Autohemoterapia - Wskazania I Przeciwwskazania, Schemat

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Autohemoterapia: wskazania i schemat

Autohemoterapia była kiedyś dość popularną procedurą. Potem zainteresowanie nią nieco osłabło i teraz zaczyna nabierać nowego wigoru. Stosowany jest głównie przez pacjentów, którzy za niewielkie pieniądze chcą pozbyć się trądziku na twarzy, a także oczyścić skórę z innych wysypek krostkowych.

Mówiąc najprościej, autohemoterapia to transfuzja krwi żylnej w pośladek. Lekarze są bardzo niejednoznaczni co do tej procedury. Niektórzy eksperci uważają, że autohemoterapia jest metodą sprawdzoną w czasie, podczas gdy inni są zdania, że nie będzie z niej żadnego efektu. Jako dowód przytaczają fakt, że autohemoterapia została wynaleziona przez chirurga Augusa Biera w 1905 r., Kiedy mieli powierzchowne zrozumienie innych metod leczenia. Należy jednak zauważyć, że przy pomocy autohemoterapii Beer z powodzeniem leczył pacjentów ze złamaniami.

Współczesny przemysł farmakologiczny oferuje ludziom najszerszy wybór środków do regulacji układu odpornościowego. Autohemoterapia jest stosowana jako dodatkowa metoda leczenia, której celem jest przede wszystkim eliminacja procesów zapalnych. Znajduje również zastosowanie w przemyśle kosmetycznym w celu poprawy kondycji skóry twarzy. Przed podjęciem decyzji o zabiegu należy bardziej szczegółowo przestudiować wszystkie jego zalety i wady, zapoznać się z możliwymi przeciwwskazaniami i skutkami ubocznymi.

Zadowolony:

• Przeciwwskazania do autohemoterapii
• Wskazania do autohemoterapii
• Jak wygląda procedura
• Odmiany autohemoterapii
• Cena autohemoterapii

Przeciwwskazania do autohemoterapii

Autohemoterapia to zabieg polegający na pobraniu określonej ilości krwi z żyły pacjenta, a następnie wstrzyknięciu jej do mięśnia lub pod skórę.

Jednak podskórne wstrzyknięcie krwi nie jest techniką zbyt popularną, ponieważ po jej wykonaniu w miejscu wstrzyknięcia pojawia się krwiak, a także istnieje możliwość zapalenia. W takim przypadku pacjent odczuwa bolesne odczucia, skóra trochę puchnie, stan zdrowia może zostać zaburzony. Po wstrzyknięciu zastrzyku do mięśnia pośladkowego dużego wystarczy ciepły kompres, aby złagodzić dyskomfort.

Autohemoterapia praktycznie nie ma przeciwwskazań. Wcześniej zalecano powstrzymanie się od zabiegu tylko dzieciom, kobietom w ciąży i matkom karmiącym.

Współczesna medycyna zabrania wstrzykiwania własnej krwi w następujących przypadkach:

• Ostry zawał mięśnia sercowego.
• Ciężkie arytmie.
• Guzy nowotworowe w organizmie. Osoba, która dowiedziała się o jego diagnozie, może zdecydować się na dowolną metodę leczenia. Należy jednak zaznaczyć, że w zakresie pozbycia się onkologii autohemoterapia okazuje się nieskuteczna, a nawet może zaszkodzić.
• Napady padaczkowe, nerwice i inne zaburzenia psychiczne.

Nie zaleca się wykonywania transfuzji krwi osobom, które charakteryzują się zwiększoną wrażliwością emocjonalną, nie mogą znieść widoku krwi itp.

Przed podjęciem decyzji o autohemoterapii należy skonsultować się z lekarzem, aby upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.

Wskazania do autohemoterapii

Autohemoterapia to procedura, która ma szereg efektów terapeutycznych. Czasami można zobaczyć informację, że ta metoda leczy z wirusa brodawczaka ludzkiego, z opryszczki, z wirusa cytomegalii, pomaga w menopauzie, sprzyja resorpcji zrostów w okolicy miednicy, a nawet leczy bezpłodność. W rzeczywistości nie należy oczekiwać cudów od autohemoterapii.

Metoda ta ma na celu pobudzenie sił odpornościowych organizmu, a także uruchomienie procesów metabolicznych. Dlatego często służy do usuwania krostkowych wysypek na skórze. W tym przypadku autohemoterapia naprawdę działa.

Ponadto autohemoterapia może być stosowana wspomagająco w przypadku następujących schorzeń:

• Procesy zapalne układu oddechowego o przebiegu przewlekłym.
• Zapalenie żeńskich narządów płciowych.
• Reakcje zapalne skóry.
• Zmniejszona odporność na tle urazów, po operacji, po ekspozycji na promieniowanie itp.
• Trądzik młodzieńczy, ropnie skórne, wysypki skórne spowodowane zmianami hormonalnymi.
• Wrzody troficzne na tle cukrzycy.
• Infekcja opryszczkowa.
• Zwiększona odporność w okresie menopauzy.

Autohemoterapia to swego rodzaju immunokorektor, który pozwala na zwiększenie odporności organizmu. Jednak nie zawsze można przewidzieć, jak układ odpornościowy zareaguje na taką stymulację. Aby ocenić prawdopodobny efekt zabiegu, konieczne jest wcześniejsze przeprowadzenie badania immunologicznego, a dopiero potem podjęcie decyzji o autohemoterapii.

Jak wygląda procedura

Podczas pierwszego zabiegu pod skórę wstrzykuje się nie więcej niż 1 ml własnej krwi. Stopniowo jego ilość jest zwiększana, zwiększając objętość do 10 ml, a następnie objętości te stopniowo zaczynają się zmniejszać. Jednak podskórne wstrzyknięcie krwi wiąże się z ryzykiem wystąpienia reakcji zapalnej, w której wzrasta temperatura ciała, pojawiają się dreszcze i bóle mięśni.

2 ml krwi można wstrzyknąć do mięśnia pośladkowego, który pobiera się z ludzkiej żyły. Iniekcję umieszcza się w górnej zewnętrznej ćwiartce pośladka.

Zabieg powtarza się po 1-2 dniach, ale ilość krwi zwiększa się do 4 ml. Podczas trzeciego wstrzyknięcia, które również wykonuje się po 1–2 dniach, objętość krwi dostosowuje się do 6 ml.

Kolejny schemat procedury:

• Czwarty zastrzyk to 8 ml krwi.
• Piąty zastrzyk to 10 ml krwi.
• Szóste wstrzyknięcie 10 ml krwi.
• Siódmy zastrzyk - 8 ml krwi i tak dalej, aby zmniejszyć zgodnie z proponowanym schematem.

Podczas zabiegu konieczne jest przestrzeganie wszystkich warunków sterylności. Autohemoterapia polega na wykonaniu dwóch wstrzyknięć - jednej dożylnej podczas pobierania krwi i drugiej domięśniowej, gdy jest wstrzykiwana do organizmu człowieka. Dlatego jeśli zabieg przeprowadzany jest nie w szpitalu, ale w domu, co jest wysoce niepożądane, ważne jest, aby zwrócić odpowiednią uwagę na przestrzeganie wszystkich standardów sterylności.

Przykładowe wyniki leczenia: przed i po autohemoterapii trądziku:

Odmiany autohemoterapii

Autohemoterapia, jak każda metoda leczenia, stale się rozwija i poprawia.

Współczesna medycyna oferuje takie możliwości jego realizacji jak:

• Hemopuncture. W tym przypadku krew jest pobierana z żyły od pacjenta iw małych dawkach jest wstrzykiwana w punkty bólowe na całym ciele. W tym celu można stosować zarówno czystą krew, jak i krew wzbogaconą środkami homeopatycznymi. Ta metoda leczenia została opracowana przez belgijskiego homeopatę Jana Kerschota.
• Autohemoterapia krokowa. Ta metoda polega na wprowadzeniu krwi, która została wzbogacona środkami homeopatycznymi. Wcześniej również próbowali wstrzyknąć antybiotyki do krwi żylnej, ale szybko porzucono tę procedurę. Etapowa autohemoterapia została opracowana przez homeopatę Hansa-Heinricha Reckewega. Był dziedzicznym homeopatą i przejął interes ojca. Hans-Heinrich miał również doświadczenie w komunikacji z założycielem autohemoterapii - Augustem Bierem, od którego poszerzył swoją wiedzę.
• Używanie krwi autologicznej do leczenia. Ta metoda polega na wykonaniu pewnych manipulacji z krwią przed ponownym wprowadzeniem jej pacjentowi. Krew można zamrozić, ozonować, poddać działaniu promieniowania ultrafioletowego i rentgenowskiego. Jednak do wykonania takiego zabiegu potrzebny jest nie tylko specjalistyczny sprzęt, ale także wiedza medyczna.
• Połączenie autohemoterapii z terapią ozonem. W tym przypadku zabieg przeprowadza się zgodnie ze schematem klasycznym, ale do krwi dodaje się ozon - O3 (tlen triatomiczny). Ta procedura nazywa się małą autohemoterapią ozonową. Jest też świetna autohemoterapia ozonowa. W takim przypadku z żyły pobierane jest 150 ml krwi, wzbogacane ozonem i ponownie wstrzykiwane do żyły. Uważa się, że ta procedura pozwala szybko pozbyć się zespołu chronicznego zmęczenia.
• Połączenie autohemoterapii i hirudoterapii. W tym przypadku pacjent jest umieszczany na problematycznych obszarach ciała pijawek, a następnie wstrzykuje się tam własną krew żylną.

Wszystkie wymienione procedury są niedopuszczalne do wykonania w domu. Mają szerszą listę wskazań i przeciwwskazań w porównaniu z klasyczną autohemoterapią. Należy również wziąć pod uwagę, że autohemoterapia jest alternatywną metodą leczenia, która nie została szczegółowo zbadana i przetestowana przez oficjalną medycynę. Dlatego przed podjęciem decyzji warto zasięgnąć porady lekarza.

Cena autohemoterapii

Koszt zabiegu różni się w zależności od tego, gdzie zostanie wykonany. Tak więc w nowoczesnych moskiewskich centrach medycznych cena może osiągnąć 28 tysięcy rubli za kurs autohemoterapii, składający się z 10 procedur. Z dala od stolicy Rosji, w „prostszych” placówkach, koszt leczenia może sięgać 6-7 tys. Rubli. Pojedynczy zastrzyk własnej krwi kosztuje od 400 do 1000 rubli za zastrzyk.

Autor artykułu: Shutov Maxim Evgenievich | Hematolog

Wykształcenie: W 2013 roku ukończył Kurski Państwowy Uniwersytet Medyczny i uzyskał dyplom „Medycyny Ogólnej”. Po 2 latach ukończyła rezydenturę na specjalności „Onkologia”. W 2016 roku ukończył studia podyplomowe w Narodowym Centrum Medyczno-Chirurgicznym im. Pirogowa.