Dalsza Polineuropatia

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Dalsza polineuropatia

Polineuropatia dystalna jest jednym z rodzajów polineuropatii. Jest to choroba charakteryzująca się procesem obumierania włókien nerwowych, co z kolei pociąga za sobą utratę wszelkiej wrażliwości i dalszy rozwój owrzodzeń stóp. Choroba ta jest najczęstszym powikłaniem rozwijającym się w cukrzycy, co znacznie obniża sprawność pacjenta i generalnie zagraża jego życiu i zdrowiu.

Głównym rodzajem uszkodzenia włókien nerwowych u pacjentów z cukrzycą jest tzw. Polineuropatia dystalna. W przypadku tego typu polineuropatii w większości przypadków dotyczy to kończyn dolnych i czasami kończyn górnych.

Najczęstszym objawem polineuropatii dystalnej jest ból. Zwykle są to ciągnące i tępe bóle. Czasami ból osiąga taki poziom, że nie pozwala spać w nocy. Zespół bólowy nasila się, gdy pacjent odpoczywa, ale można go również zaobserwować podczas długotrwałego chodzenia. Dość często dają się odczuć parestezje, które objawiają się w postaci odrętwienia, uczucia „pełzania”, mrowienia, chłodu lub, odwrotnie, pieczenia. Uczucie ciężkości, a nawet osłabienia nóg.

Ramiona, przedramiona i uda - mogą też boleć uda. Ból można odczuć podczas dotykania górnej części podudzia - jest to jeden z głównych objawów w diagnostyce niebezpiecznej polineuropatii dystalnej. W przypadku braku odpowiedniego leczenia patologia staje się coraz poważniejsza.

Początkowe objawy dystalnej neuropatii cukrzycowej objawiają się w palcach kończyn dolnych; wraz z rozwojem procesu w palcach kończyn górnych dają się odczuć podobne objawy pogorszenia wrażliwości. Choroba rzadko zaczyna się w ramionach dystalnych.

Dystalna polineuropatia zwykle dotyczy cienkich, czasem grubych włókien nerwowych. Jeśli cienkie włókna są bardziej dotknięte chorobą, choroba charakteryzuje się znacznym spadkiem temperatury i wrażliwością na ból. W przypadku uszkodzenia grubych włókien wrażliwość dotykowa jest częściowo lub całkowicie tracona. Objawy dystalnej neuropatii cukrzycowej obserwuje się u około 40% osób z cukrzycą, około połowa z nich skarży się na ból.

Dalszy rozwój polineuropatii dystalnej może prowadzić do poważnych zaburzeń narządu ruchu - osłabienia kończyn dolnych i atrofii mięśni. Proces pocenia się pacjenta wyraźnie się pogarsza, a skóra staje się bardziej sucha. Nabywane są typowe deformacje kości.

Kolor skóry również nieznacznie się zmienia, uzyskując jasnoróżowy, wręcz czerwonawy odcień, na podudziach i tylnej części stopy pojawiają się symetryczne obszary pigmentacji. Paznokcie mogą zanikać lub, przeciwnie, ulegać deformacji.

n

W efekcie rozwija się osteoartropatia, która charakteryzuje się płaskostopiem, zarówno poprzecznym, jak i podłużnym, zwiększonym odkształceniem stawu skokowego, a także zwiększeniem rozmiaru stopy w wymiarze poprzecznym. Takie zmiany obserwowane w stopie mogą być jedno- lub dwustronne.

Długotrwały ucisk w obszarze deformacji kości ostatecznie nieuchronnie prowadzi do pojawienia się wrzodów neuropatycznych, zwykle na zewnątrz stopy i między palcami. Takie wrzody przez pewien czas nie powodują bólu z powodu częściowo utraconej wrażliwości, a dopiero rozwój procesu zapalnego zwraca uwagę na tę wadę.

W związku z tym szczególnie ważne jest wczesne rozpoznanie polineuropatii dystalnej - zmniejsza to ryzyko powstania języka, a nawet możliwej amputacji kończyny dolnej. Niestety, nie ustalono dotychczas standardu określania nieprawidłowości neuropatycznych u pacjenta z cukrzycą.

Aby zdiagnozować polineuropatię dystalną, wystarczy zidentyfikować następujące kryteria, zgodnie ze skalą objawów. Obejmują one łagodne objawy bez objawów lub obecności oraz drobne objawy z łagodnymi objawami.

Aby dokładniej określić stopień nasilenia objawów klinicznych, należy przeprowadzić dodatkowe badanie neurologiczne na obecność zaburzeń czuciowo-ruchowych. Badanie to obejmuje szczegółowe badanie absolutnie wszystkich rodzajów wrażliwości i definicję odruchów.

Główną przyczyną postępującego rozwoju neuropatii dystalnej jest przede wszystkim obecność dużych ilości glukozy. Pod tym względem najskuteczniejszą metodą leczenia choroby, która pozwala odwrócić proces w przeciwnym kierunku, jest stałe monitorowanie poziomu glikemii we krwi. Ponadto konieczne jest leczenie objawowe, co jest ważne przy łagodzeniu bólu.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.