Choroba Zwyrodnieniowa Stawu Kolanowego - Objawy, Przyczyny, Stopień I Leczenie Choroby Zwyrodnieniowej Stawu Kolanowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Oznaki, przyczyny, rozległość i leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Nogi są częścią układu mięśniowo-szkieletowego, która jest najbardziej obciążona. Codziennie pokonujemy długie dystanse, wchodzimy po schodach, przenosząc cały ciężar własnego ciężaru na stopy.

Fakty statystyczne dotyczące tej choroby są smutne. Według przybliżonych szacunków dotyka 20 procent całej ludzkości. A liczba ta rośnie z każdym rokiem. Ponadto istnieje pewna tendencja do większej bezbronności kobiet niż mężczyzn. Potencjalnie niebezpieczny wiek pojawia się po 40 latach, a po 60 roku życia znacznie wzrasta prawdopodobieństwo dysfunkcji kolana.

Fizjologiczna istota choroby

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (w medycynie występuje również specjalne określenie - gonartroza) jest częstą chorobą, która ma charakter przewlekły i ma znaczący destrukcyjny wpływ na staw kolanowy i otaczającą tkankę kostną. Chorobie towarzyszą zmiany zwyrodnieniowe w chrząstce szklistej kolana, która traci swoją siłę i funkcjonalność. Dzieje się tak, ponieważ chorobie zwyrodnieniowej stawów towarzyszy zaprzestanie normalnego zaopatrywania komórek chrzęstnych w niezbędną ilość substancji, co powoduje jej zwyrodnienie.

Po całkowitym zaniku chrząstki (dzieje się to po długotrwałym procesie zapalnym) staw kolanowy całkowicie traci ruchomość. Dzieje się tak, ponieważ warstwa szklista działa jak amortyzator, łagodząc tarcie między przylegającą tkanką kostną. W zdrowym ciele chrząstka szklista jest elastyczną masą plastyczną, która przypomina żel i składa się z komórek (chondrocytów) i płynu macierzy.

Fizjologiczną przyczyną zaburzeń tkanki kostnej w osteartrozie jest pojawienie się specyficznych kolców na powierzchni odsłoniętej kości i dalsze patologiczne zniekształcenie kolana.

Często można usłyszeć inną nazwę osteartrozy kolana - „odkładanie się soli”. Ale to oznaczenie jest błędne, ponieważ wymiana soli wapnia w żaden sposób nie wpływa na wystąpienie odkształceń.

Zadowolony:

• Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego
• Stopień choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego
• Deformacja choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego
• Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Najbardziej oczywistym objawem choroby są napady bólu kolan. To pojawienie się niezwykłych doznań w tej części nóg wskazuje na początek procesów zapalnych i niszczących w tkance kostnej.

Początkowo choroba zwyrodnieniowa stawów może być odczuwana tylko przez nieznaczne odczucia napięcia i zahamowania ruchów podczas zginania i prostowania nóg. Na tym etapie warto skupić się tylko i wyłącznie na tym, czy takie objawy występowały wcześniej. Łagodnej postaci choroby zwyrodnieniowej stawów towarzyszy również niewielki opór stawów i trudności w poruszaniu się po ich dłuższym unieruchomieniu (zwłaszcza po porannym przebudzeniu). Głównym punktem odniesienia jest sztywność w godzinach porannych, kiedy stawy jeszcze się nie rozgrzały, a płyn w przerwach stagnuje.

Jednocześnie z trudnością w poruszaniu stawami pojawia się w nich charakterystyczny trzask i trzaski przy próbie rozciągnięcia nóg. Pojawiają się nieprzyjemne doznania bólowe, nasilające się przy wysiłku fizycznym oraz wieczorem, kiedy stawy męczą się od długotrwałej aktywności w ciągu dnia.

W miarę postępu nasilają się bóle zmęczeniowe podczas aktywności fizycznej. Podczas szczególnie silnych ataków ból nie znika podczas odpoczynku, powodując niedogodności nawet podczas snu. Osoba nabiera charakterystycznej kulawizny, próbując zmniejszyć obciążenie kolana.

Stopień choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Ponieważ objawy choroby na początku są raczej słabe, a następnie nasilają się z postępującą intensywnością, istnieje konwencjonalne określenie trzech stadiów choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego 1 stopień

Wrażenia bólowe nie są jeszcze widoczne, są raczej nieistotne i nieregularne. Dlatego wiele osób ignoruje te subtelne alarmy i nie idzie na czas do lekarzy. Początkowy etap charakteryzuje się uczuciem sztywności po wewnętrznej stronie kolana. Po odpoczynku lub siedzeniu odczuwalny dyskomfort, ale po krótkiej rozgrzewce wszystko znika. Długie stanie lub chodzenie, trening sportowy również powoduje niedogodności.

Pomimo pierwszych zmian w stanie kolan nie zaobserwowano znaczących zmian w ich budowie. Funkcjonalność pozostaje zasadniczo taka sama.

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego 2. stopnia

Na tym etapie pacjent zwraca uwagę na zmianę swojego stanu. Ale, niestety, nawet na etapie pośrednim wielu nie myśli o badaniu klinicznym i konsultacji ze specjalistą. Podejmowanie niezbędnych środków ogranicza się do łagodzenia objawów za pomocą leków i samoleczenia.

Należy wziąć pod uwagę, że specjalistyczne leczenie właśnie na tym etapie rozwoju choroby może przynieść maksymalny efekt i przywrócić dotychczasowe możliwości fizyczne człowieka.

Dla drugiego stopnia zwyrodnienia stawu kolanowego charakterystyczny jest długotrwały ból w zgięciu stawu, możliwe są nawet drgawki, które nasilają się wieczorem iw nocy. Stopniowo pojawiają się naruszenia integralności pędu stawów, pojawiają się „guzy”. Od czasu do czasu pacjent odczuwa całkowitą niepełnosprawność kolana, pojawia się uporczywy obrzęk. Nawet po rozgrzewce nie znika charakterystyczny trzask w kolanie.

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego 3. stopnia

Najpoważniejszy stopień choroby. W tym stanie chory jednak decyduje się na konsultację z lekarzem. Zespół bólowy przybiera regularną postać, nie można go usunąć nawet za pomocą silnych leków. Pacjent czuje się nieswojo w każdej pozycji (zarówno poziomej, jak i pionowej), praktycznie nie odpoczywa, bo nogi bolą nawet we śnie. Występuje tak zwana meteowrażliwość stawów kolanowych na zmiany pogody.

W ostatnim stadium choroby zwyrodnieniowej stawów chód człowieka wyraźnie się zmienia, nie jest już w stanie normalnie chodzić i opierać się na obolałej nodze. Jeśli choroba dotyczy obu nóg, wówczas kwestionowana jest dalsza możliwość ruchu. W rezultacie osoba cierpiąca na chorobę zwyrodnieniową stawów nie może obejść się bez laski, a nawet kul.

Temat: ból kolana

Deformacja choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Czynniki bezpośrednio powodujące tę powszechną chorobę obejmują zarówno procesy zewnętrzne, jak i wewnętrzne.

Najczęstszymi przyczynami choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego są:

• Nadwaga. Oczywiście im więcej człowiek waży, tym trudniej jego nogom wytrzymać codzienne obciążenie. Jeśli masa jest znacznie wyższa niż norma, wówczas stawy kolanowe poddawane są całodobowemu działaniu wysokiego ciśnienia, które znacznie wzrasta podczas aktywności fizycznej. Tkanki stawów nie mają czasu na regenerację, proces ich niszczenia i deformacji staje się nieodwracalny.
• Spożycie szkodliwych substancji. Palenie i alkoholizm wpływają na wszystkie procesy w organizmie, w tym stan tkanki chrzęstnej. Substancje te dosłownie „zabijają” budulec twardych tkanek - chondrocyty. Ponadto stosowanie silnych leków może mieć również negatywne konsekwencje. Dlatego każdy sposób leczenia należy uzgodnić z lekarzem prowadzącym.
• Urazy nóg. Siniaki i złamania, nawet w młodym wieku, są niezwykle niebezpieczne, ponieważ ich konsekwencje mogą objawiać się przez dziesięciolecia. W przypadku ciężkiego urazu stawu kolanowego może dojść do pourazowej artrozy.
• Wrodzone wady kolana. Oprócz różnych niepowodzeń w fizjologicznym rozwoju tkanki chrzęstnej i kostnej rozwija się dysplastyczna choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego.
• Zakłócenia w układzie hormonalnym. W strefie wysokiego ryzyka występują nosiciele cukrzycy typu II, w której procesy metaboliczne w naczyniach kończyn ulegają spowolnieniu. W efekcie tkanka chrzęstna staje się cieńsza i traci elastyczność i rozpoczyna się proces artrozy.
• Zaburzenia w wymianie hormonu estrogenu. Problem ten nie jest powszechny wśród dziewcząt i młodych kobiet, ponieważ ich organizm samodzielnie reguluje wszystkie procesy. Ale wraz z nadejściem menopauzy organizm kobiety nie jest w stanie utrzymać racjonalnego metabolizmu w tkankach. Brak estrogenu radykalnie zmienia zasadę funkcjonowania stawów, co jest główną przyczyną osteartrozy.
• Choroby układu naczyniowego. Żylaki i nadciśnienie tętnicze niekorzystnie wpływają na dopływ składników odżywczych i tlenu do stawu. Osocze utrzymuje się w stawie i zapobiega samoistnej regeneracji tkanek.

Temat: Choroby stawów: rodzaje, objawy i leczenie

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Ukierunkowane leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego musi odbywać się zarówno w kierunku złożonym, jak i segmentowym. Podstawowymi celami przebiegu leczenia jest eliminacja czynników wywołujących chorobę, eliminacja zaawansowanych procesów zapalnych oraz przywrócenie funkcjonalności uszkodzonego obszaru kolana. Aby ułatwić przegląd wszystkich możliwych metod leczenia, można je podzielić na trzy szerokie grupy: fizjologiczne, lekowe i chirurgiczne. W zależności od stopnia zaawansowania choroby i charakterystyki pacjenta metody te można łączyć. W każdym przypadku leczenie jest wybierane wyłącznie przez wykwalifikowanego lekarza.

Leczenie fizjologiczne

Na początkowych etapach skuteczne jest stosowanie specjalnych środków fizycznych, które równoważą obciążenie stawu, jego możliwości i wytrzymałość. Metody te obejmują regulację aktywności fizycznej zgodnie ze zmianami w tkance chrzęstnej, odchudzanie oraz stosowanie różnych zabiegów. Należy zauważyć, że lekkie obciążenia są również najlepszą profilaktyką osteartrozy kolana.

Zabiegi fizjoterapeutyczne przeprowadzane są wyłącznie w murach wyspecjalizowanych placówek medycznych. Regularność zabiegu zapewnia przyspieszenie przepływu krwi w problematycznych okolicach kolana, zmniejszenie stanu zapalnego i złagodzenie skurczów mięśni. Leczenie w warunkach sanitarnych obejmuje specjalne kąpiele, okłady na ciało oraz okłady borowinowe. Dodatkowo pacjent odpoczywa psychicznie, spędzając więcej czasu na świeżym powietrzu i zmniejszając poziom wstrząsów stresowych.

Prawidłowy masaż stóp jest w stanie po kilku sesjach poprawić ogólny stan pacjenta, złagodzić ból, przyspieszyć przechodniość sygnałów nerwowych w komórkach stawu. Ważne jest, aby podczas pracy z rzepką masażysta utrzymywał odmierzone tempo, poddając ją minimalnej sile.

Fizjoterapia wzmacnia mięśnie i utrzymuje witalność stawów kolanowych. Zanik mięśni niesie potencjalne zagrożenie dla osoby cierpiącej na chorobę zwyrodnieniową stawów. Ćwiczenia fizyczne na chorobę zwyrodnieniową stawów są raczej krótkie i mało intensywne, ale trzeba je wykonywać dość często - przynajmniej dwa razy dziennie. Po naładowaniu musisz odpocząć w pozycji leżącej przez około 40 minut. Pacjentowi zaleca się wykupienie abonamentu na basen, ponieważ pływanie jest najbardziej skuteczną i bezbolesną ze wszystkich rodzajów terapii ruchowej w tej chorobie.

Korekcja ortopedyczna służy do złagodzenia niepotrzebnego stresu na kolanach. Najpopularniejsze pomoce ortopedyczne:

• Obuwie - w przypadku skurczu kończyny.
• Nakolanniki - stabilizacja pozycji chorego stawu, utrwalenie miseczki w stanie bezbolesnym.
• Podbicie stopy - zasada działania jest podobna lub identyczna jak w modelach płaskich stóp.
• Ortezy - w zależności od rodzaju konstrukcji i jej sztywności, urządzenie powstrzymuje dalsze niszczenie tkanki kostnej i chrzęstnej. Również boczne szelki zapewniają pacjentowi maksymalną swobodę ruchów i są przepisywane do obowiązkowego stosowania w okresie pooperacyjnym.

Farmakoterapia

Niesteroidowe leki łagodzące stany zapalne mogą zmniejszać dysfunkcję stawów. Leki te nie leczą choroby, a jedynie łagodzą objawy i ułatwiają życie pacjentowi. Leki niesteroidowe można przyjmować nie dłużej niż dwa tygodnie i tylko po głównych posiłkach. Istnieją różne postacie dawkowania tej kategorii leków: maści, czopki, roztwory i tabletki. Mają szereg skutków ubocznych i skłonność do uzależnień.

Działanie chondroprotektorów ma na celu odnowę warstw chrzęstnych. Najczęściej przepisywane złożone spożycie siarczanu chondroityny i glukozaminy. Ich działanie ma na celu regenerację chrząstki, stabilizację tworzenia się płynu międzychrzęstnego, zachowanie jego właściwości.

W przypadku przepisania zastrzyków do podawania dostawowego oznacza to, że pacjent musi jak najszybciej złagodzić ból i zatrzymać proces zapalny. Zasada wtrysku polega na blokowaniu nadmiaru płynu. Ale te zastrzyki nie mogą być używane częściej niż raz na dwa tygodnie. Leki dostawowe nie są przepisywane pacjentom z najwyższym stopniem deformacji stawów i kości, napadami bólu spowodowanymi nieodwracalnymi zaburzeniami patologicznymi oraz nosicielami poważnych chorób przewlekłych (nadciśnienie, cukrzyca).

Leki na bazie kwasu hialuronowego. Substancje czynne tej substancji odpowiadają za wytrzymałość chrząstki, jej odporność na uszkodzenia mechaniczne. Możliwe jest znormalizowanie poziomu hialuronu poprzez wstrzyknięcie chondroprotektorów. Uzupełniony w ten sposób kwas absorbuje mechaniczne oddziaływanie powierzchni połączeń, chroniąc je przed zużyciem. Zwykły cykl leczenia składa się z 4-5 wstrzyknięć, w odstępie jednego tygodnia, można go powtarzać nie więcej niż trzy razy w roku.

Na temacie: Lista nowoczesnych leków i leków na stawy

Operacja

Poważna interwencja medyczna jest konieczna przy najwyższym stopniu uszkodzenia stawów i nieskuteczności leczenia farmakologicznego. W przypadku łagodnych stadiów choroby zwyrodnieniowej stawów ma zastosowanie artroskopia. Ta mini operacja odbywa się poprzez kilka małych nakłuć. Do stawu wprowadza się endoskop, który przekazuje obraz wideo stanu tkanki chrzęstnej. Funkcje artroskopii obejmują: diagnostykę stopnia dysfunkcji, koncentracji stanu zapalnego, a także preparowanie zewnętrznych zniszczonych tkanek stawu za pomocą małych ostrzy, które następnie są rozpuszczane przez interwencję laserową.

Protezy wewnętrzne kolana stosowane są w ostatnich stadiach choroby zwyrodnieniowej stawów. W wyniku prostej operacji bezużyteczny staw kolanowy zostaje zastąpiony sztucznym tytanowym. Po rehabilitacji operowany pacjent ma możliwość normalnego poruszania się i powrotu do poprzedniego rytmu życia.

Temat: Skuteczne środki zaradcze w domu

Podsumowując, warto powiedzieć, że trzeba uważać na zdrowie swoich nóg. Stawy kolanowe są ich najbardziej wrażliwą częścią, a nieautoryzowane leczenie może mieć najbardziej niezamierzone konsekwencje.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.