Zapalenie Nerek - śródmiąższowe Zapalenie Nerek

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Śródmiąższowe zapalenie nerek

Co to jest śródmiąższowe zapalenie nerek?

Śródmiąższowe (cewkowo-śródmiąższowe) zapalenie nerek jest chorobą charakteryzującą się zapaleniem tkanki śródmiąższowej i kanalików nerkowych. Ta patologia może rozwinąć się w wyniku przeszłych infekcji, stosowania niektórych leków, zaburzeń metabolicznych, zatrucia i tworzenia się nowotworów złośliwych. Śródmiąższowe zapalenie nerek może występować w postaci ostrej i przewlekłej.

Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek jest wyrażane przez zmiany zapalne w tkance śródmiąższowej. W ciężkich przypadkach powoduje to rozwój ostrej niewydolności nerek, ale choroba ma przeważnie korzystne rokowanie.

Przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek charakteryzuje się zwłóknieniem tkanki śródmiąższowej, zanikiem kanalików i uszkodzeniem kłębuszków nerkowych. Przewlekła postać tej choroby prowadzi do stwardnienia nerek i powoduje przewlekłą niewydolność nerek.

Przyczyny śródmiąższowego zapalenia nerek

Przyczyny śródmiąższowego zapalenia nerek obejmują szereg czynników, w tym: 1) stosowanie leków: antybiotyków, fluorochinolonów, niesteroidowych leków antyseptycznych, sulfonamidów, diuretyków (penicylina, ampicylina, cefalotyna, gentamycyna, ibuprofen, kaptopril, naproksen); 2) choroby zakaźne wywołane przez bakterie (paciorkowce, błonica) i wirusy (wirus cytomegalii, gorączka krwotoczna); 3) choroby układu odpornościowego (toczeń rumieniowaty układowy); 4) szpiczak mnogi; 5) zatrucie metalami ciężkimi (ołów, rtęć, kadm); 6) zaburzenia metaboliczne itp.

Gdy przyczyna śródmiąższowego zapalenia nerek pozostaje niejasna, nazywa się to idiopatycznym.

Objawy śródmiąższowego zapalenia nerek

Objawy kliniczne śródmiąższowego zapalenia nerek zależą od stopnia zatrucia organizmu i intensywności rozwoju choroby.

Objawy ostrej postaci śródmiąższowego zapalenia nerek pojawiają się zwykle po 2-3 dniach od wystąpienia różnych chorób zakaźnych (zapalenie migdałków, zapalenie migdałków, grypa, zapalenie zatok) i zażyciu antybiotyków, diuretyków i surowic leczniczych. Pacjenci zgłaszają się z osłabieniem, letargiem, utratą apetytu, nudnościami lub wymiotami. Często objawom tym towarzyszy wzrost temperatury ciała, ból mięśni (mialgia), alergiczna wysypka skórna i niewielki wzrost ciśnienia krwi. W przypadku ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek zaburzenia układu moczowego i obrzęki nie są charakterystyczne. Tylko w bardzo ciężkich przypadkach choroby u pacjentów zmniejsza się ilość moczu (skąpomocz), aż do całkowitego ustania dopływu moczu do pęcherza (bezmocz). Od pierwszych dni choroby u pacjentów rozwija się niewydolność nerek o różnym nasileniu,ale przy odpowiednim leczeniu zjawiska te są całkowicie odwracalne i ustępują po kilku tygodniach. Funkcja koncentracji nerek zwykle wraca do normy po 2–3 miesiącach.

Zgodnie ze specyfiką obrazu klinicznego ostre śródmiąższowe zapalenie nerek dzieli się na cztery formy: 1) postać rozszerzoną (wyrażane są wszystkie objawy kliniczne choroby); 2) ciężka postać (objawy ostrej niewydolności nerek, przedłużający się bezmocz; pacjentowi pokazano ostrą hemodializę); 3) postać „nieudana” (brak bezmoczu, korzystny przebieg, szybkie przywrócenie funkcji nerek); 4) postać „ogniskowa” (łagodne objawy kliniczne śródmiąższowego zapalenia nerek, ostry wielomocz (zwiększona produkcja moczu), korzystny przebieg, szybki powrót do zdrowia).

Przewlekła postać śródmiąższowego zapalenia nerek ma bardziej niekorzystny przebieg. Późne stadia choroby charakteryzują się zmianami w funkcjonowaniu i budowie kłębuszków nerkowych, rozwojem kłębuszków nerkowych i przewlekłą niewydolnością nerek. Objawy obejmują gorączkę falową, alergiczną swędzącą wysypkę, ból krzyża, bezmocz lub wielomocz, suchość w ustach i pragnienie, podwyższone ciśnienie krwi, niedokrwistość. Rozwój kłębuszków nerkowych prowadzi do obrzęków i białkomoczu. Rokowanie w leczeniu przewlekłego śródmiąższowego zapalenia nerek zależy od szybkości rozwoju niewydolności nerek i uszkodzenia kłębuszków nerkowych.

Leczenie śródmiąższowego zapalenia nerek

Wczesna diagnoza i odstawienie leków prowokujących rozwój choroby są niezwykle ważne w leczeniu śródmiąższowego zapalenia nerek. Jeśli to możliwe, zmniejsza się liczbę stosowanych leków, środki nefrotoksyczne zastępuje się nietoksycznymi. W przypadku wielomoczu zwiększa się objętość spożywanego płynu, a przy skąpomoczu zmniejsza się. Pacjentom z oligoanurią przepisuje się hemodializę, która przywraca czynność nerek. W razie potrzeby przeprowadza się krótki cykl leczenia glukokortykoidami, stosuje się cytostatyki.

Prognozy dotyczące leczenia ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek są dobre; powrót do zdrowia następuje po kilku tygodniach lub miesiącach. Wraz z powolnym przywracaniem funkcji nerek, przedłużającym się bezmoczem i uszkodzeniem śródmiąższu ostre śródmiąższowe zapalenie nerek staje się przewlekłe.

Przewlekła postać śródmiąższowego zapalenia nerek wymaga przywrócenia u pacjenta metabolizmu wody i elektrolitów; podejmuje się środki w celu wyeliminowania czynników wpływających na śródmiąższ, normalizuje się funkcje dróg moczowych. Terapia ma również na celu leczenie przewlekłej niewydolności nerek.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.