Tyfus Kleszczowy

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Tyfus kleszczowy

Opis choroby

Tyfus jest chorobą o podłożu zakaźnym wywołanym przez różne zakażenia riketsjami wywołanymi ukąszeniami kleszczy, charakteryzującymi się stosunkowo łagodnym przebiegiem z uszkodzeniami głównie węzłów chłonnych i wysypkami skórnymi. Inne nazwy chorób występujących w praktyce lekarskiej i życiu codziennym to: riketsjoza przenoszona przez kleszcze, tyfus kleszczowy syberyjski, tyfus wschodni.

Choroba należy do typowych chorób odzwierzęcych, ponieważ krążenie patogenu i częstość występowania notuje się tylko wśród małych gryzoni w warunkach naturalnych. Mogą to być świstaki, chomiki, myszy polne, wiewiórki, norniki. Osoba przypadkowo wchodzi do tego naturalnego kręgu po ukąszeniu przez kleszcza. Dlatego tyfus kleszczowy należy do chorób z naturalnymi ogniskami i występuje na niektórych obszarach, na których stale krążą patogeny. Są to regiony Syberii, Krasnojarska, Chabarowska, Kraju Nadmorskiego, Turkmenistanu, Armenii, Kazachstanu, Mongolii.

Kleszcze Ixodid są nosicielami infekcji między zwierzętami zdrowymi i chorymi. Częstość występowania choroby w warunkach naturalnych jest tak szeroka, że co piąty przedstawiciel kleszczy jest zarażony. To wyjaśnia stosunkowo wysoką częstość występowania tyfusu plamistego przenoszonego przez kleszcze wśród osób mieszkających na obszarach dotkniętych pandemią. Średnio 200-300 przypadków na 100 tysięcy mieszkańców rocznie. Znaczna liczba mieszkańców ma trwałą naturalną odporność, dlatego chorują głównie goście i osoby z osłabioną odpornością.

Patogeneza choroby zależy od patogennych właściwości riketsji. Wchodzą do organizmu człowieka przez ranę skóry pozostałą po ukąszeniu przez kleszcza. To miejsce nazywane jest pierwotnym afektem, ponieważ pierwsze zmiany zapalne zachodzą tutaj, gdy tkanki stykają się z patogenami. W tym przypadku patogeny rozprzestrzeniają się drogami limfatycznymi do kolektorów regionalnych węzłów chłonnych. Rezultatem takich procesów może być zapalenie naczyń chłonnych obok pierwotnego afektu i wzrost węzłów chłonnych. W nich rozmnażanie riketsji następuje z regularnym uwalnianiem do krążenia ogólnoustrojowego i rozprzestrzenianiem się po całym ciele.

Osobliwością czynników zakaźnych w tyfusie przenoszonym przez kleszcze jest utrzymanie tropizmu dla śródbłonka naczyniowego, podobnie jak w epidemicznym tyfusie plamistym, ale o znacznie niższych właściwościach patogennych i toksykogennych. Głównymi patogenetycznymi ogniwami choroby są zaburzenia mikrokrążenia w wyniku uszkodzenia naczyń włosowatych, stanu zapalnego w nich i zwiększonej przepuszczalności, a także drobne zatrucia, które występują, gdy patogeny są niszczone przez komórki odpornościowe organizmu. Dlatego ich rozmieszczenie w organizmie przebiega stosunkowo korzystnie i nigdy nie powoduje poważnych komplikacji.

Objawy tyfusu plamistego przenoszonego przez kleszcze

Okres inkubacji patogenów tyfusu kleszczowego, który trwa od momentu ukąszenia przez kleszcza do pojawienia się pierwszych objawów choroby, wynosi od 3-4 dni do tygodnia. W tej chwili oprócz lekkiego zapalenia skóry w miejscu ukąszenia nic innego nie przeszkadza pacjentom. Obraz kliniczny rozwija się nagle i dość ostro.

W takim przypadku pojawiają się następujące objawy tyfusu:

1. Reakcja hipertermiczna. W większości przypadków temperatura jest gwałtowna (39% C lub więcej), stała lub przerywana. Czas trwania gorączki może wynosić do dwóch tygodni, jeśli pacjent nie jest leczony. Kilka dni po pojawieniu się figury temperatura nieznacznie spada, staje się stała;
2. Lekkie dreszcze z mięśniami i bólami głowy. Powstają synchronicznie z hipertermią i zmniejszają się wraz z jej spadkiem;
3. Umiarkowany obrzęk twarzy na tle przekrwienia;
4. Głównym objawem są naciekowe i zapalne zmiany w tkankach miękkich w strefie ukąszenia przez kleszcza. Nigdy nie powinno być po ukąszeniu przez kleszcza, które nie jest zakażone patogenną riketsją. Samo miejsce ukąszenia zamienia się w mały wrzód pod czarnym strupem, a wokół niego znajduje się 2-3-milimetrowy pasek przekrwienia skóry;
5. Przekrwienie spojówki i błony śluzowej jamy ustnej i gardła ze wzmocnionym i zastoinowym wzorem naczyniowym;

6. Wysypka na skórze. Reprezentuje go prawdziwy polimorfizm pierwiastków pierwotnych: różyczka, małe grudki, plamki o średnicy do kilku milimetrów. Ich pojawienie się odnotowuje się 4-5 dni po wystąpieniu temperatury. Charakterystyczne jest ciągłe wylewanie nowych elementów. Wysypka krwotoczna występuje rzadko. Pierwsze wysypki pojawiają się na skórze kończyn, skąd rozprzestrzeniają się na inne obszary;
7. Obrzęk węzłów chłonnych, głównie regionalnych w stosunku do miejsca ukąszenia;
8. Tachykardia lub bradykardia. Arytmie są rzadkie. Ciśnienie krwi może się nieznacznie obniżyć;
9. Objawy uszkodzenia układu nerwowego: letarg, ból głowy, apatia, zaburzenia snu. Dezorientacja i objawy oponowe są niezwykle rzadkie.

Czynnik wywołujący tyfus kleszczowy

Tyfus kleszczowy jest wywoływany przez patogenne mikroorganizmy z grupy riketsji. Ich specyficznym gatunkiem jest Rickettsia sibirica. Ma ogólne właściwości, które są wspólne dla wszystkich przedstawicieli riketsji. Jedyną różnicą jest umiarkowana zjadliwość. Dlatego jego spożycie nie powoduje poważnych objawów.

Zgodnie ze strukturą morfologiczną, Rickettsia sibirica jest bakterią Gram-ujemną o metabolizmie tlenowym. Jedynym naturalnym jej zbiornikiem jest organizm gryzoni. Kleszcze Ixodid są nosicielami infekcji, co zapewnia ich stałe krążenie w określonym obszarze. Ten typ riketsji jest bardzo stabilny w środowisku zewnętrznym w stosunku do działania wysokich i niskich temperatur. Różne szczepy mogą mieć różne właściwości wirulentne i patogenne, determinujące kliniczny przebieg choroby.

W większości przypadków choroba Rickettsia sibirica jest w odpowiednim czasie weryfikowana przez komórki odpornościowe organizmu. Jego zniszczenie nie powoduje uwolnienia niebezpiecznych endotoksyn. Pozwala to organizmowi samodzielnie radzić sobie z patogenem, nawet jeśli nie jest leczony. W rezultacie powstaje stabilna odporność w postaci przeciwciał na składniki antygenowe tego typu riketsji, która pozostaje do końca życia.

Zapobieganie tyfusowi odkleszczowemu

Poniższy zestaw niespecyficznych środków zapobiegawczych może pomóc w zapobieganiu tyfusowi odkleszczowemu:

1. Kontrola gryzoni;
2. Zapobieganie ukąszeniom kleszczy podczas przebywania w pandemii ognisk tyfusu odkleszczowego: stosowanie repelentów chemicznych i olejków eterycznych, odzież powinna w jak największym stopniu zakrywać otwarte części ciała, okresowe badania powierzchni odzieży w celu wykrycia i usunięcia kleszczy;
3. Odbiór tetracykliny w dawkach terapeutycznych z rozwojem pierwotnego wpływu w miejscu ukąszenia kleszcza;

Nie ma określonej metody zapobiegania tyfusowi odkleszczowemu.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.