Leki Na Nadciśnienie - Lista

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Leki na nadciśnienie

Jednym z głównych czynników ryzyka pojawienia się nadciśnienia jest wysokie ciśnienie krwi, którego normy są różne dla pacjentów w różnych kategoriach wiekowych. Współcześni lekarze uważają ciśnienie krwi powyżej 140/90 w każdym wieku za patologiczne i wymagające kontroli. Co więcej, leczenie farmakologiczne nie jest konieczne w każdym przypadku.

Tak więc, przy braku współistniejących patologii - zaburzeń endokrynologicznych, cukrzycy, zaburzeń serca, gdy obserwuje się stale wysokie ciśnienie krwi, stan pacjenta można skorygować bez uciekania się do leków. We wczesnych stadiach choroby wystarczy zmienić dietę, schudnąć i częściej ćwiczyć. Psychoterapia, refleksologia, masaż, medytacja są uważane za skuteczne metody nielekowego leczenia nadciśnienia tętniczego we wczesnych stadiach. Jednak gdy ciśnienie wzrośnie powyżej granicy 160 do 90, takie metody leczenia przestają wystarczać.

Kolejnym czynnikiem, który bierze się pod uwagę przy opracowywaniu przebiegu leczenia, jest docelowe ciśnienie krwi, czyli wyniki, które należy osiągnąć. Cele dla większości pacjentów wahają się od 140-135 do 90-85. Jeśli wcześniej pozwolono na nieznaczne podwyższenie norm dla pacjentów w podeszłym wieku, teraz liczby te są uniwersalne dla wszystkich pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.

Istnieją różnice w podejściu do leczenia starszych pacjentów z powikłaniami w postaci blaszek miażdżycowych - w celu uniknięcia problemów zdrowotnych konieczne jest stopniowe obniżanie ciśnienia do wartości docelowych.

W łagodnych przypadkach nadciśnienia tętniczego u pacjentów poniżej sześćdziesiątki, a także u osób z niewydolnością nerek i cukrzycą konieczne jest przestrzeganie granic 120-139 na 85 mm Hg.

Klasyfikacja czynników ryzyka nadciśnienia tętniczego:

• Obecność zaburzeń endokrynologicznych i chorób ogólnoustrojowych, cukrzyca;
• Czynniki dziedziczne - krewni z chorobą wieńcową serca w młodym wieku i innymi patologiami;
• Podwyższony poziom cholesterolu (ponad 6,5 mmol / L);
• Złe nawyki - nadmierne spożycie alkoholu, palenie;
• Zaburzenia serca, choroba niedokrwienna, zawał mięśnia sercowego;
• Wiek powyżej 55 lat dla mężczyzn i powyżej 65 lat dla kobiet;
• Trwały wzrost ciśnienia krwi.

Czynniki przyczyniające się do rozwoju nadciśnienia tętniczego:

• Niewydolność nerek, nefropatia;
• Czynniki środowiskowe - życie w zurbanizowanej przestrzeni dużych miast;
• Otyłość i siedzący tryb życia, brak minimalnego poziomu aktywności fizycznej;
• Zaburzenia metabolizmu glukozy;
• Mikroalbuminuria.

Czynniki zwiększające ryzyko zgonu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym:

• Zaburzenia krążenia mózgowego - udar, niedokrwienie w wywiadzie;
• Zaburzenia serca - choroba niedokrwienna serca, zawał mięśnia sercowego;
• Zaburzenia krążenia w siatkówce, zaburzenia krwotoczne, obrzęk nerwu wzrokowego.

„Kwartet śmierci” objawów:

• Patologiczna nadwaga;
• Podwyższony poziom cholesterolu;
• Podwyższony poziom cukru we krwi;
• Otyłość.

Większość lekceważy ryzyko choroby, nie poddaje się regularnym kontrolom, odmawia przyjmowania leków i innych zmian stylu życia. Przy zaostrzeniach nadciśnienia wolą znosić dyskomfort i odmawiać interwencji medycznej, co zagraża życiu i zwiększa ryzyko nagłej śmierci z powodu katastrofy w układzie sercowo-naczyniowym.

Jest jeszcze inna grupa pacjentów, którzy są świadomi ryzyka choroby na podstawie doświadczeń bliskich i przyjaciół, którzy przeszli zawał serca lub udar. Uciekają się do samoleczenia, kupując wszystkie nowomodne leki na nadciśnienie w aptekach bez recepty i wypróbują je na sobie. Nie chcą jednak powierzać leczenia specjaliście.

Jednocześnie w obu przypadkach optymalnym rozwiązaniem byłoby badanie przez specjalistę, który posiada rozległą praktykę w leczeniu nadciśnienia tętniczego i potrafi opracować indywidualny przebieg leczenia z wykorzystaniem nowoczesnych leków. Pozwala to uniknąć nieodwracalnych zmian w narządach wewnętrznych i zmniejsza ryzyko nagłej śmierci.

Zadowolony:

• Leki na nadciśnienie
• Diuretyki tiazydowe i sulfonamidy
• Beta-blokery
• Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę
• Sartany (blokery receptora angiotensyny II)
• Blokery kanału wapniowego
• Ośrodkowe leki przeciwnadciśnieniowe
• Dlaczego stosowanie preparatów Rauwolvia jest niepraktyczne?
• Łagodzenie kryzysu nadciśnieniowego
• Nadciśnienie tętnicze u osób starszych
• Leczenie opornego nadciśnienia tętniczego

Leki na nadciśnienie

Leczenie farmakologiczne nadciśnienia tętniczego jest konieczne przy utrzymującym się wzroście ciśnienia powyżej 160 do 90 mm Hg, u pacjentów ze współistniejącymi patologiami - dysfunkcją serca i niewydolnością nerek - wskaźniki od 130 do 85 mm Hg są niebezpieczne. i wyżej.

W większości przypadków w leczeniu nadciśnienia stosuje się wiele leków. Terapia skojarzona pozwala na kompleksowe oddziaływanie na mechanizmy rozwoju choroby oraz łagodzi nasilenie skutków ubocznych. Jednocześnie dawkę leków na nadciśnienie można zmniejszyć dzięki ich synergicznemu działaniu, co zapewnia maksymalną skuteczność. Jednak w przypadku łagodnego nadciśnienia tętniczego z wysokim ciśnieniem serca można zrezygnować z jednego leku o pojedynczym działaniu, który przyjmuje się raz dziennie.

Diuretyki tiazydowe i sulfonamidy

Saulretics zawierają sulfonamidy i diuretyki tiazydowe, które razem poprawiają wydalanie moczu i usuwają obrzęki. Kiedy obrzęk ściany naczyniowej ustępuje, światło naczynia zwiększa się, a przepływ krwi jest odpowiednio ułatwiony, ciśnienie spada.

Tiazydy

• Cyklometiazyd;
• Hydrochlorotiazyd;
• Hipotiazyd.

Mechanizm działania polega na blokowaniu reabsorpcji sodu i chloru, która zachodzi w kanalikach nerkowych. W ten sposób nadmiar płynu nie jest zatrzymywany w organizmie, a obrzęki ustępują.

Stosowane przez osoby z normalnym ciśnieniem krwi nie zmieniają jego wskaźników.

Pierwszy efekt występuje półtorej godziny po podaniu, czas działania wynosi od 6 do 12 godzin.

Dawka leku do monoterapii wynosi 25-50 mg, w przypadku terapii skojarzonej dawki wahają się od 12,5-25 mg. Lek należy przyjmować rano.

Przeciwwskazania: zaburzenia elektrolitowe, ciąża i laktacja, bezmocz, niewydolność nerek i wątroby, wiek poniżej 3 lat, choroba Addisona.

Efekty uboczne: nudności, suchość w ustach i zawroty głowy, skurcze i bóle mięśni, zaburzenia elektrolitowe, wysypki alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, fotodermit, przejściowe zaburzenia widzenia, drętwienie kończyn, obrzęk płuc, zespół Stephena-Johnsona, zapalenie płuc, niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia siła działania, arytmia, biegunka, nudności i wymioty, zaostrzenia dny moczanowej i zapalenia pęcherzyka żółciowego, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek.

Sulfonamidy

Sulfonamidy są dobrze tolerowane przez pacjentów, zapobiegają powikłaniom sercowo-naczyniowym i zmniejszają ryzyko nagłej śmierci. Całkowicie wydalane z organizmu przez wątrobę i nerki, nie gromadzą się w narządach i tkankach.

• Chlortalidon lub Oksodolina;
• Indapamid - przepisywany pacjentom z cukrzycą, ponieważ nie zmienia poziomu cukru we krwi;
• Chlortalidon i Atenolol jako część leku złożonego.

Leki z tej grupy są przepisywane w ciężkich przypadkach nadciśnienia tętniczego, w których inne leki są nieskuteczne. Jest stosowany jako część terapii skojarzonej, a Chlorthalidon w Rosji można kupić tylko jako kompleks z innymi lekami.

Sposób stosowania i dawkowanie: Indapamid przyjmuje się raz dziennie, niezależnie od posiłków, jednorazowa dawka to 2,5 mg, czas działania 24 godziny. Efekt stosowania leku objawia się po 7 dniach od rozpoczęcia przyjęcia.

Przeciwwskazania: ciąża i laktacja, obniżenie poziomu potasu we krwi, zaburzenia elektrolitowe, nietolerancja laktozy oraz ciężkie postacie nerek, niewydolność wątroby.

Efekty uboczne: ze strony układu pokarmowego mogą wystąpić nudności i wymioty, bóle brzucha i zaburzenia stolca; z układu nerwowego - bezsenność lub senność, nerwowość, depresja. Inne możliwe skutki uboczne to alergiczne wysypki, gwałtowny spadek ciśnienia krwi, kołatanie serca, suchy kaszel, nieżyt nosa i zapalenie gardła.

Beta-blokery

W tej grupie znajdują się leki, dla których wiarygodnie określono zdolność zmniejszania ryzyka problemów sercowo-naczyniowych. Stosowanie beta-adrenolityków jest możliwe u pacjentów, którzy przeszli zawał mięśnia sercowego, cierpią na dusznicę bolesną, przewlekłą niewydolność serca lub utrwalone migotanie przedsionków. Efekt terapeutyczny uzyskuje się poprzez blokowanie receptorów beta oraz zmniejszenie intensywności wydzielania angiotensyny 2 i reniny - hormonów powodujących skurcz naczyń.

Beta-blokery można przyjmować zarówno w monoterapii, jak i w terapii skojarzonej. Okres izolowanego podawania tych leków zwykle nie przekracza jednego miesiąca - po tym okresie wymagane jest skojarzenie z blokerami kanału wapniowego lub diuretykami.

Beta-blokery dzielą się na dwie grupy:

• Nielelektywne: karwedilol, oksprenolol, sotalol (SotaHexal), nadolol (Korgard 80), propranolol (anaprilin);
• Selektywnie: atenolol, betaksolol, nebiwolol, bisoprolol, metoprolol, celiprolol.

Jeśli wymagane jest długotrwałe leczenie, najlepsze są meto- i bisoprolol, nebiwalol, betaksolol i karwedilol, które znacząco wpływają na ryzyko zgonu w nadciśnieniu tętniczym. Betaksolol (lek Lokren) jest uznawany za lek z wyboru w walce z nadciśnieniem tętniczym u kobiet w okresie menopauzy.

Carvedilol

Jest to najpowszechniejszy nieselektywny bloker adrenergiczny i główny składnik aktywny w szerokiej gamie leków:

• Karwedilol;
• Cariol;
• Kardivas;
• Dilatrend;
• Akrydylol;
• Bagodilol;
• Wedikardol;
• Carvedil;
• Carwenal;
• Talliton;
• Tramwaj;
• Recardium.

Skuteczność karwedilolu, w porównaniu z innymi beta-blokerami, zwiększa się poprzez blokowanie receptorów naczyniowych nie tylko beta, ale także alfa.

Przyjmowanie środków oblicza się na podstawie dziennego zapotrzebowania na 25-50 mg karwedilolu.

Przeciwwskazania dotyczą problemów z sercem, takich jak blokada, rzadki rytm i niewyrównana niewydolność, a także patologii, takich jak astma oskrzelowa i różne uszkodzenia wątroby. Lek nie jest przepisywany, jeśli pacjent ma mniej niż 18 lat i kobiety w okresie laktacji. W stanach depresyjnych, ciąży, niewydolności nerek, łuszczycy, cukrzycy i tyreotoksykozy przepisywanie leków z karwedylolem jest możliwe tylko z zachowaniem ostrożności na zalecenie lekarza prowadzącego.

Najbardziej prawdopodobne skutki uboczne leku:

• gwałtowny spadek ciśnienia krwi;
• możliwe jest także wysuszenie błony śluzowej jamy ustnej, wymioty i zaburzenia reżimu i jakości stolca;
• bradykardia;
• różne reakcje o charakterze alergicznym: katar, skurcze górnych dróg oddechowych, zaczerwienienia i wysypki skórne, kichanie, przyrost masy ciała, objawy grypopodobne i bóle kończyn.

Bisoprolol

Wyprodukowane w takich farmaceutykach:

• Aritel;
• Bisoprolol;
• Biol;
• Bisogamma;
• Biprol, Bidop Cor;
• Koronalny;
• Concor;
• Cordinorm;
• Niperten.

Bisoprolol należy przyjmować rano w ilości od 5 do 10 mg, chociaż przy łagodnym nadciśnieniu nie jest wymagana dawka większa niż 2,5 mg na dobę. Cechą leku jest konieczność stopniowego zmniejszania dawki w ciągu dwóch tygodni, ponieważ nagłe przerwanie kursu często wywołuje gwałtowne skoki ciśnienia krwi. Ze względu na podobną farmakokinetykę przeciwwskazania i lista działań niepożądanych bisoprololu są podobne do tych dla karwedylolu.

Atenolol Stosuje się w ilości 0,025-0,05 g dziennie, w razie potrzeby dawkę zwiększa się do 0,1-0,2 g. Jest produkowany w postaci tabletek Atenolol.	Metoprolol Występuje w lekach Metoprolol, Corvitol, Betalok, Metozok, Egilok, Vasokardin, Metocard. Dzienna dawka wynosi od 100 do 200 mg, podzielona na 2-3 dawki. Możliwe jest dożylne podanie 1% roztworu z szybkością 1-2 mg na minutę.
Nebivolol Produkowany pod nazwami Binelol, Nebilet, Nebivator, Nebilong, Nebivolol. Przyjmuje się go w ilości 5 mg codziennie w tym samym czasie.	Betaksolol Lek Lokren. Dzienna dawka to 10 mg, jeśli po 2 tygodniach stosowania preparatu nie ma rezultatu, można ją zwiększyć do 20 mg, a po kolejnych 2 tygodniach do 40 mg, ale tylko pod kontrolą tętna.

Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę

Działają na enzym odpowiedzialny za przemianę hormonu zwężenia naczyń, angiotensyny, w reninę. W efekcie dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi przez serce, odbudowy mięśnia sercowego w obecności przerostu i zapobiegania jego zgrubieniu.

Inhibitory ACE z grupą sulfhydrylową

Ta kategoria obejmuje takie substancje, jak:

• Kaptopril (leki Capoten, Epsitron, Captopril, Alcadil);
• Benazepril (Potenzin);
• Zofenopril (lek Zokardis).

Kaptopril jest jednym z najlepszych środków na kryzysy nadciśnieniowe, ale ze względu na jego silne działanie lepiej nie brać go u osób starszych z miażdżycą naczyniową.

Przeciwwskazania: obrzęk Quinckego w trakcie terapii inhibitorami ACE w wywiadzie, ciąża, laktacja, dzieci do 18 roku życia, po przeszczepie nerki, trudności w odpływie krwi z LV, z ostrożnością w cukrzycy, niedokrwieniu mózgu, chorobie wieńcowej, starości, ciężkich chorobach autoimmunologicznych.

Inhibitory ACE z grupą karboksylową

Ta grupa inhibitorów ACE obejmuje:

• Enalapril - reprezentowany przez leki Enalapril, Enap, Enam, Edith, Berlipril, Renipril, Renitek;
• Lisinopril - Lisinopril, Lisinoton, Diroton. Lek z wyboru, jeśli pacjent ma cukrzycę typu 2 i zespół metaboliczny.
• Perindopril - Prestarium, Perineva. Oprócz zwalczania nadciśnienia, sprawdził się również w zapobieganiu udarom, a także jako lek dla pacjentów z nadciśnieniem i przewlekłą niewydolnością serca;
• Spirapril - Quadroril;
• Ramipril - Hortil, Tritace, Amprilan;
• Trandolapril - Terka Retard;
• Cylazopryl;
• Chinopril.

Praktyka pokazuje, że oprócz głównego działania, enalapril jest w stanie dosłownie przedłużyć życie pacjenta. Jednocześnie wśród skutków ubocznych najbardziej nieprzyjemny jest suchy kaszel.

Jednocześnie Enalapril od producenta Nizhpharm (pokruszona kreda) nie ma ani jednego udowodnionego przypadku korzyści dla pacjentów z jego stosowania. To po raz kolejny pokazuje, że oryginalne leki są znacznie korzystniejsze niż ich tanie odpowiedniki.

Przeciwwskazania: ciąża, laktacja, nadwrażliwość, z ostrożnością - cukrzyca, wątroba, niewydolność nerek, starość, dzieci poniżej 18 roku życia, choroba niedokrwienna serca, ciężkie choroby autoimmunologiczne, po przeszczepie nerki itp.

Stosowanie: dawka początkowa 5 mg. 1 p / dzień, jeśli nie ma efektu po 2 tygodniach, dawkę zwiększa się do 10 mg. Przy umiarkowanym nadciśnieniu dzienna dawka wynosi 10 mg, maksymalna dzienna dawka to 40 mg.

Efekty uboczne: obniżone ciśnienie, dusznica bolesna, arytmie, zatorowość płucna, bóle głowy, zawroty głowy, depresja, nerwowość, zwiększone zmęczenie, szum w uszach, zaburzenia widzenia i słuchu, aparat przedsionkowy, zmniejszony apetyt, niestrawność, zapalenie trzustki, żółtaczka, suchy kaszel duszność, zapalenie gardła, skurcz oskrzeli, obrzęk Quinckego, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, zapalenie jamy ustnej, zapalenie stawów, bóle stawów, zaburzenia czynności nerek, wypadanie włosów, zmniejszenie libido.

Wskazany w zapobieganiu nawrotom udarów, z przewlekłą niewydolnością serca, ze stabilną chorobą wieńcową, z nadciśnieniem tętniczym	Lisinopril 20-70-170 rubli, Lizinoton 160-220 rubli Jest lekiem z wyboru u starszych pacjentów z zespołem metabolicznym i cukrzycą typu 2.	Fozinopril (Monopril 350 rubli, Fozicard 120-200 rubli) Fosinopril jest lekiem z wyboru w przypadku niewydolności nerek i ciężkiej choroby nerek, ponieważ patologia nerek nie wymaga dostosowania dawki.

Z grupą fosfinylową

Te inhibitory ACE znajdują się w lekach Fosinopril, Fosicard.

Niezbędny w leczeniu nadciśnienia tętniczego w niewydolności nerek.

Sartany (blokery receptora angiotensyny II)

Nowoczesne leki na nadciśnienie, które dały się poznać na rynku farmaceutycznym na początku lat dziewięćdziesiątych. Wyróżniają się skuteczną redukcją ciśnienia przez cały dzień (maksymalnie przez 48 godzin), działają delikatnie, suchy kaszel objawia się w bardzo rzadkich przypadkach, nie ma zespołu odstawiennego. Łagodzą skurcze ścian naczyń krwionośnych, dzięki czemu mogą być stosowane przy nadciśnieniu nerkowym.

Lista popularnych sartan:

• Losartan jest uważany za najlepszy oryginalny sartan dostępny w Federacji Rosyjskiej. Główny składnik aktywny takich leków jak: Losartan, Lorista, Lozarel, Lozap, Bloktran, Vazotenz, Kozar, Prezartan, Teva;
• Valsartan - dostępny w lekach Valsakor, Valz, Diovan;
• Eprosartan - Teveten;
• Kandesartan - Atakand;
• Telmisartan - Twinsta i Mikardis.

Losartan to wiodący oryginalny sartan w Rosji.

Przeciwwskazania: odwodnienie, dzieciństwo, ciąża, laktacja, hiperkaliemia.

Stosowanie: raz dziennie po 50 mg, dawkę można zwiększyć do 100 mg.

Skutki uboczne: bezsenność, bóle głowy, zawroty głowy, migrena, dzwonienie w uszach, zaburzenia pamięci, utrata przytomności, zaburzenia widzenia, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa i krwawienie, zapalenie oskrzeli, ból w klatce piersiowej, ból pleców, zapalenie stawów, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, anemia, zmniejszone libido, suchość skóry, wypadanie włosów, zwiększone pocenie się, obrzęk Quinckego, gorączka, dna itp.

Blokery kanału wapniowego

Specyficzne leki, które mają pozytywny wpływ na zdolność tolerowania aktywności fizycznej. Odgrywają ważną rolę w połączeniu z inhibitorami ACE, ponieważ pozwalają obejść się bez leków moczopędnych. Mogą być stosowane w leczeniu pacjentów z miażdżycą naczyń mózgowych i połączeniem nadciśnienia tętniczego, dusznicy bolesnej i arytmii serca.

Są podzielone na trzy typy:

• Dihydropirydyny (np. Amlodypina, nifedypina);
• Benzodiazepiny (np. Diltiazem);
• Fenyloalkiloaminy (np. Werapamil)

Następujące leki sprawdziły się dobrze:

• Amlodypina - jest dostępna w preparatach Amlodipine, Amlotop, Amlovas, Tenox, Norvask, Kolchek, Cardilopin. Przyjmuj 5 lub 10 mg dziennie.
• Verapamil - leki Verapamil, Isoptin, Verogalid;
• Nifedypina - Osmo-adalat, Nifecard, Cordaflex, Cordipin, Calcigard, Fenigidin;
• Diltiazem - Diltiazem, Diazem, Diakordin, Cardil.

Przeciwwskazania: ciąża, laktacja, nadwrażliwość, z ostrożnością przy niewydolności wątroby, starość, dzieci do 18 roku życia, ostry zawał mięśnia sercowego.

Stosowanie: 5 mg / dobę, maksymalna dawka dzienna 10 mg / dobę.

Efekty uboczne: poza wymienionymi powyżej rzadko występują - krwawienia z nosa, zimne poty, pigmentacja skóry, ból oczu, bolesna potrzeba oddania moczu itp.

Ośrodkowe leki przeciwnadciśnieniowe

Najpopularniejszymi lekami na nadciśnienie z tej grupy są klonidyna, moksonidyna i andypal.

Dlaczego nie stosować preparatów rauwolvia?

Leki Rauwolfia, z których najpowszechniejsze to Raunatin i Reserpine, to jedne z najwcześniejszych metod leczenia nadciśnienia. Należą do grupy leków sympatykolitycznych, zatrzymują w organizmie sód i nadmiar płynów.

Efekt terapeutyczny przyjmowania leków rauwolfia następuje bardzo powoli - efekt hipotensyjny jest wyraźny dopiero w drugim tygodniu przyjęcia, a tylko 25% pacjentów osiąga stabilne wyniki w stabilizacji prawidłowego ciśnienia krwi.

Ponadto ta grupa leków nie spełnia podstawowych wymagań stawianych nowoczesnym lekom stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego - poprawiających jakość życia pacjenta i minimalizujących ryzyko powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego i innych układów organizmu. W ten sposób nowoczesne leki mogą zapobiegać rozwojowi miażdżycy i tworzeniu się blaszek na ścianach naczyń krwionośnych, zapobiegać arytmii i twardzinom w kłębuszkach nerkowych oraz zmniejszać przerost lewej komory.

Preparaty Rauwolfia nadal stosuje wielu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, stawiając na ich przystępną cenę. Jednak głównym powodem rezygnacji z tych leków są patologie, które mogą pojawić się po ich zastosowaniu.

Obejmują one:

• Wysokie ryzyko rozwoju nowotworów złośliwych gruczołów sutkowych. Częstość występowania choroby wzrasta 3-krotnie u osób przyjmujących leki na bazie rezerpiny;
• Leki rezerpinowe sprzyjają rozwojowi raka trzustki, co potwierdzają badania naukowe. To jest główny powód zakazu preparatów rauwolfia w kilku krajach europejskich, w tym we Francji.

Efekty uboczne, które pojawiają się po zastosowaniu leków rezerpinowych:

• Skurcze oskrzeli, przekrwienie błony śluzowej nosa;
• Zaburzenia snu, depresja, u pacjentów w podeszłym wieku podczas przyjmowania leku może wystąpić parkinsonizm;
• Zaburzenia serca, arytmia;
• Wrzód trawienny, patologia przewodu pokarmowego;
• Obrzęk;
• Impotencja.

Istnieją połączone formy leków na bazie rauwolfii, które zwiększają skuteczność głównego składnika aktywnego. Dzieje się tak jednak głównie ze względu na składniki moczopędne w składzie leku, podczas gdy liczba działań niepożądanych nie zmniejsza się, ale sumuje się ze wszystkich składników leku.

Połączone formy rauwolfia obejmują:

• Sinepres (rezerpina, hydrochlorotiazyd, dihydroergotoksyna);
• Adelfan (połączenie rezerpiny i dihydralazyny);
• Brinerdin (rezerpina, dihydroergotoksyna, klopamid i dihydroergokrystyna);
• Trireside (zawiera rezerpinę, hydrochlorotiazyd, digralazynę i chlorek potasu);
• Adelfan esidrex (rezerpina z hydrochlorotiazydem i dihydralazyną).

Ze względu na dostępność nowoczesnych leków do leczenia nadciśnienia tętniczego w przystępnej cenie dla większości pacjentów stosowanie leków Rauwolfia jest niepraktyczne. Są one gorsze pod względem skuteczności od nowoczesnych leków i mają wiele skutków ubocznych, przez co tym trudniej jest je stosować w leczeniu starszych pacjentów, u których nasilenie działań niepożądanych na ośrodkowy układ nerwowy i stan psychiczny jest maksymalne.

Nadciśnienie tętnicze u osób starszych

W leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów w podeszłym wieku przepisuje się przede wszystkim leki moczopędne - hipotiazyd i indapamid. Indapamid jest przepisywany pacjentom z cukrzycą. Monoterapia tymi lekami daje dobre efekty w łagodnych postaciach nadciśnienia, a ich niski koszt sprawia, że leki te są dostępne dla większości ludzi. Ponadto te leki na nadciśnienie są skuteczne w leczeniu nadciśnienia tętniczego u kobiet w okresie menopauzy.

Leki drugiego rzutu to dihydropirydynowe blokery kanału wapniowego - nifedypina i amlodypina. Są przepisywane pacjentom z nadwagą i współistniejącymi patologiami w postaci cukrzycy i miażdżycy.

Leki trzeciej linii - sartany i lizynopryl.

Leki do terapii skojarzonej nadciśnienia tętniczego - tarka (trandolapril z werapamilem) i prestan (peryndopryl z amlodypiną).

Łagodzenie kryzysu nadciśnieniowego

Współczesna medycyna nie uznaje już klasycznej metody zatrzymywania kryzysów nadciśnieniowych za pomocą domięśniowego podania siarczanu magnezu, ponieważ wstrzyknięcie wymaga zbyt dużo czasu, specjalnych umiejętności i środków (sterylna strzykawka, pojemnik z lekiem itp.).

O wiele skuteczniejsze jest zatrzymanie kryzysu przy pomocy nowoczesnych farmaceutyków:

• Nifedypina (lub Corinfar) - tabletka zawierająca 10 lub 5 mg substancji czynnej, rozpuszcza się pod językiem;
• Kapoten - wymagany w ilości 25-50 mg, przyjmowany jest również w postaci tabletek do ssania pod język, uznawany za najlepszy lek na przełom nadciśnieniowy;
• Physiotens (lub moksonidyna) - 0,4 mg;
• Klonidyna (lub klonidyna) - 0,075 - 0,15 mg.
• Klonidyna nie spełnia również nowoczesnych standardów jakości leków, dlatego jest przepisywana tylko w przypadku przewlekłego przyjmowania przez pacjenta.

Nadciśnienie tętnicze u osób starszych

1. Najważniejszymi lekami na nadciśnienie są diuretyki: hipotiazyd lub indapamid (na cukrzycę). Tanie, ale skuteczne leki pozwalają na ich zastosowanie w jednoskładnikowym leczeniu łagodnego nadciśnienia. Są również preferowane w przypadku nadciśnienia zależnego od objętości u kobiet w okresie menopauzy.
2. Drugie najważniejsze to blokery kanału wapniowego z serii dihydropirydyny (amlodypina, nifedypina), które są wskazane przy miażdżycy i cukrzycy na tle problemów z nadwagą.
3. Trzecie miejsce - lizynopryl i sartany.
4. Połączone leki: Prestans (Amlodipine + Perindopril), Tarka (Verapamil + Trandolapril).

Terapia skojarzona

Terapia skojarzona nadciśnienia tętniczego polega na jednoczesnym podawaniu różnych rodzajów leków, z których najpopularniejsze i najbardziej skuteczne to:

• Diuretyki i inhibitory ACE. Kombinacje leków z tych grup - ramipryl-hypotiazyd (amprilan, hartil), lizynopryl-hypotiazyd (iruzyd), enalapril-indapamid (enzix), enalapril-hypothiazide (enap NL, berlipril plus), kaptopril-hypothiazide (kapopril-plus), noliprel).
• Diuretyki i sartany. Połączenia leków: gizaar (losartan-hypotiazyd), atacand plus (kandesartan-hypotiazyd), micardis plus (telmisartan-hypotiazyd), koaprovel (iprosartan-hipotiazyd).
• Diuretyki i beta-blokery. Połączenie bisoprololu z hipotiazydem (bisangilem) jest stosowane w celu zminimalizowania ryzyka powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego.
• Diuretyki z blokerami kanału wapniowego. Najpopularniejszym połączeniem jest chlortalidon i atenolol.
• Blokery kanału wapniowego z sartanami. Połączenia leków: telmisartan z amlodypiną, losartan z amlodypiną.
• Blokery kanału Ca razem z inhibitorami konwertazy angiotensyny. Ta kombinacja może być również stosowana w leczeniu opornych postaci nadciśnienia, ponieważ stosowanie tych leków nie zmniejsza wrażliwości organizmu na leki. Obejmuje następujące połączenia: amlodypinę z peryndoprylem, trandolapryl z werapamilem.

Leczenie opornego nadciśnienia tętniczego

Oporne nadciśnienie tętnicze jest postacią choroby, w której nie reaguje na leczenie monoterapią, a nawet terapia kombinacją leków z dwóch różnych grup nie daje rezultatów.

Aby znormalizować odczyty ciśnienia, stosuje się następujące kombinacje farmaceutyków o różnych właściwościach:

• Beta-blokery, dihydroperydyny blokery kanału wapniowego, inhibitory ACE;
• Blokery receptorów beta, blokery kanału wapniowego i sartan;
• Diuretyki, inhibitory konwertazy angiotensyny, blokery kanału Ca.

Trzeci schemat, łączący stosowanie leków moczopędnych i blokerów kanału Ca wraz z inhibitorami ACE, uważany jest za najlepszy sposób leczenia opornego na leczenie nadciśnienia. W tym celu stosuje się również połączenie spironolaktonu i diuretyków tiazydowych.

Ze względu na istnienie ogromnej listy leków i schematów leczenia nadciśnienia tętniczego za pomocą leków stosowanych w różnych postaciach choroby i przepisywanych indywidualnie, samoleczenie może być nie tylko nieskuteczne, ale także niebezpieczne dla zdrowia. Terminowa wizyta u lekarza minimalizuje ryzyko udaru, zawału serca (przyczyny i objawy zawału mięśnia sercowego) i innych powikłań choroby.

Autor artykułu: Alekseeva Maria Yurievna | Terapeuta

Edukacja: od 2010 do 2016 Praktykant szpitala terapeutycznego Centralnego Oddziału Lekarsko-Sanitarnego nr 21, Miasto Elektrostal. Od 2016 roku pracuje w Centrum Diagnostycznym nr 3.