Czerwonka U Dzieci I Dorosłych - Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Czerwonka u dzieci i dorosłych

Czerwonka to infekcja jelitowa, którą mogą wywołać ameby lub shigella, dlatego dzieli się na shigellozę i amebiazę. Shigella została po raz pierwszy odkryta przez Japończyka Kiyoshi Shiga, a ameba, jako czynniki wywołujące czerwonkę, przez rosyjskiego naukowca Lesh F. A.

Pełzakowica jest rzadkością w Rosji, w większym stopniu choroba ta jest powszechna w krajach o gorącym klimacie, na przykład w Indiach czy Meksyku. Czerwonka ma charakterystyczne objawy. Ważne jest, aby znać i umieć odróżnić je od innych objawów infekcji jelitowych. Umożliwi to terminowe rozpoczęcie leczenia.

Choroba objawia się wymiotami, objawami ogólnego zatrucia organizmu, nudnościami, odbijaniem, zgagą, biegunką, bólem brzucha itp. Więcej szczegółów na temat objawów czerwonki zostanie omówionych później.

Musisz zrozumieć, że nie będzie można postawić prawidłowej diagnozy tylko na podstawie objawów choroby. Będziesz musiał przeprowadzić badanie, oddać kał na posiew bakteryjny i krew do testów serologicznych.

Zadowolony:

• Przyczyny czerwonki u dorosłych i dzieci
• Objawy dyzenterii
• Objawy czerwonki u dzieci
• Jak odróżnić czerwonkę od innych zaburzeń jelitowych?
• Leczenie dyzenterii

Przyczyny czerwonki u dorosłych i dzieci

Czerwonka jest przenoszona przez osoby cierpiące na ostrą lub przewlekłą postać infekcji. Jej dystrybutorami są również nosiciele bakterii.

• Osoba cierpiąca na ostrą postać czerwonki będzie wysoce zaraźliwa, szczególnie w pierwszych dniach po pojawieniu się pierwszych objawów. Ostry przebieg choroby może utrzymywać się do 3 miesięcy. W tym czasie osoba nadal uwalnia patogenną florę do środowiska.
• Jeśli pacjent cierpi na przewlekłą postać choroby, uwolni Shigella na etapie zaostrzenia patologii. Czas trwania jego kursu może wynosić 3 miesiące.
• Osoby, które są nosicielami infekcji, mogą z czasem wydalać bakterie. W takim przypadku objawy choroby będą rozmyte lub mogą być całkowicie nieobecne.

Zakażenie czerwonką występuje przy niedokładnościach higieny, a także w wyniku spożycia pożywienia wysianego patogenną florą.

Infekcja przenoszona jest drogą fekalno-ustną. Jest realizowany w następujący sposób:

• Na wodzie. W ten sposób rozprzestrzenia się czerwonka Flexnera.
• Sposób żywienia. Najczęściej ta metoda przenosi czerwonkę do Strefy.
• Kontakt - sposób gospodarstwa domowego. W ten sposób czerwonka Grigorieva-Shigi rozprzestrzenia się.

Jeśli dana osoba nie przestrzega zasad higieny osobistej i używa artykułów gospodarstwa domowego, na których znajdują się czynniki zakaźne, z pewnością zostanie zarażony.

Muchy przenoszą chorobę. Bakterie mogą żyć na żywności (pod tym względem produkty mleczne są szczególnie niebezpieczne), na owocach i warzywach, na brudnych rękach, na wszelkich artykułach gospodarstwa domowego używanych przez chorego.

Ludzie są niezwykle podatni na patogeny czerwonki. Pod tym względem ich wiek i płeć nie mają znaczenia. Jednak to głównie małe dzieci cierpią na tę chorobę. Wynika to z ich niskiego poziomu umiejętności higieny osobistej. Prawdopodobieństwo infekcji wzrasta u osób cierpiących na ostre i przewlekłe patologie przewodu pokarmowego, a także na dysbiozę jelitową.

Wybuchy czerwonki odnotowuje się głównie u ludzi w ciepłym sezonie: latem i jesienią. W tych okresach warunki do rozmnażania się patogennej flory są szczególnie korzystne.

Po tym, jak osoba zachoruje na czerwonkę, rozwija odporność. Jednak utrzymuje się przez rok i będzie również aktywny wyłącznie przeciwko jednemu rodzajowi patogenu, a jest ich wiele.

Mikroflora, która może powodować rozwój czerwonki, może pozostawać aktywna przez 45 dni. Gdy zarazki dostaną się do nabiału i niektórych innych produktów spożywczych, rozmnażają się.

Pierwsze objawy choroby pojawiają się, gdy drobnoustroje dotrą do jelit i zaczną się tam dzielić, uwalniając toksyczne substancje. Te toksyny dostają się do krwiobiegu i zatruwają organizm ludzki. Negatywnie wpływają na stan wątroby, jelit, naczyń krwionośnych, ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku zajęcia jelita cienkiego tworzą się na nim głębokie wady wrzodziejące.

Objawy dyzenterii

Od momentu zarażenia do pojawienia się pierwszych objawów choroby może to zająć od kilku godzin do kilku dni. Średni okres inkubacji wynosi 2-3 dni.

Objawy czerwonki są następujące:

• Ostry początek, któremu towarzyszy zatrucie organizmu. Temperatura ciała pacjenta wzrasta, głowa zaczyna boleć. Osoba ma mdłości, apetyt jest całkowicie utracony, ciśnienie krwi może spaść.
• Brzuch boli w okolicy pępka. Początkowo ból jest słaby i rozproszony, ale w miarę rozmnażania się flory patogennej przybiera charakter skurczowy. Ból rozciąga się na podbrzusze, do kości łonowej. Lewa strona bardziej boli. Kiedy jelita są pełne, ból się nasila.
• Pojawienie się fałszywego pragnienia opróżnienia jelit. Jednocześnie chodzenie do toalety nie kończy się na wypróżnieniu. Może pojawić się ból w odbytnicy. Są w stanie przeszkadzać osobie jeszcze przez kilka minut po opróżnieniu. W tym samym czasie ból ciągnie się, promieniując do okolicy kości krzyżowej.
• Krzesło staje się częstsze. Występuje więcej niż 10 razy dziennie. W stolcu można znaleźć smugi krwi i śluz.

W 20% przypadków choroba przebiega zgodnie z typem żołądkowo-jelitowym. Jednocześnie następuje wzrost temperatury ciała i zaburzenia pracy narządów trawiennych. Stolec natychmiast staje się płynny. Począwszy od drugiego dnia choroby u osoby pojawiają się objawy zapalenia okrężnicy. Ponieważ biegunka jest intensywna i często towarzyszą jej wymioty, nasilają się objawy odwodnienia pacjenta. Staje się ospały, apatyczny. Obniża się ciśnienie krwi, skóra i błony śluzowe wysychają. Zmniejsza się ilość moczu.

Choroba może mieć inny przebieg. Czasami czerwonka jest łatwo tolerowana, a osoba ma tylko słabość i złe samopoczucie. W innych przypadkach patologia wymaga hospitalizacji chorego, gdyż towarzyszy jej wystąpienie gorączki, bladości skóry, nieustannych wymiotów oraz zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego.

Jeśli choroba staje się przewlekła, nie obserwuje się zatrucia organizmu. Jednak rozwija się biegunka, a wypróżnienia są zielone. Na tle przewlekłej niestabilności stolca u osoby rozwija się dysbioza. Jeśli pacjent otrzyma terminową i prawidłową terapię, choroba nie stanie się przewlekła. Dzieje się tak tylko wtedy, gdy nie ma pomocy medycznej.

Objawy czerwonki u dzieci

W przeciwieństwie do dorosłych czerwonka u dzieci przebiega nieco inaczej. Dziecko ma ogólne odurzenie organizmu, żołądek zaczyna boleć, ale biegunka się nie rozwija. Kał wydalany jest w niewielkich ilościach, podczas gdy krew i śluz są zawsze w nich widoczne. Pogarsza się stan zdrowia dziecka, wzrasta temperatura ciała, a głowa zaczyna boleć. Dziecko odmawia jedzenia. Zespół zapalenia jelita grubego z krwią w stolcu występuje u 90% dzieci z czerwonką. Jednak jego przejawy nie zawsze mają ostry przebieg.

Po upływie pierwszego dnia choroby charakter stolca zmienia się. Podczas opróżniania jelit nie wydalany jest kał, ale śluzowate zielonkawe masy. Może być w nich widoczna krew.

Jeśli dorośli mają fałszywą potrzebę opróżnienia jelit, dziecko ma rozluźnienie odbytu, zwiększony niepokój i płacz. U dzieci poniżej 3 roku życia brzuch jest spuchnięty. Wręcz przeciwnie, w przypadku starszych dzieci jest wciągany.

Toksyczna postać choroby u niemowląt często się nie rozwija. Objawy zatrucia u niemowląt są łagodne, ponieważ ich odporność nie reaguje na toksyny uwalniane przez drobnoustroje. W większym stopniu czerwonka u niemowląt jest niebezpieczna z powodu odwodnienia organizmu. Przy luźnych stolcach i wymiotach dzieci tracą znaczne ilości płynów. Ponadto odwodnienie następuje bardzo szybko.

Wodniste stolce i wymioty prowadzą do utraty wagi, ponieważ procesy metaboliczne w organizmie są zaburzone. To z kolei grozi problemami w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego, niedowładem jelit i innymi poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Objawy czerwonki gronkowcowej w połączeniu z zakażeniem salmonellą będą objawiać się takimi objawami, jak:

• Zapalenie jelita krętego.
• Zapalenie jelita krętego.
• Gorączka.
• Poważne zatrucie organizmu.
• Nieustanne wymioty.
• Anoreksja.
• Wzdęcia i obraźliwe stolce.

W ciężkim przebiegu choroby czerwonce mogą towarzyszyć drgawki, omdlenia, sinica skóry, zapalenie opon mózgowych, tachykardia, arytmia, spadek ciśnienia krwi, stłumione dźwięki serca itp.

Jak odróżnić czerwonkę od innych zaburzeń jelitowych?

Czerwonka może przypominać inne choroby jelit, dlatego ważne jest, aby znać główne różnice:

• Salmonelloza i zatrucia pokarmowe. Choroba zaczyna się od częstych wymiotów, które powtarza się kilka razy. Ból koncentruje się w okolicy nadbrzusza. Skurcze po lewej stronie brzucha nie występują, ponieważ zatrucie pokarmowe nie wpływa na jelito grube. Tenesmus również nie występuje. Gdy u pacjenta rozwinie się salmonelloza, odchody nabierają zielonkawego zabarwienia, przypominającego wygląd błota bagiennego.
• Amebiaza. W przypadku pełzakowicy choroba nie ma tak wyraźnych objawów, jak w przypadku czerwonki. Temperatura ciała może wzrosnąć, ale nie znacząco. W stolcu będzie obecna krew i śluz, z wyglądu przypominające galaretkę malinową. Po analizie w wydzielinach można znaleźć ogromną liczbę ameb.
• Cholera. Pierwsze objawy cholery to: biegunka, obfite wymioty, niewielki wzrost temperatury ciała, parcie. Odchody są płynne, przypominając wyglądem wodę ryżową. Objawy odwodnienia pojawiają się szybko, co może pogorszyć chorobę.
• Dur brzuszny. W przypadku tej choroby rozwija się spastyczne zapalenie okrężnicy, temperatura ciała wzrasta do znacznych poziomów, utrzymuje się przez długi czas. Na skórze pojawia się wysypka typu różanego.
• Zapalenie jelita grubego Choroba ma charakter niezakaźny. Występuje na tle zatrucia organizmu chemią. Ponadto zapalenie okrężnicy może towarzyszyć zapaleniu żołądka, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, mocznicy i chorobom jelita cienkiego. Zaostrzenie zapalenia okrężnicy nie zależy od pory roku, choroba nie jest zaraźliwa, nie prowadzi do wyraźnych zmian w narządach układu pokarmowego.
• Hemoroidy. U pacjenta krew jest uwalniana z odbytu, ale w jelicie grubym nie występuje stan zapalny. Krew pojawia się dopiero pod koniec aktu defekacji.
• Rak odbytnicy. Objawy zatrucia organizmu występują tylko podczas rozpadu guza. W tym samym okresie pojawia się krew, rozwija się biegunka. Onkopatologie nie mają ostrego przebiegu, dają przerzuty do innych narządów i węzłów chłonnych.

Leczenie dyzenterii

Jeśli choroba rozwija się u dziecka w wieku poniżej 3 lat, zostaje przyjęty do szpitala. Dorośli pacjenci mogą zostać poddani leczeniu ambulatoryjnemu, jeśli czują się na tyle komfortowo, aby to zrobić.

Schemat terapii:

• Furazolidon jest lekiem z wyboru w leczeniu łagodnej czerwonki. Jeśli choroba przybiera złożoną postać, można sobie z nią poradzić za pomocą antybiotyków o szerokim spektrum działania: fluorochinolonów, cefalosporyn, aminoglikozydów.
• Od pierwszego dnia choroby należy przyjmować leki zapobiegające rozwojowi odwodnienia: Regidron, Oralit, Glucosolan. Jedną saszetkę wybranego leku rozcieńcza się w litrze wody i podaje dziecku co 5 minut 1 łyżeczkę. Dawkę dobową oblicza się według wzoru 110 ml x 1 kg wagi.
• Eubiotyki, pozwalające zapobiegać rozwojowi dysbiozy jelitowej. Musisz je przyjmować przez co najmniej 3 tygodnie. Mogą to być leki takie jak: Bifidumbacterin, Bifiform, Linex, Rioflora Immuno.
• Lekarz może przepisać pacjentowi leki zwiększające odporność, witaminy, leki przeciwskurczowe itp.
• W przypadku zatrzymania ostrej fazy czerwonki konieczne będzie stosowanie leków przyspieszających regenerację błon śluzowych. Robią z nich mikroklystry. Może to być olej z dzikiej róży, olej z rokitnika zwyczajnego, winilina i rumianek.
• Leki takie jak Smecta, Polysorb, Polyphepan, Filtrum STI itp. Pomagają usuwać szkodliwe substancje z organizmu.
• Aby poprawić procesy trawienia pokarmu, stosuje się Festal, Creon, Mezim, Pankreatin.
• Jeśli choroba przejdzie w stan przewlekły, należy skierować pacjenta na fizjoterapię. Pokazano, jak przyjmuje eubiotyki, inscenizując mikroblisty.

Podczas leczenia wymagana jest dieta. Pacjentowi podaje się śluzowate zupy, rosół ryżowy, tłuczone ziemniaki, gotowaną, niesoloną owsiankę. Jeśli dziecko odmawia jedzenia, nie możesz go do tego zmusić. Ważne jest, aby pił wodę. Możesz też zaproponować mu herbatę bez cukru, serwatkę mleczną. Zabrania się spożywania pieczywa, dań mięsnych, kawy, półproduktów, wędlin, wędlin, serów itp. Od 5 dnia od zachorowania można spożywać kefir, klopsiki, omlet, ryby gotowane.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.