Rak Tarczycy - Wczesne Objawy, Przyczyny I Leczenie Raka Tarczycy

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Rak tarczycy: objawy i leczenie

Rak tarczycy jest złośliwą guzkową masą, która może tworzyć się z nabłonka o szczególnych cechach, typu pęcherzykowego lub parafolikularnego (komórki C). Są naturalnie tworzone w tarczycy.

Statystyki pokazują, że około 5% guzków tarczycy jest złośliwych. Taka choroba wymaga najbardziej radykalnych taktyk leczenia.

Częstość występowania tej złośliwej formacji sięga około 1,5% istniejących guzów złośliwych o różnych lokalizacjach. Po tragedii w Czarnobylu częstość występowania znacznie wzrosła. Rozprzestrzenił się bardzo wśród dzieci. Najczęściej tę chorobę narządu tarczycy rozpoznaje się u kobiet w wieku 40-60 lat. To łącznie 3,5 razy częściej niż mężczyźni. W przypadku narażenia na promieniowanie choroba jest podatna na gromadzenie się substancji, takich jak radioaktywny jod. Jeśli nie ma faktycznego wpływu promieniowania, zaburzenie zdrowia jest najprawdopodobniej bardziej związane z wiekiem.

Osobliwością przebiegu takiej choroby, jak rak tarczycy, są niejasności i kontrowersje obrazu klinicznego.

Trzeba też pamiętać o:

• bezbolesność wyczuwalnych węzłów,

• przedwczesne przerzuty do węzłów chłonnych oraz tych narządów i komórek, które znajdują się w pobliżu.

Diagnostyka częściej ujawnia łagodne guzki w tym narządzie, których aktywność związana jest z produkcją hormonów (90% -95% i 5% -10%). Wskazuje to na potrzebę świadomej diagnostyki różnicowej.

A propos: Selen 2-krotnie zmniejsza ryzyko raka!

Zadowolony:

• Oznaki i objawy raka tarczycy
• Przyczyny raka tarczycy
• Rodzaje raka tarczycy
• Etapy raka tarczycy
• Jak rozpoznaje się raka tarczycy?
• Prognozy dotyczące choroby
• Przerzuty raka tarczycy
• Leczenie raka tarczycy
• Niepełnosprawność z rakiem tarczycy

Oznaki i objawy raka tarczycy

Pacjenci narzekają na:

• Powstawanie guzkowych skrzepów w okolicy tarczycy.
• Zauważalny wzrost węzłów chłonnych szyjnych.

Im większy obrzęk, tym wyraźniejsze objawy. Odnoszą się do nacisku ze struktur szyi:

• chrypka głosu
• kaszel napady
• niepowodzenie w połykaniu,
• duszność,
• uduszenie,
• miejscowy ból.

Inne objawy raka tarczycy to:

• wyzysk
• bezprzyczynowa słabość
• słaby apetyt
• zauważalna utrata wagi.

Jeśli pacjentem jest dziecko, choroba przebiega stosunkowo wolno i jest korzystniejsza. Młodzi pacjenci mają predyspozycje do przerzutów guzów limfogennych. U osób starszych często dochodzi do przerostu okolicznych narządów szyi.

Przyczyny raka tarczycy

Wcześniejsze choroby raka tarczycy mają łagodny charakter:

• gruczolak,
• wole,
• proliferujący cystadenoma.

Rak rozwija się również w wyniku chorób:

• Żeńskie narządy płciowe.
• Bezpośrednio do tarczycy i innych narządów dokrewnych - u bliskich krewnych.
• Guzy i dyshormonalne choroby gruczołów sutkowych.
• Uraz w pracy.
• Poważne zaburzenie psychiczne.

Często ludzie mieszkający w miejscach, w których rozprzestrzenia się wole endemiczne, cierpią na raka. Często taka choroba staje się konsekwencją osiągnięcia określonego wieku.

Zobacz także: Inne przyczyny raka i czynniki ryzyka

Rodzaje raka tarczycy

Guzy tarczycy można podzielić na dwie szerokie kategorie - łagodne i złośliwe. Do pierwszej kategorii zaliczamy takie podziały jak gruczolak pęcherzykowy i brodawkowaty.

Choroba jest podzielona na kilka odmian:

• brodawkowaty (średnio 76%),
• pęcherzykowy (średnio 14%),
• rdzeniasty (średnio 5-6%),
• niezróżnicowane i anaplastyczne (te odmiany stanowią 3,5-4%).

Istnieją dość rzadkie odmiany, do których zalicza się mięsaki, chłoniaki, włókniakomięsaki, raka naskórkowego i przerzutowego. Ich udział zajmuje łącznie 1-2% istniejących nowotworów złośliwych tarczycy.

Rak rdzeniasty tarczycy

Rak rdzeniowy narządu, takiego jak gruczoł tarczycy, jest trzecim najczęstszym typem tej choroby (5 do 8%).

Można to łatwo zidentyfikować za pomocą odpowiednich statystyk. W porównaniu z brodawkowatymi i pęcherzykowymi, które mają własne metody generowania, rak rdzeniasty może pochodzić z takiego źródła, jak komórki okołopęcherzykowe. Z ich udziałem syntetyzowana jest kalcytonina hormonu. Nie jest potrzebny do metabolizmu w porównaniu z wartością innych hormonów w tym narządzie. Syntezę tego hormonu można wygodnie kontrolować wykonując odpowiednią operację w celu kontroli obecności komórek nowotworowych i ewentualnego nawrotu choroby.

Chorobie tej towarzyszy niski wskaźnik wyleczeń na tle zróżnicowanych przypadków. Ale u tego gatunku skuteczność metod leczenia jest jeszcze niższa. Przeżywalność 10-letnia sięga 90% - tu komórki nowotworowe rozwijają się tylko w tym narządzie, w 70% rozprzestrzeniają się na węzły chłonne szyjne. 20% dotyczy przypadków z odległymi przerzutami.

Rak pęcherzykowy tarczycy

Według statystyk, pęcherzykowy typ raka tarczycy jest drugą najczęstszą postacią raka tego narządu (~ 15%). Często rozwija się u dzieci, a także u starszych pacjentów, co jest nieco wyższe niż statystyki dotyczące raka brodawkowatego. Ma bardziej agresywny przebieg i przewyższa raka brodawkowatego pod względem złośliwości.

Wiek pozostaje bardzo ważnym czynnikiem. U pacjentów powyżej 40 roku życia guz ma bardziej agresywny przebieg. Stężenie radioaktywnego jodu jest wykluczone, podobnie jak u młodszych pacjentów. W porównaniu z rakiem brodawkowatym rzadko występuje w wyniku radioterapii. Wraz z inwazją naczyń zwiększa się śmiertelność z powodu raka pęcherzykowego. W przypadku raka pęcherzykowego można rozpoznać inwazję naczyniową (tkanka guza wrasta do naczynia krwionośnego).

Jednocześnie przerzuty atakują odległe narządy i mogą zagrozić:

• łatwy,
• kości,
• mózg,
• pęcherz moczowy,
• skóra.

U pacjentów z rakiem pęcherzykowym zajęcie węzłów chłonnych jest znacznie rzadsze w porównaniu z rakiem brodawkowatym.

Rak brodawkowaty tarczycy

Najczęstszy rak brodawkowaty tarczycy. Ta forma jest rozpoznawana w 85% wszystkich złośliwych patologii tarczycy. U kobiet rak brodawkowaty tarczycy występuje trzykrotnie częściej. Z reguły rozpoznaje się go u osób w wieku 30-50 lat. Z reguły wczesny etap raka brodawkowatego wykrywa się za pomocą palpacji lub ultradźwięków.

W 30% formacja ta wychwytuje węzły chłonne szyjne po operacji. Zazwyczaj rak brodawkowaty tarczycy prowadzi do przerzutów do kości i płuc. Złożoność diagnozy wiąże się z powolnym rozwojem tej choroby.

Raka brodawkowatego tarczycy leczy się dość dobrze. W takim przypadku zaleca się jego wczesną diagnozę. Pokazano metodę operacyjną, czyli tyreoidektomię.

Rak włośniczkowy tarczycy

Rak włośniczkowy może wpływać na różne płaty tarczycy. Ma kilka stopni. Często diagnozowany po operacji narządu. Można wyróżnić choroby współistniejące, wśród których można wymienić nadciśnienie tętnicze, zakaźne zapalenie pęcherzyka żółciowego, deformującą chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, otyłość egzogenno-konstytucyjną na różnych etapach, przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka.

Terapia jodem promieniotwórczym to dziedzina medycyny nuklearnej. Jest przeznaczony specjalnie do leczenia raka brodawkowatego tarczycy. Nie może złagodzić objawów innych typów raka tarczycy.

Należy pamiętać: wielu często się myli, próbując znaleźć w Internecie informacje na temat raka włośniczkowego tarczycy. Nie istnieje i jest zwykle nazywany rakiem brodawkowatym.

Rak anaplastyczny tarczycy

Za najrzadszy uważa się anaplastyczny rak tarczycy. Stanowi 0,5 - 1,5%. Tymczasem to najtrudniejsza forma w tym przypadku.

Ta forma ma takie różnice, jak najniższy wskaźnik wyleczeń. Tylko 10% pacjentów, u których zdiagnozowano anaplastycznego raka tarczycy, przeżyło 3 lata. Z reguły po jego identyfikacji pacjent może żyć tylko rok.

Rak anaplastyczny należy do form zróżnicowanych i może nawet powstać z wola. Często zdarza się, że diagnozuje się go dopiero po znacznej liczbie lat (ponad 20) od ekspozycji pacjenta na promieniowanie. Jeśli ujawni się obecność przerzutów w okolicach węzłów chłonnych szyjnych, możemy mówić o częstym występowaniu nawrotów i wysokiej śmiertelności.

Ta patologia różni się tym, że z reguły objawia się dość zauważalnie. Może to wykryć sam pacjent lub ktoś z bliskich krewnych, ktoś z uważnego otoczenia, ponieważ obrzęk szyi jest dość zauważalny. Dla samego pacjenta jest jasne: obrzęk narasta dosłownie na naszych oczach, w ciągu kilku dni, w długim przypadku - tygodni. Wykonując uczucie, łatwo go odróżnić dzięki dużemu rozmiarowi i gęstości. Guz rośnie bardzo szybko. Jego rozmiar rośnie z każdym dniem.

Rak anaplastyczny wychwytuje sąsiednie tkanki i narządy, powodując przerzuty w okolicy węzłów chłonnych szyjki macicy i narządów znajdujących się w pewnej odległości, nie wyłączając płuc i kości. Po wykryciu tej choroby guz zaczyna rosnąć w tchawicy w 25% przypadków. W związku z tym często u pacjentów z podobną diagnozą zachodzi potrzeba wykonania tracheostomii.

Po postawieniu diagnozy 50% pacjentów ma przerzuty do płuc. Ten typ raka rozwija się bardzo szybko w tych narządach szyi, które są uważane za niezbędne. Oznacza to, że po zdiagnozowaniu staje się już nieoperacyjny. Nawet zastosowanie najintensywniejszej terapii - radioterapii hiperfrakcjonowanej, chemioterapii i operacji jest nieskuteczne.

Etapy raka tarczycy

Zrozumienie, jak daleko rozprzestrzenił się guz, jest bardzo ważne. Rak tarczycy jest inscenizowany w celu określenia opcji leczenia. Można to zrobić po zdiagnozowaniu choroby i przeprowadzeniu dodatkowych badań. Pomaga to ustalić, jak powszechne są komórki rakowe i czy mają przerzuty do innych części ciała.

Faza choroby ma do odegrania decydującą rolę w planowaniu odpowiedniego leczenia lub operacji. Ten rak nie jest liderem w kategorii złośliwych patologii. Ale jego konsekwencje mogą być niebezpieczne. Diagnoza w tym przypadku jest dość dokładna, ale w ciągu ostatnich dziesięcioleci wzrost zachorowalności wzrósł. Co więcej, choroba jest wykrywana na początku późniejszych stadiów, kiedy skuteczne wyleczenie wydaje się mało prawdopodobne. Specyfika objawów to duży problem. We wczesnych stadiach jest prawie nieobecny. Pacjent konsultuje się ze specjalistą, gdy choroba jest już zaawansowana.

Rak tarczycy 1. stopnia

Rak tarczycy 1. stopnia to mały guz. Nie przekracza 2 cm średnicy. Jego lokalizacja znajduje się wewnątrz gruczołu. Pacjent jest w stanie samodzielnie zidentyfikować małą pieczęć.

Rak tarczycy w stadium 2

Rak tarczycy w stadium 2 jest rozpoznawany przez powiększony guz (do 4 cm), ale nadal znajduje się w granicach torebki.

Z objawów - niewielki dyskomfort, można poczuć i zobaczyć edukację. Jeśli rozpoczniesz leczenie na tym etapie, zakończy się ono sukcesem w 95% przypadków.

Rak tarczycy stopnia 3

Rak tarczycy w stadium 3 osiąga rozmiar ponad 4 cm. Objawy stają się poważne. Ze względu na to, że guz uciska pobliskie narządy, w szczególności tchawicę, połykanie jest trudne. Z powodu wysiłku fizycznego pojawia się duszność, można zdiagnozować atak uduszenia.

W wyniku ucisku przełyku dochodzi do dysfagii. Z powodu porażenia nerwu nawracającego ruchliwość fałdów głosowych jest upośledzona. Prowadzi to do chrypki lub chrypki. Ale są chwile, kiedy zmiany w głosie nie są zbyt wyraźne. Wówczas zmianę można wykryć jedynie za pomocą laryngoskopii. Na tym etapie rozmiar regionalnych węzłów chłonnych zostanie powiększony.

Rak tarczycy w stadium 4

Rak tarczycy w stadium 4 można rozpoznać po pogarszającym się stanie pacjenta. Sąsiednie narządy i tkanki są pokryte guzem, a jego przerzuty są łatwo wykrywane w układach płuc, kości, przełyku itp.

Objawy kliniczne będą zależeć od narządu dotkniętego przerzutami. Jeśli dotknął płuc, charakterystyczne są napady kaszlu, pojawienie się krwi w plwocinie. Jeśli dotyczy to mózgu, pojawiają się nieuzasadnione bóle głowy.

Objawy etapu 4 są następujące:

• naruszenie apetytu,
• pozornie nieuzasadniona utrata wagi,
• zauważalny wzrost temperatury ciała

Jak rozpoznaje się raka tarczycy?

Do potwierdzenia diagnozy potrzebne są testy. Wcześniej za podstawowy środek uważano wyjaśnienie funkcji tarczycy. Jeśli zostały naruszone, oznacza to, że była choroba. Ale w ten sposób nie można zdiagnozować raka tarczycy. Według statystyk, praca hormonów w stosunku do dotkniętego narządu zmienia się znacznie, ich aktywność wykazuje 1% formacji tarczycy.

Kiedy choroba jest właśnie aktywowana, rozpoznaje się ją po jej powiększeniu, niewielkim guzie, który powstaje w jednym z płatów narządu. Charakteryzuje się pewnymi wrażeniami:

• nierówności, guzowatość,
• pojawiający się problem z mobilnością,
• narząd dotknięty patologią wydaje się być przez coś ściśnięty,
• uduszenie.

Istnieje kilka klasycznych metod diagnozowania tej choroby:

• Placówka medyczna będzie oferować skanowanie radioizotopowe. To nie jest najlepsza metoda, nie pomoże ci dowiedzieć się, jaki to rodzaj patologii - łagodnej lub złośliwej. Metoda ta stała się cenna w diagnozowaniu przerzutów rozwijającej się choroby, ponieważ mają one właściwość kumulacji preparatów zawierających jod.
• Biopsja punkcyjna pozwala najdokładniej w warunkach medycznych zdiagnozować łagodne i złośliwe węzły narządu, gdy różnica pozostaje. To najlepsza okazja do uzyskania dokładnych danych na temat obecności histologicznej postaci guza. Ponadto z jego pomocą dowiadują się, jak bardzo urósł guz.
• Zdarzają się przypadki, gdy rozpoznanie choroby jest skomplikowane - wtedy warto odwołać się do histologicznej podstawy analizy, badań, gdy operacja jest już przeprowadzana. Na podstawie danych, które można uzyskać, wyciągnięto wiele przydatnych wniosków - o potrzebie interwencji medycznej, jej objętości itp.

Do określenia stopnia pogorszenia stanu nerwów nawracających można zastosować szereg metod:

• Laryngoskopia. Jeśli taka patologia strun głosowych, taka jak paraliż, już się rozwinęła, możemy powiedzieć, że dotyczy to nerwu głowy.
• Bronchoskopia. Jeśli wymagane jest ustalenie stanu tchawicy i określenie, jak bardzo jest zwężona, wystarczy bronchoskopia.

W niektórych przypadkach warto zwrócić się o pomoc do aparatów rentgenowskich:

• W postępowaniu diagnostycznym, takim jak pneumografia tarczycy, zadaniem jest określenie wielkości guza.
• Za pomocą angiografii rysuje się obraz naruszenia sieci naczyniowej
• Można zlecić wykonanie takiego zabiegu jak zdjęcie rentgenowskie tchawicy, a następnie kontrastowe określenie stanu przełyku na podstawie baru - pomaga to ustalić, jakie jest ciśnienie pacjenta lub jak zaawansowany jest wzrost guza.
• Duże znaczenie w diagnostyce ma badanie USG (USG) narządu, pomimo kontrowersyjnego stosunku do tej metody. Pozwala - ale z pewnymi problemami - być innym niż rak. Ale to wcale nie zmniejsza jego bezpieczeństwa. Ta metoda daje doskonałe efekty wizualne. To wyjaśnia, dlaczego ten nie nowy instrument jest wykorzystywany jako skuteczna technologia badań profilaktycznych pacjentów z kategorii tzw. „Wysokiego ryzyka”. Ultradźwięki to najlepszy sposób, aby dowiedzieć się, czy powstały guzkowe struktury gruczołu tarczowego, jeśli nie można ich wykryć palpacyjnie.

Prognozy dotyczące choroby

Prognoza dotycząca złośliwego guza tarczycy musi być jasno uzasadniona. Jest to możliwe dzięki prostym badaniom. Niestety, to niewiele pomaga, jeśli podejrzewa się raka. Mniej niż 1% guzów tarczycy może mieć aktywność hormonalną.

Na pewnym etapie diagnoza jest dość prosta, w tym przypadku można poradzić sobie z identyfikacją wzrostu guza w jednym z płatów gruczołu. Obraz kliniczny oparty jest na budowie morfologicznej guza.

Wysoko zróżnicowane charakteryzują się powolnym wzrostem, często - nie prowadzącym do dysfunkcji gruczołu. Warto zwrócić uwagę na:

• szybki wzrost każdego obolałego węzła, szczególnie u mężczyzn (badanie dotykowe przynosi bolesne odczucia, formacja wydaje się gęsta, pagórkowata, bez wyraźnych granic),
• rozrost węzłów chłonnych w szyi (palpacja wywołuje uczucie bezbolesności, są gęste, zrośnięte),
• objawy charakterystyczne dla ucisku narządów śródpiersia, okolicy pnia nerwu współczulnego,
• objawy przejścia do chrząstki krtani, tchawicy (powstaje dysfagia, chrypka głosu, połykanie jest trudne, podobnie jak mowa).

Ważne są również niektóre parametry laboratoryjne. Tak więc obecność nieznacznej leukocytozy jest charakterystyczna dla postaci pseudozapalnej, ESR pozostaje normalna lub nieznacznie zwiększona itp.

Leczenie raka tarczycy

Aby określić taktykę leczenia, należy określić histologiczny charakter formacji, stopień jej agresywności, liczbę chorych komórek, wiek itp. Aby określić te dane - każdy przypadek należy zbadać oddzielnie, ponieważ zawsze jest miejsce na jakiekolwiek szczegóły w ramach możliwych.

Wycięcie tarczycy. Jeśli mówimy o radykalnym leczeniu, to w tym przypadku jest to rozpoznawane jako tyreoidektomia węzłów chłonnych i tkanki w okolicy szyi (prościej ich usunięcie). Aby w dzieciństwie były szanse uniknięcia późniejszych możliwych zaburzeń endokrynologicznych, zachowana jest niewielka objętość nieuszkodzonego obszaru tarczycy (operacja taka nazywa się subtotalną tyroidektomią).

W przypadku przedwczesnej diagnozy przed operacją czasami przeprowadza się minimalną interwencję. Oznacza to, że druga operacja jest nieunikniona, gdy zorganizowana jest radykalna objętość z napromieniowaniem. Zabieg ten przeprowadza się na etapie przed- lub pooperacyjnym. Jeśli pojawi się jakaś sytuacja, lepiej zastosować inną metodę - systemową. Przede wszystkim konieczna będzie zewnętrzna terapia promieniami gamma w przypadku guza pierwotnego, który rozciąga się również na obszary regionalnych przerzutów w okolicy szyi. Następnie uciekają się już do techniki, która stanowi radykalną chirurgiczną interwencję medyczną.

Hormony. Jeśli niedoczynność tarczycy rozwija się po usunięciu gruczołu metodą operacyjną, konieczne jest przepisanie hormonu tarczycy w postaci preparatu medycznego na całe życie. Wiadomo również, że leki hamują wytwarzanie hormonu stymulującego tarczycę.

Jod radioaktywny. Aktywną opcję leczenia odległych przerzutów uważa się za wyjątkową cechę rozwoju choroby. Jeśli mówimy o innych narządach, w których można zlokalizować przerzuty, zwłaszcza mnogie - efekt radykalny jest przeciwwskazany.

Przerzuty patologii, takich jak rak tarczycy, można łatwo wyleczyć za pomocą środka medycznego, takiego jak radioaktywny jod. Ma dokładnie na odległych przerzutach, znikają one prawie całkowicie. Nie jest to panaceum, ale przy pomocy radioaktywnego jodu stan pacjenta z rakiem tarczycy można znacznie poprawić.

Chemioterapia, radioterapia i tracheostomia. W przypadku rozpoznania postaci szczególnie powszechnego raka tarczycy sięgają po metody paliatywne, takie jak radioterapia lub chemioterapia. Potem następuje etap, w którym dopuszczalna jest tracheostomia (operacja polegająca na otwarciu tchawicy i wprowadzeniu specjalnej rurki do powstałego światła w celu przywrócenia oddychania). Jeśli pacjent osiągnął już szczególnie niebezpieczne etapy, musi poradzić sobie z bardzo niepokojącym zespołem. Jest to związane z uczuciem ucisku tchawicy. Następnie operację należy przeprowadzić jak najszybciej. W przeciwnym razie ataki astmy zaczną się z ryzykiem asfiksji. Z technicznego punktu widzenia można to przedstawić jako niezwykle trudne, ponieważ sieć guzów stanowi przeszkodę dla tchawicy.

Temat: Japońscy naukowcy stworzyli komórki, które zabijają raka

Niepełnosprawność z rakiem tarczycy

Rak tarczycy to choroba, której trudno się pozbyć jedną metodą leczenia. Konieczne jest połączenie kilku zabiegów. Ta kategoria obejmuje zabiegi chirurgiczne, terapię radiojodem i radioterapię. Po zabiegu pacjent wymaga dożywotniej terapii hormonalnej, której celem jest uzupełnienie zapotrzebowania organizmu na hormony. Często pacjent decyduje się na pominięcie wymaganego kroku, ponieważ uważa, że doprowadzi to do niepełnosprawności. Ale to nie jest czynnik obciążający, ale takie są przerzuty w raku tarczycy.

W grupie III należy zdiagnozować:

• niedoczynność tarczycy o umiarkowanym nasileniu;
• łagodna niedoczynność przytarczyc;
• dysfunkcja stawu barkowego.

Grupa II jest przeznaczona dla osób cierpiących na:

• obustronne uszkodzenie nerwu nawrotowego.
• niedoczynność przytarczyc II stopnia i ciężka niedoczynność tarczycy;
• prowadzenie leczenia nieradykalnego;
• kto ma wątpliwe rokowanie;

Grupę I ustala się, gdy:

• ciężka niedoczynność przytarczyc;
• niezróżnicowany rak i uogólnienie procesu;
• ciężka niedoczynność tarczycy z rozwojem ciężkiej miopatii, a także dystrofii mięśnia sercowego.

W przypadku nowotworu złośliwego tarczycy średni okres przejściowej niepełnosprawności u pacjentów poddanych radykalnemu leczeniu wynosi do 3 miesięcy. Po operacji wymagany jest okres rehabilitacji. Czas jego trwania oblicza się w zależności od rodzaju nowotworu złośliwego, stadium choroby i metody interwencji chirurgicznej. Jeśli otrzymałeś radioterapię i chemioterapię, możesz spodziewać się dłuższego okresu niepełnosprawności. Statystyki potwierdzają: częściowa rehabilitacja następuje w 77% w ciągu trzech lat. Pełna rehabilitacja wymaga więcej czasu - czasami nawet do 5 lat lub dłużej.

Wskazaniem może być nawrót raka, brak efektu terapii u ofiar niezróżnicowanych postaci.

Autor artykułu: Bykov Evgeny Pavlovich | Onkolog, chirurg

Wykształcenie: ukończyła rezydenturę w Rosyjskim Naukowym Centrum Onkologicznym. N. N. Błochin”i uzyskał dyplom w specjalności„ Onkolog”