Choroba Alzheimera - Przyczyny, Oznaki I Objawy Choroby Alzheimera, Jak Leczyć? Etapy I Profilaktyka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przyczyny, oznaki i objawy choroby Alzheimera, stadia i zapobieganie

Choroba Alzheimera to nieuleczalna choroba neurodegeneracyjna, która atakuje mózg. Zniszczenie komórek nerwowych odpowiedzialnych za przekazywanie impulsów między strukturami mózgu powoduje nieodwracalne zaburzenia pamięci. Osoba z chorobą Alzheimera pozbawiona jest podstawowych umiejętności i traci zdolność do samoopieki.

To choroba Alzheimera uznawana za najczęstszą postać demencji (demencji), która rozwija się w starszym wieku. Statystyki mówią, że choroba Alzheimera stanowi około 35-45% przypadków demencji starczej. Patologia stopniowo nabiera charakteru epidemii w krajach rozwiniętych.

Zadowolony:

• objawy i symptomy
• Powody
• Gradacja
• Diagnostyka
• Jak leczy się chorobę Alzheimera?
• Zapobieganie
• Prognoza

Oznaki i objawy choroby Alzheimera

Ciężkie objawy choroby Alzheimera rozwijają się stopniowo.

W większości przypadków upośledzenie pamięci staje się pierwszą oznaką demencji, ale nie jest jedyną:

• Upośledzenie pamięci: pacjent nie przyswaja nowych informacji, powtarza się w trakcie rozmowy, do zapamiętywania musi korzystać z pamiętników, organizerów i notesów;
• Niezdolność do radzenia sobie w codziennych sprawach: osoba traci umiejętność posługiwania się sprzętem AGD, nie jest w stanie wykonać elementarnych operacji arytmetycznych (dodawanie, odejmowanie);
• Trudności z orientacją przestrzenną i czasową: pacjent nie rozpoznaje swojej lokalizacji, nie potrafi nazwać aktualnej pory roku, dnia tygodnia, miesiąca, pory dnia;
• Upośledzenie wzroku: pacjent nie jest w stanie obliczyć odległości od siebie do przedmiotu, jest stale narażony na niebezpieczeństwo urazu przy uderzeniu lub upadku, widzi „nieznajomego” patrzącego w lustro;
• Brak pamięci o wykonywanych czynnościach: pacjent nieustannie gubi rzeczy, nie pamięta, gdzie są potrzebne rzeczy. Z tym związane są oskarżenia o kradzież i oszustwa, które pacjenci z chorobą Alzheimera często wysuwają przeciwko swojemu otoczeniu;

• Trudności w komunikacji: osoba nie jest w stanie znaleźć właściwych słów, myli nazwy rzeczy (np. Zastępuje słowo „pisak” frazą „temat do rysowania”), zapomina o temacie rozmowy w jej trakcie;
• Odmowa hobby: pacjent traci zainteresowanie zajęciami, które go kiedyś zabrały, całkowicie ich odmawia;
• Wahania nastroju: pacjent wykazuje przerost nieufności, jest zdezorientowany, okazuje obojętność lub podekscytowanie, wpada w depresję, ignorując to, co dzieje się wokół;
• Lekceważenie higieny osobistej: osoba całkowicie ignoruje potrzebę mycia zębów, kąpieli i wykonywania innych zabiegów higienicznych. Jeśli nikt się nim nie zajmuje, przybiera niechlujne spojrzenie;
• Niemożność wyboru i podejmowania decyzji, utrata umiejętności finansowych.

Rozwój wymienionych powyżej objawów może zająć kilka lat - trudno jest określić dokładną kolejność ich występowania. Początkowo pacjent i jego otoczenie przyjmują alarmujące oznaki zmęczenia, upośledzenia pamięci związanej z wiekiem, ale sygnały choroby stają się wyraźne. W rezultacie osoba, u której rozwinie się choroba Alzheimera, nie jest w stanie o siebie zadbać. Nie można go długo pozostawić bez kontroli, gdyż „zapomnienie” i inne zaburzenia stanowią zagrożenie dla życia i zdrowia - powiedzmy, pacjent zostawia włączoną kuchenkę gazową.

Przyczyny choroby Alzheimera

Współczesna medycyna przypisuje chorobie Alzheimera wieloczynnikowy charakter, głównym powodem jest dziedziczność. Istnieją również inne czynniki ryzyka, które są podzielone na nieskorygowane, warunkowo skorygowane i skorygowane.

Nieskorygowane czynniki

Ta grupa obejmuje genetyczne lub nabyte cechy ciała pacjenta, a także szereg wydarzeń życiowych:

• Wiek powyżej 65 lat (wyniki badań w tej dziedzinie pokazują, że spośród wszystkich osób obchodzących 90. urodziny 42% ma oznaki demencji);
• Przynależność do płci żeńskiej (kobiety są bardziej narażone na chorobę, która nie została jeszcze w pełni wyjaśniona w medycynie);
• Przeniesienie ciężkiej depresji, głębokiego szoku psychicznego;
• Otrzymanie urazowego uszkodzenia mózgu (ta kategoria obejmuje również urazy nabyte w okresie niemowlęcym lub podczas porodu);
• Brak pełnoprawnej aktywności intelektualnej (brany jest pod uwagę cały okres życia);
• Niski poziom wykształcenia (pozytywnym czynnikiem jest ukończenie studiów).

Czynniki warunkowo korygowalne

Ta grupa obejmuje różne zaburzenia, które mogą prowadzić do głodu tlenu w komórkach mózgowych:

• Choroby układu sercowo-naczyniowego i oddechowego powodujące ogólny niedobór tlenu;
• Wysokie stężenie lipidów we krwi;
• Miażdżyca naczyń szyi i głowy;
• Wysokie ciśnienie krwi;
• Choroby związane z nadmiernym stężeniem glukozy we krwi (na przykład cukrzyca).

Terminowe leczenie pozwala wyeliminować czynniki z tej grupy, „popychając” organizm do rozwoju choroby Alzheimera.

Czynniki korygujące

W tej grupie znajdują się zagrożenia, z którymi człowiek może sobie poradzić samodzielnie, jedynie dokonując zmian w swoim stylu życia i uważnie dbając o swoje zdrowie:

• Brak aktywności fizycznej;
• Nadwaga;
• Brak aktywności intelektualnej;
• Uzależnienie od napojów alkoholowych, palenie;
• Nadmierna miłość do napojów zawierających kofeinę.

Etapy choroby Alzheimera

Badania wykazały, że procesy zwyrodnieniowe zachodzą w ludzkim mózgu na długo przed wystąpieniem rozpoznawalnych objawów choroby Alzheimera - średnio 15-20 lat. Czynnik ten stwarza trudności w dokładnym określeniu klinicznego początku procesu patologicznego i utrudnia wczesne rozpoznanie demencji.

Jeszcze kilka lat temu medycyna rozważała jedynie etapy naznaczone oczywistymi objawami choroby Alzheimera. Jednak wczesne rozpoczęcie leczenia może znacznie spowolnić destrukcyjny proces i zawiesić powstawanie wyraźnego klinicznego obrazu patologii.

W rezultacie liczba stadiów choroby Alzheimera wzrosła do 7 ze względu na wczesne stadia:

1. Pierwszy etap: nie ma zaburzeń pamięci, żadnych oznak patologii. Badanie pacjenta nie wykazało nieprawidłowości typowych dla otępienia.
2. Drugi etap: pogorszenie procesów psychicznych jest nieznaczne, tylko sam pacjent widzi niepokojące sygnały. Fizjologicznego upośledzenia pamięci (spowodowanego starzeniem się organizmu) nie należy mylić z wczesnymi objawami patologii.
3. Trzeci etap: upośledzenie pamięci jest umiarkowane, problem zauważają inne osoby. Osoba nie pamięta lokalizacji rzeczy, popełnia błędy w nazwach innych osób, podczas komunikowania się odbiera słowa przez długi czas, rozprasza się. Podczas badania lekarz odkrywa zaburzenia pamięci, ale nadal nie może wydać ostatecznego werdyktu - choroby Alzheimera.
4. Czwarty etap: upośledzenie pamięci jest oczywiste. Pacjent myli nazwiska krewnych i przyjaciół, nie pamięta wydarzeń ze swojego życia, nie radzi sobie z obliczeniami arytmetycznymi (powiedzmy, nie jest w stanie odliczać od 10 do 1). Osoba ma sztywność, pragnienie samotności, trudność w wyborze.
5. Piąty etap: pacjent zapomina o swoim miejscu zamieszkania, nie może podać swojego numeru telefonu, nie określa pory roku, dnia tygodnia i terminu, nie ubiera się do pogody. Zachowane zostaje uznanie krewnych, a także pamięć o jasnych chwilach z własnego życia. Zachowana jest również możliwość samodzielnego chodzenia do toalety i przyjmowania jedzenia.
6. Etap szósty: postępuje upośledzenie pamięci, pacjent nie pamięta imion bliskich i znajomych (choć rozpoznaje ich wizualnie), znaczny odstęp jego biografii „znika” z jego życia, pojawiają się zaburzenia snu (czuwanie nocne, sen w ciągu dnia), nietrzymanie moczu, problemy z kałem. Pacjent nie jest już zdolny do samodzielnego (oddzielnego) życia, traci umiejętności doboru ubioru. Osoba rozwija nieufność do innych, narzeka na oszustwo, kradzież, halucynacje nie są wykluczone.
7. Etap siódmy: pacjent nie jest w stanie samodzielnie się poruszać, siedzieć bez pomocy, gubi umiejętność mówienia (lub powtarza poszczególne frazy, słowa), umiejętność połykania pokarmu (możliwa jest odmowa jedzenia i wody). Takiego pacjenta nie można pozostawić bez nadzoru - potrzebuje wsparcia podczas chodzenia do toalety, ubierania się, karmienia. Ten etap jest najcięższy, istnieje niebezpieczeństwo zakażenia infekcjami, zagrożenie zapaleniem płuc, odmiedniczkowym zapaleniem nerek.

Przydział etapów jest warunkowy, ponieważ różni pacjenci mają różne objawy choroby Alzheimera, a tempo jej rozwoju jest różne.

Diagnozowanie choroby Alzheimera

W przypadku stwierdzenia objawów choroby Alzheimera należy natychmiast udać się do neurologa. Przed wizytą u lekarza pacjent musi przygotować się psychicznie na szereg obowiązkowych pytań. Badanie pozwala specjaliście zrozumieć charakter skarg, specyfikę rozwoju naruszeń, obecność czynników ryzyka i wydać wstępny werdykt. Wyniki dokładnego badania i przesłuchania pozwalają wykluczyć alternatywną diagnozę.

Testy neuropsychologiczne

Badanie neuropsychologiczne jest obowiązkową częścią badania pacjenta z objawami choroby Alzheimera.

Ich implementacja pozwala wykryć naruszenie szeregu funkcji poznawczych:

• Przemówienia;
• Inteligencja;
• Postrzeganie;
• Pamięć.

Testy inteligencji pozwalają sprawdzić zdolność pacjenta do analizy informacji, oddzielić drugorzędne od głównych, szczegółowe od ogólnych oraz zrozumieć różnice i podobieństwa. Sprawdzana jest również możliwość budowania przez pacjenta łańcuchów logicznych.

Testowanie percepcji jest przydatne w przypadku braku wyraźnych objawów patologii, pozwala wykryć je na początkowych etapach. Podejrzewa się demencję, gdy osoba nie jest w stanie wymienić czterech pozycji na papierze.

Testowanie pamięci polega na sprawdzaniu zdolności zapamiętywania słów, gestów i rysowanych elementów. Najczęściej przeprowadza się testy pamięci słuchowej, na podstawie których ocenia się umiejętność utrwalania zdań i słów w pamięci.

Testowanie łączone to jednoczesne badanie poziomu inteligencji i stanu pamięci. Zaletą tej techniki jest możliwość odróżnienia początkowo słabej pamięci od objawów choroby Alzheimera.

Testy depresyjne. Szybki test pomaga obalić podejrzenie utajonej depresji, której objawy w niektórych przypadkach są mylone przez ofiary z objawami demencji.

Badania laboratoryjne

Wykonuje się badanie krwi w celu wykrycia czynników ryzyka, które przyczyniają się do rozwoju choroby Alzheimera. Badanie pozwala ocenić wskaźniki glukozy, lipidów, cholesterolu. Również na etapie braku wyraźnych objawów patologii cenny wkład w diagnozę ma badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Ta procedura pozwala zidentyfikować określone markery procesu degeneracyjnego.

Techniki neuroobrazowania

Istnieją następujące techniki neuroobrazowania:

• PET-CT (tomografia emisyjna z kontrastem pozytonów) może wykryć ślady tworzenia się amyloidu w mózgu, ocenić aktywność metaboliczną, sprawdzić przepływ krwi i lokalizację określonych receptorów w tkance mózgowej. Technika jest skutecznym narzędziem do wczesnej diagnozy, pozwala wykryć proces patologiczny przy braku wyraźnych objawów. Jego stosowanie nie jest dostępne, jeśli pacjent ma wysoki poziom cukru we krwi, istnieją inne przeciwwskazania do PET-CT;
• MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) pozwala na bardzo szczegółowe badanie tkanki mózgowej, aby obalić inne naruszenia. Procedura dostarcza informacji o budowie tkanki mózgowej, jej głębokich warstwach i funkcjonowaniu;
• CT (tomografia komputerowa) jest wykonywana przy braku ciężkich objawów, jest narzędziem diagnostyki różnicowej (wyniki potwierdzają lub wykluczają inne choroby o podobnych objawach);
• EEG (elektroencefalografia) sprawdza aktywność komórek mózgowych. Technika nie służy do diagnozowania patologii na początkowym etapie, ale skutecznie odrzuca inne choroby;
• SPECT (tomografia emisyjna pojedynczego fotonu) może wykryć nieprawidłowości specyficzne dla choroby Alzheimera. Badanie bada niektóre funkcje mózgu i ocenia przepływ krwi w nim.

Jak leczy się chorobę Alzheimera?

Leczenie choroby Alzheimera ma na celu spowolnienie rozwoju patologii, zmniejszenie lub wyeliminowanie obecnych objawów. Terminowe rozpoczęcie leczenia zwiększa szanse na uratowanie zdolności poznawczych mózgu.

W tej chwili medycyna nie ma leków zapewniających całkowite wyleczenie pacjenta. Oferowane są tylko środki, których użycie łagodzi ludzkie cierpienie.

Preparaty farmakologiczne

Leczenie choroby Alzheimera za pomocą leków ma na celu przywrócenie inteligencji i pamięci pacjenta.

Prowadzona jest również walka z typowymi objawami patologii - ze stanem depresyjnym, lękiem, pojawieniem się halucynacji:

• Inhibitory cholinoesterazy są podstawą, na której zbudowana jest terapia lekowa. Patologia jest spowodowana niedoborem w organizmie substancji kontrolującej zdolność zapamiętywania - acetylocholiny. Leki spowalniają rozkład tego aminokwasu i prowadzą do jego kumulacji. Rozwój choroby na początkowym i środkowym etapie jest skutecznie hamowany przez rywastygminę, galantaminę. Donepezil jest wskazany w ciężkich przypadkach. W zależności od dawki przepisanej przez lekarza, większość pacjentów łatwo toleruje terapię;
• Memantyna to kolejny lek aktywnie stosowany w leczeniu choroby Alzheimera. Patologia prowadzi do wysokiego stężenia glutaminianu, co prowadzi do uszkodzenia kory mózgowej. Lek pozwala zmniejszyć intensywność destrukcyjnego działania glutaminianu oraz wydłuża okres, w którym pacjent jest w stanie służyć sobie. Zasadniczo lek stosuje się w diagnostyce etapów umiarkowanych i ciężkich, decyzję może podjąć tylko lekarz;
• Leki psychotropowe są przepisywane pacjentowi, jeśli ma tak powszechne objawy choroby, jak depresja i problemy ze snem. Leki przeciwpsychotyczne i uspokajające pomagają złagodzić lub usunąć objawy. Fundusze nie są przepisywane, jeśli powyższe objawy choroby Alzheimera nie występują lub praktycznie się nie pojawiają;
• Środki uspokajające mogą złagodzić lub złagodzić stres emocjonalny bez wpływu na proces myślowy i funkcjonalność pamięci. Ponadto leki działają relaksująco i przeciwdrgawkowo. Recepcja obejmuje ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarskich, ponieważ występują skutki uboczne;
• Leki przeciwpsychotyczne są przepisywane w stanach psychopatycznych, ale mogą nasilać objawy demencji;
• Aby złagodzić przewlekły niepokój lub apatię, potrzebne są leki przeciwdepresyjne;
• Antyoksydanty wpływają pozytywnie na hemodynamikę i mikrokrążenie. Z ich pomocą wydłuża się okres, w którym pacjent może służyć sobie.

Temat: Metody leczenia choroby Alzheimera

Środki nielekowe

Leczenie uzależnień jest koniecznie uzupełnione psychospołecznymi, praktykowane są następujące techniki:

• Poznawczy;
• Emocjonalny;
• Pobudzający;
• Behawioralne.

Zintegrowane podejście oparte na powyższych technikach zapewnia zmniejszenie nasilenia objawów choroby Alzheimera i poprawę stanu pacjenta. W niektórych sytuacjach możliwe jest nawet częściowe przywrócenie utraconych w wyniku rozwoju patologii zdolności i przywrócenie zdolności do choćby częściowej samoobsługi. Stosuje się terapię sztuką, muzykoterapię, kontakt terapeutyczny ze zwierzętami (terapia zwierzętami) i wiele innych praktyk.

Dietetyczne jedzenie

Dieta osoby dotkniętej chorobą Alzheimera jest prawie tak samo ważna jak leki farmaceutyczne. Odpowiedni dobór składników menu pozwala na aktywację pamięci, zwiększenie zdolności koncentracji oraz pozytywnie wpływa na aktywność mózgu.

Dobre odżywianie, którego podstawy przedstawiono poniżej, można również uznać za narzędzie zapobiegania demencji:

• Przydatne są również przeciwutleniacze w diecie w postaci kukurydzy, selera, szpinaku, miodu. Silne działanie (przeciwutleniające, immunostymulujące, przeciwzapalne) ma kurkumina, która jest ekstrahowana z kurkumy indyjskiej;
• Omega-3 to najskuteczniejsze lipidy w przywracaniu hematopoezy. Ponadto substancje te wpływają pozytywnie na stan pamięci i wstrzymują niszczenie inteligencji. Cenne elementy można uzyskać z oliwy z oliwek, orzechów włoskich, owoców morza. Przydatne będzie okresowe utrzymywanie diety śródziemnomorskiej opartej na owocach morza;
• Aminokwasy pomagają przywrócić funkcje mózgu i poprawić stan komórek nerwowych. Szczególnie ważna jest regularna dostawa tryptofanu i fenyloalaniny. Ich dostawcami są świeże owoce i warzywa, orzechy, zioła i produkty mleczne;
• Bardzo ważna jest również żywność opracowana w celu normalizacji czynności jelit. W menu zdecydowanie powinno znaleźć się chude mięso, jajka, wątróbka i płatki zbożowe.

Są też pokarmy, które należy całkowicie wyeliminować z diety osoby cierpiącej na chorobę Alzheimera lub przynajmniej zmniejszyć ich liczbę.

Pacjent jest przeciwwskazany:

• Tłuste mięso;
• Mąka;
• Cukier;
• Ostre przyprawy i sosy.

Ogólnie rzecz biorąc, konieczne jest ciągłe monitorowanie poziomu węglowodanów i tłuszczów w żywności dodawanej do diety.

Ważną rolę odgrywa również dobry reżim picia. Brak płynu negatywnie wpływa na zdrowie mózgu. Osoba z chorobą Alzheimera powinna spożywać co najmniej 2 litry czystej wody dziennie. Wskazane jest dodanie do diety zielonej herbaty, przydatne są świeżo wyciskane soki.

Porcje dla pacjenta najlepiej przechowywać w małych ilościach, a karmienie powinno przebiegać bez pośpiechu. Jeśli choroba jest ciężka, połykanie może być trudne. Dlatego najlepszą formą jedzenia jest papka.

Terapia komórkami macierzystymi

Komórki macierzyste to kolejny krok w walce z chorobą Alzheimera. Patologia jest związana z przyspieszoną śmiercią komórek nerwowych, która ostatecznie prowadzi do zniszczenia mózgu. Istotą technologii jest wykorzystanie zdrowych komórek zamiast tych dotkniętych demencją. Nowe komórki wchodzące do tkanki mózgowej wytwarzają pierwiastek stymulujący proces regeneracji. Efektem jest odbudowa komórek nerwowych, „wznowienie” aktywności mózgu i eliminacja objawów choroby.

Głównym celem takiego leczenia jest poprawa jakości życia pacjenta, normalizacja funkcji psychicznych. W rzeczywistości osoba zmienia się w duże dziecko, jego stan oczywiście się poprawia. Leczenie komórkami macierzystymi zwiększa również oczekiwaną długość życia.

Autologiczne komórki macierzyste wykorzystywane w walce z chorobą Alzheimera to materiał pobrany od samego pacjenta lub od dawcy (bliskiego krewnego). Niewielką ilość szpiku kostnego pobiera się metodą nakłucia - 100-150 ml. Wprowadzenie powtarza się od dwóch do czterech razy, w zależności od stanu pacjenta, przerwa może wynosić do 3 miesięcy.

Negatywną stroną techniki opartej na komórkach macierzystych jest wysokie prawdopodobieństwo powikłań, w tym powstania nowotworów złośliwych.

Czy jest szczepionka?

Całkowite wyleczenie osób cierpiących na chorobę Alzheimera to wyzwanie, z którym wielu naukowców boryka się. Po raz pierwszy naukowcy ze Stanów Zjednoczonych zainteresowali się wynalezieniem „szczepionki”. Zaproponowana przez nich technika polega na niszczeniu patologicznych formacji poprzez stymulację procesów odpornościowych. Specjaliści ze Szwecji pracują również nad systemem do skutecznej eliminacji nieprawidłowego białka. Rozwój już umożliwił spowolnienie rozwoju choroby, ale nadal nie doprowadził do wyleczenia.

Proponowana szczepionka, będąca owocem nowatorskich osiągnięć technologicznych, zawiera małe elementy aminokwasowe w postaci cząsteczki nośnika. Mimikra molekularna pozwala na odpowiedź immunologiczną organizmu. Rewelacyjny lek został już poddany pierwszemu etapowi badań, odnotowano wysoką tolerancję leku.

W badaniach wzięło już udział ponad 200 ofiar choroby Alzheimera. Ostatni etap badań planowany jest na 2016 rok, a jego uczestnikami staną się pacjenci z początkowym etapem.

Temat: Lista podstawowych produktów spożywczych i lekarstw na chorobę Alzheimera

Zapobieganie chorobie Alzheimera

Oczywiście głównego czynnika demencji - dziedziczności - nie można wyeliminować, a z wiekiem nic nie można zrobić. Jednak każdy może nadal zmniejszyć zagrożenie.

Kroki zapobiegające chorobie Alzheimera są bardzo proste. Musisz tylko wziąć pod uwagę następujące zasady:

• Wskaźniki poziomu cukru we krwi, ciśnienie krwi. Parametry są kontrolowane, w razie potrzeby stabilizowane lekami;
• Długie spacery. Pożądane jest, aby przedłużona ekspozycja na powietrze miała charakter codzienny;
• Trening rozwoju umysłowego. Rozwiązywanie zadań matematycznych (bez kalkulatora) i łamigłówek, rozwiązywanie (układanie) krzyżówek i innych ćwiczeń logicznych. Przydaje się także aktywny udział w działaniach społecznych, przyjmowanie funkcji społecznych;
• Wzmocnienie pamięci. Nauka języków obcych, nauka wierszy, zapamiętywanie fragmentów opowieści. Stosowanie specjalnych technik (na przykład wymyślanie skojarzeń) zamiast korzystania z tygodnika i notatnika;
• Prawidłowa codzienna rutyna. Naprzemienność odpoczynku i pracy, bez przepracowania;
• Zdrowy sen. Sen powinien trwać 7-8 godzin. Zapewnia to zmniejszenie stężenia białka beta-amyloidu powstającego w komórkach nerwowych. Stężenie tego białka w tkankach mózgu zwiększa zagrożenie rozwojem patologii;
• Umiarkowana aktywność fizyczna. Basen, długie spacery, prosta (ale regularna) gimnastyka. W szczególności pokazane jest chodzenie z naprzemiennymi wolnymi i szybkimi krokami. Aktywność fizyczna pozytywnie wpływa na krążenie krwi i stymuluje aktywność mózgu.

Istnieją czynniki ryzyka, które należy wyeliminować w ramach zapobiegania chorobie Alzheimera:

• Papierosy i napoje alkoholowe spożywane w dużych ilościach;
• Niezdrowa żywność, która zawiera nadmierne ilości tłuszczów zwierzęcych, „niewłaściwe” węglowodany (wypieki, słodycze). Brak witamin w codziennej diecie;
• Regularne zaniedbanie 8-godzinnego snu;
• Stresujące sytuacje;
• Nadwaga;
• Długotrwały pobyt w pomieszczeniu, które nie jest wentylowane.

Wszystkie powyższe zasady można traktować jedynie jako warunkowe zapobieganie chorobie Alzheimera. Nadal nie ma gwarantowanej profilaktyki.

n

[Wideo] Dr Berg - STARZENIE SIĘ MÓZGU: Jak zwolnić? Co to powstrzymuje?

Prognoza

Nawet prawidłowe i terminowe leczenie nie pozbawia choroby Alzheimera statusu śmiertelnej patologii. Według statystyk pacjenci z tą formą demencji żyją nie dłużej niż 8-10 lat od daty diagnozy. Charakter objawów choroby jest inny, możliwa jest długotrwała stabilizacja i powolny rozwój. Zdaniem lekarzy to nie sama patologia prowadzi do śmierci, ale choroby, które pojawiają się na jej tle: infekcje, zapalenie płuc.

Właściwe leczenie i właściwa opieka przedłuży życie osoby z chorobą Alzheimera. Być może nadal zostanie wynaleziona szczepionka.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.