Przerzuty Czerniaka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przerzuty czerniaka

Czerniak to rak skóry, najbardziej złośliwy i agresywny nowotwór. Powstaje z komórek pigmentowych, które produkują melaninę (melanocyty). Ryzyko rozwoju związane jest z fototypem skóry. Częściej lokalizuje się na skórze, rzadziej na błonach śluzowych i siatkówce oka. Przerzuty są wtórnymi ogniskami złośliwych nowotworów złośliwych, które rozprzestrzeniają się w organizmie drogą krwiotwórczą (poprzez krew, osadzając się w narządach i tkankach) lub drogą limfogenną (przez limfę, osiadając w węzłach chłonnych).

Dlaczego czerniak jest tak niebezpieczny? Po pierwsze, jest to jeden z najszybciej rozwijających się guzów. Po drugie, wcześnie, można by powiedzieć szybko, daje przerzuty. Po trzecie, rozprzestrzenia się z równym prawdopodobieństwem zarówno drogą krwiotwórczą, jak i limfogenną, do prawie wszystkich narządów. I po czwarte, istnieje spora lista czynników ryzyka i przyczyn ich wystąpienia:

- promieniowanie ultrafioletowe (naturalne i sztuczne);

- obecność znamion (znamion);

- fenotyp (biała skóra, blond włosy, niebieskie oczy, piegi);

- dziedziczność;

- doznał oparzeń słonecznych (nawet w dzieciństwie);

- wiele pieprzyków;

- wiek przedemerytalny i wiek emerytalny;

- kseroderma pigmentowana (nadwrażliwość na promieniowanie UV);

- znamię melanopodobne (łagodne uszkodzenie skóry);

- Wcześniej przeniesiony czerniak.

Czerniak może być przerzutem wywołanym przez inny nowotwór lub sam może dawać przerzuty do innych narządów. Zatem może to być guz pierwotny lub wtórny. Przerzuty czerniaka są znacznie bardziej niebezpieczne, ponieważ mogą w krótkim czasie doprowadzić do uszkodzenia ważnych narządów. Guz skóry jest klasyfikowany w zależności od postaci klinicznej:

· Rozkładanie powierzchniowe;

· Węzłowy;

· Akrolentiginous;

· Lentiginous;

· Achromatyczny (bez pigmentu).

Oprócz czerniaków skóry występują:

· Czerniak soczewicowaty błon śluzowych;

· Czerniak siatkówki;

Subungual (wygląda jak czarna plama pod paznokciem);

· Czerniak złośliwy tkanek miękkich.

Najczęściej nowotwory dają przerzuty do płuc, mózgu, skóry i tkanek podskórnych, węzłów chłonnych, wątroby, kości. Jeśli dana osoba podlega wielu punktom czynników ryzyka, powinien bardzo uważać na pieprzyki na swoim ciele i kontrolować nawet najmniejsze zmiany w nich. Jest to bardzo ważne i konieczne do szybkiego rozpoznania, skutecznego natychmiastowego leczenia i zapobiegania przerzutom.

Na co więc zwrócić uwagę, aby nie tracić cennego czasu? Rzeczywiście, w tej sytuacji zaoszczędzony czas to oddane osobie zdrowie, a czasem życie. Rozwój czerniaka ma następujące objawy: zmiana koloru i kształtu znamienia, jego powiększenie, owrzodzenie, zanik wyraźnego konturu, swędzenie, krwawienie i wypadanie włosów z jego powierzchni, guzki.

Rozwój guza tworzy zagęszczony naciek (nagromadzenie krwi i limfy) u podstawy. Powierzchnia plamki starczej unosi się powyżej poziomu skóry (wzrost egzofityczny) lub owrzodzenia (wzrost endofityczny). W przypadku węzłów egzofitycznych powstaje grzybowy, płasko-bulwiasty lub półkulisty guz o umiarkowanie gęstej konsystencji, niejednorodnym kolorze i krzywych konturach. Następnie rozsiewa limfogenny lub krwiotwórczy.

W przypadku przerzutów limfogennych ognisko pierwotne może nie wykazywać oznak wzrostu. Objawy rozwiniętego czerniaka to powiększenie regionalnych węzłów chłonnych, pojawienie się ognisk wokół plamki barwnikowej (łagodny wygląd) lub u jej podstawy. W przypadku przerzutów czerniaka u pacjenta występują objawy podyktowane lokalizacją ogniska wtórnego, a także objawy ogólne: pogorszenie widzenia, zmniejszenie masy ciała, ogólne złe samopoczucie i bóle kości.

n

Przy pierwszym podejrzeniu guza należy skonsultować się z dermatologiem lub onkologiem. Rozpoznanie opiera się na wynikach badań histologicznych (po całkowitym wycięciu guza) i cytologicznych, danych klinicznych, próbkach z radioaktywnym fosforem. Możliwość wykonania biopsji jest ograniczona, nakłucia i częściowe uszkodzenie guza są niedopuszczalne w celu uniknięcia rozprzestrzeniania się choroby.

W celu wykrycia przerzutów wykonuje się scyntygrafię, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, USG węzłów chłonnych, wątroby, mózgu, płuc, kości itp. Różnorodność postaci klinicznych pierwotnych i wtórnych ognisk guza znacznie komplikuje rozpoznanie. Od 1967 r. Według Clarka podzielono pięć mikrokrążeń czerniaka (od poziomu I do V). Od 1970 roku podzielono trzy etapy według Breslowa: cienkie (inwazja do 0,75 mm), pośrednie (od 0,76 do 3,99 mm) i grube / głębokie (powyżej 4,0 mm).

Czerniak jest uleczalny we wczesnych stadiach, jeśli został zdiagnozowany w odpowiednim czasie i zdołał zająć tylko górne warstwy skóry. W takich przypadkach guz jest wycinany poprzez pobranie zdrowej tkanki (1-3 cm). Przy poziomym wzroście guza istnieje dość wysokie prawdopodobieństwo wyleczenia (od 97 do 100%). Wzrost pionowy jest niekorzystny i wymaga dodatkowej ekspozycji na chemioterapię, immunoterapię oraz radioterapię i terapię fotodynamiczną.

W przypadku wtórnego uszkodzenia węzłów chłonnych wykonuje się resekcję, ale szanse na wyzdrowienie są zmniejszone. W przypadku odległych przerzutów do innych narządów rokowanie jest rozczarowujące. Leczenie jest zalecane w zależności od lokalizacji ognisk wtórnych. W późniejszych stadiach choroby do metod chirurgicznych dodaje się radioterapię i chemioterapię. Po usunięciu czerniaka pierwotnego konieczna jest regularna kontrola lekarska (co 3-6 miesięcy) przez pięć lat, a następnie co roku.

Z powyższego wynika, że czerniakowi lepiej zapobiegać niż leczyć.

Ponieważ czerniak jest bardzo niebezpieczny, najlepiej jest podjąć wszelkie możliwe środki, aby temu zapobiec. Długotrwałe przebywanie na słońcu zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania, dlatego nie należy lekceważyć ochrony przeciwsłonecznej, zwłaszcza w przypadku osób zagrożonych. Unikaj oparzeń słonecznych, używaj kremów o SPF co najmniej 15, zakładaj czapkę i uważnie obserwuj zmiany pigmentacyjne na ciele.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.