Złamanie Przedramienia Z Przemieszczeniem

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Złamanie przedramienia z przemieszczeniem

Zadowolony:

• Objawy złamania przedramienia
• Typowe przyczyny złamań przedramienia
• Diagnostyka
• Leczenie złamań przedramienia

Złamania kości przedramienia są najczęstszymi uszkodzeniami szkieletu. Według statystyk częstość takich urazów to 11-30% ogólnej liczby wszystkich złamań zamkniętych, a złamania trzonu trzonu kości przedramienia stanowią 53,5% urazów kości kończyn górnych. Osoba starsza, młoda osoba lub dziecko może doznać takiej kontuzji.

Trochę anatomii. Przedramię uformowane jest na podstawie dwóch kości: łokciowej i promieniowej. Między sobą są połączone błoną międzykostną. Określenie lokalizacji tych kości jest proste: łokieć znajduje się po stronie małego palca, a promień znajduje się po przeciwnej stronie, gdzie znajduje się kciuk. Jedna kość lub obie mogą się złamać. Nasilenie złamania i jego leczenie zależy bezpośrednio od tego, która część kości przedramienia jest uszkodzona: górna trzecia, środkowa czy dolna.

Objawy złamania przedramienia

Oznaki tego uszkodzenia zależą od rodzaju złamania, z którym musiałeś się zmierzyć.

• Złamanie kości łokciowej. Ruchy ludzkie są ograniczone. Obserwuje się odkształcenie i obrzęk. Ściskanie i dotykanie przedramienia powoduje silny ból.
• Złamanie promienia. Przedramię jest zdeformowane, pacjent odczuwa ostre bóle podczas dotykania dotkniętego obszaru, występuje ruchliwość fragmentów. Osoba nie może aktywnie obracać przedramienia.
• Złamanie trzonu obu kości. Powszechny uraz, któremu prawie zawsze towarzyszy przemieszczenie fragmentów kości. Wyraźnie widać skrócenie i deformację przedramienia. Zwykle osoba kontuzjowana trzyma kontuzjowaną kończynę zdrową ręką. Badanie palpacyjne, boczny ucisk przedramienia powoduje intensywny ból w całym miejscu, nasilający się w miejscu złamania. Obserwuje się ruchliwość fragmentów.
• Złamanie promieniowe w typowej lokalizacji. Podobny uraz jest typowy dla starszych kobiet. Nadgarstek przedramienia jest spuchnięty. Odkształcenie jest widoczne. Obciążenie osiowe i badanie palpacyjne powodują silny ból. Można wykryć upośledzenie czucia w czwartym palcu ręki, wskazujące na współistniejące uszkodzenie gałęzi nerwowych.

Typowe przyczyny złamań przedramienia

W rezultacie możliwe jest złamanie kości przedramienia:

• upadek na kończynę górną zgiętą w łokciu lub uderzenie w ten obszar;
• bezpośredni cios w przedramię;
• spadając na proste ramię;
• ochrona przed uderzeniem zgiętym i podniesionym przedramieniem;
• upadek na rękę, oparcie się na dłoni lub rzadko na grzbiecie dłoni;
• ostra deformacja kątowa przedramienia.

Diagnostyka

Do postawienia diagnozy lekarz potrzebuje badania klinicznego (badanie zewnętrzne, sondowanie miejsca urazu) i wyników badania rentgenowskiego.

Leczenie złamań przedramienia

W przypadku izolowanego złamania trzonu trzonu z przemieszczeniem kości łokciowej i promieniowej leczenie rozpoczyna się od redukcji. Ta procedura jest wymagana w przypadku wszystkich typów złamań przemieszczonych. Jego szczegółowy opis znajdzie się poniżej.

Podczas redukcji na zgięte przedramię pacjenta zakłada się szynę gipsową, która powinna uchwycić okolice nadgarstka i stawu łokciowego. Okres unieruchomienia w przypadku złamania kości łokciowej wynosi 4-6 tygodni, promienia - od pięciu do sześciu tygodni.

Leczenie złamania przedramienia z przemieszczeniem odłamów kości jest nadal jednym z najtrudniejszych zadań współczesnej traumatologii. Jednoczesna redukcja z taką lokalizacją złamania jest niezwykle trudna. Jeszcze trudniejsze jest długotrwałe zatrzymanie fragmentów kości we właściwej pozycji.

Zmiana pozycji rozpoczyna się od zbadania zdjęć rentgenowskich. Może być wykonywany ręcznie lub przy użyciu specjalnych urządzeń i wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym.

W przypadku obrotowej instalacji fragmentów wykonuje się rozciąganie, a następnie chirurg ręcznie dopasowuje końce złamanych kości. Następnie, nie osłabiając trakcji iw pozycji uzyskanej dzięki redukcji, zakładana jest szyna na uszkodzony obszar. Aby sprawdzić wyniki, wykonuje się zdjęcia rentgenowskie. Jeśli redukcja się powiedzie, opatrunek przekształca się w okrągły.

Jeśli pacjent ma masywny obrzęk, szyna pozostaje, dopóki nie zniknie. Gdy obrzęk ustąpi, pacjent musi wykonać kontrolne zdjęcie rentgenowskie, aby zapobiec ponownemu przemieszczeniu odłamów kości. Następnie można nakładać okrągły bandaż gipsowy na 10-12 dni.

Począwszy od drugiego dnia pacjent powinien poruszać palcami, a 3-4 dnia stawem barkowym. Dodatkowo pacjent musi nauczyć się rytmicznego rozluźniania i napinania mięśni przedramienia, ukrytych pod opatrunkiem gipsowym.

Pod koniec okresu unieruchomienia zdejmuje się opatrunek gipsowy, a pacjentowi przepisuje się ćwiczenia terapeutyczne i fizjoterapię. Średni czas rekonwalescencji to 12-14 tygodni.

Jednak w przeważającej większości przypadków lekarze stosują leczenie operacyjne takich złamań, ponieważ eliminacja wszystkich pierwotnych przemieszczeń i zapobieganie wtórnym często zawodzą. Problem polega na tym, że na skutek napięcia błony międzykostnej fragmenty kości łokciowej i kości promieniowej zbliżają się do siebie.

Temat: 12 popularnych sposobów leczenia domowego

Leczenie chirurgiczne polega na otwartej redukcji i osteosyntezie. Operację najlepiej wykonać drugiego lub czwartego dnia po urazie. Wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym.

Dostęp do kości zapewniają dwa oddzielne nacięcia. Najpierw operację wykonuje się na kości łokciowej. Końce jego fragmentów są izolowane i osadzane, a następnie osteosynteza wykonywana jest za pomocą metalowych zacisków (metalowe płytki, pręty, igły, szwy druciane itp.). Następnie podobna manipulacja jest wykonywana na promieniu.

Pod koniec osteosyntezy na kończynę zgiętą pod kątem prostym nakłada się odlew gipsowy. Zwykle okres unieruchomienia wynosi 10-12 tygodni, czasem można go wydłużyć.

Po zdjęciu bandaża pacjent zostaje skierowany do gimnastyki, masażu, fizjoterapii i mechanoterapii. Powrót do zdrowia trwa od 14 do 18 tygodni.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.