Co To Jest Nerwica? Rodzaje, Objawy, Stadia I Leczenie Nerwicy

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Nerwica: objawy, etapy i leczenie

Nerwica to zaburzenie funkcjonowania układu nerwowego. Choroba ma podłoże psychogenne. Nerwica objawia się różnymi objawami, w tym zaburzeniami układu somatycznego, zaburzeniami autonomicznymi, fobie obsesyjnymi, dystymią, zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi.

Najczęściej na nerwicę cierpią osoby, które dużo pracują, nie śpią i są przepracowane. Szok emocjonalny może wywołać nerwicę.

Zadowolony:

• Co to jest nerwica?
• Przyczyny nerwicy
• Rodzaje nerwic
• Objawy nerwicy u dorosłych
• Objawy nerwicy u kobiet i mężczyzn
• Etapy rozwoju nerwicy
• Diagnoza nerwicy
• Leczenie nerwicy
• Rokowanie w nerwicy
• Zapobieganie

Co to jest nerwica?

Nerwica to połączenie zaburzeń psychogennych, które mają odwracalny przebieg, ale trwają wystarczająco długo. Objawy obsesyjnej nerwicy mogą objawiać się napadami złości, zespołem astenicznym, obniżoną sprawnością fizyczną i umysłową. Neuroza i zaburzenia nerwicowe są synonimami nerwicy.

U dorosłych pacjentów nerwice mają najczęściej nieskomplikowany przebieg. Po wyzdrowieniu psychika zostaje w pełni przywrócona. To jest główna różnica między nerwicą a psychozą. Analiza statystyczna wskazuje, że około 20% światowej populacji cierpi na nerwice o różnym nasileniu. W zależności od konkretnej grupy społecznej odsetek pacjentów może się różnić.

Zaburzenie opiera się na zaburzeniu czynności mózgu, który w normalnych warunkach jest głównym mechanizmem adaptacyjnym człowieka. W rezultacie u pacjenta rozwijają się zaburzenia w różnych obszarach: somatycznej i psychicznej.

Nerwica, jako termin medyczny, powstała w 1776 roku. Należy do szkockiego lekarza Williama Cullena.

Przyczyny nerwicy

Wiele różnych przyczyn może prowadzić do nerwicy. Nerwica jest konsekwencją pewnych czynników lub sytuacji, które spowodowały uraz psychiczny człowieka.

Jeśli nerwica rozwija się z powodu wpływu na psychikę czynnika traumatycznego, wówczas taki wpływ jest najczęściej krótkotrwały, ale silny. Przykładem takiego czynnika jest śmierć bliskiej osoby.

Jeśli mówimy o traumatycznej sytuacji, to wpływ na psychikę jest długotrwały, chroniczny. Przykładem może być konflikt w rodzinie. To właśnie one najczęściej stają się przyczyną rozwoju nerwic.

Eksperci identyfikują takie czynniki rozwoju nerwicy, jak:

• Czynniki psychologiczne. W tym przypadku chodzi o cechy i warunki rozwoju osobowości, wychowanie osoby, jej relacje ze społeczeństwem, poziom aspiracji.
• Biologiczne czynniki rozwoju nerwicy. Mówimy o zaburzeniach z zakresu neurofizjologii, a także o awariach w funkcjonowaniu układów neuroprzekaźnikowych. Prowadzi to do tego, że wzrasta podatność pacjenta na destrukcyjne wpływy psychogenne.

Jak pokazuje praktyka, niezależnie od środowiska i miejsca zamieszkania pacjentów z nerwicami, u każdego z nich choroba rozwija się z taką samą częstotliwością w wyniku wpływu następujących zdarzeń:

• Śmierć lub utrata bliskiej osoby.
• Poważna choroba, zarówno samej osoby, jak i jej bliskiego krewnego.
• Rozwód.
• Rozstanie z ukochaną osobą.
• Zwolnienie z pracy.
• Utrata dużej ilości pieniędzy, upadłość itp.

Dziedziczność nie wpływa na rozwój nerwicy. Należy uczciwie zaznaczyć, że na manifest choroby ma wpływ środowisko, w którym dana osoba się wychowała. Dziecko, które dorastało w rodzinie z neurotycznymi rodzicami, którzy mieli skłonność do napadów złości, będzie naśladować ich zachowanie. Nieświadomie, ale niezależnie w przyszłości, zrani swoją psychikę.

Na 1000 mężczyzn nerwica rozwija się u 5-80 osób. Na 1000 kobiet choroba rozwija się u 4-160 osób. Dane dostarczone przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.

Rodzaje nerwic

Nerwica nie jest osobną chorobą. Termin ten obejmuje kilka zaburzeń jednocześnie, które mogą powstać w wyniku negatywnego wpływu na osobę z przyczyn traumatycznych. Jednocześnie cierpi na pogorszenie samopoczucia, ma wahania nastroju, pojawiają się zaburzenia autonomiczne i somatyczne.

Neurastenia

Najczęstszą postacią nerwicy jest neurastenia. Nazywa się to również zespołem zmęczenia lub osłabieniem nerwowym. Nerwowe przeciążenie lub długotrwały stres mogą wywołać neurastenię.

Objawy załamania się mechanizmów obrony nerwowej w postaci neurastenii można wyróżnić w następujący sposób:

• Nadmierna drażliwość.
• Nadmierna pobudliwość.
• Szybka męczliwość.
• Brak możliwości kontrolowania swoich działań, niska samokontrola.
• Nadmierne płaczliwość i uraza.
• Pogorszenie wydajności.
• Szybkie zmęczenie, zarówno psychiczne, jak i fizyczne.
• Roztargnienie. Brak zdolności do skupienia się.
• Pogarszający się sen.
• Brak apetytu.
• Apatia.
• Brak emocji w stosunku do wszystkiego, co dzieje się wokół.

Histeryczna nerwica

To naruszenie ma negatywne przejawy ze strony systemu autonomicznego. Obejmują one:

• Nudności.
• Wymioty.
• Omdlenia.
• Drżenie rąk, drżenie kończyn.
• Kurcz powiek.
• Zmniejszona wrażliwość w różnych częściach ciała.
• Utrata wzroku i słuchu, które rozwijają się tylko w ostrej fazie histerii.
• Ból w różnych częściach ciała.

Osoby z histeryczną nerwicą starają się ze wszystkich sił zwrócić na siebie uwagę bliskich i lekarzy. Ich psychika jest wyjątkowo niestabilna, charakteryzuje się szybką zmianą nastroju. W ciągu kilku minut osoba przechodzi od silnego śmiechu do szlochu.

Osoby bardziej podatne na histeryczną nerwicę:

• Osoby postrzegające siebie i łatwo sugerujące się.
• Imponujący i przesadnie wrażliwi ludzie.
• Ludzie o niestabilnej psychice.
• Ludzi, którzy starają się przyciągnąć uwagę innych.

Histeryczna nerwica ma podobny obraz kliniczny z niektórymi innymi chorobami. Dlatego ważne jest, aby odróżnić ją od schizofrenii, guzów ośrodkowego układu nerwowego, encefalopatii, która rozwija się po urazach.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne

W przypadku tego typu nerwicy osoba ma obsesyjne myśli i pomysły. Prześladują go fobie, z którymi nie może sobie poradzić. Dlatego taka nerwica nazywa się fobią.

Głównym objawem zaburzenia jest strach, który wynika z powtarzających się nieprzyjemnych sytuacji.

Przykładem zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego jest następująca sytuacja: osoba traci przytomność na ulicy, co prowadzi do powstania lęku przed ponownym omdleniem. W przyszłości pacjent odczuwa lęk przed śmiercią, poważną chorobą itp.

Nerwica depresyjna

Nerwica depresyjna jest konsekwencją długotrwałej depresji. Człowiek cierpi na bezsenność, przestaje cieszyć się życiem, zawsze jest w złym nastroju.

Inne objawy zaburzenia obejmują:

• Wady w pracy serca.
• Zawroty głowy.
• Płaczliwość.
• Nadwrażliwość.
• Zaburzenia trawienia.
• Pogorszenie funkcji seksualnych.

Objawy nerwicy u dorosłych

Osoby z nerwicą cierpią na częste wahania nastroju, mają skłonność do impulsywnych działań, które są trudne do kontrolowania. Wpływa to na jakość życia człowieka, wpływając na wszystkie jego sfery: relacje międzyludzkie, aktywność zawodową, poczucie własnej wartości itp.

Ludzie mają utratę pamięci, cierpi na koncentrację uwagi, szybko się męczy. Co więcej, zmęczenie obserwuje się nie tylko podczas pracy umysłowej lub fizycznej, ale także podczas wykonywania ulubionych czynności. Roztargnienie przyczynia się do powstania wielu sytuacji problemowych.

Główne objawy choroby:

• Ciągłe napięcie nerwowe.
• Czuć się zmęczonym.
• Senność w ciągu dnia, bezsenność w nocy.
• Zamknięcie.
• Brak chęci komunikowania się z innymi ludźmi.
• Zmniejszony apetyt lub jego wzrost, co prowadzi do przejadania się.
• Pogorszenie procesów poznawczych.
• Bóle głowy, które pojawiają się nagle i utrzymują się z czasem.
• Półomdlały.
• Nagłe ciemnienie oczu.
• Dezorientacja w przestrzeni.
• Ból serca, mięśni, stawów, brzucha.
• Drżenie kończyn.
• Częste oddawanie moczu.
• Zwiększona potliwość, która występuje na tle zwiększonej nerwowości.
• Pogorszenie funkcji seksualnych.
• Problemy z postrzeganiem siebie. Osoba może mieć wysoką lub niską samoocenę.
• Naruszenie priorytetów.
• Sprzeczne poglądy.

Główne cechy pacjentów z nerwicami:

• Wahania nastroju.
• Brak zaufania do własnych działań i do siebie.
• Gwałtowna reakcja emocjonalna na stres.
• Drażliwość i wrażliwość.
• Zwiększona drażliwość.
• Płaczliwość.
• Zwiększona samokrytyka.
• Podejrzliwość.
• Niepokój.
• Obecność niezmotywowanych lęków.
• Zniekształcenie systemu wartości.
• Obsesja na punkcie problemu.
• Zwiększone zmęczenie psychiczne.
• Roztargnienie, utrata pamięci.
• Zwiększona podatność na głośne dźwięki, jasne światło i inne czynniki drażniące.
• Problemy ze snem.

Objawy nerwicy u kobiet i mężczyzn

U kobiet nerwica ma pewne cechy. Najczęściej u przedstawicieli słabej połowy ludzkości choroba rozwija się zgodnie z typem astenicznym. Kobieta staje się rozdrażniona, pogarsza się sprawność psychiczna i fizyczna, pojawiają się problemy w okolicy narządów płciowych.

U mężczyzn diagnozuje się takie typy nerwic, jak:

• Nerwica depresyjna. To właśnie ten typ zaburzenia występuje częściej u mężczyzn niż u innych. Chorobę mogą wywoływać różne problemy zewnętrzne, np. Niemożność realizacji się w sferze zawodowej, niemożność dostosowania się do zmian zachodzących w życiu.
• Męska neurastenia. Choroba objawia się przeciążeniem emocjonalnym lub na tle przepracowania fizycznego. Na neurastenię męską cierpią głównie pracoholicy.

U kobiet i mężczyzn może rozwinąć się nerwica klimakterium, która rozpoczyna się w wieku od 45 do 55 lat. Jej objawami są: zwiększona drażliwość, brak stabilności emocjonalnej, zły sen, zaburzenia w pracy narządów wewnętrznych, brak wytrzymałości.

Etapy rozwoju nerwicy

Jeśli nerwica jest leczona, wszystkie zmiany, które powoduje, można wyeliminować. Choroba prowadzi do organicznego uszkodzenia mózgu. Często nerwice mają długi przebieg. Zależy to w dużej mierze od indywidualnych cech człowieka, a także od tego, jak rozwinięte są jego mechanizmy adaptacyjne, które pozwalają mu przystosować się do sytuacji psychotrazowych. Nie bez znaczenia jest charakter osoby, stopień ukształtowania obrony psychologicznej.

Nerwica ma trzy etapy. Każdy z nich różni się zestawem objawów:

1. Pierwszy etap. Choroba dopiero zaczyna się rozwijać. Osoba ma zwiększoną drażliwość i nadmierną pobudliwość.
2. Etap hiperstheniczny lub pośredni. U ludzi wzrasta pobudliwość obwodowego układu nerwowego.
3. Etap hiposteniczny lub końcowy. Pacjent cały czas ma depresyjny nastrój, nasila się senność, jest apatyczny, nie wykazuje zainteresowania życiem. Wynika to z silnego zahamowania procesów układu nerwowego.

Jeśli nerwica nie jest leczona, choroba z konieczności wpłynie na zachowanie osoby. Pacjent zaczyna rozumieć, że nie wszystko z nim w porządku. Nerwowy rozwój osobowości następuje po 6 miesiącach - 2 latach od wystąpienia pierwszych objawów choroby (jeśli nie jest leczona).

Diagnoza nerwicy

Możesz poradzić sobie z nerwicą, jeśli zwrócisz się do specjalisty. W rozpoznawaniu i leczeniu choroby zaangażowani są psychologowie i psychoterapeuci. Ma sens, że główną metodą leczenia jest psychoterapia.

Osoba będzie musiała ponownie rozważyć swoje poglądy na życie. Musi zrozumieć, że w niektórych momentach zachowuje się lub zachowuje niewłaściwie.

Diagnozowanie nerwicy to trudne zadanie, przed którym staje lekarz. Objawy zaburzenia są wielorakie i dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Charakterystyki behawioralne ludzi, różnorodność postaci komplikują diagnozę. Ważne jest, aby odróżnić nerwicę od innych zaburzeń sfery psychologicznej. Trudno jest samodzielnie rozwiązać ten problem, pacjent potrzebuje pomocy lekarza.

Technika kolorystyczna, która pozwala zidentyfikować nerwicę:

• Do badania wykorzystywane jest całe spektrum kolorów. Jeśli dana osoba cierpi na nerwicę, wybiera kolor fioletowy, szary, czarny i brązowy. Co więcej, ten wybór jest powtarzany przez cały czas.
• Histeryczną nerwicę można podejrzewać w przypadku, gdy pacjent wybierze 2 kolory - fioletowy i czerwony. Wskazuje to wyraźnie, że samoocena pacjenta jest wyjątkowo niska.

Pozytywne wyniki testów wskazują na osobowość psychopatyczną. Pozwala zidentyfikować chroniczne zmęczenie, niepokój, brak pewności siebie. Osoby cierpiące na nerwice nie stawiają sobie celów, które są przeznaczone na odległą przyszłość, nie są nastawione na ich pomyślne osiągnięcie. Kolejną oznaką nerwicy jest niezadowolenie z własnego wyglądu, obecność poważnych kompleksów. Pacjentom trudno jest nawiązywać kontakty z innymi ludźmi.

Leczenie nerwicy

Istnieje wiele podejść i metod leczenia nerwic. Jednak wszystkie sprowadzają się do dwóch obszarów: przyjmowania leków i efektów psychoterapeutycznych. Leki są przepisywane tylko wtedy, gdy choroba jest ciężka. W innych sytuacjach będzie można poradzić sobie z chorobą metodami psychoterapii.

Jeśli nerwica nie wywołała rozwoju zaburzeń somatycznych, lekarze zalecą osobie kardynalną zmianę stylu życia. Ważne jest, aby ustabilizować reżim pracy i wypoczynku. Sen powinien trwać co najmniej 8 godzin. Musisz odpowiednio skomponować swoje menu, całkowicie wyeliminować złe nawyki i częściej być na ulicy. Należy zminimalizować stres i inne sytuacje, które prowadzą do napięcia nerwowego.

Korekta leków

Osoby z nerwicami często odmawiają pracy nad sobą. Nie dążą do zmiany swojego życia, więc korekta narkotyków stała się częścią tradycyjnego leczenia nerwic. Musisz jednak zrozumieć, że przyjmowanie leków nie wyeliminuje przyczyny naruszenia. Umożliwiają jedynie zagłuszenie głównych objawów nerwicy. Jest to szczególnie prawdziwe w ostrym okresie przeżywania traumatycznej sytuacji.

Leki psychotropowe pozwalają radzić sobie z bezsennością, eliminują drżenie kończyn. Jednak nie mogą trwać długo.

Leki, które można przepisać pacjentom z nerwicą:

• Środki uspokajające, takie jak Alprazolam lub Phenozepam.
• Leki przeciwdepresyjne - sertralina i fluoksetyna.
• Tabletki nasenne - Zolpidem, Zopiclone.

Działanie środków uspokajających jest podobne do działania neuroleptyków. W tym samym czasie środki uspokajające działają nieco inaczej. Promują uwalnianie kwasu gamma-aminomasłowego, co zwiększa podatność osoby na leczenie.

We wczesnych etapach terapii przyjmowanie dużych dawek środków uspokajających może powodować szereg skutków ubocznych. Sprowadzają się do nudności, zwiększonej senności, uczucia zmęczenia. Wtedy te objawy zmniejszają się i całkowicie zanikają, nie wpływają na zdolność pacjenta do pracy. Jednak przepisywanie środków uspokajających osobom, których działalność wiąże się z dużą koncentracją uwagi, powinno być bardzo ostrożne.

Najczęściej przepisywanymi lekami są pochodne benzodiazepiny, są to:

• Chlordiazepoxide - Elenium and Librium.
• Diazepam (Valium, Seduxen).
• Eunoktin ((Nitrazepam, Radedorm).
• Tazepam (oksazepam).

Leki te pomagają zatrzymać napady padaczkowe, złagodzić niepokój i normalizować autonomiczny układ nerwowy. Działają również łagodnie nasennie, Inne powszechnie przepisywane środki uspokajające to trioksazyna i andaksyna (meprobamat, meprotan). Wyboru leku powinien dokonywać wyłącznie lekarz, ponieważ każdy z nich ma określone właściwości, wskazania i przeciwwskazania. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko cechy przebiegu choroby, ale także indywidualne cechy konkretnej osoby. Tak więc niektórzy pacjenci dobrze tolerują trioksazynę, ale Seduxen jest prawie niewidoczny.

Początkowa dawka Seduxenu nie powinna przekraczać 5 mg, a Librium - 10 mg. Codziennie zwiększa się o 1 lub 2 tabletki. Dawkę Seduxenu dostosowuje się do 10-30 mg dziennie, a Librium - do 20-60 mg.

Leki przeciwpsychotyczne mają działanie przeciwpsychotyczne, nasenne i uspokajające. Z ich pomocą możesz pozbyć się halucynacji. Jednak głównym skutkiem ubocznym przyjmowania leków przeciwpsychotycznych jest depresja. Dlatego są przepisywane tylko na histeryczną nerwicę.

Leki przeciwdepresyjne mają wyraźny efekt uspokajający. Są przepisywane na nerwicę, której towarzyszą fobie i zwiększony niepokój. Są wstrzykiwane lub przyjmowane doustnie.

Ponadto w przypadku nerwic można stosować leki nootropowe (Nootropil) i psychostymulanty. Przyczyniają się do normalizacji tła emocjonalnego pacjenta, zwiększają wydolność, niwelują uczucie zmęczenia, dają poczucie radości. Na chwilę takie leki eliminują senność. Ich odbiór jest wskazany dla pacjentów z nerwicą depresyjną. Leki te są przepisywane z ostrożnością, ponieważ wykorzystują rezerwę organizmu. Jeśli dana osoba ma skłonność do psychopatii, może rozwinąć uzależnienie.

Adrenalina i kofeina działają podobnie jak stymulanty pod względem wpływu na fizjologiczne możliwości człowieka. Dlatego należy je przyjmować tylko rano. Mogą to być leki takie jak: benzedryna (fenamina, amfetamina), Sydnocarb. Ich pojedyncza dawka to 5-10 mg. Leki przyjmuje się 1 lub 2 razy dziennie.

Oprócz środków mających na celu ogólne wzmocnienie organizmu, pacjentom z nerwicą można przepisać leki takie jak:

• Pantokrin. Lek przyjmuje się przed posiłkami, 30 kropli 3 razy dziennie.
• Nalewka z aralii lub zamanihi. Weź 30 kropli 3 razy dziennie.
• Nalewka ze Sterculia lub ekstrakt z leuzea. Lek jest przepisywany 20 kropli 3 razy dziennie.
• Saparal 0,05 g. Lek jest przepisywany 1 tabletkę 3 razy dziennie.
• Ekstrakt z Eleutherococcus? h. l. 3 razy dziennie. Lek przyjmuje się przed posiłkami, pół godziny przed rozpoczęciem.
• Trawa cytrynowa w nalewce. Przypisz 20 kropli 2 razy dziennie.
• Korzeń żeń-szenia 0,15 g (1 tabletka 3 razy dziennie) lub 25 kropli 3 razy dziennie. Lek przyjmuje się godzinę przed posiłkiem.

Jeśli pacjent ma problemy ze snem, przepisuje mu tabletki nasenne w małych ilościach, które pomagają złagodzić napięcie.

Psychoterapia w leczeniu nerwic

Podstawą leczenia nerwicy jest psychoterapia i efekt hipnozy. Techniki te pozwalają pacjentowi stworzyć prawidłowy obraz świata, uczą go oceniać siebie jako osobę oraz umożliwiają ustalenie związków przyczynowo-skutkowych pewnych zdarzeń.

Terapia kolorami to kolejny kierunek w leczeniu nerwic. Naukowcy uważają, że dobrze dobrane kolory mają taki sam wpływ na mózg, jak witaminy na organizm ludzki jako całość.

Zalecenia:

• Aby zmniejszyć agresję i drażliwość, musisz trzymać się z daleka od czerwieni.
• Wskazane jest wykluczenie czarnych i ciemnoniebieskich kolorów w ubraniach. Lepiej jest, jeśli osoba jest otoczona jasnymi i ciepłymi kolorami.
• Aby zmniejszyć stres psycho-emocjonalny, musisz spojrzeć na odcienie zieleni i błękitu. To właśnie te kolory powinny być preferowane przy wyborze tapety.

Rokowanie w nerwicy

Rokowanie w dużej mierze zależy od tego, jak długo pacjent ma nerwicę. Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym lepiej. Z reguły kompetentna organizacja opieki medycznej pozwala całkowicie poradzić sobie z naruszeniem.

Jeśli nerw utrzymuje się przez kilka lat, prowadzi to do nieodwracalnych zmian osobowości i zwiększa prawdopodobieństwo samobójstwa.

Zapobieganie

Nerwica dobrze nadaje się do korekcji, ale chorobie łatwiej jest zapobiegać niż leczyć. Dlatego musisz przestrzegać zaleceń lekarskich dotyczących jego zapobiegania, takich jak:

• Musisz ukierunkować wysiłki, aby przywrócić normalne tło emocjonalne.
• Powinieneś wyeliminować ze swojego życia te czynniki, które drażnią osobę lub ponownie rozważyć swoje podejście do niej.
• Ważne jest, aby odpocząć. Nie przemęczaj się.
• Powinieneś dobrze się odżywiać, spać co najmniej 8 godzin dziennie, często przebywać na świeżym powietrzu i uprawiać sport.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.