Rzeżączka U Mężczyzn - Pierwsze Oznaki, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Rzeżączka u mężczyzn: objawy i leczenie

Rzeżączka to zaraźliwa choroba przenoszona drogą płciową. Czynnikiem sprawczym infekcji jest gonococcus. Ten mikroorganizm jest zdolny do życia i namnażania się w błonach śluzowych układu moczowo-płciowego człowieka. Rzeżączka to poważna choroba wymagająca leczenia. W przeciwnym razie może prowadzić do rozwoju zapalenia gruczołu krokowego i niepłodności męskiej.

Zadowolony:

• Objawy rzeżączki u mężczyzn
• Jak przebiega infekcja u mężczyzn?
• Jak nie rozprzestrzenia się rzeżączka?
• Rozpoznanie rzeżączki u mężczyzn
• Leczenie rzeżączki u mężczyzn
• Powikłania rzeżączki
• Problem oporności gonokoków
• Zapobieganie rzeżączce po stosunku płciowym bez zabezpieczenia

Objawy rzeżączki u mężczyzn

Objawy rzeżączki nie pojawiają się długo. Pojawiają się w ciągu pierwszych 7 dni po wystąpieniu infekcji. Czasami ten okres można wydłużyć do 3 tygodni. Najczęściej podobną sytuację obserwuje się u mężczyzn, którzy po zakażeniu przyjmowali antybiotyki z powodu innej choroby. Leczenie łagodzi objawy rzeżączki i dłużej opóźnia wystąpienie objawów zapalenia.

Rzeżączka u mężczyzn może być ostra lub przewlekła. O ostrej rzeżączce mówi się, gdy choroba trwa nie dłużej niż 2 miesiące po zakażeniu. Jeśli w tym okresie osoba nie otrzymała leczenia, wówczas rzeżączka staje się przewlekła.

Objawy infekcji u mężczyzn są związane z cechami strukturalnymi ich genitaliów.

Na rozwój rzeżączki będą wskazywać takie niezwykłe objawy, jak:

• Pojawienie się pieczenia w cewce moczowej, swędzenie prącia. Ten dyskomfort nasila się podczas oddawania moczu.
• Kiedy naciskasz na żołądź prącia, wydobywa się z niego ropa.
• W przyszłości ropa będzie stale wypływać z cewki moczowej, nawet bez wcześniejszego nacisku.
• Rzeżączka może rozprzestrzeniać się przez narządy układu moczowo-płciowego. Kiedy bakterie dostają się z tyłu cewki moczowej, mężczyzna ma objawy podobne do zapalenia pęcherza moczowego. Oddawanie moczu staje się częstsze i bolesne.

Gdy choroba stanie się przewlekła, nie przestanie się rozwijać. W przyszłości gruczoł krokowy i jądra będą zaangażowane w proces patologiczny. Towarzyszy temu zwiększone oddawanie moczu. Podczas erekcji mężczyzna odczuwa ból. Jeśli rzeżączka ma bieganie, ból będzie się koncentrował nie tylko w prostacie, ale także w odbytnicy. Stają się szczególnie silne podczas defekacji.

Jeśli gonokoki wpływają na jądra, ich tkanki znacznie puchną. W węzłach chłonnych pachwinowych występuje stan zapalny. Intymność jest bolesna dla mężczyzny. Śluz z krwią pojawi się z cewki moczowej.

Rozprzestrzenianie się infekcji wpływa na cały organizm jako całość. Pogarsza się stan zdrowia pacjenta, pojawiają się dreszcze, wzrasta temperatura ciała, bóle głowy.

Czasami rzeżączka ma utajony przebieg. Długo nie da się odczuć. W tym samym czasie mężczyzna nie idzie do lekarza i nie otrzymuje leczenia. Objawy choroby pojawią się tylko wtedy, gdy zaczną się rozwijać komplikacje. Radzenie sobie z taką infekcją będzie trudne.

Jak przebiega infekcja u mężczyzn?

Możesz zarazić się rzeżączką od innej osoby, ponieważ to ona jest źródłem rozprzestrzeniania się infekcji. Choroba jest przenoszona drogą płciową. Podczas intymności gonokoki wnikają do błon śluzowych narządów płciowych, penetrują ich komórki i powodują stan zapalny.

Okres inkubacji trwa około dwóch tygodni. Chociaż pierwsze objawy mogą pojawić się w ciągu 2 dni po wystąpieniu infekcji, czyli po stosunku. Mężczyzna odczuwa dyskomfort w okolicy cewki moczowej, ściga go swędzenie. Ropa zaczyna wydobywać się z otworu cewki moczowej.

Chociaż metody przenoszenia i leczenia rzeżączki są dobrze znane lekarzom, stan ten jest dla nich bardzo niepokojący. Faktem jest, że w 2011 roku w Wielkiej Brytanii rzeżączka wysunęła się na pierwszy plan wśród innych infekcji przenoszonych drogą płciową. Ponadto liczba osób z nieuleczalną postacią choroby wynosiła 20 000. Oznacza to, że gonokoki rozwinęły oporność na antybiotyki, które wcześniej były dla nich destrukcyjne. Ten stan rzeczy jest niezwykle niepokojący. Dlatego władze kraju postanowiły opracować i wprowadzić program, który będzie miał na celu zwalczanie rzeżączki.

Statystyki pokazują, że około 30% zarażonych mężczyzn to homoseksualiści. Jednocześnie poważnym problemem jest oporność gonokoków na leczenie antybiotykami. Dotyczy to nie tylko Wielkiej Brytanii, ale całego świata.

Jak nie rozprzestrzenia się rzeżączka?

Istnieje wiele mitów na temat rzeżączki, które zostały wymyślone przez niewiernych mężów, którzy zarażali swoje żony:

• Do zakażenia doszło podczas korzystania z myjki podczas wizyty w łaźni lub saunie. W ten sposób infekcja nie jest przenoszona. Infekcja następuje poprzez kontakt seksualny. Charakter stosunku nie ma znaczenia.
• Infekcja wystąpiła podczas wizyty w publicznej toalecie. Ta droga transmisji nie jest realizowana w praktyce. Istnieje kilka naukowych opisów przenoszenia choroby w gospodarstwie domowym, ale ich wiarygodność jest wątpliwa. Nie można zarazić się w publicznej toalecie. Oprócz przenoszenia płciowego rzeżączki istnieje prawdopodobieństwo zakażenia dziecka podczas przechodzenia przez kanał rodny chorej matki.
• Infekcja nastąpiła po ugryzieniu bezpańskiego psa. W ten sposób choroba nie jest przenoszona. Psy mogą być zarażone rzeżączką, ale mają specjalny drobnoustrój, który może pasożytować tylko w organizmie zwierzęcia.
• Do zakażenia doszło podczas oddawania krwi w szpitalu. To niemożliwe. Wszystkie manipulacje krwią w szpitalu przeprowadzane są zgodnie ze ścisłymi zasadami dezynfekcji. Ponadto gonokoki nie przeżywają dobrze w temperaturach różniących się od temperatur ludzkiego ciała. Umierają, gdy spadnie do +18 ° C i gdy wzrośnie do +55 ° C.
• Do infekcji doszło podczas picia napojów z cudzego kubka. W rzeczywistości rzeżączka nie jest przenoszona przez naczynia.
• Infekcja miała miejsce w metrze. Gonococci są w stanie przetrwać tylko w wilgotnym środowisku. Dlatego w ten sposób nie można się zarazić.
• Infekcja pochodziła od byłego partnera seksualnego mężczyzny, którego miał przed obecnym związkiem. To jedyna wymówka, która może wyjaśnić infekcję, ale tylko pod warunkiem, że ostatni stosunek płciowy miał miejsce niedawno. Pierwsze objawy choroby pojawiają się po 7-14 dniach, nie można ich zignorować. Przewlekłe zapalenie może trwać dłużej niż 2 miesiące, ale przy jakichkolwiek czynnikach prowokujących, na przykład, jeśli nie są przestrzegane zasady higieny osobistej, pogarsza się. Mężczyzna ma ropne wydzieliny z narządów płciowych, ból i dyskomfort podczas oddawania moczu.

Rozpoznanie rzeżączki u mężczyzn

Aby postawić diagnozę, lekarz pobiera śluz z cewki moczowej. W przyszłości zostaje wysłana na badanie bakteriologiczne. Sekret można również zabrać z odbytu.

Metoda immunofluorescencji pozwala na wykrycie choroby na podstawie krwi. Zawiera przeciwciała wytwarzane przez organizm w celu zwalczania gonokoków.

Nie mniej powszechna jest metoda uczulenia immunologicznego. Mężczyźnie wstrzykuje się pod skórę właściwą lek zawierający alergen gonokokowy. Jeśli pacjent jest zakażony, w ciągu kilku godzin rozwinie się reakcja nadwrażliwości. Objawia się miejscowym zaczerwienieniem skóry. Jeśli średnica plamki wynosi 10 mm lub mniej, reakcję uważa się za słabo dodatnią. W takim przypadku wymagane będzie dodatkowe badanie. Kiedy wielkość grudki osiągnie 11-20 mm, mówią o wyniku dodatnim. Jeśli obszar zaczerwienienia przekracza 20 mm, reakcja jest uważana za niezawodnie pozytywną.

Leczenie rzeżączki u mężczyzn

Leczenie rzeżączki ogranicza się do zniszczenia patogenu. W tym celu stosuje się leki przeciwbakteryjne. Można stosować tetracykliny, cefalosporyny lub penicyliny. Przyjmowanie tych leków pozwala zniszczyć chorobotwórczą florę w organizmie.

Czasami nie jest możliwe radzenie sobie z chorobą w warunkach ambulatoryjnych. Wskazań do hospitalizacji jest kilka, w tym:

• Rzeżączka ma skomplikowany przebieg. U pacjenta rozwija się zapalenie najądrzy, gruczołu krokowego lub spojówek.
• Gonococci rozprzestrzeniają się po całym ciele, wywołując sepsę.
• Po terapii choroba powraca.
• Pacjent nie stosuje się do zaleceń lekarza i odmawia terapii.

Podczas terapii stosunki seksualne są zabronione. Nie powinieneś uprawiać sportu ani ciężko pracować. Jazda na rowerze jest przeciwwskazana, hipotermia nie powinna być dozwolona. Dobrze, jeśli człowiek może porzucić złe nawyki.

Oprócz przyjmowania antybiotyków pacjentowi przepisuje się leki zwiększające odporność, witaminy, NLPZ, hepatoprotektory. Wszystko to wzmocni mechanizmy obronne organizmu i wesprze jego układy wewnętrzne w walce z infekcją.

Pacjentom z uogólnioną rzeżączką przepisuje się dwa lub trzy antybiotyki. Dawkę ustala lekarz.

Rzeżączka jest chorobą zaraźliwą. Nawet po pojedynczej intymności z zakażonym partnerem prawdopodobieństwo jego rozwoju wynosi 70%. Dlatego jeśli u mężczyzny pojawią się objawy infekcji, a ostatnio odbył stosunek płciowy bez zabezpieczenia, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Im wcześniej rozpocznie się terapię, tym większe prawdopodobieństwo, że z chorobą uda się poradzić sobie w jak najkrótszym czasie i bez konsekwencji dla organizmu. Oboje partnerzy seksualni powinni otrzymać leczenie.

Powikłania rzeżączki

Powikłania rzeżączki najczęściej rozwijają się u pacjentów z przewlekłą postacią choroby, ponieważ nie są oni leczeni przez długi czas. Gonococci rozprzestrzeniają się nie tylko na narządy układu moczowo-płciowego, ale w całym ciele. Prowadzi to do masywnego zapalenia.

Infekcje wtórne są powikłaniem rzeżączki i pogarszają przebieg choroby podstawowej. U mężczyzn często diagnozuje się chlamydię, ureaplazmozę, kandydozę itp. Infekcje te mają swoje własne objawy, co komplikuje rozpoznanie rzeżączki.

Najczęstszymi powikłaniami rzeżączki u mężczyzn są zapalenie gruczołu krokowego i zapalenie storczyków. W tym drugim przypadku jądro i jego najądrze ulegają zapaleniu.

W przypadku ropnego zapalenia najądrza temperatura ciała mężczyzny wzrasta, moszna staje się czerwona, puchnie. Ból w pachwinie pogarsza się podczas ruchu. Plemniki przestają być produkowane w normalnych ilościach. Jeśli mężczyzna rozwinie obustronną zmianę, staje się bezpłodny.

Zapalenie gruczołu krokowego to groźne powikłanie. Nie objawia się wyraźnymi objawami, ale słabo reaguje na trwającą terapię. Jednocześnie zapalenie gruczołu krokowego zajmuje wiodącą pozycję wśród przyczyn prowadzących do niepłodności męskiej. Ponadto zapalenie przewlekłego przebiegu prostaty negatywnie wpływa na stan cewki moczowej, której światło jest znacznie zwężone.

Rzeżączkowe zapalenie spojówek nie występuje zbyt często. Jednak ten typ choroby może powodować martwicę tkanki oka i prowadzić do całkowitej ślepoty.

Rozprzestrzenianie się gonokoków w całym organizmie prowadzi do zapalenia narządu, w którym się osadzają. Szczególnie niebezpieczne jest uszkodzenie mózgu z rozwojem zapalenia opon mózgowych i serca wraz z rozwojem zapalenia mięśnia sercowego. Jeśli wątroba cierpi, u mężczyzny zostanie zdiagnozowane zapalenie wątroby. Czasami gonokoki atakują skórę.

Aby poradzić sobie z powikłaniami choroby, pacjentowi przepisuje się antybiotyki. Może być konieczne jednoczesne przyjęcie kilku leków z różnych grup. Im szybciej choroba zostanie wykryta, tym lepsze rokowanie.

Problem oporności gonokoków

W 2012 roku Światowa Organizacja Zdrowia alarmowała, że gonokoki zaczęły wykazywać zwiększoną oporność na antybiotyki, które wcześniej z powodzeniem stosowano do ich zwalczania. To skłoniło naukowców do poszukiwania nowych schematów leczenia.

Gonococci nauczyły się przetrwać, gdy są leczone wieloma środkami przeciwdrobnoustrojowymi. Jednak nie rozwinęli jeszcze oporności na cefalosporyny. Chociaż istnieją doniesienia z różnych krajów (Japonia, Europa, Australia), że gonokoki nie zawsze reagują nawet na leczenie cefalosporynami.

W 80% przypadków gonokoki tolerują leczenie tetracyklinami i pozostają aktywne. Stwierdziła Sally Davis, która jest głównym ekspertem ds. Zdrowia w Wielkiej Brytanii.

W Ameryce proponują leczenie rzeżączki według 2 nowych schematów. Z tej okazji przeprowadzono badania, w których wzięło udział ponad 400 osób w wieku od 16 do 60 lat. Wszyscy mieli skomplikowaną infekcję. Badanych podzielono na 2 grupy, które otrzymały różne metody leczenia. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi terapii były nudności, luźne stolce i bóle brzucha. Wyniki badania zaprezentowano na 20. konferencji International Society for STD Research, która odbyła się w Wiedniu.

Wyglądają tak:

• Zastosowanie azytromycyny (podanie doustne) w połączeniu z zastrzykami z gentamycyną umożliwiło uzyskanie wyzdrowienia w 100% przypadków. Azytromycyna może być reprezentowana przez takie leki, jak Sumamed, Ecomed, Azicid, Azitrox, Hemomycin, Za-factor.
• Doustne podanie Azytromycyny w skojarzeniu z Hemifloksacyną pozwoliło uzyskać pozytywny wynik u 99,5% pacjentów.
• Oba schematy pozwoliły pozbyć się zmian gonokokowych jamy ustnej i gardła oraz jelit. Odzyskanie nastąpiło w 100% przypadków.

Dlatego American Center for STD Control and Prevention sugeruje leczenie pacjentów z rzeżączką doustnym podawaniem azytromycyny lub doksycykliny w połączeniu z wstrzyknięciami ceftriaksonu. Schematy te są wdrażane w przypadku, gdy u pacjenta rozwinie się alergia na cefalosporyny lub gonokoki nie reagują na leczenie antybiotykami z tej grupy.

Zapobieganie rzeżączce po stosunku płciowym bez zabezpieczenia

Środki zapobiegawcze obejmują przestrzeganie zasad higieny. Do pielęgnacji narządów płciowych należy używać wyłącznie osobistych akcesoriów, po skorzystaniu z toalety należy umyć ręce.

Aby zapobiec infekcji, musisz używać prezerwatyw podczas stosunku. Jeśli dojdzie do kontaktu bez zabezpieczenia, mężczyzna musi opróżnić pęcherz natychmiast po zażyłości. Następnie powinien przepłukać cewkę moczową Miramistinem lub słabym roztworem nadmanganianu potasu. Miramistin zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia rzeżączki 10 razy. To samo dotyczy rzęsistkowicy, kiły i innych infekcji narządów płciowych.

Jeśli mężczyzna zauważy u siebie oznaki rzeżączki, nie powinien wahać się przed wizytą u lekarza. Środki ludowe do leczenia choroby nie pomogą.

Autor artykułu: Lebedev Andrey Sergeevich | Urolog

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Andrologia” uzyskany po odbyciu rezydentury w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego w centrum urologicznym Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich SA (2007). Studia podyplomowe zostały tu ukończone do 2010 roku.