Odmrożenia (odmrożenia) - Przyczyny I Objawy Odmrożeń

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Frostbite (odmrożenie)

Przyczyny i objawy odmrożeń (odmrożeń)

Co to jest odmrożenie (odmrożenie)?

Pod wpływem niskich temperatur i długotrwałego przebywania na świeżym powietrzu prawdopodobne jest miejscowe ochłodzenie ciała (odmrożenie) lub ogólne ochłodzenie (przemarznięcie). Wysoka wilgotność i silne wiatry przyczyniają się do odmrożeń i przemarzania. Oprócz niekorzystnych czynników klimatycznych, prawdopodobieństwo odmrożeń wzrasta wraz z chorobami naczyniowymi, paleniem i piciem napojów alkoholowych oraz nieodpowiednią odzieżą i obuwiem do warunków środowiskowych.

Przyczyny odmrożeń (odmrożenia)

Odmrożenia pod wpływem niskich temperatur wpływają na skórę i głębiej położone tkanki. Samo narażenie na zimno nie powoduje odmrożeń. Śmierć tkanek następuje z powodu upośledzenia krążenia krwi. Skurcz i niedowład naczyń krwionośnych, spowolnienie krążenia krwi, stagnacja krwinek i tworzenie się skrzepów to główne przyczyny martwicy. Z biegiem czasu warstwa śródbłonka powiększa się w ścianach naczyń, która jest nasycona osoczem, tworzą się obszary tkanki martwiczej, pojawia się tkanka łączna i dochodzi do obliteracji ściany naczynia.

Dlatego martwica odmrożeń rozwija się stopniowo i wychwytuje fazę reaktywną. Przyczyną zatarcia chorób i zaburzeń odżywiania tkanek są zmiany zachodzące w ścianie naczyniowej.

Objawy odmrożenia (odmrożenia)

W 95% przypadków kończyny cierpią na odmrożenia, ponieważ pod wpływem niskich temperatur dochodzi do zaburzeń krążenia w nich krwi. W przebiegu choroby wyróżnia się okres utajony (przedreaktywny) i reaktywny. Pierwsza trwa kilka godzin lub dziennie i obejmuje czas, jaki upłynął od pojawienia się pierwszych objawów odmrożeń do etapu rozgrzania organizmu i przywrócenia normalnego funkcjonowania układu krążenia. Ten okres nazywany jest również okresem hipotermii.

Kolejny okres, który rozpoczyna się od momentu ogrzania chorego narządu i przywrócenia przepływu krwi, dzieli się na wczesny i późny. Wczesny trwa 12 godzin i objawia się zaburzeniami mikrokrążenia, zmianami w ścianie naczyniowej, zwiększonym krzepliwością krwi i tworzeniem się skrzepliny. W późnym okresie pojawiają się obszary tkanki martwiczej, pojawia się infekcja. Charakterystyczne objawy odmrożeń na tym etapie to: zatrucie, spadek hemoglobiny we krwi, obniżenie temperatury ciała.

W zależności od głębokości uszkodzenia tkanki rozróżnia się cztery stopnie odmrożeń. W I i II stopniu odmrożenie dotyczy tkanek położonych powierzchownie, w III i IV stopniu proces martwicy przechodzi do tkanek położonych głębiej.

Pierwszy stopień odmrożeń charakteryzuje się zaburzeniem krążenia krwi. Na tym etapie martwica tkanek nie rozwija się, a powrót do zdrowia następuje w piątym lub siódmym dniu.

W drugim stopniu odmrożenia warstwa wzrostu skóry pozostaje nienaruszona. Wszystkie zmiany zachodzą tylko w warstwie powierzchniowej, której zniszczone komórki są przywracane po kilku tygodniach.

W trzecim stopniu odmrożenia martwica obejmuje wszystkie warstwy skóry. Dotknięte obszary skóry nie są przywracane. Z biegiem czasu strup zostaje odrzucony, w jego miejscu tworzy się ziarnina, a następnie blizna, której pojawieniu się można zapobiec przeszczepem skóry wykonanym na etapie tworzenia ziarniny.

Czwarty stopień odmrożeń charakteryzuje się martwicą skóry i głębiej położonych tkanek. Patologiczny proces wpływa na kości i stawy. Pojawia się gangrena kończyn (sucha lub mokra), zlokalizowana w większości przypadków na stopach lub dłoniach.

Podczas badania pacjenta pod kątem skutecznego leczenia ważne jest nie tylko rozpoznanie objawów odmrożeń poprzez wysłuchanie skarg ofiary, ale także wyjaśnienie warunków, które je spowodowały. W rozmowie z pacjentem zbiera się wywiad, ustala się różne czynniki: temperaturę i wilgotność powietrza, obecność wiatru, czas spędzony w niskich temperaturach, rodzaj pierwszej pomocy i jej objętość.

Objawy odmrożeń, charakterystyczne dla utajonego okresu choroby, to pojawienie się parestezji w dotkniętych obszarach, drętwienie, a czasem ból. W obszarze odmrożeń obserwuje się bladość skóry, w niektórych przypadkach - sinicę. Skóra jest zimna, niewrażliwa lub zdrętwiała. Utrata czucia może być pierwszym objawem silnego odmrożenia. Na tym etapie niemożliwe jest ustalenie dokładnego zakresu choroby.

Gdy miejsca odmrożeń stają się cieplejsze, ich ukrwienie zostaje przywrócone i rozpoczyna się okres reaktywności. Objawy odmrożeń na tym etapie to mrowienie i pieczenie, skóra zaczyna swędzieć, pojawia się lub nasila się ból, a uszkodzony obszar staje się ciepły w dotyku. Jeśli odmrożenie dotyka głębokich warstw skóry, wówczas ból się nie nasila. W okresie reaktywności skóra staje się czerwona lub sinicza (z silnymi odmrożeniami), tkanki puchną. Ciężki obrzęk wskazuje na głębokie odmrożenia.

Stopień odmrożenia i charakter jego rozprzestrzeniania ustala się z reguły po kilku dniach.

Pod wpływem naprzemiennych okresów chłodzenia i ogrzewania kończyn oraz w specjalnych warunkach środowiskowych (temperatura 0-10 ° C i wysoka wilgotność powietrza) może rozwinąć się pewien rodzaj miejscowego odmrożenia - „stopa okopowa”. Chłodzenie trwa kilka dni, a pierwsze objawy odmrożeń pojawiają się kilka dni po ustaniu narażenia na niskie temperatury.

Choroba zaczyna się objawiać bólem kończyn dolnych, pieczeniem, drętwieniem. Pojawia się obrzęk, skóra stopy jest blada i zimna, traci wrażliwość. Później na skórze pojawiają się pęcherze z krwotoczną zawartością, na ich dnie pojawiają się obszary martwiczej tkanki, łączą się objawy zatrucia: podwyższona temperatura ciała i tętno, osłabienie. Sepsa jest częstym powikłaniem choroby.

Leczenie odmrożeń

Charakter i objętość pierwszej pomocy zależą od stopnia odmrożenia, obecności lub braku ogólnej hipotermii organizmu, chorób współistniejących. Pierwsza pomoc sprowadza się do zatrzymania chłodzenia, ogrzania kończyn, przywrócenia upośledzonego krążenia krwi i zapobiegania infekcji. Działania, które należy podjąć przede wszystkim udzielając pomocy poszkodowanemu, obejmują dostarczenie chorego do ciepłego miejsca, uwolnienie zamarzniętych części ciała z zimnej odzieży oraz wezwanie lekarza.

Przy pierwszym stopniu odmrożenia zamarznięte obszary skóry rozgrzewamy ciepłymi dłońmi, wykonuje się lekki masaż, wciera się szmatką z wełny, a ja nakładam bandaż z bawełny i gazy.

Od drugiego do czwartego stopnia zamarznięte obszary skóry szybko się nagrzewają, nie przeprowadza się pocierania. Bandaż wykonany jest z materiałów termoizolacyjnych. Kończyny są unieruchomione. Pacjentowi podaje się gorące napoje, jedzenie, trochę alkoholu, tabletkę kwasu acetylosalicylowego, tabletkę analgin, no-spa (80 mg), tabletkę papaweryny. Dotknięte obszary skóry nie powinny być wcierane śniegiem, nie zaleca się ogrzewania kończyn w pobliżu otwartego ognia, niekontrolowanego używania źródeł ciepła, wcierania olejów, tłuszczu i alkoholu w skórę w przypadku uszkodzenia głębokich warstw skóry.

Przy łagodnym stopniu odmrożenia można ogrzać ofiarę w kąpieli o temperaturze wody 24 stopni Celsjusza, stopniowo zwiększając ją do normalnej temperatury ciała.

W przypadku umiarkowanych i ciężkich odmrożeń pacjent musi być pilnie hospitalizowany.

Opieka medyczna ma na celu przywrócenie upośledzonego krążenia krwi, miejscowe leczenie zmian, zapobieganie infekcjom, leczenie już zakażonych obszarów skóry. W leczeniu odmrożeń stosuje się metody zachowawcze i chirurgiczne.

Terapia infuzyjna jest konserwatywną metodą leczenia odmrożeń. W późnym okresie reaktywności przepisuje się leki odtruwające, substytuty krwi, leki immunologiczne i żywienie pozajelitowe. Używają bakteriofagów, przeprowadzają antybiotykoterapię i stosują chemiczne środki antyseptyczne.

Chirurgiczne leczenie odmrożeń sprowadza się do usunięcia martwiczych obszarów skóry i przeszczepienia własnych tkanek w miejsce ubytku.

Leczenie miejscowe polega na zmianie opatrunków antyseptycznych. Czwarty stopień leczenia odmrożeń z reguły nie jest kompletny bez operacji. Terapia zachowawcza wykonywana jest przed operacją.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.