Hypochromia W Ogólnym Badaniu Krwi - Co To Jest?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Hipochromia w ogólnym badaniu krwi: co to pokazuje?

Barwienie rozmazu i jego cechy morfologiczne są ważną techniką laboratoryjną w badaniu erytrocytów. Przed badaniem mikroskopowym można określić liczbę czerwonych krwinek i poziom hemoglobiny.

Przy niskim poziomie czerwonego pigmentu krwi na tle normalnej zawartości czerwonych krwinek hematolog oblicza wskaźnik barwy (CP). Jeśli jego wartość jest niższa niż 0,8, stawia się diagnozę hipochromii.

Diagnoza wymaga wyjaśnienia, jednak na tych danych można się oprzeć przy dalszym badaniu mikroskopowym erytrocytów.

W przypadku hipochromii w końcowym wyniku ogólnego badania krwi istnieje duże prawdopodobieństwo, że u pacjenta wystąpi niedokrwistość hipochromiczna (mikrocytarna). Aby wyjaśnić diagnozę, bierze się pod uwagę zarówno cechy jakościowe, jak i ilościowe krwi.

Zadowolony:

• Przed badaniem morfologicznym
• Analiza jakościowa i ilościowa
• Rozmiar komórki jako ważny wskaźnik
• Intensywność zabarwienia erytrocytów
• Stopnie hipochromii
• Niezawodny objaw niedokrwistości hypochromic
• Przyczyny hipochromii
• Objawy i leczenie

Przed badaniem morfologicznym

Wskaźnik barwy (CP), który charakteryzuje ogólny stan erytrocytów, można obliczyć za pomocą prostego i niezawodnego wzoru:

CP = (Hb, g / l • 3) / pierwsze trzy wartości całkowitej zawartości erytrocytów

Możliwe wyniki i ich interpretacja:

• CP mieści się w zakresie 0,85-1,05 - norma zawartości erytrocytów zawierających wystarczającą ilość hemoglobiny.
• CP poniżej 0,8 - niedokrwistość hipochromiczna (hipochromazja), gdy liczba erytrocytów jest prawidłowa, ale hemoglobina jest niewystarczająca.
• PK powyżej 1,1 - hiperchromia (hiperchromazja), powyżej 1,4 - występuje niedobór kwasu foliowego (witamina B ₁₂) lub niedokrwistość złośliwa.

Wskaźnik koloru to stosunek zawartości hemoglobiny do erytrocytów, wyrażony liczbowo. Niedobór hemoglobiny i niski wskaźnik koloru są oznaką niedoboru żelaza lub niedokrwistości sideroachrestycznej, która powstaje z powodu naruszenia syntezy hemoglobiny w erytroblastach. Te stany należą do klasy niedokrwistości hipochromicznych.

Prawidłowe obliczenie wskaźnika koloru zależy od dokładności określenia poziomu Hb i zliczenia liczby erytrocytów. Kryteria te określają obecność lub brak zespołu anemii.

Analiza jakościowa i ilościowa

Zliczanie liczby czerwonych krwinek za pomocą analizatora hematologicznego nie jest zbyt pouczające. Aby uzyskać pełne informacje, stosuje się analizę morfologiczną lub jakościową.

Na co pozwala to badanie:

• Zbadaj rozmaz;
• Określ wielkość czerwonych krwinek;
• Wizualnie zobacz stopień nasycenia erytrocytów hemoglobiną.

Morfologiczne objawy niedokrwistości hipochromicznej:

• Hypochromia;
• Hipochromia i mikrocytoza;
• Pojawienie się schizocytów (fragmenty czerwonych krwinek) i normoblastów (młode komórki);
• Polichromatofilia - stan, w którym w rozmazie znajdują się erytrocyty, które można zabarwić barwnikami kwaśnymi i zasadowymi;
• Wahania lub brak reakcji białej krwi.

Rozmiar komórki jako ważny wskaźnik

Jeśli wartości CP odbiegają od normy, hematolog analizuje wielkość czerwonych krwinek:

• Erytrocyty o normalnej wielkości (normocyty), mające rozmiar 7-8 mikronów, mogą mieć niektóre typy anemii;
• Makrocyty (erytrocyty o średnicy powyżej 8 mm) - oznaka anizocytozy z przewagą makrocytów;
• Mikrocyty (erytrocyty o średnicy mniejszej niż 8 mm) są oznaką anemii mikrocytarnej.

Kiedy pojawiają się odchylenia od normy, hematolog bada materiał za pomocą krzywej Price-Jones.

Intensywność zabarwienia erytrocytów

Ważnym kryterium oceny erytrocytów jest intensywność ich wybarwienia:

• Normochromia (normochromasia), gdy erytrocyty nasycone Hb wyglądają jak normalne komórki z małą jasną plamką pośrodku komórki, CP mieści się w zakresie 0,85-1,0. Ten stan nie zawsze odpowiada normie, można go zaobserwować przy niedokrwistości normochromicznej.

• Hiperchromia (hiperchromazja), gdy średnie oświecenie nie różni się od reszty erytrocytów z powodu nadmiernego nasycenia pigmentu. Procesor jest większy niż 1,1.
• Hipochromia (hipochromazja), kiedy środkowe oświetlenie jest nadmiernie duże, a brzeg komórki jest bardzo wąski z powodu słabego nasycenia czerwonym pigmentem. Stan ten charakteryzuje się słabym wykonywaniem przez erytrocyty ich funkcji.

Lekarz oceniając cechy erytrocytów podczas badania morfologicznego, zidentyfikuje niedokrwistość i przedstawi diagnozę, wyciągając wniosek.

Stopnie hipochromii

Stopniowanie niedokrwistości hipochromicznej:

• Stopień 1 - obrzeże celi jest kolorowe, strefa oczyszczania jest większa niż zwykle;
• Stopień 2 - prześwit centralny jest szerszy niż zwykle, zbliża się do membrany, obszar kolorowy jest czysty;
• Stopień 3 - tylko obszar w pobliżu błony jest zabarwiony, erytrocyt jest wizualnie podobny do bladego pierścienia. Przejawia się w ciężkiej niedokrwistości, w bardzo zaawansowanych stadiach.

Bardzo często hipochromii towarzyszy mikrocytoza, objawy te są objawami niedokrwistości hipochromicznej. Stają się jeszcze ważniejsze, jeśli konieczne jest odróżnienie od siebie anemii mikrocytarnych lub odróżnienie ich od innych patologii krwi.

Niezawodny objaw niedokrwistości hypochromic

Do grupy niedokrwistości hipochromicznych zalicza się następujące postacie anemii:

1. Niedokrwistość z niedoboru żelaza. Najczęstsza postać niedokrwistości hipochromicznej.

   Typowe znaki:

   • Mikrocytoza w połączeniu z hipochromią;
   • Indeks kolorów jest poniżej normy;
   • Zmniejszone poziomy żelaza w surowicy;
   • Pozytywna dynamika leczenia.

2. Niedokrwistość nasycona żelazem (sideroachrestic). Poziom Hb w tej patologii systematycznie spada ze względu na nieefektywne wchłanianie żelaza do miejsca syntezy hemoglobiny. Występuje z powodu zatrucia truciznami przemysłowymi, chemikaliami, działaniami niepożądanymi leków, które wpływają na tworzenie się czerwonych krwinek.

   Typowe znaki:

   • Niska Hb;
   • Hypochromia;
   • Normalne poziomy żelaza
   • Brak efektu stosowania leków o dużej zawartości żelaza.

3. Niedokrwistość z redystrybucji żelaza. Etiologia tej postaci niedokrwistości opiera się na nadmiernej hemolizie erytrocytów, gruźlicy, procesach ropnych, patologiach serca. Odnosi się do hipochromicznej niedokrwistości mikrocytarnej.

   Typowe znaki:

   • Niski poziom Hb;
   • Hypochromia;
   • Poziom żelaza w surowicy jest normalny;
   • Brak efektu terapii preparatami żelaza.

Dzięki połączeniu objawów różnych typów diagnozuje się mieszaną postać hemochromatozy.

Przyczyny hipochromii

Etiologia hipochromii opiera się na niedokrwistości hipochromicznej.

Czynniki ryzyka przyczyniające się do rozwoju hipochromii i anemii:

• Długotrwała lub przewlekła utrata krwi (przewód pokarmowy, macica);
• Przewlekłe procesy zapalne (zapalenie jelit, resekcja narządów) prowadzące do upośledzenia wchłaniania żelaza w przewodzie pokarmowym;
• Nowotwory złośliwe przewodu pokarmowego (rak żołądka);
• Zwiększone zapotrzebowanie na żelazo, witaminy i pierwiastki śladowe w okresie ciąży, laktacji, zwiększonego wzrostu dzieci i młodzieży;
• Brak żelaza i witamin, które pomagają go przyswoić z powodu gwałtownego zmniejszenia spożycia pokarmu w organizmie (przy wegetarianizmie lub diecie).

Kliniczne objawy niedokrwistości w zależności od ciężkości i poziomu hemoglobiny:

• Stopień 1 (łagodny) - poziom Hb jest poniżej normy, ale nie spada poniżej 90 g / l;
• Stopień 2 (umiarkowany) - poziom Hb w zakresie 70-90 g / l, PK poniżej 0,8, z oceną wizualną rozmazu, obserwuje się umiarkowaną hipochromię;
• Stopień 3 (ciężki) - poziom Hb jest poniżej 70 g / l, PK jest obniżona, przy wizualnej ocenie rozmazu obserwuje się wyraźną hipochromię.

Im mniejszy stopień niedokrwistości, tym mniej wyraźne jej objawy.

Objawy i leczenie

Typowe objawy choroby charakterystyczne dla wszystkich typów hipochromii:

• Częste nieuzasadnione zawroty głowy i osłabienie;
• „Muchy” przed oczami;
• Duszność nawet przy minimalnym wysiłku fizycznym;
• Spadek zdolności fizycznych (utrata siły) i zdolności intelektualnych (zaburzenia koncentracji);
• Częstoskurcz.

Kierunek terapii hipochromii jest w każdym przypadku indywidualny. Ważne jest, aby zidentyfikować przyczynę choroby i rozpocząć jej leczenie. Sukces terapii zależy od postaci anemii.

Na przykład w przypadku niedokrwistości z niedoboru żelaza należy przyjmować preparaty zawierające żelazo, włączać do diety pokarmy bogate w ten pierwiastek i witaminy. Czas trwania terapii anemii wynosi 6 miesięcy lub dłużej.

W leczeniu niedokrwistości sideroachrestycznej stosowanie leków zawierających żelazo jest nieskuteczne i szkodliwe, ponieważ wywołuje hemosyderozę tkankową. W takim przypadku witamina B ₆ jest przepisywana doustnie (50-200 mg / dzień) i domięśniowo (100 mg 2 razy w tygodniu). Terapia trwa 2 miesiące lub dłużej (z dziedzicznymi patologiami). Aby zapobiec hemosyderozie i zmniejszyć stężenie żelaza w organizmie, przepisuje się deferoksaminę. Lek wiąże trójwartościowe żelazo, ale nie wpływa na żelazo hemoglobiny, ferrytyny, hemosyderyny.

W leczeniu niedokrwistości redystrybucyjnej żelaza jej przyczyna (stan zapalny) jest najpierw eliminowana poprzez leczenie wspomagające w postaci terapii witaminowej.

Autor artykułu: Shutov Maxim Evgenievich | Hematolog

Wykształcenie: W 2013 roku ukończył Kurski Państwowy Uniwersytet Medyczny i uzyskał dyplom „Medycyny Ogólnej”. Po 2 latach ukończyła rezydenturę na specjalności „Onkologia”. W 2016 roku ukończył studia podyplomowe w Narodowym Centrum Medyczno-Chirurgicznym im. Pirogowa.