Korona Na Zębie: Czym One Są, Jak Są Zakładane, Czy To Boli?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Korona na zębie: czym one są, jak są zakładane, czy to boli?

Do wykonania pełnej protetyki stomatologicznej konieczne jest założenie korony. Nowoczesne korony są w stanie wyeliminować prawie wszystkie możliwe ubytki, ponieważ są to struktury nieusuwalne o naturalnym kształcie, identyczne ze zdrowym zębem lub nawet lepsze pod względem właściwości żucia. Dzięki najnowszym osiągnięciom w stomatologii korony mogą wyeliminować nawet poważne wady uzębienia.

Zadowolony:

• Wskazania do zakładania koron
• Preparat do protetyki stomatologicznej
• Rodzaje koron zębowych
• Metody mocowania korony
• Szlifowanie zęba przed założeniem korony
• Etap laboratoryjnego przygotowania do protetyki
• Montaż i instalacja - końcowe etapy
• Kiedy należy zdjąć koronę?
• Odpowiedzi na często zadawane pytania
• Ceny koron dentystycznych

Wskazania do zakładania koron

Pacjenci regularnie odwiedzający dentystę mogą dowiedzieć się o konieczności założenia korony bezpośrednio od niego na długo przed wystąpieniem pilnej potrzeby. W innych przypadkach (długotrwałe zaniedbanie choroby lub urazu zębów) dentysta potrzebuje trochę czasu na badanie (oględziny, prześwietlenia i inne badania), aby stwierdzić, czy konieczna jest protetyka dentystyczna.

Główne powody instalowania koron to:

• Rozprzestrzenianie się zmian próchnicowych do ponad 50% tkanek zęba w obecności zdrowego, mocnego korzenia w celu ustalenia słupka;
• Ostre pogorszenie estetyki (na przykład przebarwienie) jednego lub więcej zębów;
• Szybko postępująca próchnica z powodu choroby niepróchniczej;
• Całkowita utrata zębów z powodu chorób dziąseł i przyzębia;
• Patologiczne ścieranie szkliwa jednego lub więcej zębów;
• Ekstrakcja zębów sąsiadujących z uszkodzonym w celu założenia mostu spiekanego.

Preparat do protetyki stomatologicznej

Dla większości osób każdy zabieg stomatologiczny wiąże się z charakterystycznie nie do zniesienia bólem zęba i niedogodnością związaną z gabinetem stomatologicznym. Nie należy jednak obawiać się zakładania protez, ponieważ najbardziej nieprzyjemny etap tej operacji - toczenie zębów - jest znacznie łatwiejsze do zniesienia niż standardowe czyszczenie próchnicy wiertłem. Ponadto wszystkie operacje wykonywane są w znieczuleniu miejscowym przy użyciu najskuteczniejszych leków.

Inne etapy przygotowania zębów do protetyki obejmują czyszczenie płytki nazębnej i usuwanie kamienia nazębnego oraz leczenie próchnicy. Jeśli ząb, na którym zakładana jest korona, jest zbyt uszkodzony, przed protetyką poddawany jest odbudowie.

Na początek usuwa się zęby, których leczenie uważa się za bezcelowe. Po dwóch tygodniach protetyka kontynuuje pełne odkażanie jamy ustnej, wypełnianie kanałów i ubytków próchnicowych z ciągłym monitorowaniem za pomocą promieni rentgenowskich. W przypadku osadzenia szpilki należy również usunąć korzeń zęba, który nie jest w stanie utrzymać protezy.

Czasami koronę zakłada się na żywe zęby, czyli odcinamy zniszczoną próchnicę część zęba i zakładamy na nią protezę. Lżejsza wersja zabiegu jest możliwa dla młodych ludzi na zębach dotkniętych pojedynczym ogniskiem próchnicy. (czytaj też: co to jest próchnica?)

Wszelkie decyzje dotyczące metod ochrony i protetyki zębów podejmuje sam pacjent po konsultacji ze stomatologiem.

Rodzaje koron zębowych

Do tej pory opracowano wiele odmian koron, dlatego w celu prawidłowego ich rozróżnienia istnieje specjalna klasyfikacja oparta na kilku kryteriach.

Po wcześniejszym umówieniu:

• Korony rekonstrukcyjne, niezbędne do możliwie największej odbudowy anatomicznej, funkcjonalnej i estetycznej utraconego zęba.
• Korony filarowe będące podstawą mostu.

Według materiału korona może być:

• Metaliczny;
• Kompozyt metalowy;
• Spiekany metal;
• Ceramiczny;
• Porcelana;
• Cyrkon.

Z założenia wyróżnia się korony:

• Pełna - całkowicie zastępuje utracony ząb.
• Równikowe - to metalowy pasek, który jest zaciśnięty wokół zęba, aby zachować jego naturalne tkanki przy niepełnym uszkodzeniu.
• Kikut - korony zagłębione w dziąsła.
• Półkorony - zastępują wszystkie części zęba z wyjątkiem strony wewnętrznej (zwróconej do języka). W dalszej kolejności mogą pełnić rolę podparcia dla protezy mostowej lub wspornikowej.
• Teleskopowe - specjalne korony, których wysokość w stosunku do dziąseł można regulować po założeniu protezy.
• Szpilka - służy do montażu na szpilce tytanowej, zastępując zbyt słaby lub uszkodzony korzeń silną próchnicą.
• Kurtka, fenestrowana i inne.

Korony metalowe

Jakie korony do żucia najlepiej zakładać? Wielu ekspertów oferuje konstrukcje metalowe, ponieważ mają one wiele zalet, a ich koszt jest stosunkowo niski. Ta opcja może być wykonana z różnych metali.

Korony metalowe są klasycznym przykładem protetyki i są używane od kilkudziesięciu lat. Najpopularniejszą opcją są „złote” zęby.

Główne zalety takich koron to trwałość, niezawodność i wytrzymałość. Pierwiastki praktycznie nie ulegają procesowi utleniania, a ich współczynnik ścierania jest maksymalnie skorelowany z naturalnym szkliwem, dzięki czemu zęby antagonisty nie ulegają uszkodzeniu podczas żucia. Jest tylko jedna wada tego projektu - nieestetyczny wygląd, dlatego z reguły jest instalowany w miejscu niedostępnym dla wścibskich oczu.

Korony całkowicie metalowe są odlewane i tłoczone. Tłoczone to przestarzały typ konstrukcji, wykonany na bazie stalowych tulei, na których są napylane w kolorze złota. Wyglądają nieatrakcyjnie, niestabilnie w porównaniu z konstrukcjami odlewanymi. Zaletami tych koron jest przystępna cena i minimalne uszkodzenie zęba podczas toczenia wymaganego do ich montażu.

Korony lite powstają na bazie zęba, odlewanego z metalu, ich niewielkim kosztem nie ścierają zębów i służą przez długi czas, choć nie są estetyczne.

Do istotnych wad tych koron należy ich nieatrakcyjność - ząb z koroną metalową różni się znacznie wyglądem od zębów naturalnych, a także małą odpornością na ścieranie dzięki cienkim ściankom. Ale być może ich najważniejszą negatywną właściwością jest niewystarczające ścisłe dopasowanie do powierzchni zęba, dlatego pod koroną mogą namnażać się bakterie chorobotwórcze, wywołujące próchnicę.

Korony z kompozytu metalowego

Korony kompozytowe wykonane są z metalowej podstawy i plastikowej ramy. To jeden z dość przystępnych cenowo materiałów, którego zaletą w porównaniu z czystym metalem jest naturalny wygląd zęba.

W koronie metalowo-kompozytowej część metalowa jest koniecznie odlewana, dzięki czemu mocno przylega do korzenia zęba i nie pozwala na wnikanie do niego bakterii.

Niestety okładzina z tworzywa sztucznego stosunkowo szybko się zużywa, co objawia się jego odbarwieniem do szarego, pęcznieniem na skutek częstego kontaktu z płynami oraz osłabieniem wytrzymałości aż do wypadnięcia z metalowej podstawy.

Również korony metalowo-kompozytowe można montować tylko u osób, które nie są podatne na reakcje alergiczne, ponieważ plastik może uwalniać do śliny określone szkodliwe substancje.

Ze względu na zalety i wady materiału, korony metalowo-kompozytowe są stosowane wyłącznie jako proteza tymczasowa. Najczęściej jest to konieczne do odbudowy zęba podczas produkcji lub przeszczepiania słupka i innych konstrukcji protetycznych.

Korony metalowo-ceramiczne

Korona metalowo-ceramiczna składa się z metalowej podstawy o grubości 0,2-0,5 mm i licówki ceramicznej. Metal do produkcji ramy wybiera pacjent na podstawie kosztu materiału i jego właściwości - odporności na zużycie, twardości, bezwładności w stosunku do ciała i innych cech. W stomatologii stosuje się różne obojętne stopy i czyste metale: nikiel, złoto, pallad, platynę itp.

Metalowa podbudowa pozwala na mocniejsze trzymanie korony, która praktycznie nie różni się od prawdziwego zęba i obniża koszt protezy w porównaniu z podstawą pełnoceramiczną lub porcelanową.

Zaletami tego typu korony są ich wytrzymałość, dostępność, niezawodność i dobre dopasowanie estetyczne do naturalnego zęba. Niestety, przy założeniu protezy metalowo-ceramicznej konieczne jest usunięcie miazgi (usunięcie nerwu) zęba i ścieranie naturalnych twardych tkanek przez długi czas do 2 mm.

Korony ceramiczne

Jak sama nazwa wskazuje, korona ceramiczna wykonana jest w całości z ceramiki bez podbudowy. Brak części metalowej sprawia, że proteza jest nie do odróżnienia od naturalnego zęba, dzięki czemu w ogóle nie odstaje od uzębienia, czyli posiada doskonałe właściwości estetyczne. Jednocześnie pod względem wytrzymałości i niezawodności korona ceramiczna niewiele ustępuje koronie metalowo-ceramicznej, ale kosztuje znacznie więcej.

Do wykonania tego typu protezy używa się porcelany, dwutlenku cyrkonu lub w rzadkich przypadkach tlenku glinu.

Korony porcelanowe

Porcelana wśród sztucznych materiałów dostępnych dla człowieka ma właściwości fizyczne i optyczne najbardziej zbliżone do naturalnych zębów. Prawidłowo wykonana proteza porcelanowa ma odcień i przezierność pasującą do reszty zębów i nie budzi wątpliwości co do sztuczności u rozproszonego obserwatora. Osiąga to idealną estetykę, której żaden inny znany i wygodny materiał do obróbki nie jest w stanie zapewnić.

Oczywiście korona porcelanowa jest na swój sposób idealną protezą, ale w niektórych przypadkach jej montaż nie ma znaczenia, na przykład przy produkcji mostu metalowo-ceramicznego.

Struktury cyrkonowe

Za najdoskonalszą protezę uważa się koronę ceramiczną na bazie cyrkonu. Ten typ koron czerpie to, co najlepsze z ceramiki metalowej (wytrzymałość, niezawodność) i ceramiki (idealna estetyka), choć formalnie jest to podgatunek protez ceramicznych.

Dwutlenek cyrkonu, w przeciwieństwie do metali, jest najlepszym materiałem na oprawę, gdyż posiada właściwości przepuszczające światło i pozwala na zapewnienie większej dokładności dopasowania.

Umożliwia to produkcję doskonałych protez ceramicznych pojedynczych i mostkowych, których jedyną istotną wadą jest ich wysoki koszt.

Metody mocowania korony

Teraz, gdy ustaliliśmy rodzaje koron i cechy materiałów, z których są wykonane, konieczne jest zrozumienie, w jaki sposób proteza zostanie zamocowana w szczęce, czy wpłynie to na sąsiednie zęby i jak trwały jest powstały sztuczny analog.

Nowoczesna stomatologia umożliwia założenie korony na jeden z trzech sposobów.

Mocowanie szpilki

Słupek jest najczęstszą metodą mocowania korony, ponieważ nie jest bardzo drogi, odpowiada wytrzymałości prawdziwemu zębowi i jest dość łatwy w montażu. Sam kołek to pręt metalowy, plastikowy lub gutaperkowy umieszczany w zębodole zęba i mocowany w nim za pomocą specjalnych roztworów utwardzających.

Sztyft wewnątrzkanałowy wymaga zdrowego korzenia zęba, który jest wystarczająco duży, aby pomieścić sztuczną podporę. W przypadku zęba z pojedynczym kanałem osadzenie sztyftu jest ograniczone przy małych rozmiarach korzeni, a dla zęba z kilkoma kanałami, nawet jeśli są one zdrowe, poskręcane i zbyt cienkie przejścia staną się przeszkodą w montażu sztyftu.

W każdym razie zabrania się również umieszczania szpilki w takich przypadkach:

• W przypadku poważnych chorób krwi lub nerwów;
• Z urazami i chorobami przyzębia;
• Naprawiono niedrożność kanałów zębowych, która uniemożliwia ich wysokiej jakości wypełnienie;
• W przypadku stwierdzenia torbieli na wierzchołku korzenia, w którym ma być umieszczony słupek.

Charakterystyka techniczna protezy będzie w dużej mierze zależała od materiału, z którego wykonany jest słupek: wytrzymałości, elastyczności, bezpieczeństwa dla tkanek itp. Jeśli spodziewane jest długotrwałe, duże obciążenie zęba, w przypadku negatywnej reakcji tkanki na którykolwiek z nich stosuje się elastyczny słupek z włókna węglowego. Zaleca się pręt tytanowy lub cyrkonowy. Montaż słupka to druga najbardziej nieprzyjemna operacja podczas protetyki, po której przyczepienie i utrwalenie korony następuje bez bólu i dyskomfortu.

Mocowanie korony wkładką

Zakładka do kikuta to odlany kikut zęba z częścią korzeniową. Aby zainstalować tę konstrukcję, korzeń zęba wypełnia się w taki sam sposób, jak w przypadku słupka, i przygotowuje się w nim otwór, w który zostanie ułożona część korzeniowa wkładki. Jeśli to możliwe, część korzeniową można rozgałęzić w zależności od liczby kanałów zębowych i zmontować, aby ułatwić wprowadzenie wkładki w nierównoległe kanały. Koronę nakłada się na kikut w taki sam sposób, jak na naturalnym zębie szlifowanym.

W przypadku koron metalowych i metalowo-ceramicznych stosuje się wkłady ze stopu kobaltowo-chromowego, a do koron ceramicznych - wkład cyrkonowy, ponieważ ciemny metal prześwituje przez ceramikę i nadaje koronie niebieskawy odcień.

Uznaje się, że proteza na języczku kikuta jest konstrukcją trwalszą niż na słupku.

Korony wsparte na implantach

Protezy stałe są znacznie bardziej niezawodne niż konstrukcje ruchome, nie wyróżniają się też wśród uzębienia i mogą wytrzymać znacznie dłużej. Aby jednak założyć koronę, konieczne jest mocne zamocowanie zębów pacjenta, często z długotrwałym przygotowaniem niezbędnym do wykonania podparcia przyszłej protezy.

Niestety nie zawsze zachowuje się silny korzeń zębowy, na którym mogłaby się utrzymać korona. W takim przypadku wymagana jest kompletna protetyka stomatologiczna, która rozpoczyna się od zainstalowania implantu - śruby tytanowej, plastikowej lub z włókna szklanego, podobnie jak mała śrubka wkręcana w miejsce utraconego korzenia.

Wszczepienie protezy trwa dłużej i jest trudniejsze niż założenie korony na resztki zęba lub jego korzenia, ale w efekcie pacjent otrzymuje w rzeczywistości nowy ząb, który nie jest podatny na próchnicę i inne choroby oraz z zasady nie jest zdolny do bólu. W przypadku zębów przednich istnieje możliwość zamontowania łącznika ceramicznego, dzięki czemu implant staje się całkowicie niewidoczny, co oznacza, że z zewnątrz sztuczny ząb będzie identyczny z rzeczywistym.

Szlifowanie zęba przed założeniem korony

Aby zachować naturalny kształt zęba po założeniu korony i zapewnić jego szczelne dopasowanie, konieczne jest obrócenie zęba. Jest to bolesny i nieprzyjemny zabieg, podczas którego z powierzchni zęba usuwa się 1-2 mm twardej tkanki. Stopień toczenia zależy od grubości korony i różni się w zależności od materiału użytego do jej wykonania - na przykład korony ceramiczne wymagają minimalnego toczenia, w przeciwieństwie do struktur metalowo-ceramicznych.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, aby pacjent nie odczuwał bólu. W niektórych przypadkach wskazane jest usunięcie miazgi, aby nie spalić jej podczas obracania. Podczas obróbki zębów do żucia ryzyko oparzeń nie jest tak duże, dlatego starają się utrzymać je przy życiu.

Zabieg usunięcia nerwu lub depulpacji odbywa się wraz z opracowaniem kanałów i ich wypełnieniem, w przeciwnym razie możliwe są procesy zapalne. W przypadku złego wykonania depulpacji i wypełnienia kanałów konieczne może być przecięcie ustalonej struktury do leczenia, co grozi niepotrzebnymi kosztami i może być traumatyczne dla zęba.

Etap laboratoryjnego przygotowania do protetyki

W pracowni protetycznej na podstawie wycisków dentystycznych wykonanych przez dentystę odlewane są modele gipsowe, z których następnie odlewane są metalowe korony.

Podczas produkcji stałej korony metalowej lub ceramicznej można założyć pacjentowi tymczasową konstrukcję z tworzywa sztucznego, która ochroni oszlifowany ząb przed uszkodzeniem i przywróci mu funkcję żucia. Mocuje się je cementem tymczasowym i można je łatwo usunąć, gdy konieczne jest założenie stałej korony, co pozwala zachować estetyczny wygląd zębów.

Dopasowanie i instalacja - ostatnie etapy protetyki

Instalacja korony odbywa się w trzech etapach. Pierwszym z nich jest dopasowanie, konieczne jest określenie jakości produkowanej konstrukcji, jak mocno przylega do zęba. Dopiero po tym następuje nałożenie ceramiki na metalową ramę i jej zamocowanie na pniu za pomocą tymczasowego cementu.

Korona trzymana jest na cemencie tymczasowym przez kilka tygodni, podczas których obserwuje się, czy nie przeszkadza w procesie żucia, czy stwarza problemy z zgryzem. Ważnym wskaźnikiem jakości montażu korony jest jej zamknięcie zębami antagonistycznymi, w przeciwnym razie naturalne zęby zostaną poważnie uszkodzone.

Dopiero po kilku tygodniach, przy braku problemów z zgryzem i dolegliwości ze strony pacjenta, koronę ostatecznie mocuje się cementem dentystycznym.

Kiedy należy zdjąć koronę?

Proces usuwania korony jest złożony i czasochłonny, wykonuje go wyłącznie specjalista dysponujący arsenałem niezbędnych narzędzi - dysków dentystycznych, które służą do piłowania konstrukcji.

Może być konieczne zdjęcie korony w następujących przypadkach:

• Po upływie okresu użytkowania;
• W przypadku uszkodzenia, deformacji wiórów lub pęknięć w koronie;
• Jeśli ząb pod koroną zacznie boleć w wyniku procesu zapalnego, koronę należy zdjąć w celu przeprowadzenia leczenia; przyczyną bólu zęba może być torbiel, resztki narzędzi dentystycznych, zapalenie wierzchołka kanału;
• Jeśli procedura zakładania korony jest wykonana nieprawidłowo, w wyniku czego nie przylega ona ściśle do zęba.

Najczęstszą sytuacją, w której konieczne jest zdjęcie korony, są pomyłki lekarza na etapie przygotowania zęba i wypełnienia kanału. Perforacja ścian kanału, fragmenty narzędzi, kanały niewypełnione na wierzchołku prowadzą do stanu zapalnego i bolesności zęba, co uniemożliwia założenie korony do czasu wykonania zabiegu.

Aby temu zapobiec, podczas leczenia konieczne jest ciągłe monitorowanie jakości pracy dentysty za pomocą promieni rentgenowskich. W przeciwnym razie wzrasta ryzyko powikłań, a dentysta będzie musiał poprawić błędy w innej klinice na własny koszt.

Odpowiedzi na często zadawane pytania

• Lekarz sugeruje założenie koron na zęby. Czy zgrzytanie zęba jest złe? W celu uzyskania wysokiej jakości montażu korony konieczne jest obrócenie zębów, aby korona ściśle przylegała do jej powierzchni. Samo szlifowanie jest bardzo traumatyczne, ponieważ niszczy ochronną warstwę szkliwa zębów i sprawia, że ząb jest bardziej podatny na bakterie i uszkodzenia mechaniczne, ale nie da się bez niego obejść.
• Ile kosztuje korona metalowo-ceramiczna? Ceny koron metalowo-ceramicznych zależą od rodzaju metalu i jego ilości użytej do wykonania. Koszt koron waha się w granicach 3-40 tysięcy rubli.
• Jak wygląda korona ceramiczna na zębie i czy taką koronę należy założyć na zęby do żucia? Korony ceramiczne wyglądają bardzo estetycznie i są absolutnie nie do odróżnienia od naturalnych zębów, ale są zauważalnie gorsze pod względem wytrzymałości i odporności na zużycie w porównaniu z ceramiką metalową. Dlatego do montażu na zębach do żucia, które są narażone na duże obciążenia, zaleca się stosowanie koron metalowo-ceramicznych.
• W jaki sposób korony dentystyczne są przyklejane do zęba? Stomatolog używa specjalnego kleju lub cementu dentystycznego, aby zapewnić dokładne dopasowanie korony do zęba.
• Czy zęby pogarszają się pod koroną? Korony chronią ząb przed uszkodzeniami, zmniejszając obciążenie mechaniczne, które spada na niego podczas żucia pokarmu, a także chronią go przed działaniem drobnoustrojów. Dlatego przy prawidłowym montażu korony ząb nie ulegnie pogorszeniu.
• Jak czyścić korony zębowe? Nie inaczej jest z higieną zębów naturalnych i zębów z koroną - myje się je również szczoteczką i pastą, a przestrzenie międzyzębowe leczy się nicią dentystyczną.
• Czy po założeniu korony na zęby mogą wystąpić komplikacje? Jeśli przed założeniem korony dentysta przeprowadził wysokiej jakości leczenie zęba, nie ma dalszych komplikacji.

Ceny koron dentystycznych

Ceny koron zależą od wielu czynników, w tym od obecności własnego laboratorium w klinice i polityki cenowej, poziomu kwalifikacji personelu, ilości i rodzaju materiału, z którego wykonane są korony. Jednocześnie materiał konstrukcyjny ma prawie ogromne znaczenie przy ustalaniu ceny korony.

Tak więc metalowe solidne korony należą do najtańszych - od 3 tysięcy rubli za sztukę. Korony metalowo-ceramiczne będą kosztować więcej - co najmniej 5 tysięcy rubli. Korony ceramiczne z porcelany kosztują około 11 tys., A ceramiczne z dwutlenku cyrkonu - co najmniej 20 tys.

n

Autor artykułu: Muravitsky Boris Viktorovich, dentysta, specjalnie dla strony ayzdorov.ru