Psychoza Maniakalno-depresyjna (MDP) - Przyczyny, Objawy I Leczenie Rozwoju MDP

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przyczyny, objawy i leczenie psychozy maniakalno-depresyjnej

Zadowolony:

• Przyczyny rozwoju TIR
• Objawy psychozy maniakalno-depresyjnej
• Leczenie psychozy maniakalno-depresyjnej

Co to jest psychoza maniakalno-depresyjna?

Psychoza o charakterze maniakalno-depresyjnym to złożona choroba psychiczna, która przebiega dwufazowo. Jeden z nich - postać maniakalna ma podwyższony nastrój podniecenia, drugi - depresyjny jest zdeterminowany przez słabo uciskany nastrój pacjenta. Powstaje między nimi odstęp czasowy, gdy pacjent wykazuje całkowicie adekwatne zachowanie - zanikają zaburzenia psychiczne, a główne cechy osobowe psychiki pacjenta pozostają.

Stany manii i depresji były znane lekarzom już w czasach Cesarstwa Rzymskiego, ale ostra różnica między nimi przez długi czas posłużyła jako podstawa do uznania ich za różne choroby. Dopiero pod koniec XIX wieku niemiecki psychiatra E. Kraepelin na podstawie obserwacji pacjentów cierpiących na ataki manicyzmu i depresji doszedł do wniosku o dwóch fazach jednej choroby, na którą składają się skrajności - energiczna, pobudzona (maniakalna) i melancholijna, przygnębiona (depresyjna).

Przyczyny rozwoju TIR

Ta choroba psychiczna ma dziedziczne pochodzenie konstytucyjne. Jest przekazywana genetycznie, ale tylko tym, którzy mają odpowiednie cechy anatomiczne i fizjologiczne, czyli odpowiednią budowę cyklotymiczną. Do tej pory ustalono związek między tą chorobą a upośledzoną transmisją impulsów nerwowych w niektórych częściach mózgu, a dokładniej w podwzgórzu. Impulsy nerwowe są odpowiedzialne za powstawanie uczuć - główne reakcje gatunków psychicznych. TIR w większości przypadków rozwija się u młodych ludzi, podczas gdy wśród kobiet odsetek przypadków jest znacznie wyższy.

Objawy psychozy maniakalno-depresyjnej

W większości przypadków faza depresyjna przeważa nad fazą maniakalną pod względem częstości objawów. Stan depresji wyraża się tęsknotą i spojrzeniem na otaczający nas świat tylko w czerni. Żadna pozytywna okoliczność nie jest w stanie wpłynąć na stan psychiczny pacjenta. Mowa pacjenta staje się cicha, powolna, panuje nastrój, w którym pogrąża się w sobie, głowa stale pochyla się. Funkcje motoryczne pacjenta ulegają spowolnieniu, a zahamowanie ruchów osiąga niekiedy poziom depresyjnego otępienia.

Często uczucie tęsknoty przekształca się w odczucia cielesne (ból w klatce piersiowej, uczucie ciężkości w sercu). Podkreślanie poczucia winy i grzechów może doprowadzić pacjenta do prób samobójczych. U szczytu depresji, objawiającej się letargiem, zdolność do popełnienia samobójstwa jest utrudniona przez trudność w przełożeniu myśli na rzeczywiste działanie. W tej fazie charakterystycznymi wskaźnikami fizycznymi są przyspieszone bicie serca, rozszerzone źrenice i zaparcia typu spastycznego, których obecność jest spowodowana skurczami mięśni przewodu żołądkowo-jelitowego.

Objawy fazy maniakalnej są dokładnym przeciwieństwem fazy depresyjnej. Składają się z trzech czynników, które można nazwać głównymi: obecność afektu maniakalnego (patologicznie podwyższony nastrój), pobudzenie w mowie i ruchach, przyspieszenie procesów typu psychicznego (podniecenie psychiczne). Wyraźna manifestacja fazy jest rzadka, z reguły ma wymazaną formę przepływu. Nastrój pacjenta jest u szczytu pozytywnego, rodzą się w nim idee wielkości, wszystkie myśli przepełnione są optymistycznym nastrojem.

Proces narastania tej fazy prowadzi do pomieszania myśli pacjenta i pojawienia się wściekłości w ruchach, sen trwa maksymalnie trzy godziny dziennie, ale nie koliduje to z wigorem i podnieceniem. TIR może przebiegać na tle stanów mieszanych, w których wszelkie objawy właściwe jednej fazie są zastępowane objawami innej. Przebieg psychozy maniakalno-depresyjnej w postaci zamazanej obserwuje się znacznie częściej niż tradycyjny przebieg choroby.

Pojawienie się TIR w zmiękczonej postaci nazywa się cyklotymią. U niej fazy przebiegają w wygładzonej wersji, a pacjent może nawet nadal pracować. Obserwuje się utajone formy depresji, których podłożem jest długotrwała choroba lub przemęczenie. Pułapka wymazanych form polega na ich niewyrażalności, pozostawienie fazy depresyjnej bez opieki może doprowadzić pacjenta do próby samobójczej.

Leczenie psychozy maniakalno-depresyjnej

Leczenie tej psychozy polega na farmakoterapii, przepisanej po badaniu przez psychiatrę. Depresję z upośledzeniem umysłowym i funkcje motoryczne leczy się środkami pobudzającymi. W depresyjnym stanie melancholii przepisywane są leki psychotropowe. Pobudliwość maniakalną można zatrzymać za pomocą chloropromazyny, haloperydolu, tizercyny, wstrzykując je do mięśnia. Leki te zmniejszają pobudzenie, normalizują sen.

Dużą rolę w monitorowaniu stanu pacjenta przypisuje się bliskim mu osobom, które w porę potrafią dostrzec początkowe zwiastuny depresji i podjąć niezbędne kroki. W leczeniu psychozy ważne jest, aby chronić pacjenta przed różnymi stresami, które mogą wywołać nawrót choroby.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.