Choroba POChP (przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc) - Przyczyny, Objawy, Stadia, Rozpoznanie, Leczenie I Profilaktyka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

POChP

Przyczyny, objawy, stadia i rozpoznanie choroby POChP

Definicja przewlekłej obturacyjnej choroby płuc

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest niezależną chorobą postępującą, charakteryzującą się nie tylko składową zapalną, ale także zmianami strukturalnymi w naczyniach krwionośnych i tkance płucnej. Ponadto należy wspomnieć o poważnych naruszeniach niedrożności oskrzeli. Taka niedrożność jest zlokalizowana w okolicy dalszych oskrzeli. Choroba ta jest wydzielona z wielu typowych przewlekłych procesów ważnych dla układu oddechowego.

Udowodniono, że przewlekła obturacyjna choroba płuc najczęściej dotyka mężczyzn po 40 roku życia. Zajmuje czołowe miejsce wśród wszystkich przyczyn niepełnosprawności. Ponadto ryzyko śmiertelności jest wysokie nawet wśród ludności w wieku produkcyjnym.

Wraz ze wzrostem produkcji śluzu oskrzelowego i wzrostem jego lepkości powstają najkorzystniejsze warunki do szybkiego wzrostu bakterii. W tym przypadku drożność oskrzeli zostaje zakłócona, zmienia się tkanka płucna i pęcherzyki płucne. Postęp choroby bezpośrednio prowadzi do obrzęku błony śluzowej oskrzeli, wydzielania śluzu i skurczów mięśni gładkich. Często w POChP łączą się powikłania bakteryjne i dochodzi do nawrotów infekcji płuc.

Zdarza się, że przebieg przewlekłej obturacyjnej choroby płuc znacznie pogarszają poważne zaburzenia wymiany gazowej, które objawiają się znacznym spadkiem tlenu we krwi i wzrostem ciśnienia krwi. Takie stany wywołują niewydolność krążenia, która prowadzi do zgonu u około 30% pacjentów z tym rozpoznaniem.

Przyczyny POChP

Za główny powód uważa się palenie tytoniu. Wśród innych czynników powodujących rozwój przewlekłej obturacyjnej choroby płuc są infekcje dróg oddechowych w dzieciństwie, zagrożenia przemysłowe, współistniejące patologie oskrzelowo-płucne, a także przygnębiający stan środowiska. U niewielkiej liczby pacjentów choroba ma podłoże genetyczne, czego wyrazem jest niedobór białka alfa-1-antytrypsyny. To on powstaje w tkankach wątroby, chroniąc płuca przed poważnymi uszkodzeniami.

Z reguły przewlekła obturacyjna choroba płuc jest uważana za chorobę zawodową wielu pracowników kolei, górników, robotników budowlanych, a także pracowników mających kontakt z cementem. Często choroba ta występuje wśród specjalistów z branży metalurgicznej i celulozowo-papierniczej. Predyspozycje genetyczne i czynniki środowiskowe powodują przewlekłe procesy zapalne wewnętrznej wyściółki oskrzeli, co znacznie obniża miejscową odporność.

Objawy i stadia POChP

Istnieje kilka klasyfikacji przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Na etapie zerowym choroba objawia się silnym wydzielaniem plwociny i ciągłym kaszlem na tle niezmienionej czynności płuc. Pierwszy etap charakteryzuje się przewlekłym kaszlem, produkcją plwociny i niewielkimi zaburzeniami obturacyjnymi. W warunkach umiarkowanych można zaobserwować różne objawy kliniczne, które nasilają się przy pewnym obciążeniu. W tym przypadku postępują wyraźne zaburzenia obturacyjne.

W trzecim stadium choroby, podczas wydechu, zwiększa się ograniczenie przepływu powietrza. Można zauważyć wzrost zaostrzeń i wzrost duszności. W skrajnie poważnych stanach pojawiają się ciężkie formy niedrożności oskrzeli, które mogą zagrozić życiu człowieka. Rozwija się serce płucne i rozpoznaje się niebezpieczną niewydolność oddechową.

Należy wspomnieć, że we wczesnych stadiach przewlekła obturacyjna choroba płuc może mieć charakter tajemniczy. Często charakterystyczna klinika choroby objawia się w umiarkowanych warunkach. POChP charakteryzuje się silnym kaszlem z dusznością i flegmą. Czasami we wczesnych stadiach występuje epizodyczny kaszel, któremu towarzyszy uwolnienie dużej ilości śluzowej plwociny. W tym okresie niepokoi również duszność z intensywnym wysiłkiem. Kaszel staje się trwały dopiero w miarę postępu choroby.

Wraz z początkiem dołączenia do określonej infekcji obserwuje się duszność spoczynkową, a plwocina staje się ropna. Przebieg przewlekłej obturacyjnej choroby płuc rozwija się w postaci rozedmy płuc lub oskrzeli. Wielu pacjentów z oskrzelowymi typami choroby skarży się na kaszel, obfite wytwarzanie plwociny. Można również zauważyć zatrucie, sinicę skóry i niebezpieczne ropne zapalenie oskrzeli, a także znaczną niedrożność z łagodną rozedmą płuc.

Pacjenci z rozedmową postacią POChP charakteryzują się dusznością wydechową, która charakteryzuje się trudnościami w wydychaniu. W tym przypadku rozedma płuc silnie przeważa nad typową niedrożnością oskrzeli. Skóra pacjenta jest szaro-różowa, a klatka piersiowa beczkowata. Należy wspomnieć, że przy korzystnym łagodnym przebiegu wszyscy pacjenci dożywają do starości.

W większości przypadków postępujący rozwój choroby komplikuje ostra niewydolność oddechowa i zapalenie płuc. Czasami rozpoznaje się samoistną odmę opłucnową, wtórną czerwienicę, pneumosklerozę i zastoinową niewydolność serca. W bardzo ciężkich stadiach u niektórych pacjentów może rozwinąć się serce płucne lub nadciśnienie płucne. W absolutnie wszystkich przypadkach choroba prowadzi do obniżenia jakości życia i aktywności.

Diagnoza POChP

Terminowe rozpoznanie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc może wydłużyć oczekiwaną długość życia pacjentów i znacząco poprawić jakość ich życia. Zbierając anamnestyczne dane, współcześni specjaliści zawsze zwracają uwagę na czynniki produkcji i obecność złych nawyków. Główną metodą diagnostyki funkcjonalnej jest spirometria. Ujawnia pierwsze oznaki choroby.

Ważny jest również pomiar wskaźników objętości i prędkości. Obejmują one pojemność życiową płuc, pojemność wymuszoną i objętość jednego wymuszonego wydechu na sekundę. Do diagnozy wystarczający jest stosunek i sumowanie zidentyfikowanych wskaźników. Aby ocenić nasilenie i charakter zapalenia oskrzeli, stosuje się cytologiczną metodę badania plwociny pacjentów. W fazie zaostrzenia plwocina zawsze ma lepki i jednocześnie ropny charakter.

Kliniczne badania krwi pomagają zidentyfikować policetomię, która jest możliwa ze względu na rozwój niebezpiecznej hipoksemii tylko przy dolegliwościach oskrzelowych. Określa się liczbę erytrocytów, hemoglobiny, hematokrytu i lepkości krwi. Główne objawy niewydolności oddechowej to skład gazu w schronie. Aby wykluczyć inne podobne choroby, pokazano prześwietlenia klatki piersiowej. POChP charakteryzuje się deformacją ścian oskrzeli, a także zmianami w tkance płuc o charakterze rozedmowym.

EKG może ujawnić rozwój nadciśnienia płucnego, a diagnostyczna bronchoskopia jest niezbędna do oceny stanu błon śluzowych oskrzeli i zebrania analizy ich wydzielin.

Leczenie POChP

Za główny cel terapii choroby uważa się spowolnienie wszystkich postępujących procesów, usunięcie niedrożności i wykluczenie niewydolności oddechowej. Właśnie to jest potrzebne, aby wydłużyć czas trwania i jakość życia pacjentów. Eliminacja przyczyny choroby, takiej jak palenie czy czynniki przemysłowe, jest niezbędnym leczeniem w terapii złożonej. Leczenie rozpoczyna się od nauczenia pacjenta korzystania z przekładek, inhalatorów i nebulizatorów oraz samooceny.

W tym samym czasie leki mukolityczne i rozszerzające oskrzela są przepisywane w celu rozcieńczenia plwociny i rozszerzenia światła oskrzeli. Następnie zwykle przepisuje się glikokortykosteroidy wziewne, a podczas zaostrzeń antybiotykoterapię. W razie potrzeby zalecana jest rehabilitacja oddechowa i dotlenienie organizmu. Zmniejszenie tempa rozwoju POChP jest możliwe tylko przy metodycznym kompleksowym leczeniu, które jest dobierane odpowiednio dla każdego indywidualnego pacjenta.

Z reguły rokowanie jest korzystne w stosunku do całkowitego wyzdrowienia pacjentów. Wraz ze stałym postępem choroby mówią o niepełnosprawności. Należy zwrócić uwagę, że do głównych kryteriów prognostycznych należy wykluczenie czynników prowokujących, a przede wszystkim przestrzeganie przez pacjenta zaleceń terapeutycznych.

Zapobieganie POChP

Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest zapobieganie dalszemu rozwojowi przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP). Powstrzymanie się od palenia jest głównym warunkiem progresji choroby. Niedopuszczalne jest również palenie bierne. Zintegrowane podejście do choroby zagwarantuje wydłużenie średniej długości życia.

Należy również zwrócić szczególną uwagę na inne infekcje dróg oddechowych, które mogą wywołać nawrót POChP. W zapobieganiu zaostrzeniom za obiecujące uważa się długotrwałe stosowanie specjalnych leków mukolitycznych, które mają działanie przeciwutleniające.

Ponieważ POChP jest chorobą nieuleczalną, konieczne jest prowadzenie odpowiedniego trybu życia, kontrolowanie objawów, dzięki czemu można znacznie spowolnić rozwój choroby. Właściwe kryteria profilaktyczne pozwolą pacjentowi wrócić do dobrych warunków życia.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.