Poważny Zawał Serca - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Rozległy zawał serca

Co to jest rozległy zawał serca?

Rozległy zawał mięśnia sercowego to niedokrwienie i martwica tkanek, które obejmują duże obszary mięśnia sercowego. Masywny zawał serca to bardzo poważna patologia, w której około 40% pacjentów umiera nie czekając na pomoc medyczną. Najczęściej rozległy zawał jest przezścienny, gdy wszystkie warstwy mięśnia sercowego są narażone na martwicę.

Rozległy zawał zaliczany jest do klasyfikacji zawałów mięśnia sercowego i pod względem częstości występowania zajmuje trzecie miejsce po zmianach małych i dużych ogniskowych. Rozległe zawały serca powodują zatrucie organizmu produktami rozpadu tkanki, a masy martwicze w centrum ogniska mogą utrzymywać się nie tylko przez tygodnie, ale nawet miesiące.

Zadowolony:

• Objawy rozległego zawału serca
• Przyczyny rozległego zawału serca
• Etapy rozległego zawału
• Konsekwencje rozległego zawału serca
• Jakie są szanse na przeżycie ogromnego zawału serca?
• Jak długo żyjesz po rozległym zawale serca?
• Leczenie i rehabilitacja po rozległym zawale serca

Objawy rozległego zawału serca

Objawy rozległego zawału serca są prawie nie do odróżnienia od objawów małego ogniskowego zawału serca. W ten sam sposób niemożliwe jest określenie dotkniętego obszaru ze 100% dokładnością tylko na podstawie objawów klinicznych.

Jednak w przypadku rozległego zawału serca najczęściej charakterystyczne są bardziej wyraźne objawy trwającego procesu patologicznego, w tym:

• Silny ból, który pojawia się nagle. Są zlokalizowane za mostkiem, mogą mieć inny charakter (palenie, cięcie, uciskanie, pękanie);
• Ból jest długotrwały, nie można ich wyeliminować przyjmując nitroglicerynę;
• Ból może dotyczyć łopatek, szyi, prawego ramienia;
• Obfite pocenie się z wyglądem wilgotnego, zimnego potu;
• W przypadku rozległego uszkodzenia mięśnia sercowego charakterystyczne jest poważne ogólne osłabienie;
• Osoba boi się śmierci, zwiększa się niepokój.

Opisane objawy występują u 75–90% pacjentów i charakteryzują typową postać zawału serca.

Jeśli weźmiemy pod uwagę nietypowe opcje przebiegu rozległego zawału serca, objawy będą nieco inne:

• Zawał astmatyczny charakteryzuje się pojawieniem się uduszenia i duszności, kołataniem serca i ortopneą. Bóle są łagodne lub w ogóle nie występują;
• Odmiana gastralgiczna rozległego zawału serca objawia się bólem zlokalizowanym w górnej części brzucha. Równolegle występują zaburzenia dyspeptyczne;
• W przypadku arytmicznego wariantu przebiegu rozległego zawału serca, przyspieszonego bicia serca, zaburzeń pracy serca na pierwszy plan wysuwa się jego „zanikanie”;
• W przypadku zawału naczyniowo-mózgowego obserwuje się objawy, takie jak zawroty głowy, utrata przytomności, nudności i wymioty.

Malosymptomatyczna postać przebiegu choroby przy rozległym zawale serca praktycznie nie występuje.

Przyczyny rozległego zawału serca

Przyczyną rozległego zawału w 98% przypadków jest ostra manifestacja choroby wieńcowej, w której tętnice wieńcowe ulegają zmianom miażdżycowym. Zakrzepica tętnic wieńcowych w ostatnim stuleciu została uznana za jedyną przyczynę masywnego zawału serca.

W tej chwili istnieje kilka innych powodów, dla których ta patologia serca może się rozwinąć:

• Wrodzone wady rozwojowe tętnic wieńcowych;
• Zablokowanie dużych tętnic z częściami guza, roślinnością;
• Procesy zapalne wpływające na tętnice wieńcowe serca;
• Powstanie krwiaka w pobliżu ujścia tętnicy wieńcowej w wyniku rozwarstwienia aorty wstępującej;
• Zakrzepica tętnicy wieńcowej z powodu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego;
• Onkologiczne formacje serca. W takim przypadku może wystąpić masywny zawał z powodu martwicy guza, z powodu zablokowania przez nią tętnicy wieńcowej.
• Pozasercowe formacje onkologiczne, które rosną i dają przerzuty do tętnicy wieńcowej;
• Stosowanie leków wywołujących skurcz tętnic wieńcowych (amfetamina, kokaina);
• Urazy mechaniczne, a także porażenie prądem;
• Jatrogenizm spowodowany interwencjami chirurgicznymi serca i tętnicy wieńcowej.

Rozległy zawał różni się od niewielkiego ogniskowego uszkodzenia mięśnia sercowego tym, że przeszkoda zakłócająca przepływ krwi występuje w większej tętnicy. Główny pień lewej tętnicy wieńcowej jest zwykle niedrożny.

Rozmiar zawału serca zależy od następujących czynników:

• Stopień zwężenia tętnicy wieńcowej;
• Stopień zaburzeń krążenia obocznego;
• Zamknięcie tętnicy tułowia (zator lub zakrzepica);
• Funkcjonalność mięśnia sercowego.

Im wyższy stopień zaburzenia, tym większy będzie obszar uszkodzenia serca.

Etapy rozległego zawału

Biorąc pod uwagę etapy rozległego zawału serca, można wyróżnić pięć następujących po sobie okresów:

• Faza prodromalna, podczas której nasilają się napady dusznicy bolesnej. Czas trwania tego etapu wynosi od kilku godzin do kilku tygodni;
• Najbardziej ostry etap, podczas którego niedokrwienie objawia się późniejszym pojawieniem się miejsca martwicy mięśnia sercowego. Czas trwania tego etapu wynosi od 20 minut do 2 godzin;
• Ostry etap, podczas którego trwa martwica mięśnia sercowego, po którym następuje enzymatyczna fuzja uszkodzonej tkanki mięśniowej serca (mięśniówka mięśniowa). Czas trwania tego etapu wynosi od dwóch dni do dwóch tygodni;
• Faza podostra, podczas której uruchamiane są procesy bliznowacenia tkanek, a miejsca, które uległy martwicy, zastępowane są ziarninami. Ten etap trwa 1-2 miesiące;
• Faza po zawale, podczas której blizna nadal się tworzy, a mięsień sercowy przystosowuje się do nowych warunków, w jakich musi funkcjonować.

Konsekwencje rozległego zawału serca

Ciężkość organicznej choroby serca powoduje poważne konsekwencje rozległego zawału serca, w tym:

• Pęknięcie mięśnia sercowego, które najczęściej obserwuje się u pacjentów, którzy po raz pierwszy przeszli zawał całościenny. Śmiertelny skutek w tym przypadku zawsze występuje. Do pęknięcia serca dochodzi zwykle pierwszego dnia po wystąpieniu rozległego zawału serca, uszkodzeniu ulega głównie przednia ściana lewej komory;
• Wstrząs kardiogenny, który najczęściej powstaje przy rozległym zawale przednim na tle choroby wieńcowej i martwicy ponad 40% masy mięśnia sercowego lewej komory. Jeśli pacjent ma prawdziwy wstrząs kardiogenny, śmiertelność sięga 90%. Wyraża się tachykardią, letargiem i osłabieniem. Skóra staje się bardzo blada, wzrasta jej wilgotność, ciśnienie krwi gwałtownie spada;
• Obrzęk płuc. Najpierw u pacjenta rozwija się śródmiąższowy obrzęk płuc, który przy braku odpowiedniej pomocy przechodzi w obrzęk pęcherzykowy z dusznością, osłabieniem oddechu, wilgotnym sapaniem, kaszlem z pienistą różową plwociną. Śmiertelność w zawale mięśnia sercowego powikłanym obrzękiem płuc sięga 25%.

Ponadto konsekwencjami masywnego zawału serca są niedomykalność zastawki mitralnej (25-50% pacjentów), tętniak lewej komory (7-15% pacjentów), zespół pozawałowy (4-10% pacjentów), choroba zakrzepowo-zatorowa (10-15% pacjentów), zaburzenia rytm serca, migotanie przedsionków, arytmie komorowe, tachykardia zatokowa i bradykardia.

Jakie są szanse na przeżycie ogromnego zawału serca?

Statystyki wskazują, że po rozległym zawale serca około 40% pacjentów umiera na etapie przedszpitalnym. Żaden specjalista nie odpowie jednoznacznie na pytanie o szanse przeżycia po masowym zawale serca.

Jednak ryzyko śmierci można obliczyć za pomocą skali ocen GRACE. Należy zaznaczyć, że za niekorzystny czynnik prognostyczny uważa się duży obszar uszkodzenia mięśnia sercowego, jak również zaawansowany wiek pacjenta, nadciśnienie, objawy zastoinowej niewydolności serca itp. Kryteria są oceniane w punktach, sumowane punkty, po czym obliczane jest ryzyko zgonu pacjenta (niskie, średnie, wysoki).

Jak długo żyjesz po rozległym zawale serca?

Oczekiwana długość życia po rozległym zawale serca zależy od wielu czynników. Jeśli we wczesnym okresie jest to obecność powikłań, rozległość zmiany, wiek pacjenta, to w późniejszym okresie jest to przestrzeganie zaleceń lekarza i utrzymanie zdrowego trybu życia. Aby przedłużyć życie, konieczne jest przyjmowanie leków, nie naruszanie schematu leczenia, rezygnacja ze złych nawyków i redukcja nadwagi.

Warto wziąć pod uwagę, że jeśli po zawale serca o małej ogniskowej powrót do zdrowia może zająć około 8 tygodni, to po masywnym zawale serca często sześć miesięcy to za mało.

Jeśli przejdziemy do statystyk, to wskazuje, że 19% pacjentów nie przekracza progu pięcioletniego przeżycia i umiera z powodu nawrotu zawału serca lub z jego powikłaniami.

Leczenie i rehabilitacja po rozległym zawale serca

Leczenie i rehabilitacja pacjenta z rozległym zawałem serca powinna być prowadzona pod ścisłym nadzorem lekarza w warunkach szpitalnych. Każda osoba z podejrzeniem zawału mięśnia sercowego jest w trybie pilnym przyjęta na oddział intensywnej terapii.

• Eliminacja zespołu bólowego. Przed przybyciem lekarzy ratunkowych pacjenci najczęściej przyjmują Nitroglicerynę 0,5 mg pod język, co pomaga zmniejszyć ból. Przyjmowanie leku można powtórzyć. Gdy ulga nie nadchodzi, lekarze, którzy przyszli na wezwanie, jak najszybciej wstrzyknęli pacjentowi narkotyczne środki przeciwbólowe. Jeśli nie zostanie to zrobione, znacznie wzrasta ryzyko rozszerzenia strefy martwicy, co jest spowodowane aktywacją współczulnego układu nerwowego na tle bolesnego ataku. W tym celu stosuje się dożylny siarczan morfiny. Jeśli pacjent wymiotuje lub ma silne mdłości, wstrzykuje mu się do 20 mg metoklopramidu.
• Terapia tlenowa. Tlen jest przepisywany wszystkim pacjentom z zawałem mięśnia sercowego z powodu niewydolności serca, wstrząsu kardiogennego i zaburzeń oddechowych.
• Terapia przeciwpłytkowa. Wszystkim pacjentom przepisuje się aspirynę, niezależnie od tego, jak dawno temu pojawiła się choroba.
• Zniszczenie zakrzepów krwi. Zakrzep usuwa się za pomocą terapii trombolitycznej (streptokinaza, anistreplaza, alteplaza, urokinaza) lub jest niszczony mechanicznie. Jeżeli obie te metody nie doprowadzą do normalizacji przepływu krwi, wówczas możliwe jest wszczepienie bajpasu tętnicy wieńcowej.

Jeśli chodzi o rehabilitację pacjentów z rozległym zawałem serca, sprowadza się ona do następujących działań:

• Wykonywanie gimnastyki medycznej. Należy dawkować aktywność fizyczną, początkowo ćwiczenia należy wykonywać pod ścisłym nadzorem lekarza. Dobrze zbudowany schemat pozwala pacjentom szybciej odzyskać zdrowie po długotrwałym unieruchomieniu;
• Przestrzeganie ścisłej diety. Należy położyć nacisk na żywność pochodzenia roślinnego, mięso należy wybierać spośród różnych diet (drób, chude ryby). Fermentowane napoje mleczne powinny być codziennie obecne na stole. Ważne jest, aby ograniczyć spożycie soli kuchennej. Produkty nie powinny zwiększać poziomu cholesterolu we krwi, co oznacza, że należy zrezygnować ze stosowania żółtka jaja, wątroby, kawioru, smażonych i tłustych potraw;
• Leki korygujące arytmię, ciśnienie krwi, niewydolność sercowo-naczyniową. Pacjentom przepisuje się leki obniżające stężenie lipidów (atorwastatyna, prawastatyna, symwastatyna), leki przeciwpłytkowe (aspiryna, tiklopidyna, klopidogrel), inhibitory ACE, beta-blokery (tymolol, metoprolol, karwedilol itp.);
• Rehabilitacja psychologiczna. Pacjenci po zawale serca nadal obawiają się drugiego ataku, są zdezorientowani co do perspektyw dalszego życia osobistego i społecznego. Aby wszystkie te obawy nie przekształciły się w nerwice i nie pogorszyły przebiegu choroby, konieczne jest zapewnienie pacjentowi kompetentnej pomocy psychologicznej;
• Leczenie sanatoryjne w wyspecjalizowanych kurortach;
• Odrzucenie złych nawyków.

Prawidłowo skonstruowana rehabilitacja może znacznie przedłużyć życie pacjentów po rozległym zawale mięśnia sercowego.

n

[Wideo] Dr Berg - ZAPOBIEGANIE CHOROBOM SERCA. Jak uniknąć zawału serca?

Autor artykułu: Molchanov Sergey Nikolaevich | Kardiolog

Wykształcenie: Dyplom z kardiologii uzyskany na PMGMU. I. M. Sechenov (2015). Tutaj ukończyłem studia podyplomowe i uzyskałem dyplom „Kardiolog”.