Zakażenie Adenowirusem U Dorosłych I Dzieci: Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Infekcja adenowirusem: objawy i leczenie

Infekcji adenowirusem towarzyszy uszkodzenie błon śluzowych układu oddechowego, oczu, układu pokarmowego i limfatycznego. Pacjent cierpi na poważne złe samopoczucie. Wirusy są łatwo przenoszone z jednej osoby na drugą, ponieważ w temperaturze pokojowej mogą przetrwać 14 dni lub dłużej.

Około 10% wszystkich infekcji wirusowych występuje właśnie z winy adenowirusów. Około 1/3 wszystkich przypadków to dzieci. Ponadto ponad 50% z nich ma mniej niż pięć lat. Jesienią i zimą obserwuje się masowe wybuchy infekcji.

Zadowolony:

• Infekcja adenowirusem: sposoby przenoszenia
• Objawy i formy infekcji adenowirusem
• Diagnoza zakażenia adenowirusem
• Leczenie infekcji adenowirusem

Infekcja adenowirusem: sposoby przenoszenia

Nauka zna 62 typy adenowirusów, 49 z nich ma wspólny antygen. W sumie zidentyfikowano 7 podgrup: A, B, C, D, E, F, G. Wszystkie one jednak mają patologiczny wpływ na błony śluzowe człowieka.

Choroba może przybierać różne formy:

• Wirusy z podgrupy B i E powodują żywe objawy, choroba objawia się ostro.
• Wirusy z podgrup C i B powodują utajoną chorobę. U osoby często rozwija się przewlekłe zapalenie migdałków, migdałków itp.
• Wirusy z podgrupy F powodują podrażnienie jelit.
• Wirusy z podgrupy B mogą wywoływać zapalenie spojówek.
• Wirusy z podgrupy B2 mają patologiczny wpływ na wątrobę i narządy układu moczowego.

Infekcja adenowirusem jest jednym z wielu wariantów ARVI, dlatego chorobie zawsze towarzyszą objawy przypominające grypę. Podnosi się temperatura ciała zakażonej osoby, powiększają się węzły chłonne, pojawia się dyskomfort w gardle, rozwija się nieżyt nosa itp. Istnieją jednak również charakterystyczne cechy, które są nieodłącznie związane z zakażeniem adenowirusem.

Wirusy te odkrył mikrobiolog W. Rowe w 1953 roku. Zostały odizolowane od migdałków i migdałków chorych dzieci. Później zaczęli je badać amerykańscy naukowcy. Znaleźli takie wirusy w węzłach chłonnych, w błonie śluzowej dróg oddechowych, w narządach wzroku. W 1962 roku stwierdzono, że niektóre serotypy adenowirusów mogą powodować rozwój guzów nowotworowych.

Rozprzestrzenianie się infekcji to chory lub nosiciel wirusów. Nosiciele choroby nie mają już objawów, ponieważ są na etapie zdrowienia. Jednak adenowirusy mogą pozostać zaraźliwe przez 50 dni lub dłużej. Istnieją również spekulacje, że niektóre zwierzęta mogą zarażać ludzi infekcją adenowirusem. Jednak badania w tej kwestii nie zostały jeszcze zakończone.

Istnieją 2 sposoby rozprzestrzeniania się infekcji wirusowej:

• Kropelki w powietrzu. Patogenna flora jest uwalniana do środowiska zewnętrznego wraz z plwociną i śluzem, gdy chory mówi lub kaszle. Aby zminimalizować ryzyko zakażenia, niezbędna jest dobra higiena. Jeśli w mieszkaniu mieszka chory, konieczne jest regularne czyszczenie na mokro.
• Transmisja kałowo-ustna. W ten sposób wirus może być przenoszony przez kolejne 1,5 miesiąca po wykryciu pierwszych objawów zakażenia u pacjenta. Najczęściej takie wirusy wywołują rozwój zaburzeń jelitowych.

Istnieje kilka sposobów zniszczenia wirusa. Patogenna flora ginie pod wpływem wysokich temperatur. Wirusy tracą witalność w temperaturze +50 ° C. Boją się chloru i promieniowania ultrafioletowego.

Po zakażeniu może minąć od 2 do 12 dni, zanim pojawią się pierwsze objawy. Średni okres inkubacji to tydzień. Najczęściej choroba dotyka dzieci w wieku od sześciu miesięcy do 5 lat. Do 6 miesiąca życia niemowlęta mają wrodzoną odporność, którą otrzymują od matki. Po 5 latach dzieci rozwijają własne mechanizmy obronne przed infekcją.

Ogromne epidemie są rzadkie. Jednak wirus łatwo rozprzestrzenia się w grupach dziecięcych. Wirusy mogą być przenoszone drogą wodną, dlatego podczas pływania w basenach często dochodzi do infekcji. Dzieje się tak pod warunkiem, że są źle zdezynfekowane. Dlatego ludzie często zarażają się adenowirusami wywołującymi zapalenie spojówek.

Czasami choroba rozwija się nawet po zwykłej hipotermii lub podczas spożywania zimnych potraw, takich jak lody. Wynika to z faktu, że adenowirusy znajdowały się w tkankach migdałków w postaci utajonej. Pacjenci ci wymagają leków przeciwwirusowych. Chorobie często towarzyszy bakteryjne zapalenie oka. Ta forma infekcji wymaga zastosowania antybiotyków.

Objawy i formy infekcji adenowirusem

Objawy infekcji adenowirusem:

• Podwyższona temperatura ciała. Może utrzymywać się na poziomie podgorączkowym, a czasami osiąga poziom gorączkowy. Temperatura ciała gwałtownie spada.
• Bół głowy.
• Zwiększone zmęczenie i osłabienie.
• Katar.
• Ból gardła i inne nieżytowe zjawiska. Rozwijają się od pierwszego dnia choroby.
• Obrzęk błon śluzowych.
• Suchy kaszel, który staje się mokry w 3. lub 4. dniu choroby.
• Pojawienie się ropnej płytki na migdałkach, ich bolesność.
• Obrzęk błon śluzowych.
• Ból oczu, łzawienie oczu.
• Brak chęci do jedzenia.
• Bezsenność.
• Blada skóra, drażliwość.
• Ból brzucha, biegunka i wymioty.
• Wzrost wielkości węzłów chłonnych.

Ponieważ adenowirusy są powiązane z ARVI, ludzie często mylą objawy choroby z grypą. Zapalenie spojówek jest markerem, który pozwala stwierdzić, że u pacjenta rozwinie się infekcja adenowirusowa. Ten objaw nie może pozostać niezauważony. Człowiek ma wrażenie, że do oczu wlano mu piasek, są wodniste, mogą ropieć. Co więcej, proces patologiczny może rozprzestrzenić się zarówno na jedno, jak i na dwoje oczu.

Odurzenie organizmu infekcją adenowirusem nie jest tak intensywne jak w przypadku grypy. Trwa nie dłużej niż 1-2 dni. W przypadku grypy okres ten wydłuża się o 1-7 dni.

Temperatura ciała wzrasta do 38 ° C. W ciągu jednego dnia zaczyna spadać i stabilizuje się. Jeśli pacjent ma grypę, gorączka jest intensywna. Znak na termometrze jest utrzymywany w 39-40 ° C.

Objawy charakterystyczne dla infekcji adenowirusem obejmują:

• Zapalenie spojówek i zapalenie rogówki i spojówki.
• Nieżyt nosa i zapalenie migdałków.
• Zapalenie oskrzeli.
• Zapalenie gardła.
• Zapalenie węzłów chłonnych w jamie brzusznej (zapalenie węzłów chłonnych krezki).

Te objawy są często łączone ze sobą.

W dzieciństwie infekcja ma wyraźny przebieg. U dziecka w pierwszym roku życia adenowirusy mogą powodować zapalenie płuc. Ponadto choroba rozwija się szybko. Oddech staje się chrypki, mogą wystąpić drgawki, duszność, wymioty. Zapalenie płuc objawia się nagle, podczas gdy u dorosłych pacjentów oczekuje się tego powikłania, jeśli nie otrzyma niezbędnego leczenia.

Jeśli noworodek został zarażony, nie ma znacznego wzrostu ciała, może rozwinąć się zapalenie spojówek. Węzły chłonne pozostają normalne. Wynika to z faktu, że niemowlęta mają wrodzoną odporność od matki. Dlatego choroba nie nabiera w nich intensywności.

Małe dzieci często cierpią na zaburzenia jelitowe. Stolec staje się częsty, pojawia się w nim śluz. Czasami dzieci skarżą się na silny ból brzucha przypominający ostre zapalenie wyrostka robaczkowego.

Jeśli nie ma leczenia, grozi to poważnymi komplikacjami. U pacjenta może rozwinąć się zapalenie migdałków, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, niedrożność oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego. Istniejące choroby przewlekłe są często zaostrzone. Dlatego objawy infekcji adenowirusem wymagają pomocy medycznej.

Diagnoza zakażenia adenowirusem

Objawy zakażenia adenowirusem są liczne. Przypominają grypę, rotawirusa, a nawet zapalenie wyrostka robaczkowego, co utrudnia postawienie prawidłowej diagnozy. Dlatego nie powinieneś próbować samodzielnie ustalać, jaki rodzaj infekcji spowodował zaburzenie.

Lekarze stosują następujące metody do diagnozowania infekcji adenowirusem:

• UAC. Badanie krwi może wykryć skok poziomu leukocytów. Często ten wskaźnik jest pierwszym sygnałem rozwoju zapalenia płuc.
• ZBIORNIK. Jeśli adenowirus nie wywołał poważnych powikłań, wówczas biochemia krwi nie ulega znaczącym zmianom. Na zapalenie płuc wskazuje obecność kwasu sialowego, fibrynogenu we krwi. Wynik testu dla białka C-reaktywnego będzie dodatni.
• ELISA. Metoda ta pozwala na wykrycie przeciwciał przeciwko adenowirusowi w nabłonku błon śluzowych.
• RAFA. Metoda ma na celu wykrycie przeciwciał przeciwko wirusowi. Te badania są bardzo dokładne.
• PCR. Badanie pozwala zidentyfikować RNA wirusa w różnych substratach (we krwi, w rozmazie).
• Badanie plwociny. Pozwala wykryć czynnik wywołujący infekcję i określić jej wrażliwość na leki.

Leczenie infekcji adenowirusem

Zarówno u dzieci, jak iu dorosłych pacjentów zakażenie adenowirusem jest leczone według jednego schematu. Podstawą terapii jest złagodzenie objawów choroby, normalizacja stanu pacjenta i wzrost odporności. Jeśli dana osoba rozwija komplikacje, wymagane są leki przeciwbakteryjne.

Zaleca się trzymanie się leżenia w łóżku w ostrej fazie choroby, w izolacji od społeczeństwa. Infekcja jest szybko przenoszona w rodzinie, dlatego należy przestrzegać zasad higieny, regularnie wietrzyć pomieszczenie, w którym przebywa pacjent, oraz wykonywać w nim czyszczenie na mokro. Aby zmniejszyć objawy zatrucia organizmu, należy pić jak najwięcej wody.

Jeśli pacjent nie chce jeść, nie ma potrzeby narzucania mu jedzenia. Może to wywołać nudności i wymioty. Zazwyczaj leczenie odbywa się w domu. Hospitalizacja jest wymagana w nagłych przypadkach, z rozwojem ciężkich powikłań. Najczęściej do szpitala trafiają małe dzieci.

Aby zmniejszyć ból głowy, wyeliminować przekrwienie błony śluzowej nosa i kaszel, możesz wziąć Codelac, Rinostop pozwala poradzić sobie z katarem, Maxikold eliminuje gorączkę. Czasami pacjentom przepisuje się leki przeciwwirusowe, na przykład Amiksin. Nie tylko zwalcza infekcje, ale także wzmacnia odporność. Zapalenie spojówek wymaga stosowania kropli do oczu i maści o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym.

Adenowirusy i inne typy ARVI są aktywowane wraz z nadejściem zimnej pogody. Choroba u dzieci, a czasami u dorosłych, jest trudna. Dlatego nie należy wahać się przed wizytą u lekarza. Lekarz będzie mógł dobrać optymalne leczenie, a także udzielić skutecznych porad dotyczących profilaktyki choroby.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.