Baranets (trawa) - Właściwości Użytkowe I Zastosowanie Baranetów, Baranets Plun, Zwykłe, Przeciwwskazania

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Baranets

Przydatne właściwości i zastosowanie barana, przeciwwskazania

Charakterystyka botaniczna barana

Ram (łac. Huperzia selago) należy do rodziny Lycopodiaceae. Należy do zimozielonych roślin zielnych, ma szerokie działanie lecznicze. Łodyga barana jest wyprostowana, ściśle wyciągająca się ku górze, osiągająca 30 cm długości. Liście lub filoidy są położone blisko siebie, w wielu rzędach, mają kształt igiełkowaty, liniowo-lancetowaty, o całych krawędziach, o szerokości do 1 mm. U podstawy liście są poszerzone, do krawędzi - postrzępione, ciemnozielone.

Sporangia znajdują się w środkowej lub górnej części łodygi lub w kątach liści; nie powstają kłoski zarodnikowe (strobilae). Zarodniki powstają w czerwcu. Pąki tworzą się na szczycie łodygi, chroniąc się małymi liśćmi. Kiedy nadchodzi jesień, pąki odpadają. System korzeniowy barana jest nierozwinięty, słaby.

Baran dobrze rośnie na glebie torfowej, przeważnie mokrej, uwielbia cień. Sadzenie tryka przez sianie w ziemi nie jest łatwe - kiełkuje niewiele zarodników. Zaleca się rozmnażanie owiec za pomocą pędów, których ma dużo. Taran zbiera się od sierpnia do września.

Barana można znaleźć w pasie lasów iglastych Rosji, na Syberii, na Kaukazie, w Ałtaju, w Karpatach i na Dalekim Wschodzie. Żyje na bagnach, lasach iglastych, na skałach, na glebach kwaśnych, próchnicznych, a także na gruzach.

Przydatne właściwości barana

Ziele barana zawiera pewną ilość alkaloidów (0,12-1,3%), w tym: nikotynę, annotyninę, klawatynę, likopodinę, akripolinę, pseudoselaginę, klawatotoksynę, selaginę, selagoninę, serratydynę, huperazynę i inne. Część nadziemna owcy zawiera triterpenoidy typu seratyny, związki pektynowe, wiele użytecznych kwasów organicznych i tłuszczów, w tym glicerydy oraz kwas oleinowy lub palmitynowy.

Baran zawiera również flawonoidy, glikozydy, żywice i śluz, związki białkowe, ale o aktywności biologicznej tej rośliny decyduje ogromna ilość alkaloidów.

Wykorzystanie barana

W medycynie ludowej napary z barana są przygotowywane do leczenia gruźlicy płuc, neurastenii, biegunki, zapalenia pęcherza, w celu ustąpienia napadów i jaskry, przez połknięcie. Na zewnątrz, za pomocą naparów barana, leczą choroby skóry, łysienie i zapalenie spojówek. W tradycyjnej medycynie azjatyckiej jagnięcina jest stosowana w leczeniu nowotworów i chorób krwi, zaburzeń pamięci i miastenii.

Ze względu na zawartość huperazyny A u niektórych typów owiec roślina ta znalazła zastosowanie w leczeniu choroby Alzheimera. Istnieje praktyka sporządzania preparatów z owiec do leczenia przewlekłego alkoholizmu. Zabieg ten wywołuje niechęć do picia napojów alkoholowych. Ta technika jest praktykowana w wyspecjalizowanych placówkach medycznych.

Z górnej części rośliny sporządza się różne wywary i napary w celu leczenia różnych chorób. Po zebraniu górnej części owiec w okresie letnio-jesiennym trawę suszy się w temperaturze do 50 ° C w suszarniach lub pod baldachimem. Suszone zioło jest przechowywane w suchych miejscach, po czym przygotowuje się z niego napary o różnych właściwościach leczniczych.

Nie należy zapominać, że baran jest trujący. W wielu przypadkach działa na organizm jako środek wymiotny, przeczyszczający, a także poronny. W przypadku możliwego zatrucia osoba ma nudności, wymioty, zawroty głowy, dreszcze, spadek ciśnienia i ból o innym charakterze. Napary owcze należy stosować na zalecenie lekarza.

n

Przepis na napar z barana w leczeniu przewlekłego alkoholizmu: 10 g ziela barana zalać 200 ml gorącej wody, następnie gotować na wolnym ogniu przez 10 minut na małym ogniu. Pozwól mu parzyć, ostudzić i przefiltrować. Okres przechowywania tych bulionów wynosi dwa dni. Przed spożyciem bulionu alkohol jest zabroniony przez 4 dni. Należy pobrać w 100 ml, a następnie wziąć 50 g alkoholu. Po 10-15 minutach u pacjenta rozwija się odruch wymiotny, wywołując odrazę do tego produktu.

Baranets pogrążył się

Baran należy do rodziny baranów. Jest rośliną wieloletnią, wiecznie zieloną, zielną o wyprostowanych, dobrze ulistnionych łodygach. Liście są liniowo-lancetowate, małe, do 1–2 mm szerokości i do 10 mm długości, unoszące się pod kątem do góry. Liście rosną gęsto blisko siebie, twarde w dotyku. Charakterystyczną cechą liści jest ledwo zauważalna biała ramka. Nowe sadzonki baranów otrzymują pąki lęgowe, które pojawiają się w górnych kątach liści.

Baran jest szeroko rozpowszechniony na półkuli północnej Ziemi: od Rosji po Daleki Wschód. W Rosji można go znaleźć w strefach tundry, w lasach iglastych, w pobliżu mchów, a także w fitocenozach subalpejskich. Rośnie obficie, zajmując duże obszary gleby i tworząc wygląd dużego, zarośniętego krzewu.

Pług ma pewne zastosowanie w barwieniu: wierzchołki tej rośliny zabarwiają wełnę na żółto. Roślina ta jest również szeroko stosowana w medycynie: służy jako środek uspokajający przy zaburzeniach nerwowych, przeciw robakom i przeciwbólowy. Jej wywary są stosowane zewnętrznie w leczeniu łuszczycy i chorób skóry. Nie należy zapominać o toksyczności tej rośliny i stosować ją tylko na receptę.

Wspólny baran

Baran rośnie na glebach kwaśnych, bielicowych, w miejscach o klimacie umiarkowanym na całej półkuli północnej. Ta roślina nie jest bynajmniej wszechobecna: uwielbia rosnąć wśród drzew iglastych. Baran nie boi się mrozów i mrozów, wykazuje szczególną odporność na takie warunki.

Baran pospolity jest szeroko stosowany w leczeniu alkoholizmu. Nie tylko leczy to szkodliwe uzależnienie człowieka, ale także usuwa toksyny z organizmu, rozkłada komórki i niszczy wirusy i bakterie.

Przepis na napar z barana zwykłego z pasożytów: pięć gramów trawy barana zwykłego należy zalać jedną szklanką wrzącej wody, pozostawić w termosie na jeden dzień, a następnie przecedzić przez bandaż z gazy. Musisz przyjmować 100 g naparu trzy razy dziennie przed posiłkami przez miesiąc.

Przeciwwskazania baran

Napary i wywary jagnięce to specyficzne środki lecznicze, ponieważ sama roślina jest trująca: warto pamiętać, że można ją stosować wyłącznie na receptę. Stosowanie jest przeciwwskazane w chorobie niedokrwiennej serca, pneumosklerozy, miażdżycy tętnic, rozedmie, tyreotoksykozie, tętniaku aorty, niewydolności wieńcowej, cukrzycy, a także w astmie oskrzelowej, padaczce, wrzodzie żołądka, wrzodzie dwunastnicy, chorobie nerek.

Nie zaleca się stosowania barana przy chorobach psychicznych, chorobach mózgu, chorobach wątroby, ciąży, przepuklinach, krwawieniach hemoroidalnych. Zabrania się zabierania osobom powyżej 60 roku życia. Podczas przyjmowania naparów z barana mogą wystąpić nudności, osłabienie, utrata siły i utrata przytomności. Jeśli wydarzyły się nieprzyjemne konsekwencje, pacjent powinien przyjąć pozycję poziomą, unosząc nogi, przynieść do nosa bawełniany wacik z amoniakiem.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie im. NI Pirogova (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).