Psychoza Epileptyczna - Ostra I Przewlekła Psychoza Epileptyczna

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Ostra i przewlekła psychoza epileptyczna

Zadowolony:

• Ostra psychoza epileptyczna
• Przewlekła psychoza epileptyczna

Co to jest psychoza epileptyczna?

Psychoza epileptyczna (ostra lub przewlekła) jest częstym klinicznym objawem padaczki. Ostre psychozy są zwykle przemijające. Przewlekłe mogą trwać rok i częściej występują w późniejszych stadiach choroby.

Zdaniem różnych autorów psychozy epileptyczne występują u 2,5–5% pacjentów. Czas trwania choroby wpływa na prawdopodobieństwo wystąpienia psychozy. W bardziej odległych stadiach choroby zwiększa się prawdopodobieństwo psychozy. Ostre psychozy są częstsze u pacjentów z padaczką niż przewlekłe.

Ostra psychoza epileptyczna

Ostra psychoza epileptyczna może trwać nawet kilka dni, więc czasami może trwać nawet kilka tygodni i nie jest uzależniona od napadów i stanów splątania. Te objawy psychotyczne, często w postaci ostrej reakcji paranoidalnej, są nieodłączne u pacjentów z padaczką płata skroniowego w okresie spontanicznej remisji, w okresie przyjmowania leków przeciwdrgawkowych.

Z kolei ostre epileptyczne zaburzenia psychiczne dzielą się na psychozy z otępieniem i bez otępienia świadomości. Psychoza z przytłumieniem świadomości oznacza stany oniroidalne lub mroczne.

Stany zmierzchu nie są związane z napadami; z reguły trwają kilka dni. W przededniu napadu pacjent ma zaburzenia autonomiczne, którym towarzyszy niewytłumaczalny strach. Częściej obserwuje się stany po napadzie, mają one dłuższą i bardziej złożoną strukturę. Towarzyszą im halucynacje, agresja, napięcie emocjonalne, zaburzenia ruchowe.

Stany oniryczne są stosunkowo rzadkie. W okresach epileptycznej jednej tarczycy pacjenci doświadczają halucynacji słuchowych i wzrokowych o fantastycznym charakterze. Pacjent postrzega otaczający go świat w zniekształcony sposób, jak niebo czy piekło, wokół widać katastrofy i kataklizmy czy masowe uroczystości. Jednocześnie pacjent może ustawić się jako Bóg, apostoł lub inna potężna postać rzeczywista lub fikcyjna.

W takim stanie pacjent czuje swoje znaczenie, rozwiązuje globalne problemy ludzkości, komunikuje się z możnymi tego świata. Psychozy przejawiają się w przerażeniu, złości, złośliwości lub zachwycie, ekstazie, euforii. Zaburzenia ruchowe mogą objawiać się ostrym podnieceniem i letargiem. W przeciwieństwie do stanu zmierzchu, pacjent dostrzega iluzoryczne zaburzenia, ale absolutnie amnezje rzeczywistą sytuację.

Ostre zaburzenia padaczkowe bez otępienia dzielą się na dwie grupy: psychozy afektywne i ostre paranoidy. Ostre zaburzenia afektywne objawiają się stanami maniakalnymi i depresyjnymi. Reprezentują je stany dysforyczne, depresyjne, którym czasami towarzyszy witalna melancholia, niepokój, pobudzenie i hipochondryczne majaczenie. Manię wesołej bezczynności można zastąpić chęcią aktywności.

Ostre stany paranoiczne są niestabilne w treści i wyrażają się w figuratywnym (sensorycznym) delirium. Pacjent wszędzie widzi zagrożenie i niebezpieczeństwo, w spokojnych przemówieniach słyszy brudną sztuczkę, wyśmiewanie, obelgi.

Przewlekła psychoza epileptyczna

Przewlekłe psychozy epileptyczne są dziś słabo poznane, występują rzadziej niż ostre zaburzenia psychiczne. Termin ten jest zwykle stosowany do zaburzeń z objawami halucynacyjnymi i urojeniowymi. Znane są następujące objawy przewlekłych psychoz: zespół halucynacyjno-paranoidalny, paranoidalny, paranoidalny, zespół Kandinsky'ego.

Stan halucynacyjno-paranoidalny charakteryzuje się pseudohalucynacjami, halucynacjami wzrokowymi i słuchowymi. Jednocześnie zniekształcona zostaje percepcja własnego ciała i otaczającej rzeczywistości. Pacjent rozwija urojenia, samooskarżanie, manię prześladowań. Napady są hamowane i ustępują przed wystąpieniem ataku psychozy.

Zespołowi paranoidalnym towarzyszą urojeniowe idee o dobrodusznym lub agresywnym charakterze. Pacjent myśli, że jest Bogiem, świętym lub nadczłowiekiem i może kontrolować losy ludzi i świata. Albo pacjent widzi we wszystkim zagrożenie, haczyk, pomysł prześladowania przez szpiegów, tajne organizacje go nie opuszczają.

Zespół paranoi przebiega bez halucynacji, a pacjent ma urojenia reformizmu, idee o charakterze wynalazczym. Pacjent ma wobec innych ostrożny, podejrzliwy stosunek, wydaje się, że mu zazdroszczą i przeszkadzają w realizacji jego pomysłów. Czasami pacjenci deklarują, że są chorzy na różne schorzenia i wymagają badania i leczenia.

Zespół Kandinsky'ego charakteryzuje się pseudohalucynacjami, systematycznymi urojeniami, objawem otwartości (pacjent nie kryje myśli).

Jednak do dziś związek i wzorzec między epilepsją a psychozą nie został precyzyjnie zdefiniowany.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.