Leptospiroza U Ludzi - Objawy, Leczenie I Zapobieganie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Leptospiroza u ludzi

Co to jest leptospiroza?

Leptospiroza to ostra choroba odzwierzęca pochodzenia zakaźnego, wywoływana przez określone patogeny Leptospira, występująca z toksycznym uszkodzeniem narządów wewnętrznych, wysoką gorączką i żółtaczką.

Uważa się, że winowajcą leptospirozy jest Leptospira. Są to spiralne mikroorganizmy Gram-ujemne pałeczki z grupy krętków. Są bardzo małe i ze względu na swoją budowę praktycznie nie zalegają w układzie limfatycznym człowieka, szybko rozprzestrzeniając się do krążenia ogólnoustrojowego. Patogeny krążą w naturalnych ogniskach małych gryzoni. Osoba nie wchodzi w krąg swojego naturalnego cyklu, a infekcja następuje przypadkowo. Jest to możliwe tylko przy bezpośrednim kontakcie ognisk infekcji ze skórą lub błonami śluzowymi osoby.

W praktyce zarejestrowano dwa sposoby przenoszenia leptospiry z gryzoni na ludzi:

1. Przez zakażoną wodę stojących zbiorników wodnych. Na ich obszarach przybrzeżnych występuje koncentracja patogenów, które mogą dostać się do wody z odchodami gryzoni;

2. Poprzez skażoną żywność. Takie przypadki leptospirozy zdarzały się wielokrotnie, gdy odchody zakażonych gryzoni spadały na pokarm. Osoba została zarażona ich użyciem i bezpośrednim kontaktem błony śluzowej i leptospiry.

Drogą przenoszenia infekcji jest wyłącznie kontakt. Chociaż sama choroba należy do grupy niebezpiecznych infekcji, osoba zarażona nie jest niebezpieczna dla innych ludzi, ponieważ nie uwalnia leptospiry do środowiska.

W organizmie pacjenta z leptospirozą patogeny z małych zmian skórnych i mikrourazów dostają się do naczynia włosowatego, skąd rozprzestrzeniają się po wszystkich tkankach organizmu. Rozmnażanie Leptospiry zachodzi w narządach miąższowych o bogatym mikrokrążeniu (wątroba, nerki, mięśnie, serce). Głównym celem patogenów w leptospirozie są komórki śródbłonka sieci naczyń włosowatych tych narządów. W tym przypadku dochodzi do ciężkich zaburzeń mikrokrążenia, które leżą u podstaw ich uszkodzenia i klinicznego obrazu leptospirozy. Układ odpornościowy gwałtownie reaguje na wprowadzenie leptospiry iw krótkim czasie uruchamia mechanizmy obronne, które są odpowiedzialne za niszczenie patogenów. Proces ten leży u podstaw ciężkiego zatrucia i gorączki w leptospirozie.

Objawy leptospirozy

Obraz kliniczny leptospirozy czasami nie jest specyficzny i pozostawia chorobę pod pozorem innych chorób. Bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę dane anamnestyczne. W większości przypadków leptospirozy pacjenci mieli kontakt z wodą w stojących zbiornikach lub przebywali w warunkach naturalnych.

Objawy leptospirozy są następujące:

1. Okres wylęgania. Trwa od jednego do dwóch tygodni po pierwszym kontakcie z patogenem. W tej chwili nie ma wyraźnych objawów;
2. Gorączka. Występuje przy pierwszym uwolnieniu młodej leptospiry z dotkniętych narządów. Każdemu kolejnym cyklom hodowlanym towarzyszy wzrost temperatury. Dlatego gorączka leptospiralna ma charakter przerywany w postaci skoków temperatury do 39-40 ° C;
3. Ból w mięśniach. Intensywne, wyraźniejsze w tych grupach mięśni, które są narażone na duże obciążenia (łydki, uda);
4. Zażółcenie skóry i twardówki. Pojawia się w prawie wszystkich przypadkach leptospirozy we wczesnych stadiach choroby. Ta cecha prowadzi do częstych błędów diagnostycznych, gdy leptospiroza jest postrzegana jako zapalenie wątroby. Nie zapomnij o istnieniu anicterycznych postaci choroby;
5. Ciężkie zatrucie (ogólne osłabienie, zmęczenie, letarg, bóle głowy, tachykardia, przyspieszony oddech);
6. Wysypki skórne. Występują elementy krwotoczne i krwotoki na całej powierzchni skóry, twardówki i spojówki, błony śluzowej jamy ustnej i gardła;
7. Uszkodzenie nerek. Przejawia się w postaci oligo-anurii (zmniejszenie ilości codziennego moczu w warunkach dostatecznego spożycia wody).

Występowanie oligoanurii w leptospirozie jest krytycznym objawem choroby. Jego istnienie przez ponad 5 dni w prawie wszystkich przypadkach kończy się śmiercią.

Leczenie leptospirozy u ludzi

Prawidłowe rozpoznanie leptospirozy we wczesnych stadiach choroby jest jednym z głównych kryteriów powodzenia jej leczenia. Obejmuje:

1. Podawanie swoistych surowic przeciwleptospirotycznych (globulina hiperimmunizacyjna). Pożądane jest, aby były to preparaty ludzkie dawców, a nie produkty zwierzęce;
2. Terapia antybakteryjna. Przeprowadza się go z lekami, na które Leptospira jest najbardziej wrażliwa (augmentyna, ceftriakson, tetracyklina, amikacyna);
3. Terapia odtruwająca. Zmniejszenie objawów zatrucia można osiągnąć poprzez infuzję koloidów i krystaloidów, witamin (kwas askorbinowy, kokarboksylaza, witaminy B2 i B12, wicasol);
4. Walcz z niewydolnością nerek. Wymaga masowej terapii infuzyjnej: sól fizjologiczna, trisol, roztwór Ringera, wodorowęglan sodu, reosorbilact, refortan. Wymagane są duże dawki diuretyków (lasix, furosemid, trifas), chlorek lub glukonian wapnia, aminofilina;
5. Walka z zespołem krwotocznym i zaburzeniami mikrokrążenia - wprowadzenie przeciwnych, niskich dawek hormonów glukokortykoidowych (prednizolon, deksametazon), etamsylatu i wigasolu.

Zapobieganie leptospirozie

Leptospiroza jest niebezpieczną chorobą o wysokiej śmiertelności, ale nie opracowano jeszcze szczegółowych środków zapobiegawczych. Wynika to z faktu, że różne szczepy Leptospira różnią się składnikami antygenowymi. Dlatego niemożliwe jest stworzenie szczepionki, która niezawodnie chroniłaby przed infekcją.

Możesz zapobiec chorobie w ten sposób:

1. Walka z małymi gryzoniami. Koniecznie trzeba to przeprowadzić w budynkach mieszkalnych, a zwłaszcza w obiektach gastronomicznych, hurtowniach i sklepach. Każdy przedstawiciel tej serii zwierząt może być nosicielem zakażenia leptospirozą;
2. Wyeliminuj lub ogranicz w miarę możliwości pływanie w stojących zbiornikach wodnych w warunkach naturalnych;
3. Stosowanie gumowanych kombinezonów ochronnych, gdy konieczny jest kontakt z zakażoną wodą;
4. Doraźna profilaktyka antybiotykowa doksycykliną po ewentualnym zakażeniu lub pojawieniu się jakichkolwiek objawów okresu prodromalnego.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.