Włośnica U Ludzi - Pierwsze Oznaki I Objawy, Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 02:16

Włośnica u ludzi

Włośnica jest jedną z odmian robaczycy. Choroba jest spowodowana spożyciem małego pasożyta należącego do klasy nicieni. Dojrzałe płciowo Trichinella składa swoje larwy w jelicie człowieka, a następnie larwy wchodzą do mięśni wraz z krwią i pozostają tam w stanie uśpienia. Po 3-4 tygodniach od początku infekcji larwy rozwijają się i są pokryte torebką. Czynnikiem sprawczym choroby jest okrągły robak o długości do 0,5 mm, przybierający postać spirali.

Zadowolony:

• Występowanie włośnicy
• Metody infekcji włośnicą
• Pierwsze oznaki i objawy włośnicy
• Diagnostyka włośnica
• Leczenie włośnicy
• Leczenie objawów włośnicy
• Zapobieganie włośnicy
• Jak sprawdzić mięso pod kątem włośnicy?
• Jak gotować mięso, aby wykluczyć infekcję włośnicy?

Występowanie włośnicy

Włośnica u ludzi należy do kategorii biohelminthiasis, ponieważ jest wywoływana przez pasożytnicze robaki - włośnicę. Chorobę rozpoznaje się zarówno u zwierząt, jak iu ludzi. Głównymi gatunkami zwierząt najczęściej dotkniętymi włośnicą są: wilk, lis, niedźwiedź, borsuk, dzik. Świnie domowe są również podatne na ten typ robaczycy. Zwykle ma to miejsce, gdy świnie są na wolnym wybiegu, kiedy staje się dostępne do spożycia mięso martwych zwierząt i małych gryzoni.

Przyczyny powszechnego występowania włośnicy:

• Dobra zdolność przystosowania się patogenu do wysokich i niskich temperatur zapewniła mu życie w wielu strefach klimatycznych;
• Ciało ludzkie jest wyjątkowo podatne na tę chorobę;
• Grupowe ogniska robaczycy nie są rzadkością wśród członków jednej grupy lub jednej rodziny, którzy jedli mięso z włośniami;
• Powtarzające się infekcje występują z powodu niestabilnej odporności powstałej po początkowej inwazji.

Trichinella mutuje, pojawiają się nowe formy nicieni, które nie tworzą torebki, a także gatunki pasożytujące na ptakach.

Metody infekcji włośnicą

Trichinella przedostaje się do organizmu człowieka drogą pokarmową podczas spożywania skażonego mięsa. Pasożyty w mięsie giną podczas obróbki cieplnej, więc głównym zagrożeniem jest niedogotowane, suszone i surowe mięso. Szczególnie niebezpieczne są zarażona wieprzowina, mięso fok, mięso niedźwiedzia, mięso dzika.

Rozwój włośnicy w organizmie człowieka po zakażeniu:

Czas od infekcji	Proces
1-1,5 godziny	Larwa uwolniona z torebki jest wprowadzana do błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy i znajdującej się pod nią tkanki łącznej.
1 dzień	Larwa zamienia się w dojrzałego robaka.
3-4 dni	Dojrzała samica składa larwy (jedna samica jest w stanie wyprodukować od 100 do 2000 nowych robaków). Larwy dostają się do naczyń krwionośnych i wraz z krwią są transportowane do mięśni.
42-56 dni	Czas, w którym dorosła samica może składać larwy.
17-18 dni od momentu złożenia larw przez samicę	Larwy dojrzewają w mięśniach i stają się zaraźliwe dla nowego żywiciela.
3-4 tygodnie od momentu złożenia larw przez samicę	Larwa jest pokryta kapsułką. Rok później następuje zwapnienie kapsułek.
10-40 lat	Jest to okres, w którym larwa w postaci torebki jest w stanie przetrwać w mięśniach żywiciela.

Pierwsze oznaki i objawy włośnicy

Włośnica u ludzi nie powoduje widocznych fizycznych uszkodzeń organizmu. Nie ma zmian w tkance mięśniowej. Białka tworzące organizm pasożyta są szkodliwe dla zdrowia. Są to bardzo silne alergeny, obce substancje. Wywołana przez nie najsilniejsza reakcja alergiczna prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i stawów.

Okres inkubacji włośnicy. Trwa od 5 do 30 dni, częściej 10-25 dni. Brak objawów choroby. Istnieje wzór - im cięższa postać robaczycy, tym dłuższy okres utajony (utajony).

Okres szczytowy. Długi okres rozwoju objawów wskazuje na rozwój ciężkiej postaci włośnicy.

Postać łagodna do umiarkowanej - objawy:

• Hipertermia. Temperatura nieznacznie wzrasta, ponad 37 ° C, dzienna amplituda oscyluje w granicach 1 ° C.
• Obrzęk ciała i kończyn. Jego przyczyną jest reakcja alergiczna na wprowadzenie obcego białka. Charakterystycznym objawem jest „żabia pysk” u pacjenta.
• Ból mięśni kończyn górnych i dolnych, mięśni pleców, szyi, oczu, gardła, otrzewnej. Silny ból zaczyna się w mięśniach łydek, wpływa na mięśnie szyjne i mięśnie żucia. Ból nasila się wraz z palpacją i ruchem. Mogą zacząć przeszkadzać pacjentowi od 1-3 dni od wprowadzenia pasożyta do organizmu. Wczesny początek bólu mięśni jest oznaką ciężkiej włośnicy.

Wysypka na skórze. Ma różne formy:

1. W postaci pokrzywki alergicznej - różowe pęcherze o różnych rozmiarach, które bledną po naciśnięciu;
2. Swędzące pęcherze uniesione ponad powierzchnię skóry (wysypka macicy);
3. Grupy płytek łączących się ze sobą (wysypka grudkowa).

Powikłania w ciężkich postaciach włośnicy:

• Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych to zapalenie wyściółki mózgu.
• Zapalenie płuc (eozynofilowe zapalenie płuc). Choroba jest spowodowana zwiększonym stężeniem eozynofili w tkance płucnej - produktów reakcji alergicznej. Być może rozwój zapalenia opłucnej, pojawienie się objawów astmy oskrzelowej.
• Zapalenie mięśnia sercowego - zapalenie mięśnia sercowego z powodu alergii i nadmiernej odpowiedzi immunologicznej. Częściej niż inne powikłania staje się przyczyną śmierci pacjentów.
• Zapalenie nerek to stan zapalny tkanki nerek.
• Wirusowe zapalenie wątroby to stan zapalny wątroby.
• Silny ból mięśni prowadzi do częściowego lub całkowitego upośledzenia ruchomości.

Śmiertelność w ciężkiej chorobie wynosi 10-30% całkowitej liczby pacjentów. Najczęstszy okres występowania zgonów to 4-8 tygodni od początku zakażenia. W łagodniejszych postaciach pacjenci wracają do zdrowia po 5-6 tygodniach.

Objawy włośnicy w zależności od stadium choroby

Objawienie się włośnicy we wczesnym stadium zmiany zależy od stężenia pasożytów w organizmie. Dalszy rozwój choroby uzależniony jest od rozprzestrzeniania się larw w mięśniach oraz stanu układu odpornościowego pacjenta. Najpoważniejsze powikłania robaczycy wiążą się z niewystarczającą reakcją organizmu na wprowadzenie obcego białka do organizmu, a nie na aktywność włośni i ich larw.

Etap	Czas od momentu infekcji	Objawy
	7 dni	Larwy włośni przy spożyciu doustnym zlokalizowane są w jelicie cienkim. Utrwalają się w błonie śluzowej, powodując zapalenie ściany jelita. W ciągu 55 dni w jelicie cienkim larwy przekształcają się w osobniki dojrzałe płciowo, zapładniają się i pojawiają się nowe pokolenie larw. Jedna samica Trichinella produkuje do półtora tysiąca osobników. Objawy wczesnego stadium włośnicy: Naprzemienna biegunka z zaparciami; Ból w okolicy nadbrzusza; Nudności i wymioty; Brak apetytu.
	2-4 tygodnie	Larwy rozpoczynają migrację w tkankach ciała, wnikając w mięśnie. Przedostają się z jelita przez naczynia krwionośne i limfatyczne. Po wniknięciu do krwi larwy włośni są utrwalane we włóknach mięśni. Rozwijają się, rosną, uwalniając alergeny do krwi. Odurzenie zaczyna się w organizmie, rozwijają się reakcje alergiczne. Obrzęk okołooczodołowy jest charakterystycznym objawem włośnicy. Mięśnie oczu zaatakowane przez larwy ulegają stanom zapalnym i puchną z powodu dużej ilości płynu śródmiąższowego. Górne i dolne powieki oraz grzbiet nosa są opuchnięte, przy ruchu oczu pojawia się ból. Krwotoki w siatkówce i pod spojówką oczu są spowodowane uszkodzeniem ścian naczyń krwionośnych przez włośnię. Niezbędne objawy to świąd i łzawienie oczu. Hipertermia utrzymuje się od 1 do 2 tygodni, jest reakcją na działanie toksyn wydzielanych przez robaki. Temperatura ciała może osiągnąć 38-40 ° C. Opuchlizna tkanek twarzy - spowodowana połknięciem Trichinella w mięśniach języka i mięśniach żucia. Wysypka wpływa na skórę twarzy. Obrzęk może rozprzestrzenić się na tkankę mózgową, miąższ płuc. Ból głowy jest reakcją na toksyczne uszkodzenie mózgu. Ból mięśni jest konsekwencją uszkodzenia mięśni przez włośnię. Rozpoczyna się w kończynach i rozprzestrzenia się na szyję i ramiona. Im wyższa koncentracja robaków w organizmie, tym intensywniejszy ból i bardziej ograniczony ruch. Zakłócenia ośrodkowego układu nerwowego - bezsenność, depresja są spowodowane uszkodzeniem komórek nerwowych. Dysfagia - problemy z połykaniem spowodowane rozmnażaniem się larw w mięśniach żujących i połykających. Problemy z oddychaniem, kaszel - objawy pojawiają się na skutek wydzielania plwociny w wyniku reakcji alergicznej, konfliktu między antygenami i przeciwciałami. Wysypka - pojawiają się grudki, plamy, pęcherze w wyniku reakcji alergicznej na toksyny pasożytów.
	6 tygodni do 6 miesięcy po zakażeniu	W tym okresie następuje regeneracja tkanek. Larwy osiągają wielkość 0,8 mm, przyjmują kształt spirali. Obca inkluzja (larwa) jest odgradzana przez torebkę z tkanki mięśniowej i przestaje się rozwijać. Toksyny włośni nie dostają się do organizmu, objawy choroby stają się mniej intensywne, stopniowo ustają. Kapsułka jest zwapniona, sole te mogą zniszczyć larwę. Czasami larwa Trichinella zachowuje żywotność do 25 lat, bez wpływu na dobrostan człowieka. Objawy fazy regeneracji: Przywrócenie funkcji dotkniętych narządów w 15-20 dni; Bóle mięśni utrzymują się do 2 miesięcy; Zwiększone stężenie eozynofili odnotowuje się do 3 miesięcy. Objawy choroby mogą być zamazane, zamaskowane jako inne choroby. Istnieją trzy oznaki włośnicy, zawsze odnotowywane przez lekarza po spożyciu skażonego mięsa: Hipertermia; Wzrost liczby eozynofili we krwi; Obrzęk tkanek wokół oczu (obrzęk okołooczodołowy)

Objawy włośnicy u ludzi mogą być podobne do objawów zapalenia mięśni, alergii i chorób zakaźnych. Ten obraz prowadzi do tego, że pacjent nie jest świadomy pojawienia się helminthiasis.

Objawy włośnicy u dzieci

Aby zarazić dziecko, wystarczy zjeść niewielki kawałek mięsa z włosieniem o wadze 10-15 g, które nie zostało poddane pełnej obróbce termicznej. Okres utajony trwa od 5 do 45 dni. Im krótszy ten okres, tym cięższa postać choroby u dziecka.

1. Wczesne objawy. Trwa 7-14 dni, po wyzdrowieniu przez 7-10 dni występuje niewielka symptomatologia.

   • Hipertermia do 38,5 ° C:
   • Lekki obrzęk twarzy;
   • Łagodny ból mięśni;
   • Obrzęk powiek;
   • Wzrost stężenia eozynofili o 10-12%.

2. Objawy na umiarkowanym etapie. Ostry okres trwa do 3 tygodni, rehabilitacja - 2-3 tygodnie po wyzdrowieniu.

   • Hipertermia do 40 ° C, leki przeciwgorączkowe zmniejszają ją o nie więcej niż 1 ° C;
   • Ból mięśni, stawów, brzucha i gardła;
   • Wysypka na skórze;
   • Opuchlizna twarzy;
   • Wyniki ogólnego badania krwi: podwyższenie ESR (powyżej 17 mm / h), podwyższenie leukocytów (do 8,8 · 10 ⁹ / l), podwyższenie stężenia eozynofili do 25-40%.

3. Objawy na ciężkim etapie. Leczy się na oddziale chorób zakaźnych szpitala, bez terapii dziecko może umrzeć.

   

   • Hipertermia do 41 ° C;
   • Powiększenie wątroby i śledziony;
   • Zaburzenia OUN: majaczenie, pobudzenie, napady padaczkowe;
   • Ataki silnego bólu brzucha;
   • Biegunka, nudności, wymioty;
   • Silny ból mięśni, powikłany skurczami;
   • Krwotok podskórny i wysypka;
   • Wskaźniki ogólnego badania krwi: Leukocyty do 30-40x10 ⁹ / l; ESR do 50-60 mm / h; stężenie eozynofili sięga 80 - 90%;
   • Butle i białka w moczu.

Leczenie włośnicy u dzieci przeprowadza się za pomocą leków przeciwrobaczych (Tiabendazol, Vermox) w zależności od masy ciała i wieku dziecka.

Leki stosowane w objawowym leczeniu włośnicy:

• Ibuprofen, Paracetamol - w celu obniżenia gorączki, uśmierzenia bólu;
• Tsetrin, Loratadin - leki przeciwhistaminowe zmniejszające zatrucie i objawy alergii;
• Papaweryna, No-shpa - leki przeciwskurczowe łagodzące ból;
• Witaminy z grupy C i B dla wzmocnienia odporności.

Rehabilitacja po chorobie prowadzona jest za pomocą sesji masażu, kąpieli z solą morską i ziołami leczniczymi oraz kompleksem gimnastyki leczniczej.

Diagnostyka włośnica

Ogólna analiza krwi. W przypadku włośnicy u człowieka zawartość eozynofili, rodzaju leukocytów, znacznie wzrasta we krwi. Stężenie białych krwinek najczęściej wzrasta wraz z silnymi reakcjami alergicznymi, w tym alergiami towarzyszącymi włośnicy.

Zmiany w składzie krwi, u których zdiagnozowano włośnicę:

• Liczba eozynofili sięga od 50 do 80% całkowitej liczby leukocytów;
• Wzrost stężenia leukocytów jest oznaką aktywacji odporności i obecności procesu zapalnego w organizmie.

Objawy te pojawiają się natychmiast po zakażeniu i utrzymują się 2-3 miesiące po wyzdrowieniu.

Diagnostyka serologiczna. Przeprowadza się analizę reakcji krwi na przyłączenie antygenów uzyskanych z larw nicieni. Przeciwciała przeciwko nim powstają w reakcji na wprowadzenie robaków pasożytniczych.

Rodzaje diagnostyki serologicznej:

Skrót	Rozszyfrowanie	Esencja
RSK	Uzupełnij reakcję wiązania	Jeśli we krwi pacjenta znajdują się przeciwciała, łączą się one z antygenem i przyłączają do siebie cząsteczkę dopełniacza - specjalną substancję, która bierze udział w reakcjach immunologicznych. W takim przypadku reakcja zostanie uznana za pozytywną.
RNGA	Pośrednia reakcja hemaglutynacji	Opiera się na zdolności erytrocytów do sklejania się, gdy przeciwciało i antygen znajdują się na ich powierzchni.
ELISA	Połączony test immunosorbentu	Reakcja zachodzi między przeciwciałami i antygenami. Specjalne enzymy służą jako etykieta, która pozwala ocenić wynik.
RAFA	Reakcja immunofluorescencyjna	W materiale znajduje się specjalna etykieta, która powoduje świecenie po reakcji przeciwciała z antygenem.
REMA	Reakcja przeciwciał znakowanych enzymatycznie.	Wynik można ocenić za pomocą specjalnej etykiety, która jest enzymem.

Dożylny test alergiczny. Jest przeprowadzany w celu wywołania reakcji alergicznej w odpowiedzi na podanie antygenu włośnicy. Porcję roztworu antygenu wstrzykuje się pod skórę. Obecność choroby rozpoznaje się po pojawieniu się przekrwienia i zaczerwienienia w miejscu wstrzyknięcia. Ta metoda może zdiagnozować włośnicę już od 2 tygodni od zarażenia nicieniami. Pozytywny wynik testu alergicznego utrzymuje się 5-10 lat.

Biopsja mięśni. Odbywa się przy braku pozytywnego wyniku innych metod badawczych. Biomateriał uzyskany za pomocą igły z mięśnia pacjenta jest badany pod mikroskopem.

Badanie mięsa chorych zwierząt. Przy wielokrotnym powiększeniu bada się mięso zwierzęcia - podejrzewane źródło infekcji. Za pomocą mikroskopu w tkankach chorego zwierzęcia znajdują się kapsułki z larwami.

Leczenie włośnicy

Leki przeciwrobacze (leczenie mające na celu zwalczanie czynnika wywołującego chorobę):

• w ciągu pierwszych trzech dni; 100 mg 3 razy dziennie;
• następne 10 dni; 500 mg 3 razy dziennie.

Dzieci do lat 7: 25 mg leku 3 razy dziennie. Dzieci w wieku 7 lat; 9 lat: 3 razy dziennie, 50 mg. Powyżej 10 lat:

• w ciągu pierwszych trzech dni; 100 mg 2-3 razy dziennie;
• następnie przez 10 dni, 500 mg 3 razy dziennie.

Spożywać po posiłkach. (; Kompletna książka referencyjna specjalisty chorób zakaźnych; pod redakcją DMN, prof., Korespondujący członkowie RAE i REA Eliseeva Yu. Yu.,; Eksmo;, 2007)

Narkotyk	Wskazania i efekty	Sposób stosowania
	Zakłóca wchłanianie glukozy przez robaki oraz syntezę ATP w ich organizmie - głównego nośnika energii. W wyniku zaburzeń metabolicznych robaki giną. Mebendazol jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży i karmiących.	0,3 - 0,6 g (1 - 2 tabletki 0,1 g trzy razy dziennie) przez 10 - 14 dni. (Podręcznik „Vidal”, 2010)
	Działa w podobny sposób jak mebendazol. Najbardziej aktywny przeciwko larwalnym formom robaków. Dostępny w tabletkach 0,2 grama. Przeciwwskazane w ciąży, choroby siatkówki.	Przyjmować w dawce 10 mg na kilogram masy ciała pacjenta przez 10 do 14 dni. (Podręcznik „Vidal”, 2010)
	Substancja aktywna; mebendazol. Sprawność 90%	Dorośli przyjmują przez pierwsze trzy dni - 100 mg 3 razy dziennie. Kolejne 10 dni - 500 mg 3 razy dziennie Dzieci do lat 7: 25 mg leku 3 razy dziennie. Dzieci w wieku od 7 do 9 lat: 3 razy dziennie po 50 mg. Dzieci powyżej 10 roku życia przyjmują przez pierwsze 3 dni - 100 mg 2-3 razy dziennie, następnie przez 10 dni 500 mg 3 razy dziennie Spożywać po posiłkach. („Complete handbook of infectious disease” pod redakcją DMN, prof., Korespondenci RAE i REA Eliseeva Yu. Yu., „Eksmo”, 2007)
	Sprawność wynosi 90%.	Dawka dla dzieci i dorosłych wynosi 25 mg na kg masy ciała (dawka (mg) = masa ciała (kg) * 25). Podziel na 2 dawki co 12 godzin. Przebieg przyjęcia jest kontynuowany przez 3-5 dni, po czym zgodnie ze wskazaniami powtarza się po 7 dniach (zgodnie z zaleceniami lekarza). Poświęć godzinę po posiłku. („Complete handbook of infectious disease” pod redakcją DMN, prof., Korespondenci RAE i REA Eliseeva Yu. Yu., „Eksmo”, 2007)

Leczenie objawów włośnicy

	Pomagają radzić sobie ze stanami zapalnymi wywołanymi reakcjami alergicznymi w organizmie pacjenta.	Zgodnie z zaleceniami lekarza.
	Wyświetlane, gdy temperatura ciała wzrośnie powyżej 38; C.	Zgodnie z zaleceniami lekarza.
	Czynniki hormonalne hamujące układ odpornościowy i reakcje alergiczne.	Leki hormonalne są stosowane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Wysokie prawdopodobieństwo zgonu, częste przejście choroby do ciężkiej postaci, duża liczba powikłań to dobre powody, aby leczyć włośnicę wyłącznie w warunkach szpitalnych. Mimo to od 10 do 30% przypadków kończy się śmiercią.

Pacjenci z ciężkimi uszkodzeniami mięśni wymagają szczególnej opieki, ponieważ są całkowicie unieruchomieni i przykuli do łóżka. Aby przywrócić mobilność, pacjenci są rehabilitowani metodami masażu i fizjoterapii.

Uzupełnieniem objawowego leczenia włośnicy u ludzi jest terapia witaminowa, leki pobudzające krążenie, chroniące wątrobę i mózg (w przypadku uszkodzenia tych narządów).

Zapobieganie włośnicy

Środki zapobiegania włośnicy:

• Pieczenie mięsa (zwłaszcza wieprzowiny) powinno odbywać się w wysokiej temperaturze - min. 74 ° C wewnątrz kawałka mięsa przez co najmniej 15 sekund. W takich warunkach larwy włośni z pewnością umrą, jeśli nie zostaną jeszcze pokryte zwapnioną torebką. W przeciwnym razie larwy nie ucierpią nawet przy takim ogrzewaniu. Larwy mają czas, aby pokryć się torebką z długim przebiegiem choroby u zwierzęcia, które jest nosicielem włośni.
• Skutecznym sposobem na zabicie włośni jest zamrażanie jej przez 20 dni w temperaturze -15 ° C lub trzymanie przez trzy dni w temperaturze -20 ° C.
• Podczas hodowli świń nie należy pozwalać im na swobodny wypas, aby zwierzęta nie zjadły zakażonej padliny. Konieczne jest regularne niszczenie szczurów w miejscu przebywania zwierząt i na podwórku fermy.
• Szczególnie niebezpieczne jest spożywanie mięsa dzikich zwierząt zarażonych włośnicą. Rodzaje nicieni, które pasożytują na mięśniach niedźwiedzi, borsuków i fok, różnią się znacznie od Trichinella spp. Nie umierają nawet po długotrwałym zamrożeniu. Wymagane jest długotrwałe gotowanie termiczne takiego mięsa. Pod tym względem mięso dzikiego ptactwa może być również niebezpieczne.

Imprezy masowe mające na celu zapobieganie ogniskom włośnicy

Rospotrebnadzor prowadzi systematyczny monitoring warunków przetrzymywania zwierząt hodowlanych na mięso. Sprzedaż mięsa nie jest prowadzona bez badania go na włośnicę. Taka kontrola prowadzona jest na rynku oraz w wyspecjalizowanych sklepach. Nie gwarantuje się bezpieczeństwa mięsa sprzedawanego w spontanicznych punktach sprzedaży detalicznej.

Jak sprawdzić mięso pod kątem włośnicy?

Larwy włośni występują u wielu gatunków zwierząt. Mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi musi przejść kontrolę epidemiczną. Najbardziej niebezpieczne rodzaje mięsa to wieprzowina, mięso niedźwiedzia, mięso dzika.

Wygląd skażonego mięsa praktycznie nie różni się od wyglądu zdrowej tuszy. Stężenie Trichinella w dotkniętej tkance sięga 200 sztuk na 1 gram. Badanie mięsa przeprowadza się w laboratorium przy użyciu mikroskopu. Po analizie na tuszy umieszcza się specjalny stempel.

Gdzie można wykonać test na włośnicę?

W stacji sanitarno-epidemiologicznej lub w laboratorium weterynaryjnym rynku spożywczego pobierane są próbki z tuszy zwierzęcia. Próbki o masie nie większej niż 5 g pobiera się z obszarów o zwiększonym ukrwieniu: mięśni żucia, języka, mięśni międzyżebrowych, przepony.

Nawet jedna odkryta włośnia jest przyczyną niszczenia wszystkich zwłok uważanych od tamtej pory za niezdatne do spożycia.

Weterynaryjna kontrola laboratoryjna jest nieobecna na targach spontanicznych, podczas masowego uboju zwierząt gospodarskich, kiedy konsumowane są trofea myśliwskie. Niestety Trichinella spp. Można znaleźć nawet w 30% mięs uznanych za jadalne. Zapobieganie infekcjom - dokładne gotowanie mięsa. Jest to szczególnie ważne w przypadku jedzenia zwierzyny łownej w regionach, w których włośnica jest endemiczna.

Jak gotować mięso, aby wykluczyć infekcję włośnicy?

Larwa włośni w grubości tkanki mięśniowej może być niezawodnie chroniona przez torebkę przed uszkodzeniem. Nie czyni go to mniej niebezpiecznym, ale także zwiększa ochronę pasożyta przed ekstremalnymi temperaturami. Myśliwi, którzy polowali na zwierzynę łowną, oraz wieśniacy, którzy hodują i tną wieprzowinę na swoim podwórku, nie zawsze prowadzą badania nad włośnicą. Prawidłowe gotowanie mięsa może zapobiec chorobie.

Najważniejsze to osiągnąć temperaturę 80 ° C w ciągu 15 minut na całej grubości elementu.

Najlepszy sposób gotowania mięsa:

• Gotowanie mięsa pokrojonego na kawałki o grubości nie większej niż 8 cm przez 2,5 godziny;
• Smażenie i duszenie mięsa przez 1,5 godziny (kawałki nie powinny być grubsze niż 2,5 cm);
• Smalec można spożywać tylko w postaci stopionej.

Niebezpieczne produkty mięsne:

• Wędzone kiełbaski domowe i niegotowane;
• Mięso zamrożone w niewystarczająco niskiej temperaturze;
• Dania z mięsa mielonego;
• Surowy boczek i mięso;
• Krwawe steki;
• Pieczona szynka;
• Mięso wędzone i suszone.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.