Tularemia U Ludzi - Czynnik Wywołujący Tularemię, Objawy, Leczenie I Zapobieganie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Tularemia u ludzi

Co to jest tularemia?

Tularemia to choroba zakaźna wywoływana przez bakterię francisella tularensis. Wnika do organizmu człowieka po ukąszeniu przez chore zwierzęta lub po spożyciu skażonego mięsa. Znane są również drogi przenoszenia przez nieuzdatnioną wodę i przy obróbce skór zwierząt poddanych ubojowi.

Bakterie przedostają się do organizmu człowieka przez skórę, błony śluzowe, drogi oddechowe i przewód pokarmowy, powodując zatrucie, aw efekcie zapalenie węzłów chłonnych.

Choroba przebiega w dość ciężkiej postaci i dotyczy głównie układu limfatycznego, tworzy wrzody na skórze, w niektórych przypadkach zmiany dotyczą oczu, gardła i płuc pacjenta. Powikłania tularemii obejmują choroby narządów wewnętrznych.

Zarówno dzieci, jak i dorośli są podatni na tularemię, ale w większości przypadków choroba występuje w tej drugiej. Według statystyk wskaźnik zapadalności u mężczyzn jest dwukrotnie wyższy niż u kobiet.

Głównym czynnikiem ryzyka infekcji jest działalność zawodowa: rybołówstwo, łowiectwo i rolnictwo, które opierają się na bezpośrednim kontakcie z potencjalnie niebezpiecznymi źródłami naturalnymi.

Tularemia od dawna jest uznawana za chorobę na obszarach wiejskich, ale we współczesnym świecie istnieje tendencja do stałego wzrostu zapadalności wśród mieszkańców miast. Infekcja jest aktywna przez cały rok, ale około 80% przypadków odnotowuje się latem i jesienią.

Objawy tularemii u ludzi

Od momentu zarażenia do pojawienia się pierwszych objawów choroby trwa około pięciu dni, w niektórych przypadkach okres ten trwa do dwóch tygodni.

Toryalemia ma standardowy zestaw następujących objawów:

• temperatura ciała 39 i więcej stopni, która może trwać do 14 dni;
• silny ból głowy i zawroty głowy aż do omdlenia;
• ogólne złe samopoczucie, któremu towarzyszy osłabienie i szybkie zmęczenie;
• ból w mięśniach;
• zmniejszony apetyt i nudności.

Różne formy choroby mają dodatkowe objawy:

W przypadku wrzodziejącej tularemii dymieniczej (po ukąszeniu przez zakażonego kleszcza):

• w miejscu ukąszenia pojawia się wrzodopodobna formacja;
• położony bliżej miejsca ukąszenia węzeł chłonny staje się stan zapalny i bolesny.

W przypadku dymieniczej postaci choroby, która rozwija się po ukąszeniu chorego zwierzęcia:

• węzły chłonne stają się szczególnie bolesne w miejscu ukąszenia;
• po chwili stan zapalny węzła chłonnego tworzy ropę i otwiera się.

Tularemia brzuszna występuje po zjedzeniu mięsa zakażonego zwierzęcia.

Objawy tej postaci są podobne do objawów zatrucia pokarmowego:

• nudności;
• wymioty;
• zmniejszony lub całkowity brak apetytu;
• biegunka;
• ból w podżebrzu.

W płucnej postaci tularemii infekcja następuje przez unoszące się w powietrzu kropelki i przebiega zgodnie z typem oskrzeli:

• dotknięte są oskrzela i pojawia się suchy kaszel;
• pojawia się ból w klatce piersiowej;
• ciężki stopień charakteryzuje się objawami ciężkiego zapalenia płuc: dusznością, kaszlem z ropną plwociną, bólem w klatce piersiowej.

Każda forma tularemii wymaga natychmiastowego leczenia, bez którego prawdopodobieństwo śmierci występuje w 6 przypadkach na 10.

Leczenie tularemii u ludzi

Kompleksowe leczenie tularemii u ludzi obejmuje terapię mającą na celu odtrucie organizmu i dalsze łagodzenie stanu zapalnego. Uzyskany wynik jest utrwalony poprzez powołanie leków przeciwhistaminowych, kompleksów witaminowych oraz środków normalizujących i wspomagających pracę układu sercowo-naczyniowego. Miejscowe leczenie form dymieniczych i wrzodziejących na skórze polega na zastosowaniu opatrunków z maścią, okładów, a także zastosowaniu naświetlania laserem i diatermii. Jeśli bąbelki zawierają ropną masę, są otwierane i osuszane.

Udowodniono wysoką skuteczność leczenia tularemii streptomycyną. Lek podaje się domięśniowo co 12 godzin. Kurs trwa od 7 do 14 dni. Jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych tularemii, przepisywana jest gentamycyna. Lekarz może przepisać tetracyklinę lub inne leki, koncentrując się na nasileniu choroby i indywidualnych cechach pacjenta.

Leczenie trwa do ustabilizowania się normalnej temperatury (zwykle wymagana jest kontrola temperatury ciała przez 5 dni).

Przedłużająca się i skomplikowana postać tularemii wymaga leczenia skojarzonego, które obejmuje antybiotykoterapię ze szczepieniami. Wstrzyknięcie podaje się domięśniowo, dawka wynosi 1-15 milionów drobnoustrojów na zabieg. Przebieg szczepień to 6-10 sesji co 3-5 dni.

Podczas leczenia lub po wypisie lekarz przepisuje stosowanie kompleksów witaminowych. W niektórych przypadkach może być wymagana transfuzja krwi.

Wypisanie ze szpitala jest możliwe dopiero po całkowitym wyzdrowieniu klinicznym.

Zapobieganie tularemii

Leczenie tularemii to długotrwała i nieprzyjemna procedura, dlatego konieczne jest podjęcie pewnych działań, aby się nią nie zarazić.

Zapobieganie infekcji jest następujące:

• Używanie kombinezonów ochronnych podczas wędkowania, polowania. Ochronią Cię przed ukąszeniami kleszczy, gryzoniami i małymi owadami. Odzież należy nosić w taki sposób, aby maksymalnie ograniczyć dostęp do ciała: długie rękawy, kurtka pod gardłem, spodnie wsunięte w buty.
• Zakup repelentów - produktów, które chronią przed ukąszeniami kleszczy i muchami.
• Na wędrówki trzeba brać wodę pitną iw żadnym wypadku nie korzystać z nieznanych źródeł, ponieważ mogą być skażone.
• Dokładne badanie ciała po każdej wizycie w lesie w celu wykrycia kleszczy. Jeśli go masz, natychmiast poszukaj pomocy medycznej i nie próbuj samodzielnie usuwać kleszcza.
• Ryzyko zarażenia tularemią wzrasta na obszarach, na których często występują populacje dzikich zwierząt, a polowania stanowią główną działalność. W takich miejscach konieczne jest szczepienie przeciwko tej chorobie.

Szczepionka Tularemia wyzwala produkcję specjalnych przeciwciał, dzięki czemu ludzki układ odpornościowy w przypadku przedostania się czynnika wywołującego bakterie do organizmu jest w stanie zniszczyć szkodliwą komórkę i zatrzymać dalszy rozwój choroby.

Preparat szczepionki to suszona żywa bakteria francisella tularensis. Stosuje się go na dwa sposoby: nakładany na skórę lub wstrzykiwany pod skórę. Jakiś czas po szczepieniu w miejscu wstrzyknięcia pojawia się obrzęk i zaczerwienienie. Jest to normalna reakcja, wskazująca na powstanie odporności na tularemię. Jeśli nie obserwuje się podobnej reakcji, ale istnieje potrzeba ponownego szczepienia po 30 dniach.

Zwykle miesiąc po wprowadzeniu szczepionki osoba staje się właścicielem dobrej odporności na bakterie tularemii. Efekt utrzymuje się przez 5 lat, po czym szczepienie przeprowadza się ponownie.

Tularemia to choroba przenoszona ze zwierząt na ludzi. Przypadki, w których osoba zostaje zarażona od osoby, nie zostały ustalone.

Po całkowitym wyleczeniu tularemii ponowna infekcja jest niemożliwa, ponieważ odporność na taką chorobę powstaje na całe życie.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.