Zapalenie Migdałków U Dorosłych - Przyczyny, Objawy I Leczenie, Ziołolecznictwo

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Zapalenie migdałków u dorosłych

Przewlekłe zapalenie migdałków to nawracające zapalenie migdałków, które występuje na tle miejscowego obniżenia odporności. Migdałki w przewlekłym zapaleniu migdałków są źródłem infekcji, która zatruwa cały organizm, przyczynia się do jego uczulenia. Jeśli podczas remisji choroba nie ustąpi, to w okresie zaostrzenia temperatura ciała osoby wzrasta, pojawia się ból gardła i ból gardła, a węzły chłonne powiększają się.

Zapalenie migdałków jest niebezpieczne ze względu na powikłania, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie stawów, zapalenie przydatków, zapalenie gruczołu krokowego i wiele innych. Istnieje wiele czynników, które przyczyniają się do powstawania przewlekłego zapalenia migdałków. Mieszkańcy dużych miast, a także osoby narażone na ciągły stres, szczególnie często cierpią na zapalenie migdałków. Monotonna dieta i bogactwo chemikaliów w żywności negatywnie wpływają na odporność lokalną i ogólną.

Zadowolony:

• Przyczyny zapalenia migdałków u dorosłych
• Objawy zapalenia migdałków
• Czy przewlekłe zapalenie migdałków można trwale wyleczyć?
• Leczenie zapalenia migdałków
• Ziołolecznictwo w leczeniu zapalenia migdałków
• Leczenie operacyjne

Przyczyny zapalenia migdałków u dorosłych

Migdałki pełnią najważniejszą funkcję ochronną w organizmie człowieka. Zapobiegają przedostawaniu się drobnoustrojów chorobotwórczych do dróg oddechowych z pożywienia, wody i wdychanego powietrza, wytwarzając limfocyty, interferon i gammaglobulinę. W lukach i kryptach migdałków na stałe występują nie tylko „pożyteczne” bakterie, ale także warunkowo chorobotwórcza flora.

Jeśli odporność człowieka działa w pełni, stan zapalny nie rozwija się, ponieważ stężenie szkodliwych bakterii jest niewielkie, a ich wzrost jest tłumiony przez naturalne siły organizmu. Po prostu niepostrzeżenie dla człowieka „dobre” bakterie walczą z chorobotwórczymi mikroorganizmami pochodzącymi ze środowiska zewnętrznego. Jednak z wielu powodów ta niewidoczna równowaga może zostać zachwiana, co doprowadzi do wzrostu liczby szkodliwych prątków i rozwoju bólu gardła, który charakteryzuje się ostrym zapaleniem migdałków, może przebiegać w postaci pęcherzykowej i lakunarnej.

Czasami choroba ma przedłużony przebieg, trudno ją leczyć lekami, co pociąga za sobą zmniejszenie lokalnej ochrony. W rezultacie migdałki nie radzą sobie z przypisaną im funkcją, tracą zdolność do samodzielnego oczyszczania, a osoba rozwija się przewlekłe zapalenie migdałków. Najczęściej jest to konsekwencja nieleczonego ostrego zapalenia migdałków, chociaż w około 3% przypadków choroba może rozwinąć się bez wcześniejszego ostrego zapalenia tkanki migdałków.

U pacjentów z przewlekłym zapaleniem migdałków z migdałków można wysiać około 30 różnych rodzajów szkodliwych bakterii. W samych lukach patogenna flora jest zwykle reprezentowana przez paciorkowce i gronkowce.

Aby określić rodzaj bakterii, które spowodowały zapalenie migdałków, konieczne jest wykonanie hodowli bakteryjnej śluzu z powierzchni migdałków z dalszym antybiogramem. Umożliwi to wybranie leku, który jest niszczący specjalnie dla flory, która wywołała chorobę. Jeśli zażyjesz antybiotyk losowo, istnieje duże prawdopodobieństwo, że leczenie nie przyniesie pożądanego efektu lub będzie się przeciągać w nieskończoność. Co więcej, to nieleczona dławica piersiowa jest najczęstszą przyczyną przewlekłego zapalenia migdałków.

Istnieją choroby, które działają jako czynniki wywołujące przewlekłe zapalenie migdałków:

• Obecność polipów w nosie, przerost migdałków, bakteryjne zapalenie zatok, zapalenie zatok, skrzywienie przegrody nosowej. Wszystkie te choroby działają jak ogniska infekcji, z których bakterie mogą przenosić się na migdałki. Ponadto wymienione patologie przyczyniają się do naruszenia oddychania przez nos, co może również powodować stan zapalny.
• Odra, gruźlica, szkarlatyna i inne choroby zakaźne prowadzą do pogorszenia odporności organizmu. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów, którzy nie otrzymują odpowiedniej terapii lub ich choroba ma ciężki przebieg.
• Dziedziczna predyspozycja ma pewną wartość pod względem rozwoju przewlekłego zapalenia migdałków u najbliższych krewnych.

Inne czynniki ryzyka obejmują:

• Hipotermia organizmu.
• Nie pije wystarczającej ilości wody w ciągu dnia, a także pije napoje niskiej jakości. Osoba potrzebuje co najmniej 2 litrów wody każdego dnia i należy ją przepuścić przez filtr lub kupić już oczyszczoną wodę.
• Częsty stres i istnienie w ciągłym stresie psychicznym, złej jakości i niewystarczającej ilości snu, depresji i chronicznym zmęczeniu.
• Niekorzystne warunki pracy, praca w zapylonym i zanieczyszczonym gazem pomieszczeniu.
• Zła sytuacja środowiskowa w miejscu zamieszkania osoby. Zagrożenie stwarzają przedsiębiorstwa przemysłowe, przeludniony transport drogowy, wysokie poziomy promieniowania oraz stosowanie niskiej jakości chemii gospodarczej do użytku domowego. Należy pozbyć się dywanów, mebli wykonanych z materiałów toksycznych, sprzętu AGD niskiej jakości, chemii gospodarczej z chlorem, proszków do prania o dużej zawartości środków powierzchniowo czynnych.
• Złe nawyki: palenie i nadużywanie alkoholu.
• Błędy w żywieniu, nadmierne spożycie pokarmów bogatych w szybkie węglowodany, niewystarczająca obecność na stole świeżych warzyw, owoców, ziół, zbóż.

Na zdrowych migdałkach tkanka limfatyczna jest delikatna, nie ma na niej blizn. Jeśli dana osoba cierpi na przewlekłe zapalenie migdałków, wówczas tkanki ulegają patologicznym zmianom, pogrubiają się, tworzą blizny i są zastępowane grubym łącznym materiałem komórkowym. Blizny blokują dostęp do luk, co powoduje powstawanie zamkniętych ognisk zawierających w nich ropę. Są to tak zwane zatyczki lakunarne. Gromadzą się w nich drobnoustroje, cząsteczki kurzu, smoła tytoniowa, martwe komórki nabłonka.

Zamknięte luki to kieszenie, które zapewniają idealne warunki do rozwoju bakterii wywołujących choroby. Im bardziej się stają, tym aktywniej uwalniają toksyczne substancje. Wchodzą do krwiobiegu i wraz z jego prądem rozchodzą się po całym organizmie, wnikając do każdego organu i wywołując chroniczne odurzenie.

Oczywiście nie jest to szybki proces, odbywa się stopniowo, ale w sposób zaplanowany. W rezultacie cierpi nie tylko lokalna odporność - osłabiany jest mechanizm obronny organizmu jako całości. Ponadto paciorkowce mogą wywoływać poważne komplikacje.

Objawy zapalenia migdałków

Istnieje kilka postaci przebiegu choroby, z których każda różni się określonymi objawami:

• Proste nawracające zapalenie migdałków. W takim przypadku osoba często cierpi na nawracające bóle gardła. Objawy są łagodne, choroba charakteryzuje się obecnością ropnych czopów na powierzchni migdałków, ich obrzękiem i powiększeniem węzłów chłonnych. Osoba czuje się tak, jakby w gardle znajdowało się ciało obce, co powoduje dyskomfort podczas połykania pokarmu. Kiedy nastąpi remisja, wszystkie objawy całkowicie znikają. Angina z prostą postacią przewlekłego zapalenia migdałków występuje u ludzi średnio 3 razy w roku. W tym czasie następuje wzrost temperatury ciała i ogólne osłabienie. Po każdym epizodzie choroby organizm długo się regeneruje.
• Proste przedłużone zapalenie migdałków, gdy choroba ma powolny przebieg i nie ustępuje przez długi czas.
• Proste skompensowane zapalenie migdałków, gdy zaostrzenia rzadko przeszkadzają osobie.

• Toksyczno-alergiczne zapalenie migdałków. Jest podzielony na 2 podgatunki:

  1. Migdałki są w stanie zapalnym, pojawiają się objawy alergii i zatrucia organizmu. Pacjent cierpi na wysoką gorączkę, łączą się bóle w okolicy serca, ale EKG nie ujawnia żadnych nieprawidłowości. Ponadto osoba ma ból stawów, obserwuje się ogólne zmęczenie. Osoba cierpi na inne choroby zakaźne dość ciężko, okres rekonwalescencji zajmuje dużo czasu.
  2. Migdałki pacjenta są stale objęte stanem zapalnym, więc bakterie z nich rozprzestrzeniają się po całym organizmie. To wywołuje patologiczne zmiany w nerkach, stawach, wątrobie, sercu (zmiany rytmu EKG, prawdopodobnie powstanie wady serca). Wraz z tą postacią toksyczno-alergicznego zapalenia migdałków rozwija się reumatyzm, zapalenie stawów, a układ moczowo-płciowy bierze udział w procesie patologicznym. W takim przypadku temperatura ciała może utrzymywać się na poziomie podgorączkowym, a sam pacjent będzie narzekał na zwiększone zmęczenie i osłabienie.

Czy przewlekłe zapalenie migdałków można trwale wyleczyć?

Nie można na zawsze wyleczyć przewlekłego zapalenia migdałków, ponieważ bakterie chorobotwórcze są obecne nie tylko w powietrzu, wodzie, pożywieniu, ale także w samym organizmie człowieka. Jednak nie są one niebezpieczne dla zdrowej odporności. Ciało poradzi sobie z nimi samodzielnie, a ta walka dla człowieka przejdzie niezauważona. Kiedy układ odpornościowy zawodzi, każda infekcja stanowi zagrożenie dla zdrowia.

Innym powodem, który nie pozwala raz na zawsze zapomnieć o takiej chorobie, jak zapalenie migdałków, jest zdolność bakterii do przystosowania się i przystosowania do zmian w swoim środowisku. Oznacza to, że te mikroorganizmy mają zdolność rozwijania oporności na leki przeciwbakteryjne. Dlatego nawyk przyjmowania antybiotyków według własnego uznania jest bardzo niebezpieczny w sytuacjach, w których można by się z nich zrezygnować. W odpowiedzi na działanie leku bakterie wytwarzają enzymy, które negują cały efekt terapeutyczny. W rezultacie część patogennej flory przeżywa i nadal zatruwa organizm, a także przekazuje mechanizmy ochronne w drodze dziedziczenia ich przyszłym pokoleniom.

Istnieje trzeci powód, dla którego przewlekłego zapalenia migdałków nie można wyleczyć na zawsze. Choroba jest bardzo często wywoływana przez bakterie, takie jak Staphylococcus aureus. Aktywnie się rozmnaża, po czym tworzy kolonie istniejące w wielowarstwowych filmach. Za pomocą leków można zniszczyć tylko górną warstwę tej ochrony. Reszta warstw bakteryjnych pozostaje żywotna.

Ogólne zalecenia dotyczące leczenia zapalenia migdałków. Aby układ odpornościowy był w stanie oprzeć się chorobie, potrzebuje pomocy i wsparcia samej osoby.

Aby zwiększyć potencjał ochronny własnego ciała, musisz przestrzegać następujących zaleceń:

• Uprawiaj sport, zrezygnuj z siedzącego trybu życia.
• Jedz dobrze, preferując zdrową żywność.
• Przeprowadzić procedury hartowania.
• Porzuć wszystkie złe nawyki. Migdałki są szczególnie narażone na dym tytoniowy, który zmniejsza ich odporność na szkodliwe bakterie.
• Regularnie czyść pomieszczenie na mokro, używaj urządzenia do nawilżania powietrza.

Możliwe, że niektórzy będą przeciwni tak pożytecznemu wydarzeniu jak hartowanie. Przyczyną tego może być spór o nawrót choroby na tle hipotermii. Jednak twardnienie nie oznacza gwałtownego zanurzenia się w lodowej dziurze lub oblania lodowatą wodą. Utwardzanie ciała powinno rozpoczynać się stopniowo, wraz ze stopniowym spadkiem temperatury wody i powietrza. Pozwoli to organizmowi włączyć własne mechanizmy adaptacyjne bez gwałtownego wyjścia ze zwykłej strefy komfortu. Dorośli powinni wziąć pod uwagę system utwardzania opracowany przez Porfiry Iwanowskiego. Metody Komarovsky'ego, Tolkacheva, Grebenkin są idealne dla dzieci.

Aby stwardnieć, możesz użyć zwykłego prysznica. Aby to zrobić, zmień temperaturę wody, czyniąc ją gorącą lub chłodną. Kontrast temperatury wody nie powinien być ostry. Musisz zacząć od kilku stopni, stopniowo zwiększając dywergencję.

Zabiegi hartowania są zabronione na tle zaostrzeń jakiejkolwiek choroby. Przewlekłe zapalenie migdałków nie jest wyjątkiem.

Leczenie zapalenia migdałków

Jeśli dana osoba ma przewlekłe zapalenie migdałków, które znajduje się poza etapem zaostrzenia i nie objawia się w żaden sposób, wówczas leki przeciwbakteryjne nie są mu przepisywane. W takim przypadku może być wskazane stosowanie leków przeciwalergicznych i stosowanie sprayów o właściwościach antyseptycznych. Aby zdezynfekować migdałki, można przepłukać gardło Dioxidin, Tonsilgon N, Furacilin.

Gdy zapalenie migdałków się pogarsza, pacjent musi przyjmować antybiotyki. Zapobiegną rozwojowi patogennej flory i zapobiegną jej intensywnemu rozmnażaniu.

Można stosować następujące leki przeciwbakteryjne:

• Flemoxin Solutab, Ampisid, Panklav (grupa penicylin).
• Sumamed (grupa makrolidów).
• Cefspan (grupa cefalosporyn).
• Amikacyna (grupa aminoglikozydów).

Samodzielne podawanie leków jest niedopuszczalne. Lekarz powinien wybrać lek, w przeciwnym razie możesz poważnie zaszkodzić własnemu zdrowiu.

Grupa penicylin. Leki należące do grupy penicylin mogą nie tylko złagodzić stan pacjenta, ale także zapobiec rozwojowi powikłań, które często powodują paciorkowce.

• Flemoxin Solutab. Dostępne w postaci tabletek. Lek działa przeciwko paciorkowcom, gronkowcom i wielu innym bakteriom, które mogą powodować zapalenie migdałków. W przypadku dzieci zwykle stosowana dawka to 750 mg na dobę, dla dorosłych - 1500 mg na dobę. Zaostrzenie zapalenia migdałków wymaga długotrwałego stosowania leku - co najmniej 10 dni. Jeśli chodzi o dawkę, można ją zwiększyć w zależności od stanu pacjenta i ciężkości choroby.
• Ampisides. Ten lek jest dostępny zarówno w postaci tabletek, jak i proszku do sporządzania zawiesiny. Ampidydy można znaleźć w ukłuciach. Lek ma szerokie spektrum działania i skutecznie zwalcza nawet szczepy bakterii, które rozwinęły oporność na inne leki przeciwbakteryjne. Średnia dzienna dawka dla dziecka wynosi 250 mg, a dla dorosłych - do 2000 mg. Terapię należy kontynuować przez 14 dni, ale nie dłużej.

Grupa cefalosporyn i makrolidów. Preparaty z grupy makrolidów zapobiegają wzrostowi i rozwojowi flory patogennej, czyli działają bakteriostatycznie. Są w stanie przeniknąć przez błonę komórkową i zakażać znajdujące się w nich bakterie.

Cefalosporyny to leki, które mogą zabijać bakterie, u których rozwinęła się oporność na antybiotyki z grupy penicylin.

• Sumamed. Ten lek ma różne formy uwalniania: kapsułki, tabletki, proszek, granulki, liofilizat. Skutecznie zwalcza różne szczepy bakterii, w tym gronkowce i paciorkowce. Dzienna dawka dla osoby dorosłej wynosi 0,5 g, dla dzieci 10 mg / kg. Lek należy przyjmować na ostre zapalenie migdałków przez 3 dni.
• Cefspan. Lek ten można znaleźć w postaci granulek i proszku do dalszego przygotowania zastrzyków. Podstawą leku jest antybiotyk o nazwie Cefiksym. Skutecznie zwalcza bakterie wytwarzające ochronne enzymy - beta-laktamazę. Dzienna dawka dla dzieci o masie ciała powyżej 50 kg i dla dorosłych wynosi 400 mg, a dla dzieci o masie ciała poniżej 50 kg - nie więcej niż 120 mg dziennie. Terapię należy kontynuować przez 10 dni.

Grupa aminoglikozydów. Aminoglikozydy to grupa leków przeciwbakteryjnych, które radzą sobie nawet z najtrudniejszą infekcją, ale mają jedną istotną wadę - wysoką toksyczność. Dlatego aminoglikozydy są przepisywane tylko w leczeniu przewlekłego zapalenia migdałków w fazie dekompensacji. Preferowane są leki od 3 pokoleń, które mają minimalną toksyczność.

Amikacyna to lek, który ma jedną formę uwalniania: proszek do wstrzykiwań. Lek stosuje się w leczeniu zapalenia migdałków wywołanego przez szczepy bakterii, u których rozwinęła się oporność na cefalosporyny i antybiotyki z grupy penicylin. Dawkę dobiera lekarz indywidualnie. W trakcie leczenia należy monitorować czynność nerek, pracę nerwu słuchowego i aparatu przedsionkowego.

Mycie migdałków. Podczas zaostrzenia choroby lekarze zalecają wykonanie zabiegu mycia migdałków. W tym celu stosuje się środki antyseptyczne: chlorheksydynę, furacylinę, miramistynę. Aby pozbyć się gronkowców i paciorkowców, można użyć bakteriofagów.

Płukanie migdałków wysokiej jakości jest możliwe poprzez skierowanie strumienia leku do luk Za pomocą specjalnego aparatu lekarz może nie tylko myć, ale także wysysać patologiczną zawartość migdałków. W efekcie stan zapalny szybko mija, poprawia się samopoczucie pacjenta. Zaostrzenia choroby występują znacznie rzadziej.

Płukanie migdałków to zabieg, który może wykonać tylko lekarz laryngolog. W domu nie jest dostępny.

Ziołolecznictwo w leczeniu zapalenia migdałków

Jeśli zapalenie migdałków ma nieskomplikowany przebieg, w leczeniu choroby można zastosować środki ludowe. Najprostsze z nich to płukanie gardła i wdychanie oparów wywaru z ziół leczniczych. Możesz używać receptur ludowych nie tylko podczas zaostrzenia choroby, ale także w remisji.

Następujące zioła lecznicze są uważane za najbardziej skuteczne:

• Krwawnik pospolity.
• Szałwia.
• Nagietek.
• Rumianek.
• Eukaliptus.

Zioła można parzyć zarówno w herbatach ziołowych, jak i osobno. Jeśli chodzi o inhalacje, do tego celu można użyć zarówno zwykłego rondla, wdychając nad nim lecznicze opary, jak i inhalatorów.

Leczenie zapalenia migdałków za pomocą ziołolecznictwa

Nazwa funduszy	Dawka	Jak gotować	Sposób aplikacji, czas trwania leczenia
Napar do płukania gardła, przepis 1	Sztuka. l. szałwia + św. l. krwawnik + wrząca woda (jedna szklanka)	Zioła miesza się, wylewa wodą, nalega na kwadrans, filtruje	Płucz gardło 5-7 razy dziennie. Napar powinien być ciepły. Po godzinnym płukaniu nie jeść i nie pić wody. Przebieg leczenia to 3 dni
Napar do płukania gardła, przepis 2	Łyżka nagietka + łódeczka rumianku + wrząca woda 250 ml	Wlej wrzącą wodę na trawę, nalegaj na 20 minut, przefiltruj	Liczba płukań dziennie wynosi 7 razy, około 1,5 godziny przed posiłkami. Musisz być leczony przez 7 dni
Bulion do inhalacji	Sztuka. l. liście eukaliptusa + szałwia + rumianek + 2 litry wody	Zioła wymieszać, zalać wodą i podpalić, gotować 3 minuty, schłodzić do 60 ° C	Oddychaj patelnią, wdychając opary ustami. Procedura powinna zająć około 5 minut. Wykonuje się 1 inhalację dziennie, pełny cykl leczenia wynosi 7 dni
Roztwór do inhalacji	Sztuka. l. liście eukaliptusa + szklanka wrzącej wody + woda mineralna (litr)	Roślinę wlewa się wrzącą wodą, podaje się przez 15 minut, niegazowaną wodę mineralną podgrzewa się do 60 ° C, miesza z naparem z liści eukaliptusa	Oddychaj patelnią przez 10 minut. Wykonać 1 inhalację z jednodniową przerwą. Przebieg leczenia składa się z 7 zabiegów

Przed rozpoczęciem leczenia zapalenia migdałków środkami ludowymi należy upewnić się, że nie ma reakcji alergicznej na zastosowany produkt. W przeciwnym razie istnieje ryzyko zwiększonego obrzęku tkanki migdałków i pogorszenia samopoczucia pacjenta.

Kuracja olejkami. Praktycznie wszystkie olejki eteryczne mają właściwości antybakteryjne. W leczeniu zapalenia migdałków można stosować następujące oleje:

• Bazylia.
• Szałwia.
• Drzewo herbaciane.
• Eukaliptus.

Wdychanie można wykonać za pomocą olejków eterycznych, ale dawka olejków powinna być minimalna, ponieważ wszystkie te fundusze mają silny efekt.

Aby uzyskać leczniczą parę, wystarczy dodać tylko 1 kroplę oleju na litr gorącej wody (niezależnie od tego, który produkt został wybrany). Wdychanie nie powinno być głębokie, musisz oddychać przez usta przez 5 minut. Zabiegi przeprowadzane są co drugi dzień. Pełny cykl leczenia obejmuje 10 sesji.

Temperatura wody, w której wykonywana jest inhalacja, nie powinna przekraczać 60 ° C Celsjusza. W przeciwnym razie możesz dostać poważne oparzenie błony śluzowej jamy ustnej.

Aby uniknąć reakcji alergicznej podczas zabiegu, należy najpierw przeprowadzić test. Aby to zrobić, kroplę oleju nakłada się na łokieć i pozostawia na pół godziny. Jeśli skóra jest bardzo lekko zaczerwieniona, olej jest dopuszczony do użytku. Jeśli w tym miejscu wystąpi podrażnienie, pojawi się swędzenie, wówczas olej nie nadaje się do inhalacji.

Płukanie nosa. Płukanie nosa solą fizjologiczną zmniejszy nasilenie stanu zapalnego, a także częściowo usunie płytkę bakteryjną z migdałków.

Do przygotowania roztworu potrzebna będzie łyżeczka soli morskiej, którą rozcieńcza się w szklance ciepłej wody. Woda jest zasysana jednym nozdrzem, podczas gdy drugie musi być zamknięte. Woda, która dostanie się do środka, jest wypluwana ustami.

Wrażenia podczas zabiegu trudno nazwać przyjemnymi, ale korzyści płynące z płukania ich przewyższają. Mycie należy wykonywać 2 razy dziennie, aż do całkowitego wyzdrowienia.

Leczenie operacyjne

Pomoc chirurga może być wymagana tylko w ostateczności, gdy z chorobą nie można sobie poradzić w inny sposób, a jej przebieg jest ciężki. Tylko interwencja chirurgiczna gwarantuje całkowite wyeliminowanie zapalenia migdałków, ale lekarze niezwykle niechętnie podejmują tak kardynalne działanie.

Faktem jest, że migdałki są ważnymi narządami układu odpornościowego, pomagają chronić organizm przed alergenami i czynnikami zakaźnymi, a ponadto wytwarzają pożyteczne makrofagi i limfocyty. Jeśli migdałki zostaną usunięte, organizm będzie częściowo pozbawiony ochrony, co przyczyni się do osłabienia odporności miejscowej.

Dlatego nie należy za wszelką cenę dążyć do usunięcia migdałków. Musisz dołożyć wszelkich starań, aby poradzić sobie z zapaleniem migdałków za pomocą leczenia zachowawczego. Jeśli leczenie zostanie zbudowane prawidłowo, jakość życia człowieka znacznie wzrośnie, a po chwili całkowicie zapomni o nawrotach choroby.

Autor artykułu: Lazarev Oleg Vladimirovich | ENT

Wykształcenie: W 2009 roku uzyskał dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” na Państwowym Uniwersytecie w Pietrozawodsku. Po odbyciu stażu w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Murmańsku uzyskał dyplom z Otorynolaryngologii (2010)