Patogeneza Infekcyjnego Wstrząsu Toksycznego - Etapy Infekcyjnego Wstrząsu Toksycznego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Patogeneza infekcyjnego wstrząsu toksycznego

Patogeneza jest mechanizmem powstawania i rozwoju choroby, a także procesów patologicznych wynikających z uszkodzenia różnych układów organizmu, począwszy od zaburzeń molekularnych, a skończywszy na zmianach dystroficznych w narządach.

Patogeneza zakaźnego szoku toksycznego na poziomie małych naczyń charakteryzuje się tym, że do układu krążenia przedostaje się duża ilość toksyn, wydzielanych przez bakterie saprofityczne w wyniku ich życiowej aktywności. Prowadzi to do gwałtownego uwolnienia adrenaliny, cytokin i innych biologicznie aktywnych substancji, które powodują skurcz żyłek pozakłębuszkowych i tętniczek. Krew odprowadzana przez otwarte przetoki tętniczo-żylne nie spełnia swojej bezpośredniej funkcji, w wyniku czego dochodzi do niedokrwienia tkanek i kwasicy metabolicznej.

Pogorszenie mikrokrążenia krwi powoduje niedotlenienie tkanek, a zatem przy niedoborze tlenu aktywowany jest metabolizm beztlenowy. I choć nie jest to korzystne dla organizmu, ale przy takim metabolizmie warunki hemodynamiczne poprawiają się na krótki czas, a metabolizm węglowodanów w mózgu i mięśniu sercowym ulega optymalizacji. Jednak w przyszłości to właśnie zaburzenia mikrokrążenia, a co za tym idzie narastające niedotlenienie tkanek, są głównymi czynnikami przyczyniającymi się do progresji wstrząsu toksycznego.

Na poziomie układów narządów patogeneza zakaźnego szoku toksycznego objawia się odkładaniem się krwi w naczyniach włosowatych i uwolnieniem jej płynnej części do przestrzeni międzykomórkowej. Najpierw występuje względna, a następnie bezwzględna hipowolemia (zmniejszenie objętości krążącej krwi), zmniejsza się żylny powrót krwi do serca.

Zmniejszenie perfuzji nerkowej (pompowanie płynu do naczyń nerek) prowadzi do nadmiernego spadku przesączania kłębuszkowego, rozwinięty obrzęk powoduje ostrą niewydolność nerek. Podobne procesy zachodzące w płucach przyczyniają się do rozwoju „płuca wstrząsowego”, skutkującego ostrą niewydolnością oddechową. W wątrobie zachodzą zmiany dystroficzne.

Etapy zakaźnego wstrząsu toksycznego. Istnieją 4 etapy zakaźnego wstrząsu toksycznego: 1. Faza wczesnego wstrząsu odwracalnego. Charakteryzuje się indeksem wstrząsów do 0,7-1,0, tachykardią, bólami mięśni, brzucha, bólami głowy, zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego: lękiem, lękiem, depresją. Częstość oddawania moczu poniżej 25 ml / h, niedociśnienie tętnicze może nie występować.

n

2. Faza późnego wstrząsu odwracalnego (wstrząs wyraźny)

Na tym etapie następuje krytyczny spadek ciśnienia krwi (poniżej 90 mm Hg), wskaźnik wstrząsu sięga 1,0-1,4. Pacjent ma częsty puls (powyżej 100 uderzeń / min), słabe wypełnienie, szybki oddech, letarg i apatię. Zaburzenia mikrokrążenia krwi są już widoczne wizualnie: skóra jest mokra i zimna, akrocyjanoza (niebieskawy kolor skóry).

3. Faza stabilnego wstrząsu odwracalnego (wstrząs zdekompensowany)

Stan pacjenta nadal gwałtownie się pogarsza, ciśnienie spada, a częstość tętna wzrasta. Indeks szoków sięga 1,5. Nasila się niebieskawe zabarwienie skóry i błon śluzowych (sinica), pojawiają się objawy niewydolności wielonarządowej (w tym przypadku niewydolność czynnościowa płuc, nerek i wątroby): skąpomocz (zmniejszone oddawanie moczu), duszność, czasami żółtaczka.

4. Faza nieodwracalnego szoku

Nazwa tego etapu choroby mówi sama za siebie. Indeks wstrząsów przekracza 1,5, występuje ogólna hipotermia (nadmierny spadek temperatury ciała), skóra pacjenta ma ziemisty kolor z niebieskawymi plamami wokół stawów. Zmiany dystroficzne w narządach są jeszcze bardziej zaostrzone, kończąc się mimowolnym wypróżnianiem i śpiączką. Ekspansja stref martwicy i uogólnienia plazmy wskazuje na rychłą śmierć organizmu.

Zespół wstrząsu toksycznego to szybko postępująca choroba, która stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia ludzkiego. Jeśli masz charakterystyczne objawy, nie stosuj samoleczenia, ale pilnie szukaj pomocy medycznej. Im szybciej rozpocznie się terapia, tym większe szanse na wykluczenie możliwych powikłań.

Dość często infekcyjny wstrząs toksyczny rozwija się w przypadku krupowego (pneumokokowego) zapalenia płuc, chorób zakaźnych, ciężkiej grypy, salmonellozy, błonicy, urazów skóry i stosowania tamponów podczas cyklu miesiączkowego.

W leczeniu wstrząsu toksycznego stosuje się antybiotyki, które działają przeciwko czynnikowi wywołującemu chorobę. Stosuje się je tak długo, jak to konieczne, co zwykle zależy od rodzaju zakażenia paciorkowcami lub gronkowcami oraz nasilenia objawów. Dzięki terminowemu rozpoczęciu leczenia i braku poważnych komplikacji większość pacjentów dochodzi do siebie w ciągu 1-2 tygodni.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.