z Otorynolaryngologii (2010)