Wrzos - Użyteczne Właściwości, Uprawa I Zastosowanie Wrzosu. Miód Wrzosowy

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Wrzos

Przydatne właściwości i zastosowania wrzosu

To wiecznie zielona roślina należąca do rodziny wrzosowatych, której wysokość nie przekracza 1 metra. Łodyga czerwono-brązowa jest silnie rozgałęziona. Liście rośliny są przeciwne, hibernujące i bardzo małe. Opadające kwiaty zebrane są w wielokwiatowy kwiatostan. Owoc wrzosu to kapsułka zawierająca wiele małych nasion, zwykle czterokomórkowych.

Kwitnienie wrzosu rozpoczyna się w lipcu i trwa do końca lata. Podczas kwitnienia na górnych gałęziach rośliny pojawia się wiele pięknych różowych kwiatów. Owoce dojrzewają wczesną jesienią.

Heather może żyć około 40 lat. Występuje bardzo często w europejskiej części Rosji, wschodniej i zachodniej Syberii. Wrzos preferuje gleby piaszczyste i gliniaste o różnym stopniu uwilgotnienia. Na wrzos najlepiej nadają się wilgotne torfowiska. Można to łatwo wytłumaczyć: promienie słoneczne nie docierają do torfowiska, ponieważ są uwięzione przez mech, więc woda w torfowisku pozostaje zimna i nie przedostaje się do korzeni rośliny, ale w bardzo małych ilościach. W tym przypadku jego liście, które są zwinięte w rurkę, pomagają wrzosowi zatrzymać wilgoć (dzięki czemu wilgoć prawie nie jest tracona). Wrzos można również znaleźć między sosnami, na suchym piasku.

Sadzenie wrzosu

Sadzenie wrzosu najlepiej wykonywać w otwartym, słonecznym miejscu, ale dobry jest również lekki półcień. W związku z tym, że wrzos nie przepada za wapniem zawartym w glebie, podczas sadzenia należy wybrać miejsce, w którym nie wprowadzono do gleby mąki dolomitowej lub wapna.

Lądowiska należy chronić przed wiatrem. Wiosna to najlepszy czas na sadzenie rośliny, ponieważ w sezonie wrzos dostosuje się, zapuści korzenie, pędy będą miały czas dojrzewania przed nadejściem chłodów, co oznacza, że roślina z łatwością wytrzyma zimę. Jeśli sadzisz wrzos jesienią, wpłynie to na jego wzrost, ponieważ zmieni się reżim temperaturowy: od ciepłego klimatu po europejskie mrozy. Efektem jesiennego sadzenia będzie zamarzanie wrzosu, a nawet śmierć całej rośliny.

Przed sadzeniem kulkę korzeniową należy podlać wodą: jest to konieczne, aby całkowicie zmoczyć kulkę korzeniową. A potem spokojnie sadzimy roślinę w glebie. Na 1 metr kwadratowy można sadzić nie więcej niż 8 wysokich odmian wrzosu lub 15 nisko rosnących krzewów. Po 2-3 latach na miejscu sadzenia pojawi się piękny dywan wrzosowy.

Pielęgnacja i uprawa wrzosu

Większość wrzosów może pozostawać bez podlewania przez długi czas, ale jeśli wrzos rośnie na torfie lub glebie piaszczystej, to po prostu wymaga ciągłego podlewania, w przeciwnym razie roślina wyschnie. To z powodu wysychania należy uważnie monitorować glebę, na której sadzono wrzosy, i na czas podlewać roślinę.

Wrzos nie toleruje świeżego obornika, dlatego lepiej jest stosować nawozy mineralne jako przynętę. A najlepszy efekt da specjalny nawóz do azalii, który należy stosować zgodnie z instrukcją na opakowaniu nawozu, dokładnie według instrukcji i dawek. Aby zapobiec poparzeniu wrzosu, należy starać się nie nakładać nawozu na liście rośliny. Opatrunek górny należy wykonywać wiosną raz w roku.

Pędów nie należy przycinać przez dwa lata po posadzeniu wrzosu. W przyszłości konieczne jest umiarkowane przycinanie rośliny. Przycinanie odbywa się jesienią, kiedy roślina wyblakła. Pędy należy ścinać tuż poniżej miejsca, w którym znajduje się kwiatostan. Podczas przycinania spróbuj przyciąć trochę starego drewna.

Późną jesienią przygotuj wrzos na zimowanie. Aby to zrobić, po zamrożeniu gleby należy wylać torf wokół krzaków. Lepiej jest przykryć rośliny świerkowymi gałęziami, które zimą nie pozwolą, aby wrzos zamarzł, a wiosną uratuje je przed poparzeniem słonecznym. Lapnik usuwa się w połowie kwietnia, a z krzaków trzeba usunąć torf.

Zalety wrzosu

Wszystkie części wrzosu zawierają fenole, kwasy fenolokarboksylowe, katechiny, glikozydy i kumaryny. Łodygi roślin zawierają leukoantocyjanidyny, a korzenie i pędy zawierają protoantocyjanidyny.

Leki przygotowane na bazie wrzosu działają uspokajająco na układ nerwowy organizmu, działają hipnotycznie i przeciwzapalnie na organizm człowieka. Ponadto wrzos ma właściwości przeciwbakteryjne, napotne i moczopędne, wykrztuśne i gojące rany.

Roślina ma zdolność przyspieszania krzepnięcia krwi, jest również używana jako środek przeciwkwasowy.

Miód wrzosowy

Pszczoły zbierają miód z najpiękniejszych różowo-liliowych krzaków wrzosu. miód wrzosowy ma zwykle kolor ciemnoczerwony, jego aromat jest bardzo mocny.

Skład miodu wrzosowego znacznie różni się od innych miodów. Miód wrzosowy zawiera wiele minerałów, białek, dlatego miód ten jest tak przydatny.

Miód wrzosowy jest przechowywany przez długi czas, ponieważ zawiera dużo substancji białkowych i nie krystalizuje, a wręcz przeciwnie, koaguluje i staje się galaretką.

Miód wrzosowy to najcenniejszy i najbardziej leczniczy ze wszystkich miodów. Jest stosowany jako środek moczopędny w chorobach pęcherza i nerek. miód pomaga również w leczeniu reumatyzmu i dny moczanowej.

Czy cierpisz na bezsenność? I tu pomoże miód wrzosowy. Wystarczy jedna łyżka miodu przed snem, a szybko zasypiasz i zapewnisz sobie spokojny sen.

Ze względu na wyjątkowy skład chemiczny miód stosowany jest w chorobach żołądka czy jelit jako środek przeciwzapalny.

Jeśli dana osoba ma niską kwasowość żołądka, miód jest stosowany jako środek przeciwbakteryjny i przeciwkwasowy.

Leczenie wrzosem

Wrzos od dawna stosowany jest w medycynie ludowej z dużym powodzeniem. Stosowany jest w leczeniu kaszlu, kamicy nerkowej, zapalenia pęcherza, dny moczanowej, gruźlicy płuc, nieżytu żołądka i innych chorób.

Sok wrzosowy służy do płukania jamy ustnej i gardła.

W przypadku zapalenia żołądka o wysokiej kwasowości soku żołądkowego należy zastosować napar z wrzosu.

Wrzos jest stymulantem pracy serca, wynika to z zawartości glikozydów w ziołach.

Odwary wrzosowe stosuje się przy chorobach żołądka, alergiach, egzemach, czerwonce i innych chorobach. A zewnętrznie bulion pomaga w obecności ran na ciele, wrzodów i oparzeń. Kąpiele wrzosowe stosuje się przy zapaleniu korzonków nerwowych, obrzękach nóg, zwichnięciach, złamaniach i posiniaczeniach kości.

Odwar z liści i kwiatów wrzosu. Przygotowuje się go w ten sposób: pobierają 20 gramów pokruszonych liści rośliny wraz z kwiatami i zalewają je 200 ml wrzącej wody. Po przetrzymaniu bulionu przez kwadrans w łaźni wodnej chłodzi się go przez 45 minut, a po schłodzeniu filtruje. Taki środek należy stosować 70 ml przed posiłkami 2-3 razy dziennie. Ten lek jest stosowany w leczeniu kamieni nerkowych, chorób wątroby lub pęcherzyka żółciowego.

Herbata wrzosowa. Aby go przygotować, weź 1 lub 2 łyżeczki ziół lub kwiatów, zalej szklanką wrzącej wody i zaparz przez 10 minut. Po odcedzeniu herbaty, raz dziennie bierz ją na ciepło do filiżanki. Ta herbata działa kojąco i pomaga radzić sobie z bezsennością.

Nalewka z wrzosu. Bierzemy 10 gramów korzeni roślin i napełniamy je 50 ml 70% alkoholu. Pozostaw do zaparzenia na 14 dni w ciemnym miejscu. Następnie, po przefiltrowaniu nalewki, można bezpiecznie przyjmować 30-40 kropli dziennie 3-4 razy przed posiłkami.

Kąpiel wrzosowa. Aby to zrobić, weź 50 gramów zioła rośliny i gotuj na parze w 7 litrach wrzącej wody. Pozostawiamy kompozycję na pół godziny do zaparzenia, a następnie filtrujemy. Wlej wszystko ugotowane do kąpieli i wykonaj procedurę. Kąpiel działa uspokajająco na całe ciało.

Przeciwwskazania do stosowania wrzosu

Najlepiej nie zażywać wrzosu, jeśli masz problemy żołądkowe ze zmniejszonym wydzielaniem kwasu żołądkowego. Przeciwwskazaniem jest również indywidualna nietolerancja ciała wrzosu pospolitego.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie Pirogov (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).