Przepuklina Białej Linii Brzucha - Objawy, Leczenie, Operacja

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przepuklina białej linii brzucha

Zadowolony:

• Anatomiczne cechy ściany brzucha
• Co oznacza przepuklina białej linii brzucha?
• Przyczyny przepukliny białej linii brzucha
• Objawy przepukliny białej linii brzucha
• Powikłania przepukliny białej linii brzucha
• Diagnostyka przepuklina białej linii brzucha
• Operacja usunięcia przepukliny z białej linii brzucha

Przepuklina białej linii to schorzenie, w którym między mięśniami na białej linii tworzą się rozszczepy, przez które pojawia się tłuszcz i narządy wewnętrzne. Przepuklina objawia się bolesną formacją, leczona jest tylko operacyjnie. W przypadku jakichkolwiek objawów należy skonsultować się z chirurgiem.

Anatomiczne cechy ściany brzucha

Ściana brzucha jest reprezentowana głównie przez mięśnie brzucha. Warstwy ściany brzucha obejmują:

• Otrzewna. Jest to cienka warstwa tkanki łącznej wyściełająca wnętrze jamy brzusznej. Obejmuje wszystkie narządy jamy brzusznej.
• Warstwa tłuszczu (tkanka przedotrzewnowa).
• Powięź poprzeczna. To zbita warstwa tkanki łącznej, która wzmacnia ścianę brzucha.
• Mięśnie brzucha. Obejmują prawie cały żołądek. Znajduje się po prawej i lewej stronie, na zewnątrz pokryty powięzią (warstwa tkanki łącznej).
• Podskórna tkanka tłuszczowa pokryta skórą.

Wzdłuż linii środkowej znajduje się wąski obszar, w którym mięśnie się kurczą. Tutaj powięź prawej i lewej grupy mięśni zbiega się. Ta anatomiczna formacja tworzy białą linię.

Biała linia nie ma jednakowej szerokości. Od góry jest szerszy i ma do trzech centymetrów. Poniżej pępka zwęża się. Prawdopodobieństwo przepukliny w górnej części jest największe. Często pod mostkiem tworzy się wada.

Co oznacza przepuklina białej linii brzucha?

Jak pokazuje praktyka, patologia występuje o 3-10% częściej u mężczyzn w wieku poniżej 30 lat. W tej postaci choroby przez otwory między mięśniami zaczynają pojawiać się części narządów wewnętrznych i tłuszcz. Typowym miejscem lokalizacji jest okolica nadbrzusza.

W zależności od lokalizacji względem jamy pępkowej rozróżnia się następujące typy przepuklin:

• Nad pępkiem (powyżej pępka);
• Paraumbilical (zlokalizowany w pobliżu jamy pępkowej);
• Pępowina (zlokalizowana poniżej jamy pępkowej).

Lokalizacja przepukliny białej linii w pobliżu i pod pępkiem jest rzadka.

Nowoczesne metody leczenia ułatwiają pozbycie się choroby, jednak aby ją zidentyfikować na początkowym etapie należy zapoznać się z przyczynami rozwoju patologii i towarzyszącymi jej objawami. Przepuklina, jak każda inna choroba, jest łatwiejsza do leczenia na początkowym etapie rozwoju.

Na pierwszy rzut oka edukacja nie powoduje znacznego dyskomfortu, ale choroba nadal jest obarczona niebezpieczeństwem. Głównym zagrożeniem jest uszczypnięcie narządów uwięzionych w worku przepuklinowym. W niektórych przypadkach dochodzi do ucisku nerwów.

Przyczyny przepukliny białej linii brzucha

Przepuklina powstaje z powodu wrodzonego lub nabytego osłabienia tkanki łącznej białej linii. W wyniku tego tkanka staje się cieńsza i rozszerza się, w białej linii tworzą się szczeliny, rozwija się rozkurcz mięśni prostych (rozbieżność). Zwykle biała linia nie powinna być szersza niż trzy centymetry, przy jej modyfikacji szerokość może wynosić nawet dziesięć centymetrów.

Czynniki prowadzące do osłabienia tkanki łącznej:

• Dziedziczne osłabienie tkanki;
• Nadwaga;
• Wady pooperacyjne, gojące się rany.

Czynniki ryzyka związane ze zwiększonym ciśnieniem w jamie brzusznej obejmują:

• Aktywność fizyczna, podnoszenie ciężarów;
• Ciąża, poród, skomplikowany poród;
• Chroniczne zatwardzenie
• Choroby zakaźne, którym towarzyszy przedłużający się kaszel;
• Choroby przewlekłe;
• Gromadzenie się płynu w jamie brzusznej.

Uraz jamy brzusznej może również spowodować masę brzucha. Dlatego trzeba zaangażować się w trening mięśni, aby wzmocniły się i stały się ochroną przed chorobą taką jak przepuklina.

Objawy przepukliny białej linii brzucha

Przepuklina może nie objawiać się w postaci konkretnych objawów, ale objawiać się jedynie jako wypukłość podczas wysiłku fizycznego i wysiłku. Jeśli chodzi o objawy, które pojawią się w przyszłości wraz z rozwojem choroby, należy zwrócić uwagę na zespół bólowy, nasilany przez wysiłek i intensywne ruchy. Ból w miarę postępu choroby może mieć inny charakter: ostry, intensywny, przeszywający, długotrwały, ostry, „sztyletowy” itp. itp.

Tak więc chorobie towarzyszą następujące objawy:

• bolesne wybrzuszenie w linii środkowej (zwykle w górnej części);
• nudności, okresowo zamieniające się w wymioty;
• rozciąganie mięśni wzdłuż linii środkowej;
• ból przy nagłych ruchach, obrotach, zakrętach;
• ból po jedzeniu;
• zaburzenia dyspeptyczne (odbijanie się, czkawka, zgaga).

W miarę pogarszania się stanu objawy nasilają się:

• krew może zostać uwolniona podczas wypróżnień;
• bóle rosną i stają się nie do zniesienia;
• ciągłe wymioty;
• jeśli we wczesnym stadium choroby przepuklinę można skorygować niezależnie, to przy skomplikowanych formach jest to niemożliwe.

Jest to ogólna symptomatologia; w praktyce medycznej wyróżnia się trzy etapy choroby: tłuszczak, przepuklinę początkową i uformowaną.

Najpierw przez szczeliny w białej linii pojawia się tłuszcz. Ponadto ten etap zostaje zastąpiony początkowym, na którym formowana jest torba. Wraz z pęknięciem mięśni brzucha i postępem choroby w worku przepuklinowym pojawia się częściowo jelito cienkie lub sieć.

Trzeciej fazie towarzyszy uformowana przepuklina - na białej linii pojawia się bolesne stwardnienie. Bramy przepuklinowe (przez które wystają narządy wewnętrzne) mają owalny lub okrągły kształt, o średnicy do 12 cm. Często wzdłuż białej linii, które znajdują się jedna nad drugą, rozpoznaje się wiele formacji.

Zakończenia nerwowe tkanki przedotrzewnowej są często uciskane na wczesnym etapie i powodują bolesne odczucia.

Należy zapewnić pomoc medyczną w nagłych wypadkach, gdy przepuklina przepukliny jest uszczypnięta, zwłaszcza gdy przepuklina pępkowa jest uszczypnięta, której głównymi objawami są ostre bóle, nudności, wymioty, zaburzenia wypróżniania itp.

Powikłania przepukliny białej linii brzucha

Najczęstszym powikłaniem przepukliny białej linii jest jej uszczypnięcie. Worek przepuklinowy zostaje nagle ściśnięty w miejscu, przez który wychodzi (w otworze przepuklinowym).

Pomoc medyczna w nagłych wypadkach jest wymagana w przypadku następujących objawów:

• Nudności, które zamieniają się w wymioty;
• Obecność krwi w kale, brak defekacji;
• Narastający ból brzucha
• Uszkodzenie nie dostosowuje się po lekkim naciśnięciu w pozycji poziomej.

Kiedy formacja jest uszczypnięta, elementy jelita i innych narządów uwięzionych w worku przepuklinowym są ściśnięte, przepływ krwi zostaje zakłócony. Stopniowo przepuklina zamiera, ale stan pacjenta tylko się pogarsza. Skóra blada, żołądek boli jeszcze bardziej, mięśnie brzucha twardnieją. Naruszenie przepukliny zagraża życiu pacjenta.

Diagnostyka przepuklina białej linii brzucha

Metody diagnostyczne obejmują:

• Badanie chirurga;
• RTG żołądka i dwunastnicy;
• Gastroskopia;
• Przepuklina z wprowadzeniem środka kontrastowego;
• Badanie ultrasonograficzne przepukliny;
• Tomografia komputerowa narządów jamy brzusznej.

Operacja usunięcia przepukliny z białej linii brzucha

Przepuklinę leczy się wyłącznie chirurgicznie w warunkach stacjonarnych. Operacja mająca na celu usunięcie przepukliny nazywana jest przepukliną. Do chwili obecnej opracowano około 300 metod operacyjnych leczenia przepuklin przedniej ściany brzucha. Stosowane są zarówno proste techniki z wykorzystaniem własnych tkanek pacjenta, jak i złożone interwencje rekonstrukcyjne z użyciem sztucznych materiałów.

Wyróżnia się następujące rodzaje operacji:

• Plastyka za pomocą miejscowych tkanek (operacja otwarta z plastycznym naciągiem). Ubytek zszywa się szwem niewchłanialnym w celu wyeliminowania ewentualnej rozbieżności mięśni prostych. Ze względu na osłabienie tkanki łącznej i znaczne obciążenie szwów pooperacyjnych nawrót choroby rozwija się po interwencji w 25-40% przypadków, dlatego metoda ta jest rzadko stosowana. Kolejną wadą jest to, że długie nacięcie pozostawia dużą bliznę.
• Chirurgia plastyczna z wykorzystaniem protez i siatek syntetycznych (operacja otwarta z użyciem beznapięciowego tworzywa sztucznego). Aby zamknąć defekt po wyeliminowaniu diastazy, zakłada się siatkę z allomateriału. Protezy i siatki zapewniają mocne ramy, więc prawdopodobieństwo ponownego rozwoju choroby jest niskie. Jest to technika małoinwazyjna; podczas operacji wykonuje się niewielkie nacięcie w okolicy pępka. Poprzez to nacięcie usuwa się nie tylko przepuklinę, ale także zakłada się protezę. Siatkę można zamontować pod rozcięgnem (płytką ścięgnistą), a także w jej świetle i wewnątrz jamy brzusznej. Allomaterial z biegiem czasu rośnie wraz z tkanką łączną i nie można go odróżnić od własnych tkanek. Zewnętrzne szwy również są niewidoczne.
• Interwencja laparoskopowa. Wraz z pojawieniem się zaawansowanych technologicznie urządzeń ta technika leczenia przepukliny białej linii staje się coraz bardziej popularna. W tym przypadku nacięcie nie jest wykonywane. Zamiast tego chirurg wykonuje kilka otworów, przez które usuwa się guz i wprowadza protezę siatkową. Chirurgia laparoskopowa minimalizuje ryzyko nawrotu choroby i ogólnie jest mniej traumatyczna. Okres rekonwalescencji po laparoskopii jest skrócony do dziesięciu dni (w porównaniu z innymi technikami). Następnie pacjent może wrócić do normalnego życia. Ta operacja nie jest odpowiednia dla pacjentów z chorobami serca lub płuc. Również jego realizacja jest niemożliwa przy braku niezbędnego sprzętu i wykwalifikowanych specjalistów.
• Interwencja okołotrzewnowa. W tym przypadku wykonuje się również kilka nakłuć, jednak w przeciwieństwie do laparoskopii, otrzewna nie jest przekłuta, a instrumenty nie są wprowadzane do jamy. Między otrzewną a sąsiednimi tkankami umieszcza się specjalny balon. W wyniku inflacji powstaje przestrzeń, która otwiera dostęp do formacji przepuklinowej. Zalety tej metody są takie same jak w przypadku laparoskopii, ale interwencja jest nieco bardziej skomplikowana. Z tego powodu proteza siatkowa nie może być bezpiecznie zamocowana.

Osobliwością radykalnego leczenia przepukliny białej linii jest to, że jedno usunięcie formacji nie wystarczy. Konieczna jest eliminacja rozbieżności mięśni prostych.

Operację można przeprowadzić zgodnie z planem. Chirurg bada pacjenta, przeprowadza badanie, stawia dokładną diagnozę i wyznacza termin operacji.

Jak wspomniano powyżej, obecnie w celu wyeliminowania przepukliny białej linii i diastazy stosuje się głównie techniki beznapięciowe.

Zalety takiej operacji są następujące:

• Niezawodność, minimalne ryzyko ponownego rozwoju choroby;
• Uproszczona technika interwencji, która umożliwia jej zastosowanie w praktyce ambulatoryjnej;
• Możliwość zastosowania małoinwazyjnych technik przy wprowadzaniu implantów syntetycznych;
• Drobny uraz tkanki, dzięki któremu w okresie pooperacyjnym pacjent odczuwa mniejszy ból;
• Skrócenie okresu rehabilitacji i czasowe inwalidztwo;
• Dobry efekt kosmetyczny.

Jak idzie operacja?

Przed zabiegiem pacjent przechodzi szereg badań:

• Krew i mocz do ogólnej analizy;
• Biochemia krwi;
• Testy na zapalenie wątroby, kiłę i HIV;
• Przechodzi elektrokardiogram.

W trakcie zabiegu chirurg oddziela worek przepuklinowy, otwiera go, ocenia stan narządów wewnętrznych i umieszcza je w jamie brzusznej. Worek przepuklinowy jest zawiązany i odcięty, jego podstawa jest wszyta. Następnie eliminuje się diastazę i wzmacnia białą linię.

W przypadku uduszonej przepukliny operacja wykonywana jest w trybie nagłym. Chirurg otwiera worek, ocenia część jelita, która do niego dostała się. Jeśli nie żyje, zostaje wycięta. W niektórych przypadkach znaczna część jelita obumiera - wówczas następuje powiększenie nacięcia i usunięcie całej martwej tkanki.

Interwencja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym, czas trwania operacji to około godziny (jeśli nie ma powikłań). W przypadku zaplanowanej operacji pacjent opuszcza klinikę już następnego dnia. Opatrunki wykonuje się dwa razy w tygodniu. Przez 10-12 dni szwy są usuwane.

Powrót do zdrowia po operacji

Przy zaostrzeniu choroby interwencja chirurgiczna jest nieunikniona, ale skala resekcji w tym przypadku może zostać rozszerzona. Jeśli formacja już się uformowała, nie ma sensu nosić bandaża, ponieważ tylko pogorszy to sytuację (ściśnięcie wypukłości nie jest zalecane).

Bandaże są noszone w dwóch przypadkach: aby zapobiec rozwojowi choroby oraz w okresie po zabiegu chirurgicznym, aby zachować integralność szwów i utrzymać osłabione mięśnie brzucha.

Po operacji nie należy również obciążać miejsca usuniętej przepukliny. Podnoszenie ciężarów jest zabronione, ogólnie należy unikać aktywności fizycznej. W ciągu dwóch do trzech miesięcy, gdy organizm w pełni wyzdrowieje po interwencji, przeciwnie, zaleca się specjalne ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha. Nie należy samodzielnie wymyślać kompleksu - w tym celu należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci skuteczny zestaw ćwiczeń wzmacniających.

Po interwencji konieczne jest przestrzeganie specjalnej diety. Zabrania się spożywania pokarmów, które powodują tworzenie się gazów i zatrzymywanie stolca. Dieta powinna być jak najdelikatniejsza, aby zachować integralność szwów pooperacyjnych i nie uszkodzić operowanych miejsc. Jedzenie należy spożywać w małych porcjach. Zaleca się spożywanie płynnych posiłków i płatków śniadaniowych.

W przypadku problemów z wagą, aby wyeliminować ryzyko nawrotów przepukliny, należy znormalizować masę ciała i wzmocnić gorset mięśniowy.

Rokowanie po operacji. Po otwartych interwencjach metodami napięciowymi prawdopodobieństwo nawrotu jest wysokie: u 25-40% pacjentów dochodzi do nawrotu przepukliny. Przy minimalnie inwazyjnych technikach beznapięciowych ryzyko nawrotu jest niskie.

Generalnie prawdopodobieństwo nawrotu choroby zależy od tego, jak sumiennie pacjent przestrzega zaleceń chirurga w okresie pooperacyjnym.

Zapobieganie białej przepuklinie

Zapobieganie przepuklinie białej linii obejmuje:

• Stosowanie bandaża podczas ciąży;
• Przestrzeganie zasad zdrowego żywienia;
• Treningi mające na celu wzmocnienie mięśni brzucha;
• Normalizacja masy ciała;
• Przestrzeganie prawidłowej techniki podnoszenia ciężarów.

Osobno należy wziąć pod uwagę kwestię noszenia bandaża: bandaż brzuszny to dziana taśma o szerokości do 20 cm. Znajduje się na nim specjalna „podkładka”, którą umieszcza się w miejscu prawdopodobnego wystąpienia przepukliny.

Niemożliwe jest pozbycie się przepukliny za pomocą bandaża. Jego użycie może tylko pogorszyć sytuację: bandaż, który przejął funkcje mięśni brzucha, osłabia je. W rezultacie różnią się jeszcze bardziej, a wypukłość przepukliny wzrasta.

Jednak w niektórych przypadkach lekarze nadal zalecają noszenie bandaża:

• Krótko przed interwencją, aby zapobiec zwiększonemu występowi;
• Na etapie, gdy występuje tylko tłuszczak przedotrzewnowy, ale sama przepuklina jeszcze nie istnieje;
• Do profilaktyki u osób ze słabymi mięśniami brzucha;
• Po operacjach, aby zapobiec nawrotowi choroby i zmniejszyć ból w okolicy szwu;
• Osoby, których praca wiąże się z ciężką pracą fizyczną, zawodowi ciężarowcy;
• Osoby starsze, osoby osłabione, które mają przeciwwskazania do operacji.

Jak prawidłowo używać bandaża:

• Bandaż zakłada się w pozycji leżącej;
• Jeśli przed operacją zaleca się noszenie bandaża, wypukłość należy skierować w brzuch delikatnym ruchem uciskającym;
• Podkładkę należy umieścić w okolicy przepukliny;
• Opaska jest owinięta wokół tułowia i zabezpieczona lepkim elementem ustalającym;
• Prawidłowo zamocowany bandaż powinien ściśle przylegać do tułowia i naciskać na przepuklinę. Jednocześnie nie powinien zbyt mocno ściskać i powodować poważnych niedogodności.

Aby zapobiec ryzyku rozwoju choroby, należy podjąć specjalne środki zapobiegawcze. Aby zapobiec chorobie, kobiety w ciąży powinny nosić bandaż, a także po porodzie, jeśli brzuch nie odpadnie. Jeśli masz nadwagę, musisz podjąć działania, aby ją zmniejszyć. Umiarkowane ćwiczenia wzmocnią mięśnie brzucha, co również pomoże zapobiec rozwojowi przepukliny. Ważne jest monitorowanie diety - jedzenie powinno być zdrowe i zbilansowane, aby uniknąć ewentualnych problemów żołądkowo-jelitowych. Należy unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów.

W okresie pooperacyjnym ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarza: przestrzeganie specjalnej oszczędnej diety i unikanie jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Nie można nie leczyć przepukliny, ponieważ możliwe jest wystąpienie poważnych komplikacji zagrażających życiu. Konieczne jest zrozumienie pełnego niebezpieczeństwa konsekwencji i podjęcie działań w celu wyeliminowania go przy pierwszym znaku.

Przyjmowanie środków przeciwbólowych na przepuklinę białej linii daje tylko tymczasowy efekt, ale w żaden sposób nie przyczynia się do powrotu do zdrowia. Jest to szczególnie obarczone konsekwencjami podczas szczypania, ponieważ pacjent wymaga pilnej pomocy medycznej.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.