Padaczka U Dorosłych - Przyczyny, Oznaki I Objawy Padaczki, Konsekwencje

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przyczyny, oznaki i objawy padaczki

Zadowolony:

• Co to jest padaczka?
• Kiedy pojawia się padaczka?
• Objawy padaczki
• Przyczyny padaczki
• Jakie badania są potrzebne?
• Jaka jest prognoza?
• Jakie konsekwencje?
• Jak leczy się padaczkę?
• Pierwsza pomoc

Co to jest padaczka?

Padaczka jest częstą chorobą neuropsychiatryczną o przewlekłym utajonym przebiegu. Mimo to występowanie nagłych napadów padaczkowych jest typowe dla tej choroby. Są spowodowane pojawieniem się licznych ognisk samoistnego pobudzenia (wyładowań nerwowych) w niektórych częściach mózgu.

Klinicznie, takie napady charakteryzują się przejściowym zaburzeniem funkcji czuciowych, motorycznych, myślowych i autonomicznych.

Częstotliwość wykrywania tej choroby wynosi średnio 8-11% (klasyczny atak zaawansowany) w ogólnej populacji populacji dowolnego kraju, niezależnie od położenia klimatycznego i rozwoju gospodarczego. W rzeczywistości co 12 osoba czasami doświadcza mikroobjawów epilepsji.

Zdecydowana większość ludzi uważa, że epilepsja jest nieuleczalna i jest rodzajem „boskiej kary”. Ale współczesna medycyna całkowicie obala tę opinię. Leki przeciwpadaczkowe pomagają stłumić chorobę u 63% pacjentów, a u 18% - znacznie zmniejszają jej objawy kliniczne.

Głównym sposobem leczenia jest długotrwała, regularna i stała terapia farmakologiczna ze zdrowym stylem życia.

Przyczyny rozwoju padaczki są różne; WHO podzieliła je na następujące grupy:

• Idiopatyczne - to przypadki, w których choroba jest dziedziczna, często po kilkudziesięciu pokoleniach. Mózg nie jest uszkodzony organicznie, ale zachodzi specyficzna reakcja neuronów. Ta forma jest niestabilna, a napady występują bez wyjaśnionego powodu;

• Objawowe - zawsze istnieje przyczyna rozwoju ognisk patologicznych impulsów. Mogą to być konsekwencje urazów, zatruć, guzów lub cyst, wad rozwojowych itp. Jest to najbardziej „nieprzewidywalna” forma epilepsji, ponieważ napad może być wywołany przez najmniejsze drażniące, na przykład strach, zmęczenie lub gorączkę;
• Kryptogeniczne - nie jest możliwe dokładne ustalenie prawdziwej przyczyny występowania nietypowych (przedwczesnych) ognisk impulsów.

Kiedy pojawia się padaczka?

Napady w wielu przypadkach obserwuje się u noworodków z wysoką temperaturą ciała. Ale to nie znaczy, że dana osoba będzie miała w przyszłości epilepsję. Taka choroba może rozwinąć się u każdej osoby w każdym wieku. Jednak częściej spotykają się z nim dzieci i młodzież.

75% osób z padaczką to osoby poniżej 20 roku życia. Jeśli chodzi o osoby, które ukończyły dwadzieścia lat, zwykle winne są różnego rodzaju urazy lub udary. Grupa ryzyka - osoby powyżej sześćdziesiątki.

Objawy padaczki

Objawy napadów padaczkowych mogą się różnić w zależności od pacjenta. Przede wszystkim objawy zależą od tych obszarów mózgu, w których pojawia się i rozprzestrzenia patologiczne wyładowanie. W takim przypadku objawy będą bezpośrednio związane z funkcjami dotkniętych części mózgu. Mogą wystąpić zaburzenia ruchu, zaburzenia mowy, wzrost lub spadek napięcia mięśniowego oraz dysfunkcja procesów psychicznych, zarówno w izolacji, jak iw różnych kombinacjach.

Nasilenie i zestaw objawów będą również zależały od konkretnego rodzaju padaczki.

Ataki Jacksona

Tak więc, w przypadku napadów Jacksona, patologiczne podrażnienie obejmuje pewien obszar mózgu, nie rozprzestrzeniając się na sąsiednie, dlatego objawy odnoszą się do ściśle określonych grup mięśni. Zwykle zaburzenia psychomotoryczne są krótkotrwałe, osoba jest przytomna, ale charakteryzuje się zagubieniem i utratą kontaktu z innymi. Pacjent nie zdaje sobie sprawy z dysfunkcji i odrzuca próby pomocy. Po kilku minutach stan jest całkowicie znormalizowany.

Drganie lub drętwienie zaczyna się w dłoni, stopie lub podudzie, ale może rozprzestrzenić się na całą połowę ciała lub przekształcić się w duży napad. W tym drugim przypadku mówią o wtórnym uogólnionym ataku.

Duży napad drgawkowy składa się z następujących po sobie faz:

• Zwiastuny - na kilka godzin przed atakiem u pacjenta występuje stan lęku, charakteryzujący się wzrostem podniecenia nerwowego. Skupienie patologicznej aktywności w mózgu stopniowo się rozszerza, obejmując wszystkie nowe działy;
• Drgawki toniczne - wszystkie mięśnie mocno się napinają, głowa odchyla się do tyłu, pacjent upada, uderza w podłogę, jego ciało wygina się i trzyma w tej pozycji. Z powodu zatrzymania oddechu twarz zmienia kolor na niebieski. Faza jest krótka, około 30 sekund, rzadko - do minuty;
• Napady kloniczne - wszystkie mięśnie ciała kurczą się szybko i rytmicznie. Zwiększone wydzielanie śliny, które wygląda jak piana z ust. Czas trwania - do 5 minut, po którym oddech jest stopniowo przywracany, sinica znika z twarzy;
• Stupor - w centrum patologicznej aktywności elektrycznej zaczyna się silne hamowanie, wszystkie mięśnie pacjenta rozluźniają się, prawdopodobnie mimowolne wydzielanie moczu i kału. Pacjent traci przytomność, odruchy są nieobecne. Faza trwa do 30 minut;
• Sen.

Po przebudzeniu pacjenta bóle głowy, osłabienie i zaburzenia ruchowe mogą męczyć kolejne 2-3 dni.

Drobne napady

Małe napady są mniej wyraźne. Może wystąpić seria drgań mięśni twarzy, gwałtowny spadek napięcia mięśniowego (w wyniku którego osoba upada) lub odwrotnie, napięcie wszystkich mięśni, gdy pacjent zastyga w określonej pozycji. Świadomość jest zachowana. Być może chwilowa „nieobecność” - nieobecność. Pacjent zastyga na kilka sekund, może przewracać oczami. Po ataku nie pamięta, co się stało. Drobne napady często rozpoczynają się w wieku przedszkolnym.

Stan padaczkowy

Stan padaczkowy to seria napadów, które następują jeden po drugim. W międzyczasie pacjent nie odzyskuje przytomności, ma obniżone napięcie mięśniowe i brak refleksów. Jego źrenice mogą być rozszerzone, zwężone lub różnej wielkości, puls jest szybki lub trudny do wyczucia. Stan ten wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej, ponieważ charakteryzuje się nasileniem niedotlenienia mózgu i jego obrzękiem. Brak terminowej interwencji medycznej prowadzi do nieodwracalnych konsekwencji i śmierci.

Wszystkie napady padaczkowe mają nagły początek i samoistne zakończenie.

Temat: Wszystkie formy padaczki

Przyczyny padaczki

Nie ma jednej, wspólnej przyczyny epilepsji, która wyjaśniałaby jej występowanie. Padaczka nie jest chorobą dziedziczną w sensie dosłownym, ale mimo to w niektórych rodzinach, w których jeden z krewnych cierpiał na tę chorobę, prawdopodobieństwo choroby jest większe. Około 40% osób z padaczką ma bliskich krewnych z tą chorobą.

Istnieje kilka rodzajów napadów padaczkowych. Ich nasilenie jest inne. Napad, w którym winna jest tylko jedna część mózgu, nazywa się częściowym lub ogniskowym. Jeśli dotyczy to całego mózgu, taki napad nazywa się uogólnionym. Występują napady mieszane: zaczynają się w jednej części mózgu, później obejmują cały narząd.

Niestety, w 70% przypadków przyczyna choroby pozostaje niejasna.

Powszechne są następujące przyczyny choroby: urazowe uszkodzenie mózgu, udar mózgu, guzy mózgu, niedotlenienie i ukrwienie po urodzeniu, zaburzenia budowy mózgu (wady rozwojowe), zapalenie opon mózgowych, choroby wirusowe i pasożytnicze, ropień mózgu.

Czy epilepsja jest dziedziczna?

Niewątpliwie obecność guzów mózgu u przodków prowadzi do dużego prawdopodobieństwa przeniesienia całego kompleksu choroby na potomków - jest to wariant idiopatyczny. Ponadto, jeśli istnieje genetyczna predyspozycja komórek OUN do nadreaktywności, epilepsja ma największe prawdopodobieństwo wystąpienia u potomstwa.

Jednocześnie istnieje podwójna opcja - objawowa. Decydującym czynnikiem jest tutaj intensywność przenoszenia genetycznego struktury organicznej neuronów mózgu (właściwość pobudliwości) i ich odporność na wpływy fizyczne. Na przykład, jeśli osoba z normalną genetyką może "wytrzymać" jakiś cios w głowę, to inny, mający predyspozycje, zareaguje na to uogólnionym napadem padaczki.

Jeśli chodzi o formę kryptogenną, jest ona mało zbadana, a przyczyny jej rozwoju nie są dobrze poznane.

Czy mogę pić z padaczką?

Jednoznaczna odpowiedź brzmi: nie! W przypadku epilepsji w każdym razie nie możesz pić napojów alkoholowych, w przeciwnym razie, z 77% gwarancją, możesz wywołać uogólniony napad drgawkowy, który może być ostatnim w twoim życiu!

Padaczka to bardzo poważna choroba neurologiczna! Z zastrzeżeniem wszystkich zaleceń i „właściwego” stylu życia, ludzie mogą żyć w pokoju. Ale w przypadku naruszenia schematu narkotykowego lub zaniedbania zakazów (alkohol, narkotyki) możesz sprowokować stan, który bezpośrednio zagrozi Twojemu zdrowiu!

Jakie badania są potrzebne?

W celu zdiagnozowania choroby lekarz bada wywiad zarówno samego pacjenta, jak i jego bliskich. Bardzo trudno jest postawić dokładną diagnozę. Wcześniej lekarz wykonuje dużo pracy: sprawdza objawy, częstotliwość napadów, napad jest szczegółowo opisany - pomaga to określić jego rozwój, ponieważ osoba, która miała napad, niczego nie pamięta. W przyszłości wykonywana jest elektroencefalografia. Zabieg jest bezbolesny - jest zapisem aktywności Twojego mózgu. Można również zastosować techniki takie jak tomografia komputerowa, emisja pozytonów i obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego.

Jaka jest prognoza?

Jeśli padaczka jest właściwie leczona, to w 80% przypadków osoby z tą chorobą żyją bez napadów i bez ograniczeń w aktywności.

Wiele osób musi przez całe życie zażywać leki przeciwpadaczkowe, aby zapobiec napadom. W rzadkich przypadkach lekarz może przerwać przyjmowanie leku, jeśli osoba nie miała napadu od kilku lat. Padaczka jest niebezpieczna, ponieważ stany takie jak zadławienie (które może wystąpić, gdy osoba upadnie twarzą w dół na poduszkę itp.) Lub upadki prowadzą do obrażeń lub śmierci. Ponadto napady padaczkowe mogą występować z rzędu przez krótki czas, co może prowadzić do zatrzymania oddechu.

Jeśli chodzi o uogólnione napady toniczno-kloniczne, mogą one być śmiertelne. Osoby, które doświadczają tych napadów, potrzebują stałego nadzoru, przynajmniej ze strony krewnych.

Temat: Dieta ketogeniczna na padaczkę

Jakie konsekwencje?

Osoby z padaczką często odkrywają, że ich ataki przerażają innych ludzi. Dzieci mogą cierpieć z powodu unikania ich przez kolegów z klasy. Również małe dzieci z taką chorobą nie będą mogły brać udziału w grach i zawodach sportowych. Pomimo prawidłowego doboru terapii przeciwpadaczkowej mogą wystąpić nadpobudliwe zachowania i trudności w nauce.

Osoba może podlegać ograniczeniom w wykonywaniu jakiejś czynności - na przykład prowadzenia samochodu. Osoby ciężko chore na padaczkę powinny monitorować swój stan psychiczny, który jest nieodłączny od choroby.

Jak leczy się padaczkę?

Pomimo ciężkości i niebezpieczeństwa choroby, pod warunkiem, że diagnoza zostanie postawiona na czas i prawidłowo leczona, w połowie przypadków padaczka jest uleczalna. Stabilną remisję osiąga około 80% pacjentów. Jeśli diagnoza zostanie postawiona po raz pierwszy, a kurs terapii lekowej zostanie natychmiast przeprowadzony, to u dwóch trzecich pacjentów z padaczką napady w ich życiu albo w ogóle nie nawracają, albo ustępują przez co najmniej kilka lat.

Leczenie padaczki, w zależności od rodzaju choroby, postaci, symptomatologii i wieku pacjenta, odbywa się metodą chirurgiczną lub zachowawczą. Często uciekają się do tego ostatniego, ponieważ stosowanie leków przeciwpadaczkowych daje stabilny pozytywny efekt u prawie 90% pacjentów.

Leczenie padaczki obejmuje kilka głównych etapów:

• Diagnostyka różnicowa - pozwala określić postać choroby i rodzaj napadów w celu doboru odpowiedniego leku;
• Ustalenie przyczyn - w objawowej (najczęściej) postaci padaczki konieczne jest dokładne zbadanie mózgu na obecność wad strukturalnych: tętniaków, nowotworów łagodnych lub złośliwych;
• Zapobieganie napadom - pożądane jest całkowite wyeliminowanie czynników ryzyka: przepracowanie, brak snu, stres, hipotermia, spożycie alkoholu;
• Łagodzenie stanu padaczkowego lub pojedynczych napadów polega na udzieleniu pomocy doraźnej i przepisaniu jednego leku przeciwdrgawkowego lub zestawu leków.

Bardzo ważne jest, aby poinformować najbliższe otoczenie o diagnozie i prawidłowym zachowaniu podczas napadu, aby ludzie wiedzieli, jak chronić pacjenta z padaczką przed urazami podczas upadków i drgawek, aby zapobiec zapadnięciu się i gryzieniu języka oraz zatrzymaniu oddychania.

Leczenie padaczki

Regularne przyjmowanie przepisanych leków pozwala spokojnie liczyć na spokojne życie bez napadów. Niedopuszczalne jest, aby pacjent rozpoczynał przyjmowanie leków dopiero w przypadku pojawienia się aury epileptycznej. Gdyby pigułki zostały przyjęte na czas, najprawdopodobniej nie pojawiłyby się zwiastuny zbliżającego się ataku.

W okresie zachowawczego leczenia padaczki pacjent powinien przestrzegać następujących zasad:

• Ściśle przestrzegaj harmonogramu przyjmowania leku i nie zmieniaj dawkowania;
• W żadnym wypadku nie należy przepisywać sobie innych leków za radą znajomych lub farmaceuty;
• Jeśli zachodzi potrzeba przejścia na analog przepisanego leku z powodu jego braku w sieci aptek lub zbyt wysokiej ceny, powiadom o tym lekarza prowadzącego i zasięgnij porady w sprawie wyboru odpowiedniego zamiennika;
• Nie przerywaj leczenia, gdy stabilna pozytywna dynamika zostanie osiągnięta bez zgody neurologa;
• W odpowiednim czasie powiadom lekarza o wszystkich nietypowych objawach, pozytywnych lub negatywnych zmianach stanu, nastroju i ogólnego samopoczucia.

Ponad połowa pacjentów po wstępnej diagnozie i wyznaczeniu jednego leku przeciwpadaczkowego żyje bez napadów przez wiele lat, stale stosując się do wybranej monoterapii. Głównym zadaniem neuropatologa jest znalezienie optymalnej dawki. Leki na padaczkę rozpoczyna się od małych dawek, a stan pacjenta jest dokładnie monitorowany. Jeśli ataków nie można natychmiast zatrzymać, dawkę stopniowo zwiększa się, aż do uzyskania stabilnej remisji.

Pacjentom z częściowymi napadami padaczkowymi przepisuje się następujące grupy leków:

• Karboksamidy - Karbamazepina (40 rubli za opakowanie po 50 tabletek), Finlepsin (260 rubli za opakowanie po 50 tabletek), Actinerval, Timonil, Zeptol, Karbasan, Targetol (300-400 rubli za opakowanie po 50 tabletek);
• Valproates - Depakin Chrono (580 rubli za opakowanie 30 tabletek), Enkorat Chrono (130 rubli za opakowanie 30 tabletek), Konvulex (w kroplach - 180 rubli, w syropie - 130 rubli), Konvulex Retard (300-600 rubli za opakowanie 30-60 tab.), Valparin Retard (380-600-900 rubli za opakowanie 30-50-100 tab.);
• Fenytoiny - difenina (40-50 rubli za opakowanie po 20 tabletek);
• Fenobarbital - produkcja krajowa - 10-20 rubli za opakowanie po 20 tabletek, zagraniczny analog Luminal - 5000-6500 rubli.

Do leków pierwszego rzutu w leczeniu padaczki należą walproiniany i karboksyamidy, zapewniają dobry efekt terapeutyczny i powodują minimum skutków ubocznych. Pacjentowi przepisuje się 600-1200 mg karbamazepiny lub 1000-2500 mg depakiny dziennie, w zależności od ciężkości choroby. Dawkowanie podzielono na 2-3 dawki dziennie.

Fenobarbital i leki z grupy fenytoin są dziś uważane za przestarzałe, dają wiele niebezpiecznych skutków ubocznych, działają depresyjnie na układ nerwowy i mogą uzależniać, dlatego współcześni neuropatolodzy im odmawiają.

Najwygodniejsze w stosowaniu są przedłużone formy walproinianu (Depakin Chrono, Enkorat Chrono) i karboksyamidy (Finlepsin Retard, Targetol PC). Wystarczy przyjmować te leki 1-2 razy dziennie.

W zależności od rodzaju napadu padaczkę leczy się następującymi lekami:

• Napady uogólnione - kompleks walproinianu z karbamazepiną;
• Postać idiopatyczna - walproinian;
• Nieobecności - etosuksymid;
• Napady miokloniczne - tylko walproinian, fenytoina i karbamazepina nie działają.

Najnowsze nowości wśród leków przeciwpadaczkowych - leki Tiagabin i Lamotrigine - sprawdziły się w praktyce, więc jeśli lekarz zaleci i pozwalają na to finanse, lepiej się na nie zdecydować.

Przerwanie terapii lekowej można rozważyć po co najmniej pięciu latach utrzymującej się remisji. Leczenie padaczki kończy się stopniowym zmniejszaniem dawki leku, aż do całkowitego niepowodzenia w ciągu sześciu miesięcy.

Usunięcie stanu padaczkowego

Jeśli pacjent jest w stanie padaczki (atak trwa wiele godzin lub nawet dni), wstrzykuje się mu dożylnie którykolwiek z leków z grupy Sibazone (Diazepam, Seduxen) w dawce 10 mg na 20 ml roztworu glukozy. Po 10-15 minutach można powtórzyć wstrzyknięcie, jeśli stan padaczkowy utrzymuje się.

Czasami Sibazon i jego analogi są nieskuteczne, a następnie uciekają się do fenytoiny, gaksenalu lub tiopentalu sodu. 1-5% roztwór zawierający 1 g leku wstrzykuje się dożylnie, wykonując trzyminutowe przerwy po każdych 5-10 ml, aby zapobiec śmiertelnemu pogorszeniu hemodynamiki i / lub zatrzymaniu oddechu.

Jeśli żadne zastrzyki nie pomogą wyprowadzić pacjenta ze stanu padaczkowego, należy zastosować wziewny roztwór tlenu z azotem (1: 2), ale technika ta nie ma zastosowania w przypadku trudności w oddychaniu, zapaści lub śpiączki.

Temat: Leczenie padaczki - lista skutecznych środków i leków

Chirurgiczne leczenie padaczki

W przypadku objawowej padaczki spowodowanej tętniakiem, ropniem lub guzem mózgu lekarze muszą skorzystać z zabiegu chirurgicznego w celu usunięcia przyczyny napadów. Są to bardzo złożone operacje, które zwykle przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, tak aby pacjent zachował przytomność i zgodnie z jego stanem można było kontrolować integralność obszarów mózgu odpowiedzialnych za najważniejsze funkcje: ruchową, mowy, wzrokową.

Tak zwana padaczka płata skroniowego również dobrze reaguje na leczenie chirurgiczne. Podczas operacji chirurg wykonuje całkowitą resekcję płata skroniowego mózgu lub usuwa tylko ciało migdałowate i / lub hipokamp. Wskaźnik sukcesu takich interwencji jest bardzo wysoki - do 90%.

W rzadkich przypadkach, a mianowicie, dzieci z wrodzoną hemiplegią (niedorozwój jednej z półkul mózgowych) przechodzą operację hemispherektomii, czyli chora półkula jest całkowicie usuwana, aby zapobiec globalnym patologiom układu nerwowego, w tym epilepsji. Prognozy na przyszłość takich dzieci są dobre, ponieważ potencjał ludzkiego mózgu jest ogromny, a jedna półkula wystarcza na pełne życie i jasne myślenie.

Przy pierwotnie rozpoznanej idiopatycznej postaci padaczki operacja kalezotomii (przecięcie ciała modzelowatego, które zapewnia połączenie między dwiema półkulami mózgu) jest bardzo skuteczna. Interwencja ta zapobiega nawrotom napadów padaczkowych u około 80% pacjentów.

Pierwsza pomoc

Jak pomóc choremu, jeśli ma atak? Tak więc, jeśli ktoś nagle upadł i zaczął niezrozumiale szarpać rękami i nogami, odrzucając głowę do tyłu, spójrz i upewnij się, że źrenice są rozszerzone. To jest napad padaczkowy.

Dowiedz się więcej: Pierwsza pomoc w padaczce, co robić?

Przede wszystkim odsuń od osoby wszystkie przedmioty, które może na siebie rzucić podczas napadu. Następnie odwróć go na bok i umieść coś miękkiego pod głową, aby zapobiec obrażeniom. Jeśli dana osoba wymiotuje, obróć głowę na bok, w tym przypadku pomoże to zapobiec przenikaniu wymiotów do dróg oddechowych.

Podczas napadu padaczkowego nie należy próbować podlewać pacjenta ani próbować go na siłę powstrzymać. Twoja siła wciąż nie wystarcza. Poproś innych o wezwanie lekarza.

Dowiedz się więcej: Pierwsza pomoc w padaczce, co robić?

Przede wszystkim odsuń od osoby wszystkie przedmioty, które może na siebie rzucić podczas napadu. Następnie odwróć go na bok i umieść coś miękkiego pod głową, aby zapobiec obrażeniom. Jeśli osoba wymiotuje, odwróć głowę na bok, w tym przypadku pomoże to zapobiec przedostawaniu się wymiotów do dróg oddechowych.

Podczas napadu padaczkowego nie należy próbować podlewać pacjenta ani próbować go na siłę powstrzymać. Twoja siła wciąż nie wystarcza. Poproś innych o wezwanie lekarza.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.