Częściowy Zanik Nerwu Wzrokowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Częściowy zanik nerwu wzrokowego

Zanik nerwu wzrokowego rozumiany jest jako stopniowe obumieranie nerwu wzrokowego i jego zastąpienie przez tkankę łączną. Cała grupa różnych stanów patologicznych może prowadzić do tej choroby. Częściową lub całkowitą atrofię nerwu wzrokowego odróżnia się od stopnia uszkodzenia nerwu wzrokowego i stopnia ograniczenia widzenia. W przypadku częściowej atrofii zachowuje się resztkowe widzenie, ale cierpi na postrzeganie kolorów, pole widzenia jest zawężone, nie można go skorygować okularami lub soczewkami. Na tym jednak proces się kończy.

Przyczyny choroby

Niecałkowita atrofia nerwu wzrokowego może być spowodowana:

• Choroby oczu (uszkodzenie siatkówki, włókien nerwu wzrokowego, jaskra, choroby zapalne, krótkowzroczność, ucisk nerwu wzrokowego przez guz);
• Uszkodzenie mózgu z kiłą;
• Choroby zakaźne (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu, zapalenie pajęczynówki, ropień mózgu);
• Choroby ośrodkowego układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego (stwardnienie rozsiane, ziarniniaki, miażdżyca tętnic mózgowych, cysty, nadciśnienie);
• Obciążona dziedzicznością;
• Różne zatrucia, zatrucia substytutami alkoholu;
• Konsekwencje urazu.

Istnieją następujące rodzaje chorób:

• Wrodzona atrofia - objawia się przy urodzeniu lub po krótkim czasie po urodzeniu dziecka.
• Nabyta atrofia jest konsekwencją chorób osoby dorosłej.

Objawy częściowego zaniku nerwu wzrokowego

Objawy choroby mogą mieć różny stopień nasilenia. Głównymi objawami częściowego zaniku nerwu wzrokowego będą:

• Zmniejszona ostrość wzroku;
• Pojawienie się bólu podczas próby poruszania gałkami ocznymi;
• Zawężenie lub utrata pól widzenia, być może przed wystąpieniem zespołu tunelowego (osoba widzi tylko to, co jest bezpośrednio przed oczami i nic po bokach);
• Pojawiają się martwe plamy (mroczki).

Diagnoza choroby

Rozpoznanie choroby jest zwykle proste. Wraz ze spadkiem wzroku osoba często zwraca się do samego okulisty, który stawia prawidłową diagnozę, przepisując leczenie.

Podczas badania nerwu wzrokowego lekarz z pewnością zauważy zmiany w dysku nerwowym i jego bladość. Aby wyjaśnić diagnozę, zaleca się bardziej szczegółowe badania funkcji wzrokowych, bada się pola widzenia, mierzy ciśnienie wewnątrzgałkowe, stosuje się badania fluorescencyjno-angiograficzne, rentgenowskie, elektrofizjologiczne. Bardzo ważne jest, aby znaleźć przyczynę choroby, ponieważ w niektórych sytuacjach pacjent będzie musiał przejść operację.

Leczenie częściowego zaniku nerwu wzrokowego

Rokowanie w leczeniu częściowego zaniku nerwu wzrokowego jest korzystne. Głównym celem leczenia jest zahamowanie zmian w tkankach nerwu wzrokowego, tak aby móc zachować to, co jeszcze zostało. Niemożliwe jest całkowite przywrócenie ostrości wzroku, ale bez leczenia choroba doprowadzi do ślepoty. Podstawowa terapia będzie zależeć od podstawowej przyczyny atrofii nerwu wzrokowego.

Leki stosowane w leczeniu to środki poprawiające ukrwienie nerwów, poprawiające metabolizm, leki rozszerzające naczynia krwionośne, multiwitaminy, biostymulanty. Środki te zmniejszają obrzęk, stany zapalne nerwu wzrokowego, poprawiają jego odżywienie, ukrwienie oraz stymulują aktywność pozostałych włókien nerwowych.

Jeśli pacjent wymaga leczenia chirurgicznego, będzie to główna metoda terapii. Nacisk kładziony jest na leczenie choroby podstawowej, eliminując przyczynę, która doprowadziła do częściowej atrofii nerwu wzrokowego. Aby osiągnąć najlepszy efekt, można zalecić magneto-, elektro, laserową stymulację nerwu wzrokowego, ultradźwięki, elektroforezę, tlenoterapię. Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym korzystniejsze rokowanie choroby. Tkanka nerwowa jest praktycznie nie do odzyskania, więc choroby nie można rozpocząć, należy ją leczyć w odpowiednim czasie.

Rokowanie w zaniku nerwu wzrokowego

Każda choroba, jeśli leczenie rozpocznie się tak wcześnie, jak to możliwe, jest lepiej podatna na terapię. To samo można powiedzieć o zaniku nerwu wzrokowego. Po rozpoczęciu leczenia na czas można przywrócić nerw, uniknąć konsekwencji i zachować wzrok. Zaniedbana choroba może prowadzić do ślepoty, dlatego przy pierwszych oznakach obniżenia ostrości wzroku, zwężenia pól widzenia, zmian w postrzeganiu kolorów należy natychmiast skontaktować się z okulistą. A podczas zabiegu lekarz zrobi wszystko, co w jego mocy, aby zachować wzrok.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.