Zapalenie Nadkłykcia Barku (staw Barkowy) - Rodzaje, Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Zapalenie nadkłykcia barku (staw barkowy)

Zadowolony:

• Co to jest zapalenie nadkłykcia
• Rodzaje zapalenia nadkłykcia barku
• Przyczyny zapalenia nadkłykcia barku
• Objawy zapalenia nadkłykcia barku
• Diagnostyka
• Leczenie zapalenia nadkłykcia barku

Co to jest zapalenie nadkłykcia barku?

Zapalenie nadkłykcia barku to zwyrodnieniowo-zapalna zmiana tkanek w okolicy stawu barkowego: nadkłykcia i przyczepionych do nich ścięgien.

Kości ramienne zakończone są tzw. Kłykciami - zgrubieniami kostnymi, na powierzchni których znajdują się inne wypustki - nadkłykcia, które służą do przyczepiania mięśni.

Główną przyczyną zapalenia nadkłykcia jest przewlekłe przeciążenie mięśni przedramienia, najczęściej w toku aktywności zawodowej.

Zapalenie nadkłykcia barku jest przyczyną 21% zawodowych chorób rąk.

Rodzaje zapalenia nadkłykcia barku

Istnieją dwa główne typy zapalenia nadkłykcia:

• Zewnętrzny (boczny), w którym dotknięte są ścięgna rozciągające się od zewnętrznego nadkłykcia kości ramiennej;
• Wewnętrzne (przyśrodkowe), gdy dotknięte jest miejsce przyczepu ścięgien mięśni do nadkłykcia wewnętrznego kości ramiennej.

Mięśnie wychodzące z nadkłykcia zewnętrznego rozciągają łokieć, dłoń i palce oraz odpowiadają za supinację (rotację na zewnątrz) dłoni i przedramienia. Ścięgna mięśni zginaczy łokcia, nadgarstka i palców są przymocowane do wewnętrznego nadkłykcia. Te mięśnie zapewniają pronację przedramienia i dłoni.

Przyczyny zapalenia nadkłykcia barku

Główną przyczyną zapalenia nadkłykcia stawu barkowego jest regularny uraz ścięgien przy lekkim, ale systematycznym obciążeniu. Ciągła, ciągła praca mięśni i ścięgien powoduje zerwanie poszczególnych włókien ścięgien, w miejscu których następnie tworzy się blizna. To stopniowo prowadzi do zmian zwyrodnieniowych w okolicy stawu, przed którymi zaczyna się rozwijać proces zapalny.

Czynniki ryzyka wywołujące chorobę obejmują:

• Specyfika działalności zawodowej;
• Uprawianie określonych sportów;
• Obecność współistniejących chorób.

Zapalenie nadkłykcia barku jest często diagnozowane u osób, których główna działalność związana jest z powtarzającymi się ruchami rąk: kierowców różnych pojazdów, chirurgów, masażystów, tynkarzy, malarzy, dojarek, fryzjerów, maszynistek, muzyków itp.

Wśród sportowców najbardziej podatni na tę chorobę są tenisiści i golfiści. Nic dziwnego, że zapalenie nadkłykcia bocznego jest również nazywane „łokciem tenisisty”, a przyśrodkowe - „łokciem golfisty”.

Wśród innych chorób zapaleniu nadkłykcia często towarzyszą osteochondroza szyjki i klatki piersiowej, zapalenie okołostawowe łopatki barkowej, osteoporoza.

Objawy zapalenia nadkłykcia barku

Szczyt zachorowań przypada na przedział wiekowy 40-60 lat. Zewnętrzne zapalenie nadkłykcia występuje 10 razy częściej niż wewnętrzne. Również ten typ zapalenia nadkłykcia dotyka głównie mężczyzn, podczas gdy zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego rozpoznaje się głównie u kobiet.

Typowe objawy choroby:

• Samoistne bóle stawu łokciowego, intensywne i piekące podczas zaostrzeń, tępe i obolałe w przewlekłym przebiegu choroby;
• Zwiększony zespół bólowy podczas obciążenia mięśni stawu łokciowego i przedramienia;
• Stopniowa utrata siły mięśni ramienia.

W przypadku zapalenia nadkłykcia barku ból stawów pojawia się tylko przy niezależnych aktywnych ruchach i napięciu mięśni. Ruchy bierne (prostowanie i zginanie), gdy lekarz wykonuje je samodzielnie ręką pacjenta, są bezbolesne. Na tym polega różnica między tą chorobą a zapaleniem stawów lub artrozą.

W przypadku zapalenia nadkłykcia bocznego ból nasila się wraz z wyprostem i odwróceniem nadgarstka (odwrócenie przedramienia na zewnątrz, dłoń do góry). W zapaleniu nadkłykcia przyśrodkowego ból nasila się przy zgięciu i pronacji przedramienia (odwrócenie dłoni w dół).

Na temat: Ból stawu barkowego - co robić?

Diagnostyka

Rozpoznanie ustala się na podstawie reklamacji i badania zewnętrznego. Radiografia z zapaleniem nadkłykcia ma charakter informacyjny tylko w przypadku długotrwałego przewlekłego przebiegu, gdy w dotkniętym stawie widoczne są zmiany strukturalne: zmniejszenie gęstości kości (osteoporoza), patologiczne wyrostki (osteofity).

MRI i biochemiczne badania krwi są wykonywane, gdy konieczne jest odróżnienie zapalenia nadkłykcia od innych chorób lub urazów (złamanie, zespół tunelowy, SGS).

Leczenie zapalenia nadkłykcia barku

Przy łagodnym bólu barku zaleca się wykluczenie ruchów, które powodują ich pojawienie się, zapewniając tymczasowo spokój stawowi łokciowemu (zwolnienie lekarskie w pracy lub przerwa od treningu sportowego).

W przypadku silnego zespołu bólowego w fazie zaostrzenia wykonuje się krótkotrwałe unieruchomienie stawu przy użyciu plastra Paris lub szyny. Możesz też nosić specjalną ortopedyczną ortezę, ale jej długotrwałe stosowanie jest nieskuteczne.

Leczenie farmakologiczne obejmuje:

• Stosowanie NLPZ do użytku zewnętrznego (maści i żele): Diklofenak, Voltaren, Indomethacin, Nurofen;
• Blokowanie lekami kortykosteroidowymi (hydrokortyzon lub metyloprednizolon), które wstrzykuje się bezpośrednio w obszar zapalenia;
• Zastrzyki witamin z grupy B.

Można również zastosować szeroką gamę zabiegów fizjoterapeutycznych:

• Terapia falami uderzeniowymi;
• Magnetoterapia;
• Fonoforeza i elektroforeza;
• Prądy Bernarda;
• Aplikacje parafinowe;
• Krioterapia itp.

Na temacie: Lista nowoczesnych leków i leków na stawy

Eksperci różnią się w kwestii masażu. Niektórzy uważają, że masaż na zapalenie nadkłykcia jest bezużyteczny, a nawet szkodliwy.

Rokowanie jest ogólnie korzystne, przy przestrzeganiu prawidłowego trybu pracy, aktywności fizycznej i odpoczynku można osiągnąć stabilną remisję.

Po zakończeniu ostrego stadium choroby ćwiczenia terapeutyczne pomagają przywrócić funkcjonalność stawu, którego celem jest rozciągnięcie i rozluźnienie mięśni i ścięgien. Ćwiczenia w ramach terapii ruchowej obejmują zginanie i prostowanie ręki i stawu łokciowego, pronację-supinację przedramienia. Początkowo wykonywane są jako ruchy bierne, tj. za pomocą zdrowej ręki przejdź do aktywnych ruchów wykonywanych przez mięśnie rozwiniętej dłoni.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.