Znamię Barwione

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Znamię barwione

Znamię barwnikowe jest zwykle wrodzoną, łagodną komórką znamienia barwnikowego, zlokalizowaną na powierzchni skóry („znamię”). Ale mogą pojawić się plamy starcze i nabyte podczas życia.

Zadowolony:

• Przyczyny znamion barwnikowych
• Objawowe objawy znamion barwnikowych
• Rodzaje znamion barwnikowych
• Leczenie znamion barwnikowych

Przyczyny znamion barwnikowych

„Mole” pojawiają się w zarodku w okresie 10-25 tygodni w wyniku zakłócenia struktury komórek skóry, które stają się zdolne do zatrzymywania dużej ilości pigmentu. W rezultacie powstają nagromadzenia nevocytów, gęsto wypełnione barwnikiem.

Mutacje na poziomie komórkowym są wywoływane przez następujące czynniki:

• Dziedziczna predyspozycja;
• Niekorzystne tło promieniowania środowiska;
• Regularna ekspozycja na agresywne promieniowanie ultrafioletowe na skórze kobiety w ciąży;
• Codzienna dieta bogata w barwniki, konserwanty i żywność GMO;
• Stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych na krótko przed planowaną ciążą;
• Leczenie lekami hormonalnymi podczas noszenia dziecka;
• Brak równowagi hormonalnej w ciele przyszłej matki z powodu groźby poronienia;
• Palenie tytoniu i spożywanie alkoholu przez kobietę nie tylko w okresie ciąży, ale także w ostatnich 2-3 latach przed poczęciem;
• Przewlekłe infekcje dróg moczowych i żeńskiego układu rozrodczego;
• Choroby weneryczne.

Objawowe objawy znamion barwnikowych

Nowotwory z pigmentacją mogą być plamiste, brodawkowate, guzkowe lub grudkowe.

Zakres kolorów znamion waha się od jasnobrązowego do czarnego.

Zewnętrzna powierzchnia znamienia może powtarzać wzór skóry lub różnić się od niej, to znaczy być albo całkowicie gładka, albo nierówna, pofałdowana lub papillomatyczna.

Możliwy jest wariant wzrostu włosów na powierzchni „pieprzyka”.

Pod względem wielkości znamiona pigmentowane są podzielone na 4 grupy:

1. Mały - do 1,5 cm.
2. Średni - 1,5-10 cm.
3. Duży - 10-20 cm.
4. Olbrzym - ponad 20 cm.

Rzadziej, w 5% przypadków, występują ogniska „rodzinne” znamion (wielokrotne), w których centralnej plamce o większej wielkości towarzyszy duża liczba małych plamek. Takie formacje częściej znajdują się w dolnej części ciała, nogach oraz na górnej części pleców i klatki piersiowej.

Rodzaje znamion barwnikowych

Aby określić wykonalność i sposób leczenia znamię, konieczne jest ustalenie, do jakiego rodzaju nowotworu należy, czy jest wrodzony czy nabyty.

• Znamię dysplastyczne barwnikowe to nabyta łagodna formacja. Może to być oddzielny element, który powstał na zdrowym obszarze skóry lub być składnikiem złożonego „rodzinnego” skupienia. Plama ma często nieregularny kształt, nieznacznie wznosi się ponad powierzchnię skóry, ma niewyraźne brzegi, jej kolor waha się od czerwono-brązowego do ciemnoczerwonego. Wielkość znamion dysplastycznych jest zwykle większa niż wrodzona, czasami dochodzi do 12-13 mm. Tradycyjna lokalizacja to klatka piersiowa, pośladki i skóra głowy. Ten typ znamienia, w pewnych okolicznościach, jest podatny na zwyrodnienie w nowotwór złośliwy (czerniak);

• Znamię barwnikowe graniczne jest nowotworem wrodzonym występującym zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Jego kształt jest zbliżony do płaskiego ciemnego guzka wielkości około 1 cm Charakterystyczną cechą diagnostyczną znamion granicznego jest całkowicie gładka powierzchnia zewnętrzna i brak na nim włosków. Ulubione miejsca edukacji to twarz, szyja, dłonie, podeszwy i zewnętrzne narządy płciowe. Ten typ „pieprzyków” wymaga szczególnej uwagi, ponieważ może powiększać się po wszelkich mikrourazach i procesach zapalnych, a także w okresie zmian hormonalnych w organizmie (okres dojrzewania u młodzieży);
• Znamię o niebieskiej lub niebieskiej pigmentacji - częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Nabyte znamiona o niebieskawo-niebieskawym (rzadziej brązowym) kolorze w postaci pojedynczych elementów (półkul), lekko wznoszących się ponad poziom skóry, zwykle tworzą się na twarzy, kończynach dolnych i pośladkach. Ich powierzchnia jest miękka, gładka, nie ma porostu włosów. Rzadko przekształcają się w złośliwe nowotwory;
• Olbrzymi znamię barwnikowe jest tylko wrodzoną patologią skóry, nigdy nie powstaje pod wpływem czynników zewnętrznych! Rzadko zlokalizowane na twarzy, częściej na tułowiu, rękach lub nogach. Plamka rośnie wraz z dzieckiem, może osiągnąć 25 cm średnicy, ma nierówną porowatą lub wyboistą powierzchnię, czasem z głębokimi pęknięciami. Oprócz dyskomfortu kosmetycznego taki nowotwór stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. W wyniku najmniejszego urazu powierzchni plamki istnieje ryzyko jego degeneracji w raka skóry.

Leczenie znamion barwnikowych

Konserwatywne leczenie „znamion” w postaci maści, żeli, balsamów czy okładów jest wykluczone. Leczenie wrodzonych / nabytych nowotworów jest tylko chirurgiczne!

Istnieje kilka sposobów na pozbycie się znamion barwnikowych, ale główne z nich to wycięcie chirurgiczne, leczenie laserowe i kriodestrukcja:

1. Wycięcie chirurgiczne z uchwyceniem obszarów zdrowej otaczającej skóry i tkanki podskórnej wykonuje się we współpracy z chirurgiem plastycznym, ponieważ obszar wycięcia może być dość rozległy i wymagać wymiany obszarów skóry. Po operacji próbki usuniętej tkanki są wysyłane do badania histologicznego w celu określenia złośliwości lub łagodności nowotworu. W pamięci pacjenta blizny i blizny pooperacyjne zwykle pozostają na miejscu plamki. Jeśli pacjent odmawia poddania się operacji, potrzebuje stałego monitorowania przez onkologa. Częstotliwość wizyt u lekarza to minimum 1 raz na kwartał. Zabrania się samoleczenia pacjentowi, zaleca się unikanie urazów i ekspozycji na promienie UV;
2. Zabieg laserowy to stosunkowo bezpieczny sposób usuwania małych i średnich znamion, niewymagający znieczulenia ogólnego. Wiązka lasera wnika na przyzwoitą głębokość w dotkniętą skórę na ściśle ograniczonym obwodzie. Podczas leczenia dużych znamion laserem mogą pojawić się problemy: jeśli plama nie zostanie całkowicie usunięta, pozostała część będzie nadal rosnąć. W miejscu usuniętego dużego obszaru skóry pozostaje biała, pozbawiona pigmentu blizna, która będzie widoczna na skórze o ciemnym odcieniu;
3. Kriodestrukcja to leczenie drobnych, łagodnych nowotworów poprzez ekspozycję na niskie temperatury (zamrażanie), w wyniku czego dotknięta tkanka obumiera, a pod utworzonym strupem (strupem) wyrasta młoda i zdrowa skóra. Środki stosowane do zamrażania to ciekły azot i lód z kwasu węglowego. Po zabiegu nie pozostają żadne blizny. Istnieje jednak ryzyko pozostawienia kawałka nieleczonego znamię podczas kriodestrukcji. W takim przypadku wymagane jest ponowne zamrożenie, ponieważ plama zacznie ponownie rosnąć. W porównaniu do innych metod leczenia znamion barwnikowych jest to najbardziej bezbolesne i bezpieczne.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).