Utajona Rzeżączka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Utajona rzeżączka

Rzeżączka, jako choroba zakaźna przenoszona drogą płciową, znana jest ludzkości od dawna. Nawet w starożytnych indyjskich księgach z IV wieku pne opisano chorobę, która objawami przypomina rzeżączkę. Hipokrates pisał o wydzielinach podczas zapalenia narządów płciowych u pacjentów w swoich traktatach medycznych (460-378 pne), wspomina o nich nawet Biblia. Już wtedy było wiadomo, że takie wyładowanie jest niebezpieczne i prowadzi do zakażenia innych ludzi.

Nazwa choroby „rzeżączka” została wprowadzona do życia codziennego przez starożytnego greckiego lekarza Galena w II wieku naszej ery. W tamtych czasach błędnie uważano, że nasienie wydostaje się z męskiego penisa, a nie ropna wydzielina, dlatego przetłumaczone z greckiego „rzeżączka” brzmi jak „wypływ nasienia”. Mimo źle dobranej nazwy utknęła i została mocno zakorzeniona w podręcznikach medycznych. Nazwa choroby „rzeżączka” jest używana przez lekarzy niemal na całym świecie, tylko w Niemczech mówi się „rzeżączka”, a we Francji - „krwotok”.

Rzeżączka jest jedną z najczęstszych infekcji bakteryjnych. Według WHO gonokoki (patogeny) dotykają od 150 do 180 milionów ludzi rocznie. Częstość występowania rzeżączki jest szczególnie wysoka wśród młodych ludzi, którzy wydają się nie obawiać się tak poważnych powikłań, jak bezpłodność i impotencja.

Utajona rzeżączka przebiegająca w postaci utajonej (bezobjawowej) jest niezwykle niebezpieczna. Na przykład występuje u 75-80% kobiet. Osobliwością tej postaci rzeżączki jest brak charakterystycznych objawów, ale nie czynników wywołujących chorobę. Infekcja jest trudna do wykrycia, ponieważ osoba nadal czuje się zdrowa, a po 2 miesiącach choroba przechodzi w stan przewlekły. Oznacza to, że pacjent będzie potrzebował dłuższego leczenia i dobrze, jeśli nie ma żadnych konsekwencji.

Rzeżączka może przekształcić się w postać utajoną pod wpływem leków przepisywanych samodzielnie przez osobę, co jednak nie jest w stanie całkowicie wyeliminować infekcji, a jedynie ją pogorszyć i zmniejszyć jej widoczność. Pod tym względem samoleczenie rzeżączki, podobnie jak każdej innej choroby przenoszonej drogą płciową, jest kategorycznie przeciwwskazane. Jeśli masz najmniejsze oznaki zakażenia gonokokami lub masz podejrzany kontakt seksualny, natychmiast skonsultuj się z lekarzem.

W przypadku rzeżączki z reguły dotyczy to błon śluzowych narządów moczowo-płciowych: cewki moczowej, pochwy, cewki moczowej, kanału szyjki macicy (kanał szyjki macicy). W przyszłości patogen może rozprzestrzenić się do odbytnicy, węzłów chłonnych, podnabłonkowej tkanki łącznej i układu krwionośnego, wpływając na serce, oczy, mózg i stawy.

n

W utajonej postaci choroby gonokoki nie znajdują się na powierzchni błony śluzowej, ale w zamkniętych ogniskach w głębi tkanek, gdzie występują z wielką trudnością. Kiedy te ogniska są otwarte, infekcja dociera do powierzchni błony śluzowej, powodując proces zapalny narządów moczowo-płciowych.

Od momentu zarażenia do pojawienia się pierwszych objawów klinicznych choroby trwa to zwykle od 2 do 5 dni. Czasami okres inkubacji wydłuża się do 2-3 tygodni, co ułatwia przyjmowanie antybiotyków lub innych leków sulfonamidowych do samoleczenia lub leczenia np. Grypy i bólu gardła.

Ogólnie rzecz biorąc, utajona (utajona) postać rzeżączki jest podobna do nosicielstwa gonokokowego, gdy czynnik wywołujący chorobę, znajdując się na powierzchni błony śluzowej, nie powoduje żadnej reakcji naczyniowej i pojawia się co najmniej niewielka ilość wysięku - wysięk zapalny. Czasami taki nosiciel to po prostu przedłużony okres inkubacji, po którym pojawiają się wszystkie objawy choroby.

W praktyce lekarskiej zdarzają się przypadki bezobjawowej rzeżączki utrzymującej się do 2 lat u mężczyzn, którzy mieli kontakt seksualny z kobietami zakażonymi gonokokami. Niektórzy autorzy wiążą to z zakażeniem człowieka niezjadliwymi gonokokami typu III i IV, podczas gdy inni mówią o związku między bezobjawowym zakażeniem a długotrwałym utrzymywaniem się (przeżywaniem) gonokoków formy L.

Niemniej jednak współczesna medycyna z łatwością radzi sobie z czynnikiem wywołującym chorobę, pod warunkiem, że leczenie rozpocznie się w odpowiednim czasie. Na podstawie wyników testu lekarz przepisuje dokładnie te antybiotyki, które będą najbardziej optymalne dla konkretnego pacjenta.

Jeśli rzeżączka jest świeża i nieskomplikowana, czasami wystarczy jednorazowe użycie leku. W przypadku, gdy rzeżączka jest przewlekła, oprócz podstawowego leczenia dodatkowo wzmacnia się odporność. Ponadto będziesz potrzebować witamin i pałeczek kwasu mlekowego, a także leków zmniejszających działanie leków chemicznych na wątrobę.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.