Zwichnięcia - Rodzaje, Przyczyny, Objawy, Pierwsza Pomoc I Leczenie Zwichnięć

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Rodzaje zwichnięć, objawy i leczenie

Zadowolony:

• Co to jest zwichnięcie?
• Rodzaje zwichnięć
• Objawy zwichnięcia
• Przyczyny zwichnięć
• Pierwsza pomoc w przypadku zwichnięcia
• Leczenie

Co to jest zwichnięcie?

Zwichnięcie jest naruszeniem artykulacji powierzchni stawowych kości (kongruencji), które występuje w wyniku destrukcyjnych procesów w stawach (artroza, zapalenie stawów) lub urazu. W przypadku urazu pod wpływem sił mechanicznych końce kości są zmuszane do ruchu z ich normalnej pozycji.

Nawet podczas rozwoju macicy osoba może doznać kontuzji, co spowoduje zwichnięcie. Ten rodzaj szkód towarzyszy ludziom na wszystkich etapach życia.

Podczas zwichnięcia dochodzi do naruszenia integralności i funkcjonalności stawu. W trudnych przypadkach może dojść do pęknięcia torebki stawowej i uszkodzenia więzadeł, tętnic i węzłów nerwowych. Taka choroba wymaga interwencji specjalistów, którzy udzielą pacjentom pierwszej pomocy i zalecą konstruktywne leczenie.

Najczęściej zwichnięcia występują przy uderzeniach i upadkach. Szczególną grupą ryzyka są sportowcy uprawiający sporty kontaktowe (piłka nożna, hokej, siatkówka itp.) Lub osoby uprawiające sporty wymagające częstych upadków (narty, łyżwy).

Zwichnięty staw jest czasowo zdeformowany i unieruchomiony. Częste objawy to silny ból i obrzęk. Zwichnięcie należy skorygować, przywracając przemieszczony staw na jego pierwotne miejsce.

Rodzaje zwichnięć

Zwichnięcia klasyfikuje się według stopnia przemieszczenia, pochodzenia i wielkości przemieszczonego stawu.

Pod względem stopnia przemieszczenia zwichnięcie może być całkowite, to znaczy takie, któremu towarzyszy całkowita rozbieżność końców stawów, lub niepełne (podwichnięcie) - gdy powierzchnie stawów stykają się częściowo. Zwichnięty staw to ten, który znajduje się dalej od tułowia. Wyjątkami są kręgi (kręg znajdujący się powyżej jest uważany za zwichnięty), obojczyk, ramię (zwichnięcie może być przednie i tylne).

W zależności od pochodzenia zwichnięcia mogą być wrodzone lub nabyte. Wrodzone występują w wyniku naruszenia wewnątrzmacicznego rozwoju dziecka. Zwichnięcie stawu biodrowego (dysplazja) jest częstą patologią, rzadziej zwichnięcie stawu kolanowego. Nabyte zwichnięcia są wynikiem urazów lub różnych chorób (zapalenie stawów, artroza, zapalenie kości i szpiku, polio itp.)

Ponadto dyslokacje mogą być otwarte i zamknięte. Zwichnięcia zamknięte występują bez zerwania skóry i tkanek nad stawem, a otwarte - z powstaniem rany. Uszkodzenie mięśni, naczyń krwionośnych, kości, ścięgien lub nerwów sprawia, że zwichnięcie jest bardziej skomplikowane. O zwykłym zwichnięciu mówi się w sytuacjach, w których z powodu złego traktowania zwichnięcie może pojawić się ponownie nawet przy niewielkiej ekspozycji. Patologiczne zwichnięcie, charakterystyczne głównie dla stawów biodrowych i barkowych, występuje, gdy patologiczny proces niszczy powierzchnie stawów.

Jeśli mięśnie otaczające staw są podatne na porażenie lub niedowład, mówi się o zwichnięciu porażennym.

Ponadto współczesna medycyna identyfikuje ponad dziesięć rodzajów zwichnięć, które mogą wpływać na następujące stawy w następujących częściach ciała:

• Zwichnięta kostka
• Zwichnięta kostka
• Zwichnięcie stawu barkowego
• Zwichnięte nogi
• Zwichnięcie szyi (kręg szyjny)
• Zwichnięcie palców rąk i nóg
• Zwichnięcie stawu łokciowego
• Zwichnięte kolano
• Zwichnięcie biodra
• Zwichnięcie akromialnego końca obojczyka
• Zwichnięte ramię
• Zwichnięcie szczęki

Objawy zwichnięcia

Objawy zwichnięcia zależą od jego rodzaju. Na przykład wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego objawia się zaburzeniami chodu, ponieważ odwodzenie nogi jest ograniczone, fałdy pośladkowe są asymetryczne, z czasem jedna noga staje się krótsza niż druga, która jest obarczona kulawizną. Jeśli zwichnięcie biodra jest obustronne, chód staje się kaczką.

Wrodzonemu zwichnięciu stawu kolanowego towarzyszy silny zespół bólowy, zaburzenia chodu; staw jest objęty stanem zapalnym i nieruchomy. Urazowe zwichnięcia objawiają się obrzękiem, sztywnością i bólem stawu.

Ale jeśli mówimy o ogólnych objawach, obserwuje się następujące objawy:

• zaczerwienienie pojawia się w obszarze uszkodzonego stawu;
• pojawia się silny zespół bólowy, który nasila się przy każdym ruchu kończyny;
• u ofiary deformacja stawu jest określana wizualnie, ponieważ z powodu zwichnięcia zmienia się nie tylko jego rozmiar, ale także kształt;
• w obszarze zwichnięcia pojawia się silny obrzęk;
• niektórzy pacjenci tracą wrażliwość kończyn (z uszkodzeniem nerwów);
• naruszenie funkcji motorycznej;
• wzrost temperatury;
• gorączka na przemian z dreszczami itp.

Przyczyny zwichnięć

W większości przypadków zwichnięcia powstają w wyniku urazów pośrednich, czyli takich, w których miejsce urazu jest oddalone od uszkodzonego stawu. Na przykład, upadek na wyciągniętą rękę, prawdopodobnie zwichnie staw barkowy. Urazowe zwichnięcie może również wystąpić przy nagłych ruchach, które przekraczają normę ruchomości stawów. Zwichnięcia spowodowane bezpośrednim urazem stawu są znacznie rzadsze.

Wiele osób rozpoznaje zwichnięcia stawów na tle przebytych chorób, takich jak:

• wszelkie urazy, podczas których staw jest na chwilę unieruchomiony;
• gruźlica;
• zapalenie szpiku;
• artroza, zapalenie stawów itp.

Tego typu uszkodzenie stawów może być nie tylko nabyte, ale także wrodzone, rozwijające się w wyniku nieprawidłowego ukształtowania się układu mięśniowo-szkieletowego u osoby, nawet w okresie rozwoju wewnątrzmacicznego.

Pierwsza pomoc w przypadku zwichnięcia

W przypadku zwichnięć nie można samoleczenia, ponieważ możesz spowodować nieodwracalne uszkodzenie uszkodzonego stawu.

Inni mogą udzielić ofierze pierwszej pomocy w następujący sposób:

• unieruchomić zraniony staw i unieruchomić go w tej pozycji, używając do tego celu szyny medycznej lub innych dostępnych środków;
• w przypadku uszkodzenia skóry w okolicy stawu należy je leczyć alkoholem lub nadtlenkiem wodoru;
• nałóż zimny kompres na uszkodzony obszar, co pomoże zmniejszyć obrzęk;
• podać ofierze lek, który złagodzi silny ból;
• wezwać pogotowie ratunkowe lub samodzielnie przetransportować pacjenta do najbliższej placówki medycznej (nie później niż 2-3 godziny po urazie).

W przypadku kontuzji kończyn górnych należy przetransportować ją do placówki medycznej w pozycji siedzącej. W przypadku, gdy poszkodowany ma obrażenia kończyn dolnych, konieczne jest dostarczenie go do szpitala w pozycji poziomej.

Diagnostyka

Podczas badania traumatolog (chirurg) obejrzy uszkodzone obszary ciała, po czym wyśle pacjenta na badanie sprzętu. Za pomocą radiografii można określić rozległość i dokładną lokalizację uszkodzenia. Po potwierdzeniu wstępnej diagnozy na zdjęciu RTG pacjent jest leczony z powodu zwichnięcia.

Leczenie

Istotą każdej metody leczenia zwichnięcia jest ustawienie kończyn stawowych i przywrócenie ich do ich zwykłej fizjologicznej pozycji. Wszystkie zabiegi terapeutyczne dla tej kategorii pacjentów należy przeprowadzać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Wybór rodzaju znieczulenia zależy bezpośrednio od lokalizacji zwichnięcia i jego złożoności.

Specjalista zaczyna repozycję stawu dopiero po całkowitym unieruchomieniu kontuzjowanej kończyny. Proces redukcji należy przeprowadzić bardzo ostrożnie. Lekarz nie powinien wykonywać żadnych gwałtownych ruchów, które mogłyby pogorszyć sytuację. Spoina ułoży się równolegle z charakterystyczną ścieżką dźwiękową - kliknięciem.

Leczenie pourazowego zwichnięcia po redukcji stawów polega na zabiegach fizjoterapeutycznych (masaż, gimnastyka lecznicza, akupunktura). Patologiczne zwichnięcia czasami wymagają operacji w celu przywrócenia funkcji stawów. Konieczne jest również leczenie choroby podstawowej, jeśli jej konsekwencją jest zwichnięcie stawu.

Pełne przywrócenie funkcji kontuzjowanej kończyny zajmuje zwykle miesiąc. W tym okresie zaleca się maksymalne zmniejszenie obciążenia złącza. W drugim miesiącu możesz rozpocząć aktywność fizyczną, stopniowo ją zwiększając.

Wrodzone zwichnięcia traktuje się inaczej. Terapię należy rozpocząć jak najwcześniej, optymalny wiek to do dwóch lat. W przeciwnym razie będziesz musiał założyć specjalne szyny, założyć obuwie ortopedyczne, a nawet operację.

Rehabilitacja

Po zdjęciu opatrunku gipsowego pacjent musi przejść rehabilitację, dzięki której w pełni przywrócona zostaje funkcja motoryczna stawów.

Polecamy wszystkim bez wyjątku:

• przejść kurs procedur fizjoterapeutycznych;
• angażować się w ćwiczenia fizjoterapeutyczne;
• odwiedzić basen;
• wędrówki na świeżym powietrzu itp.

Zapobieganie

Aby nie dopuścić do zwichnięć, należy przede wszystkim zadbać o swoje zdrowie. Każdy powinien unikać upadków i innych urazów, które mogą spowodować zwichnięcie. Regularne ćwiczenia wzmocnią stawy i uelastycznią więzadła. Nie zapomnij o prawidłowym odżywianiu, stosowaniu kompleksów witaminowo-mineralnych, w skład których wchodzą składniki niezbędne do pełnego funkcjonowania stawów.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.