Antybiotyki Na Biegunkę - Jak Wybrać? Lista, Wskazania I Przeciwwskazania

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 09:51

Antybiotyki na biegunkę

Nie zawsze trzeba przyjmować antybiotyki na biegunkę. Nie możesz zacząć pić leków przeciwbakteryjnych bez uprzedniego ustalenia przyczyny problemu. Są jednak sytuacje, w których przyjmowanie antybiotyków jest jedynym leczeniem.

Zadowolony:

• Wskazania do przyjmowania antybiotyków na biegunkę
• Dlaczego zwykła biegunka nie wymaga antybiotyków?
• Jak wybrać lek na biegunkę?
• Jakie antybiotyki są przepisywane na biegunkę u dzieci?
• Przywrócenie funkcji jelit po zażyciu antybiotyków
• Przeciwwskazania do antybiotykoterapii
• Środki ostrożności

Wskazania do przyjmowania antybiotyków na biegunkę

Istnieją określone wskazania do wyznaczenia antybiotykoterapii na tle biegunki.

Dotyczy to tych przypadków, gdy upłynnienie stolca zostało wywołane przez chorobę o charakterze bakteryjnym:

• Salmonelloza.
• Cholera.
• Czerwonka.

Jeśli biegunka jest wynikiem infekcji wirusowej, leki przeciwbakteryjne należy wyrzucić. Nieprzestrzeganie tego zalecenia grozi rozwojem powikłań.

Przyjmowanie antybiotyków pozwala zniszczyć chorobotwórczą florę bakteryjną, ale razem z nią zabijają pożyteczne bakterie, które zawsze są obecne w jelitach. Dlatego nie wolno ich używać bez uzasadnionego powodu. W wyniku niewłaściwej terapii możliwe będzie jedynie pogorszenie przebiegu choroby.

Objawy, które mogą wskazywać na potrzebę antybiotykoterapii:

• Obfite luźne stołki.
• Obecność zielonych zanieczyszczeń w kale.
• Obecność śluzu w kale w dużych ilościach.
• Obecność krwi w stolcu.

Dlaczego zwykła biegunka nie wymaga antybiotyków?

Biegunka nie zawsze jest wywoływana przez bakterie.

Przyczyną przerzedzenia i częstego stolca może być:

• Infekcja wirusowa (enterowirusy, rotawirusy, kaliciwirusy).
• Inwazja pasożytnicza (infekcja pasożytnicza).
• Toksyczna infekcja.
• Infekcja jelitowa pierwotniakami.

Co więcej, nie zawsze to infekcja powoduje biegunkę.

Przyczynę jego wystąpienia można sprowadzić do jednego z następujących czynników:

• Przyjmowanie leków.
• Zapalenie jelita cienkiego lub grubego na tle przewlekłego uszkodzenia przewodu pokarmowego.
• Niedokrwienna choroba jelit.
• Choroby innych narządów układu pokarmowego.
• Awaria w procesach trawienia pokarmu.
• Upośledzone wchłanianie składników odżywczych.
• Niedobór laktazy.
• Niewydolność enzymatyczna, zaburzenia pracy pęcherzyka żółciowego.

Czasami biegunka rozwija się na tle zaburzeń neurologicznych, na przykład z silnym podnieceniem emocjonalnym lub stresem.

Z reguły infekcje jelitowe, które nie zostały wywołane przez florę bakteryjną, ustępują samoistnie. W tym przypadku nie jest wymagane przyjmowanie antybiotyków. Ponadto mogą powodować poważne szkody zdrowotne. Na przykład, jeśli biegunka została wywołana spożyciem enterotoksyn, wówczas przyjmowanie antybiotyków może wywołać wstrząs toksyczny i zakaźny.

Przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych jest niebezpieczne, jeśli jelita są dotknięte bakteriami E. coli. Pod wpływem tych leków bakterie zaczynają wytwarzać shigatoksyny. Mają działanie hemolityczno-mocznicowe. Może to spowodować rozprzestrzenienie się infekcji w całym organizmie i bardzo trudno będzie się jej pozbyć.

Biegunka, która rozwija się podczas przyjmowania leków przeciwbakteryjnych lub po ich odstawieniu, również nie może być leczona tymi lekami. Doprowadzi to do tego, że cała mikroflora jelitowa zostanie całkowicie zniszczona, nastąpi niewydolność metabolizmu. Na tym tle często rozwija się biegunka osmotyczna, która jest obarczona poważnymi komplikacjami dla zdrowia ludzkiego.

Jak wybrać lek na biegunkę?

Aby pozbyć się biegunki i nie szkodzić własnemu zdrowiu, należy najpierw zasięgnąć porady lekarza. Dopiero po przejściu wszystkich niezbędnych badań lekarz będzie mógł dobrać odpowiednią terapię. Będzie to etiologiczne, to znaczy wynikać z przyczyn choroby.

Celem terapii przeciwbakteryjnej jest zniszczenie patogennej flory, wyeliminowanie objawów choroby i przywrócenie prawidłowej pracy jelit.

Antybiotyk dobiera się w zależności od wrażliwości na niego patogennej flory. Ponadto lekarz może przepisać środki antyseptyczne jelitowe, aby przyspieszyć usunięcie infekcji.

Jeśli pacjent ma historię reakcji alergicznej na ten lub inny lek, przed przyjęciem antybiotyku przepisuje się mu specjalne testy alergiczne.

Odbiór antybiotykoterapii jest możliwy w przypadku następujących wskazań:

• Pacjent ma infekcję wywołaną przez inwazyjną florę bakteryjną. Biegunka charakteryzuje się obfitymi, luźnymi stolcami ze śluzem i krwią.
• Na tle infekcji jelitowej stan pacjenta komplikują inne choroby somatyczne. Może to mieć wpływ na nerki, serce, płuca. Nie wyklucza się rozwoju tak poważnego powikłania, jak zatrucie krwi.

Konieczne jest przyjmowanie antybiotyków w leczeniu czerwonki i escherichiozy, gdy infekcja rozprzestrzenia się wraz z krwią po całym organizmie. Czasami osobom z biegunką podróżnika zaleca się stosowanie antybiotyków.

Skuteczne leki stosowane w leczeniu biegunki:

• Lewomycetyna to lek stosowany od wielu lat w leczeniu biegunki bakteryjnej. Lewomycetyna ma szerokie spektrum działania, dzięki czemu zwalcza większość drobnoustrojów chorobotwórczych.
• Metronidazol jest lekiem przeciwbakteryjnym i przeciwpierwotniakowym.
• Ciprofloxacin to nowoczesny lek przeciwbakteryjny, który pozwala pozbyć się większości czynników wywołujących biegunkę.
• Amoksycylina jest antybiotykiem, który jest skuteczny przeciwko wielu patogenom jelitowym i pozajelitowym.

W każdym przypadku przed przyjęciem tego lub innego leku należy zasięgnąć porady lekarza.

Jakie antybiotyki są przepisywane na biegunkę u dzieci?

Antybiotyki na biegunkę u dzieci są przepisywane tylko wtedy, gdy choroba jest spowodowana infekcją bakteryjną. Wirusową biegunkę leczy się innymi lekami. Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić dokładną przyczynę biegunki, co pozwoli dobrać celowany lek.

Przepisywanie leków przeciwbakteryjnych w dzieciństwie wymaga następujących chorób, którym towarzyszy biegunka:

• Botulizm;
• Salmonelloza;
• Czerwonka;
• Giardioza;
• Dur brzuszny i paratyfus;
• Cholera itp.

Z botulizmem

Czynnikiem sprawczym zatrucia jadem kiełbasianym jest Clostridium botulinum. Infekcja następuje poprzez spożycie żywności zawierającej tę bakterię. Pod tym względem domowe konserwy są szczególnie niebezpieczne.

Objawy zatrucia jadem kiełbasianym: biegunka, wymioty, bóle brzucha. Ciężki przebieg choroby wymaga przyjmowania następujących leków:

• Lewomycetyna. Dzieciom w wieku 3-8 lat podaje się 125 mg potu 3-4 razy dziennie. Dzieciom w wieku 8-16 lat przepisuje się 250 mg leku 3-4 razy dziennie. Przebieg leczenia trwa 7-10 dni.
• Ampicylina. Dawkę leku oblicza się w zależności od masy ciała pacjenta (12-15 mg / kg). Lek przyjmuje się 4 razy dziennie. Przebieg leczenia trwa 5-10 dni.

Z salmonellozą

Czynnikiem sprawczym salmonellozy jest Salmonella. Do zakażenia dochodzi podczas spożywania pokarmów skażonych tym pasożytem.

Objawy salmonellozy: obfita i długotrwała biegunka, wymioty, nudności, wysoka temperatura ciała.

Salmonelloza wymaga następujących leków:

• Furazolidon. Dawkowanie leku oblicza lekarz. Zależy to nie tylko od wieku, ale także od wagi dziecka. Przebieg leczenia trwa co najmniej 10 dni.
• Lewomycetyna. Dzieciom w wieku 3-8 lat podaje się 125 mg potu 3-4 razy dziennie. Dzieciom w wieku 8-16 lat przepisuje się 250 mg leku 3-4 razy dziennie. Przebieg leczenia trwa 7-10 dni.
• Doksycyklina. Lek jest przepisywany w leczeniu dzieci powyżej 8 lat. Obliczenie dawki zależy od masy ciała dziecka (2-4 mg / kg). Częstotliwość przyjęć: 1-2 razy dziennie.

Z cholerą

Czynnikiem sprawczym cholery jest Vibrio cholerae. Do zakażenia dochodzi podczas spożywania pokarmu lub wody zawierającej Vibrio cholerae.

Czynnik wywołujący cholerę osadza się w jelicie cienkim i wywołuje następujące objawy: biegunkę, wymioty, odwodnienie, skurcze kończyn.

W leczeniu cholery przepisywane są następujące leki:

• Lewomycetyna. Dzieciom w wieku 3-8 lat podaje się 125 mg potu 3-4 razy dziennie. Dzieciom w wieku 8-16 lat przepisuje się 250 mg leku 3-4 razy dziennie. Przebieg leczenia trwa 7-10 dni.
• Tetracyklina. Lek jest przepisywany w leczeniu dzieci powyżej 8 lat. Dawkę oblicza się na podstawie masy ciała dziecka (25-50 mg / kg), tetracyklinę przyjmuje się 4 razy dziennie. Leczenie trwa 5 dni.

Z lambliozą

Czynnikiem wywołującym infekcję jest Giardia (Lamblia) intestinalis. Do zakażenia dochodzi po spożyciu pokarmu lub wody zawierającej pasożyta. Możliwe przeniesienie lambliozy przez niemyte ręce.

Objawy infekcji obejmują ciężką biegunkę, brak apetytu, nudności i wzdęcia.

Leczenie lambliozy wymaga następujących antybiotyków:

Metronidazol. Lek jest przepisywany dzieciom powyżej 12 lat. Obliczona dawka zależy od masy ciała dziecka (7,5 mg / kg). Częstotliwość przyjęć - 3 razy dziennie.

Z tyfusem i paratyfusem

Czynnikiem wywołującym infekcję jest Salmonella. Do zakażenia dochodzi, gdy do środka dostanie się żywność lub woda zawierająca mikroorganizmy chorobotwórcze. Osiedlają się w jelicie cienkim.

Objawy duru brzusznego: biegunka, którą można zastąpić zaparciami, wzdęciami, brakiem chęci do jedzenia, bólami głowy.

Dur brzuszny i paratyfus leczy się następującymi lekami:

• Chloramfenikol. Dzieci poniżej 3 lat - 15 mg / kg. Dzieci w wieku 3-8 lat 150-200 mg. Dzieci powyżej 8 lat 200-400 mg. Lek przyjmuje się 3-4 razy dziennie przez tydzień (maksymalnie 10 dni).
• Amoksycylina. Dzieciom w wieku 2-5 lat przepisuje się 125 mg 3 razy dziennie. Dzieciom powyżej 5 roku życia przepisuje się 250-500 mg 3 razy dziennie Przebieg leczenia trwa 5-12 dni.

Z czerwonką

Czynnikiem sprawczym infekcji jest Shigella. Bakteria przedostaje się do organizmu przez nieumyte ręce lub przy użyciu brudnej wody.

Czerwonka charakteryzuje się następującymi objawami: obfita biegunka ze śluzem, krwią i ropą, wymioty i nudności, ból głowy, osłabienie.

Do leczenia czerwonki wymagane są następujące leki:

• Furadonin. Obliczenie dawki zależy od masy ciała dziecka: 5-8 mg / kg. Otrzymaną dzienną dawkę należy podzielić na 4 dawki.
• Ersefuril. Lek jest przepisywany w leczeniu dzieci w wieku 6 lat i starszych. Pacjent powinien wypijać 3-4 kapsułki dziennie. Przebieg leczenia trwa tydzień, ale nie dłużej.
• Intetrix. Dzieciom przepisuje się 1-2 tabletki 2 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 10 dni.

Przywrócenie funkcji jelit po zażyciu antybiotyków

Biegunka po zażyciu leków przeciwbakteryjnych występuje bardzo często. Może się to zdarzyć, gdy przepisane są wysokie dawki leku lub gdy został wybrany nieprawidłowo.

Biegunka może wystąpić po długotrwałym leczeniu lekami przeciwbakteryjnymi, nawet jeśli terapia była w pełni uzasadniona i została przepisana przez lekarza. Faktem jest, że takie leki są szkodliwe nie tylko dla patogenów, ale także dla mikroflory jelitowej. Aby temu zapobiec, konieczne jest przyjmowanie leków przywracających i utrzymujących biocenozę jelit na etapie antybiotykoterapii. Są to tak zwane probiotyki i prebiotyki.

Wielu pacjentów zadaje sobie pytanie: jak upewnić się, że leczenie biegunki nie prowadzi do naruszenia mikroflory jelitowej? Aby zapobiec biegunce związanej z antybiotykami lub szybko się jej pozbyć, musisz znać i przestrzegać pewnych zaleceń.

Własna mikroflora jelitowa jest wrażliwa na składniki, z których składają się środki przeciwbakteryjne.

Aby przywrócić naturalną biocenozę jelita cienkiego i grubego, należy wziąć pod uwagę następujące wskazówki:

• Przestrzegaj diety.
• Weź leki mające na celu korektę mikroflory jelitowej.
• Zapobiegaj odwodnieniu organizmu.
• Unikaj silnego zatrucia organizmu.

Preparaty, które pozwalają przywrócić mikroflorę jelitową:

• Probiotyki zawierające żywe bakterie.
• Prebiotyki, które zawierają składniki przyczyniające się do normalizacji mikroflory jelitowej.
• Synbiotyki, które zawierają substancje tworzące probiotyki i prebiotyki.

Oprócz tego, że leki te pozwalają przywrócić własną mikroflorę jelitową, pomagają również hamować rozwój patogennych mikroorganizmów, tym samym przyspieszając powrót do zdrowia. Przyjmowanie probiotyków i prebiotyków pozwala na lepsze wchłanianie witamin z pożywienia, a także stwarza sprzyjające warunki dla organizmu do produkcji witamin niezbędnych do jego funkcji życiowych. W tym samym czasie funkcje trawienne są znormalizowane, jelita są oczyszczane z substancji toksycznych.

Probiotyki

Po wejściu do jelit pożyteczne bakterie zawarte w preparacie zaczynają aktywnie rosnąć i namnażać się.

Wszystkie probiotyki przedstawiono w 4 grupach:

• Pierwsza generacja (monobiotyki). Preparaty te zawierają tylko 1 rodzaj bakterii: bifidobacteria, colibacteria lub lactobacilli.
• Drugie pokolenie (antagoniści). Preparaty te zawierają drożdże i bakterie, które pomagają hamować wzrost patogennej flory. Same nie osiadają w jelitach, są naturalnie wydalane.
• Trzecia generacja (leki wieloskładnikowe). Te probiotyki zawierają kilka rodzajów bakterii, które po wejściu do jelit rozpoczynają swój wzrost i rozwój.
• Czwarta generacja (sorbenty probiotyczne). Preparaty te oprócz dobroczynnych bakterii zawierają sorbenty, co zwiększa skuteczność zabiegu.

Prebiotyki

Prebiotyki zawierają składniki, które są podstawą odżywienia pożytecznej flory, która przyczynia się do jej wzrostu i rozmnażania.

Może to być pektyna, błonnik, sorbitol, ksylitol i inne węglowodany. Prebiotyki należy łączyć z probiotykami.

Synbiotyki

Leki te łączą w sobie kompleksy pożytecznych bakterii i podstawę ich wzrostu i rozwoju. Oznacza to, że symbiotyki mają zarówno działanie probiotyków, jak i prebiotyków. Jest to grupa leków, które lekarze najaktywniej przepisują w leczeniu biegunki wywołanej przyjmowaniem leków przeciwbakteryjnych.

Dieta

Dieta jest niezbędna w leczeniu biegunki. Lekkie menu pozwala zmniejszyć obciążenie układu pokarmowego, stanowi podstawę do szybkiego powrotu do zdrowia, nasyca organizm składnikami odżywczymi.

Kiedy dana osoba cierpi na obfitą biegunkę, musi skupić się na następujących pokarmach:

• Gotowane jajka.
• Omlet na parze.
• Śluzowata owsianka: kasza manna, ryż, kasza gryczana.
• Odwar z ryżu.
• Kissel z owocami i jagodami.
• Pieczone jabłka.
• Krakersy.

Aby zboża miały niezbędne właściwości ściągające, należy je gotować w większej ilości wody niż zwykle. Zboża należy dobrze ugotować. Pozwoli to nie obciążać jelit.

Kisiel należy gotować na bazie słodkich jagód i owoców. Sok można rozcieńczyć wodą.

Po przejściu ostrej fazy biegunki można wprowadzić do menu ryby i mięso. Preferowane powinny być odmiany o niskiej zawartości tłuszczu. Dania mięsne należy przygotowywać w postaci sufletów, kotletów, zapiekanek, klopsików. Metoda obróbki cieplnej powinna być jak najdelikatniejsza - jest to gotowanie na parze lub gotowanie.

Zupy i przeciery gotowane są na bazie warzyw takich jak marchew, ziemniaki, brokuły. Należy unikać jedzenia słodkiej papryki, białej kapusty, roślin strączkowych i grzybów.

Aby nie zaostrzać biegunki i powstawania gazów, menu powinno być wolne od produktów takich jak kawa, napoje gazowane, czarny chleb, przyprawy. Można je spożywać nie wcześniej niż 10 dni po wyzdrowieniu. Ta sama zasada dotyczy potraw tłustych, smażonych, słonych i marynowanych. Z produktami mlecznymi należy obchodzić się ostrożnie.

Napoje z kwasem mlekowym doskonale odbudowują mikroflorę jelitową. Dlatego warto pić jogurty, kefir, zakwas. Powinieneś kupować te produkty mleczne, które mają krótki termin przydatności do spożycia. Na opakowaniu można przeczytać, jakie mikroorganizmy wzbogacają ten lub inny napój. Możesz wprowadzić kefir i jogurt po całkowitym zatrzymaniu biegunki.

Zapobieganie odwodnieniu i zatruciu

Podczas każdego stolca pacjent traci dużą ilość płynu, dlatego należy go uzupełniać w odpowiednim czasie. W przeciwnym razie osoba jest narażona na odwodnienie. Oprócz wody można pić słabo parzoną zieloną i czarną herbatę, wywary ziołowe, soki rozcieńczone wodą.

Sok z cytryny ma doskonałe działanie antyseptyczne, dlatego można go dodawać do napojów, ale w ograniczonych ilościach.

Ściągające działanie zapewniają kompoty na bazie pigwy, czeremchy i borówki.

Przeciwwskazania do antybiotykoterapii

W 80% przypadków infekcje jelitowe ustępują samoistnie, dlatego przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych jest uzasadnione nie więcej niż 20% przypadków. Antybiotyki powinien przepisać lekarz i tylko na podstawie badań laboratoryjnych. Ważne jest, aby ocenić korzyści wynikające z przyjmowania leku i możliwe szkody, jakie może spowodować.

Nie każda biegunka pochodzenia zakaźnego wymaga antybiotykoterapii. Czasami wystarczy zapewnić pacjentowi wysokiej jakości nawodnienie, aby jelita samodzielnie poradziły sobie z patologią.

Ponadto przyjmowanie antybiotyków może zaszkodzić organizmowi. Tak więc istnieje grupa bakterii wytwarzających enterotoksyny. Kiedy te bakterie szybko umierają, co ułatwia antybiotykoterapia, osoba może rozwinąć zakaźny wstrząs toksyczny. Stan ten zagraża nie tylko zdrowiu, ale także życiu pacjenta.

Podobny stan może rozwinąć się podczas masowej śmierci E. coli, które wytwarzają toksynę Shiga, która ma działanie hemolityczno-mocznicowe.

W przypadku salmonellozy przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych wiąże się ze zwiększeniem czasu, w którym bakterie zostaną usunięte z organizmu.

Przyjmowanie antybiotyków może nie zapobiegać, ale prowokować wzmocnienie stolca. Ten stan nazywa się biegunką związaną z antybiotykami. Tym samym antybiotyki mają szkodliwy wpływ na mikroflorę jelitową, co zaburza wchłanianie węglowodanów. W rezultacie u pacjenta pojawia się biegunka osmotyczna. Taki stan organizmu sprzyja wzrostowi i rozwojowi patogennej flory.

Kwas klawulanowy i erytromycyna wpływają na ruchliwość jelit. Preparaty z grup tetracyklin i penicylin mogą wywołać proces zapalny na ścianie okrężnicy.

Dlatego biegunka rozwija się podczas przyjmowania leków przeciwbakteryjnych lub po ich odstawieniu. Aby zapobiec rozwojowi cięższych powikłań, konieczne jest przeprowadzenie terapii nawadniającej i postępowanie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Środki ostrożności

Biegunka może zagrażać życiu. Dlatego jeśli nie ustąpi przez kilka dni, należy skonsultować się z lekarzem. Natychmiastowa konsultacja ze specjalistą wymaga ostrego zatrucia, silnego bólu i zaburzeń w funkcjonowaniu innych narządów.

Strasznym objawem jest obecność ropy i krwi w kale. Samoleczenie w tym przypadku jest niedopuszczalnym środkiem. Ponadto dotyczy to samodzielnego przepisywania leków przeciwbakteryjnych.

Autor artykułu: Alekseeva Maria Yurievna | Terapeuta

Edukacja: od 2010 do 2016 Praktykant szpitala terapeutycznego Centralnego Oddziału Lekarsko-Sanitarnego nr 21, Miasto Elektrostal. Od 2016 roku pracuje w Centrum Diagnostycznym nr 3.