Arbuz - Korzyści I Szkody, Jak Wyhodować Arbuza W Szklarni I Na Otwartym Polu?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 02:16

Korzyści i szkody związane z arbuzem, jak wyhodować arbuza w szklarni i na otwartym polu?

Arbuz to roślina należąca do rodziny dyni. Jego owoce nadają się do jedzenia - są to największe jagody ze wszystkich znanych ludzkości. Roślina pochodzi z Republiki Południowej Afryki, gdzie nadal rośnie na wolności, bez udomowienia.

Arbuz jest znany ludziom od dawna, pierwsze wzmianki o nim znajdują się w Biblii. Sugeruje to, że jagoda została skonsumowana ponad 1500 lat pne. Zakład przyjechał do krajów europejskich z Chin. Uprawę arbuza w Europie rozpoczęto w VII wieku. W Rosji zaczęto ją uprawiać później - w VIII wieku, jednak aby arbuz stał się popularną jagodą wśród Rosjan, musiał „poczekać” do XVII wieku. Do tego czasu był uprawiany i spożywany tylko na niektórych obszarach.

Ciekawe, że wcześniej nie był spożywany na surowo, jak to jest teraz w zwyczaju. Wcześniej miąższ owocu namaczano w roztworze sody, a następnie przygotowywano z niego melasę, dodając pieprz i przyprawy. Możliwe, że właśnie tak dziwny sposób przygotowania jagody, która nie wymaga dodatkowej obróbki, stał się przyczyną, że tak długo nie zakorzeniła się w Rosji.

Arbuz ma owalny, kulisty kształt. Kora ma różny kolor i może być biała, żółta, ciemnozielona z plamami, paskami, siateczką lub w ogóle nie mieć wzoru. Pod korą soczysty miąższ malinowy, czerwony lub różowy, choć w zależności od gatunku rośliny może być biały i żółty. Nasiona znajdują się w miąższu owocu w dużych ilościach, mają płaski kształt, różne kolory.

Arbuz kwitnie latem. Kwiaty mają kształt łódki. Łodygi rośliny są długie, mogą mieć cztery lub więcej metrów. Liście rośliny są duże, osiągają długość 22 cm i szerokość 18 cm.

Zadowolony:

• Skład i zawartość kalorii
• Przydatne właściwości arbuza
• Szkodliwe właściwości arbuza
• Kto może jeść arbuza?
• Jak wybrać odpowiedniego arbuza?
• Jak utrzymać arbuza zimą?
• Przepisy ludowe z arbuza na różne choroby
• Dieta arbuzowa na 3 dni na odchudzanie
• Przeciwwskazania do stosowania arbuza
• Jak uprawiać arbuzy na zewnątrz?

Skład i zawartość kalorii

Korzystne właściwości arbuza wynikają przede wszystkim ze składu chemicznego owocu. Cukry zawarte w miazdze w dużych ilościach (od 5,5 do 13%) są łatwo przyswajalne przez organizm. Jeśli weźmiesz świeżego arbuza, przeważą w nim cukry, takie jak fruktoza i glukoza. W przypadku, gdy owoc był przechowywany przez jakiś czas, zaczyna się w nim gromadzić sacharoza. W tym samym czasie arbuz nie jest owocem bardzo wysokokalorycznym, nie ma więcej niż 30 kcal na 100 g.

• Tłuszcze: 0,1 g
• Białka: 0,6 g
• Węglowodany: 7,5 g
• Woda: 91,5 g
• Popiół: 0,3 g
• Celuloza: 0,4 g

Witaminy (na 100 g):	ilość	% RDA
Likopen	4532 μg	90, 6%
Witamina C (kwas askorbinowy)	8,1 mg	dziewięć%
Witamina B5 (kwas pantotenowy)	0,22 mg	pięć%
Witamina B6 (pirydoksyna)	0,05 mg	3%

Minerały (w 100 g):	ilość	% RDA
Rubid	77 mcg	77%
Krzem	12 mg	40%
Bor	18 mcg	25, 7%
Kobalt	2 μg	20%

Inne ważne połączenia:

• Fitosterole - 2 mg (3,6% RDI)
• Puryny - 8 mg (6,7% RDI)

Pełny skład chemiczny ➤

Przydatne właściwości arbuza

Korzystne właściwości arbuza są następujące:

• Działanie moczopędne. Szczególnie ważne jest spożywanie owoców dla osób z chorobami nerek. Pozwala to usunąć z nich piasek, zapobiegając rozwojowi kamicy moczowej. Dzięki arbuzowi możesz pozbyć się obrzęku.
• Dzięki dużej zawartości błonnika, likopenu i innych przeciwutleniaczy arbuz może obniżać poziom cholesterolu we krwi, co zapobiega chorobom układu krążenia.
• Arbuz pomaga obniżyć ciśnienie krwi, co jest ważne dla osób z nadciśnieniem. Miąższ owocu zawiera substancję, taką jak cytrulina, która w organizmie przekształca się w argininę. Kwas ten z kolei bierze czynny udział w regulacji poziomu ciśnienia krwi. Ponadto substancje takie jak potas i magnez wspomagają pracę serca i naczyń krwionośnych. Dlatego regularne spożywanie arbuza to zapobieganie zawałom serca i udarom.
• Osoby, które często włączają arbuz do swojej diety, nie są narażone na udar cieplny z powodu przegrzania organizmu. Rzeczywiście miąższ owocu zawiera dużą ilość wody, która umożliwia organizmowi regulację temperatury ciała.
• Arbuz można spożywać w małych ilościach dla osób z cukrzycą. Owoc nie zawiera cholesterolu i tłuszczów, ale zawiera wiele przydatnych witamin i minerałów. Dlatego jeśli zjesz go w małych porcjach, poziom cukru w organizmie nie wzrośnie.
• Utrzymanie zdrowia narządów wzroku. Regularne spożywanie arbuza w pożywieniu to zapobieganie związanym z wiekiem zmianom w strukturach oka, zapobiega rozwojowi zwyrodnienia plamki żółtej, jaskry, uszkodzeniom nerwów wzrokowych. Jest to możliwe dzięki zawartości likopenu, beta-karotenu, kwasu askorbinowego, luteiny, zeaksantyny w jagodzie.
• Arbuz jest szczególnie przydatny dla mężczyzn, ponieważ pomaga zwiększyć pożądanie seksualne. Przecież płód jest naturalnym źródłem argininy, która wpływa na jakość erekcji.
• Dobrze jest jeść arbuza osobom z astmą oskrzelową, ponieważ zawiera substancje, które mogą łagodzić ataki choroby. Mówimy o przeciwutleniaczach, które wiążą się z wolnymi rodnikami, które przyczyniają się do skurczu dróg oddechowych.

• Arbuz jest źródłem likopenu, który zapobiega rakowi prostaty u mężczyzn. Fakt ten został potwierdzony licznymi badaniami. Ponadto przydatne jest włączenie tej gigantycznej jagody do menu dla osób zagrożonych zachorowaniem na raka płuc, raka piersi i raka jelita grubego.
• Delikatne błonnik płodu i jego niska kwasowość umożliwiają spożywanie arbuza osobom z chorobami przewodu pokarmowego, np. Pacjentom z zapaleniem żołądka, zapaleniem żołądka i dwunastnicy.
• Arbuz pomaga zapobiegać powstawaniu plam starczych, ponieważ zawiera beta-karoten, który poprawia funkcję barierową skóry.
• Arbuz pomaga układowi odpornościowemu zwalczać choroby zakaźne, wspierając jego normalne funkcjonowanie dzięki glutationowi i przeciwutleniaczom w owocach.
• Arbuz może pomóc w utracie wagi, jeśli jest spożywany z umiarem. Na przykład 100-200 gramów arbuza może być świetną przekąską dla osoby na diecie. Jednak osoby z dodatkowymi kilogramami nie powinny dać się ponieść arbuzom, ponieważ miąższ owocu ma wysoki indeks glikemiczny i przyczyni się do szybkiego pojawienia się głodu.

Tak więc korzystne właściwości arbuza: zapewniające działanie żółciopędne i moczopędne, działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, przeczyszczające, tonizujące, przeciwnowotworowe, zwiększona ruchliwość jelit.

Człowiek używa nie tylko miąższu arbuza, ale także nasion arbuza, które zawierają olej tłuszczowy bogaty w kwas linolowy i palmitynowy. Olejek ten ma dobroczynne właściwości oleju migdałowego i smakuje jak oliwa z oliwek.

Szkodliwe właściwości arbuza

Nie należy oferować arbuza do jedzenia dzieciom w wieku poniżej dwóch lat, jeśli nie jest uprawiany na własnym terenie. Konsekwencje spożywania niskiej jakości owoców bogatych w azotany mogą być bardzo poważne. Im młodsze dziecko, tym słabsza jest jego ochrona przed działaniem szkodliwych substancji - toksyn, drobnoustrojów, azotanów, które w dużych ilościach występują w arbuzach. Dlatego, aby jak najbardziej uchronić siebie i dziecko przed zatruciem, arbuza należy spożywać dopiero pod koniec sierpnia i jesienią.

Objawy zatrucia wyrażają się przede wszystkim w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych z biegunką i wymiotami. Oznaki zatrucia mogą pojawić się po godzinie, a nawet 2 dniach po zjedzeniu niskiej jakości owocu. Jednak nie tylko azotany, które zostały wprowadzone przez człowieka podczas uprawy owocu, są niebezpieczne, ale także te, które gromadzą się w nim podczas przechowywania, jeśli owoc nie jest prawidłowo przechowywany przez długi czas. Pierwsze oznaki zatrucia to bóle głowy, nudności, osłabienie i zmęczenie oraz biegunka. Następnie może się połączyć wysoka temperatura ciała, bóle stawów, drgawki, ogólne zatrucie organizmu.

Nadmierne spożycie arbuza, zwłaszcza jeśli występuje ogólnoustrojowo, może powodować wzdęcia, nudności i biegunkę. Tak więc szkodliwe właściwości arbuza mogą objawiać się podczas przejadania się lub jedzenia przejrzałych lub azotanowych owoców.

Kto może jeść arbuza?

Jak już nie raz podkreślano, arbuz to produkt zdrowy. Oczywiście, podobnie jak w przypadku innych produktów, należy tutaj przestrzegać miary.

Czy diabetycy mogą jeść arbuza? Osoby z cukrzycą mogą włączyć arbuz do swojej diety. Jagoda zawiera niewielką dawkę węglowodanów - nawet mniej niż jabłko, pomarańcza i zielony groszek. Cukier i glukoza, których spożycie powinni szczególnie wziąć pod uwagę chorzy na cukrzycę, w składzie arbuza występują również w minimalnych ilościach. Fruktoza nadaje arbuzowi niesamowitą słodycz, która w określonych ilościach (nie więcej niż 40 gramów dziennie) jest dopuszczalna dla chorych na cukrzycę, ponieważ jej wchłanianie odbywa się bez kosztów insuliny. Jeden kilogram arbuza zawiera dokładnie taką dawkę fruktozy - 40 gramów.

Diabetykom w sezonie arbuzów (pod warunkiem, że zawierają je w diecie) zaleca się znaczne ograniczenie spożycia innych pokarmów węglowodanowych.

Osobom z cukrzycą typu 2 zaleca się ograniczenie spożycia arbuza do 200-300 gramów dziennie.

Czy kobiety w ciąży mogą pić arbuza? Ciąża to wyjątkowy czas w życiu każdej kobiety. Oczywiście, biorąc pod uwagę normalny przebieg ciąży, przyszła mama chce słodkich, słonych, kwaśnych itp. Istnieje jednak szeroka lista pokarmów, których spożycie jest wysoce niepożądane dla kobiet w ciąży. Arbuz nie znajduje się na tej liście. W rozsądnych ilościach jagoda ma pozytywny wpływ na organizm kobiet.

Ten wyjątkowy przysmak służy do szybkiego i skutecznego ugaszenia pragnienia, a jednocześnie ma doskonałe działanie moczopędne. Dopiero teraz zdecydowanie nie zaleca się angażowania się w jedzenie arbuza: dopuszczalne jest spożywanie nie więcej niż 150-200 gramów miazgi raz lub dwa razy dziennie.

Jak wybrać odpowiedniego arbuza?

Każdy miłośnik tej słodkiej jagody powinien wiedzieć, jak wybrać odpowiedniego arbuza. Lekarze ostrzegają Rosjan, że kupowanie wczesnych melonów może być niebezpieczne dla zdrowia. Często są przekarmione azotanami i stymulantami wzrostu, co prowadzi do zatrucia.

To wczesne arbuzy zawierają wysokie stężenie soli kwasu azotowego, które są podawane sprzedawcom, aby uzyskać więcej korzyści. Znajdujące się w organizmie azotany powodują podrażnienie błon śluzowych jelita i żołądka, prowadzą do gromadzenia się metali ciężkich w wątrobie i uniemożliwiają normalne wchłanianie użytecznych substancji. Z kolei azotyny znajdujące się we wczesnych arbuzach mają negatywny wpływ na hemoglobinę, przekształcając ją w methemoglobinę. Ta przemiana nie jest już w stanie transportować tlenu, powodując w ten sposób głód tlenu w narządach i tkankach.

Dlatego ważne jest, aby przestrzegać następujących zaleceń lekarzy:

• Nie kupuj arbuzów wzdłuż autostrad, ponieważ szybko wchłaniają metale ciężkie, które są bogate w spaliny.
• Nie kupuj wczesnych owoców. Sezon na arbuz zaczyna się nie wcześniej niż w sierpniu, dlatego do tego czasu należy być szczególnie wybrednym w wyborze owoców.
• Wymagaj od sprzedawcy dokumentacji potwierdzającej, że wypuszczane przez niego arbuzy są bezpieczne.
• Aby przetestować arbuza na obecność azotanów, należy użyć miernika azotanów, który można kupić do użytku osobistego. Maksymalne dopuszczalne stężenie azotanów w arbuzie nie powinno przekraczać 60 mg na kilogram masy.

Jednak arbuz jest ceniony nie tylko za bezpieczeństwo, ale także za smak.

Poniższe wskazówki pomogą Ci wybrać nie tylko zdrowe, ale także smaczne, soczyste i dojrzałe owoce:

• Warto wybrać owoce duże, ale niezbyt ciężkie.
• Arbuz należy sprawdzić pod kątem dojrzałości. Aby to zrobić, naciśnij go rękami z obu stron, ale niezbyt mocno. W takim przypadku powinien być słyszalny charakterystyczny trzask.
• Powierzchnia owocu powinna być błyszcząca, bez matowego odcienia. Skorupa jest trudna do przebicia paznokciem, musi być twarda i gęsta.
• Jeśli zapukasz w skórkę, powinien być słyszalny głuchy dźwięk.
• Sam owoc nie powinien mieć żadnych uszkodzeń: pęknięć, nacięć, zadrapań.
• Łodyga arbuza musi być sucha.
• Z boku owocu powinna znajdować się średniej wielkości żółta plamka. Jest to tak zwana ziemna plama, która tworzy się podczas dojrzewania arbuza.
• Jeśli różnorodność arbuza sugeruje wzór, powinno być wyraźnie zaznaczone.

Jeśli chodzi o punkt uwalniania owoców, nad nim musi znajdować się baldachim, a same arbuzy muszą być przechowywane na palecie o wysokości co najmniej 20 cm od podłogi. Przed przystąpieniem do krojenia arbuza należy dokładnie umyć szczoteczką i przetrzeć czystą szmatką.

Nie należy jeść arbuza do samej skórki, pozostawić odstęp co najmniej 2 cm Faktem jest, że maksymalne stężenie azotanów gromadzi się w korze jagody.

Jest jeszcze jedna wskazówka, która pozwala sprawdzić arbuza pod kątem szkodliwych substancji, po tym, jak został już pokrojony. Musisz wlać wodę do szklanki i zanurzyć w niej kawałek miazgi. Jeśli po wymieszaniu płyn zmieni kolor na różowy, to takiego owocu nie należy jeść. Nie jedz też tych owoców, których miąższ ma purpurowy odcień i mnóstwo żółtych żyłek.

Jeśli nadal masz wątpliwości co do jakości arbuza, przed wypiciem możesz wypić zieloną herbatę i zjeść dwie tabletki kwasu askorbinowego. To zneutralizuje azotany dostające się do organizmu.

Jak utrzymać arbuza zimą?

Biorąc pod uwagę, że zielony owoc jest źródłem składników odżywczych, wiele osób zastanawia się, jak przechowywać arbuza zimą. Do długotrwałego przechowywania konieczne jest wybranie późnych odmian. Oczywiście nie należy przeoczyć zaleceń dotyczących wyboru owoców. Przede wszystkim nie powinno być na nim wgnieceń ani pęknięć. W przypadku jakichkolwiek uszkodzeń arbuz nie pozostanie świeży przez długi czas.

Liczy się pomieszczenie, w którym jagoda będzie przechowywana. Powinien być suchy, zacieniony i dobrze wentylowany. Ułóż arbuza w taki sposób, aby powierzchnia jego kontaktu z innymi powierzchniami była minimalna. To samo dotyczy kontaktu owocu z innymi arbuzami. Powierzchnia, na której leży zielona jagoda, powinna być miękka. Słoma jest idealna. Optymalna temperatura powietrza to +1 - +3 stopnie przy wilgotności 80-85%. Jeśli temperatura jest wyższa, miazga stanie się papkowata i kwaśna.

Najlepiej byłoby nie stawiać arbuza na półce, tylko zawiesić go na haczyku. Aby to zrobić, jest zawinięty w papier i umieszczony w siatkowej torbie. W ten sposób płód będzie mógł oddychać i nie będzie w ogóle kontaktu z powierzchnią.

Starym sposobem przechowywania arbuzów jest powlekanie ich alabastrem. Aby to zrobić, suchy alabaster rozcieńcza się wodą i nakłada na jagodę gęstą warstwą. Konsystencja mieszanki powinna przypominać śmietanę, a grubość warstwy powinna wynosić co najmniej 10 mm. Dlatego musisz nakładać na przemian 3 warstwy, jedną po drugiej. Następnie arbuz jest również umieszczany w siatce i zawieszany na haczyku.

Przez dwa miesiące możesz przechowywać arbuza w mieszkaniu, pod warunkiem, że jest przeszklony balkon. Aby to zrobić, owoce należy owinąć czystą bawełnianą szmatką (nie syntetyczną) i umieścić na loggii.

Z zastrzeżeniem wszystkich zaleceń arbuz będzie mógł być świeży do grudnia-stycznia.

Przepisy ludowe z arbuza na różne choroby

Odwar ze skórki arbuza: 1 łyżka. łyżkę skórek zalać wrzątkiem (1 szklanka), przygotować kąpiel wodną i gotować na wolnym ogniu przez 10-15 minut, po czym ostudzić i przefiltrować.

Napar ze skórki arbuza: 100 g suszonych skórki wlewa się 500 ml gorącej wody i podaje do schłodzenia naparu.

Diuretyk: skórka arbuza jest dokładnie myta, z powierzchni odrywa się cienką warstwę (skórkę), po czym skórka jest cięta, suszona i przechowywana w suchym miejscu. Zaleca się przyjmować suszone skórki 3 razy dziennie 20 minut przed posiłkiem. Jedna dawka to 5-6 g.

Kasza przygotowana ze świeżo zmiażdżonych korzeni dzikiego arbuza to skuteczny środek na guzy piersi. Stosowany jest zewnętrznie w postaci okładów.

Środek przeciw robakom: 100 g świeżych nasion arbuza (wstępnie zmiażdżonych) wlewa się do 1 litra oczyszczonej wody, następnie gotuje w łaźni wodnej przez 45 minut i dokładnie filtruje. Pij 2 szklanki poza posiłkami, dwa razy dziennie.

Dieta arbuzowa na 3 dni

Trzydniowa dieta arbuzowa jest słusznie uważana za jedną z najsmaczniejszych. Nie należy jednak zapominać, że przed podjęciem decyzji o przestrzeganiu diety arbuzowej należy skonsultować się ze specjalistą, który być może dokona pewnych korekt w zależności od stanu zdrowia pacjenta.

Istnieją dwie najpopularniejsze wersje diety arbuzowej.

Wersja pierwsza: na godzinę przed głównym posiłkiem należy spożyć 1–2 kg arbuza.

Wersja druga: waga osoby jest podzielona przez 10, wynikowa liczba to norma miazgi arbuza, którą człowiek musi zjeść w ciągu jednego dnia (i nic więcej).

Czytaj więcej: Dieta arbuzowa na odchudzanie: menu, ciekawe przepisy

Przeciwwskazania do stosowania

Przeciwwskazania do stosowania arbuza to lista schorzeń i stanów organizmu, w których zabronione jest włączanie go do diety.

Owoce nie powinny być spożywane z następującymi patologiami:

• Niewydolność nerek
• Naruszenie odpływu moczu.
• Kamienie nerkowe powyżej 4 mm.
• Wiek poniżej 2 lat.
• Zapalenie okrężnicy o dowolnej etiologii.
• Zaburzenia stolca.
• Ostatni trymestr ciąży. W tym przypadku mówimy o ograniczeniu spożycia zbyt dużej ilości arbuza, ponieważ doprowadzi to do dyskomfortu i częstego oddawania moczu.
• Otyłość i cukrzyca to również powody, dla których należy ograniczyć spożycie arbuza.

We wszystkich innych przypadkach można jeść arbuza, ale we wszystkim należy przestrzegać miary. Inną radą lekarzy jest ograniczenie wspólnego spożycia arbuza i soli, ponieważ sprzyja to zatrzymywaniu płynów w organizmie, co doprowadzi do powstania obrzęku.

Jak uprawiać arbuzy na zewnątrz?

Każdy ogrodnik wie, jak wyhodować arbuza na otwartym polu, jeśli pozwalają na to warunki klimatyczne w regionie. Jednak nie zawsze można zebrać wysokie zbiory, ponieważ mieszkańcy lata często nie zwracają uwagi na zawiłości sadzenia i pielęgnacji tak wybrednej jagody, jak arbuz.

1. 

   Wybór gleby i miejsca do sadzenia. Gleba, na której ma być sadzony arbuz, nie powinna być zbyt mokra. Wybierz słoneczne miejsce z dala od krzewów i drzew. Roślina uwielbia światło słoneczne. Jeśli gleba jest gęsta, najpierw należy ją dobrze rozluźnić, ponieważ system korzeniowy arbuzów wnika głęboko w glebę, wydobywając stamtąd składniki odżywcze. Warto też upewnić się, że w pobliżu rośliny nie ma chwastów. Arbuz nie toleruje ich sąsiedztwa.

   Roślinę dobrze jest sadzić w miejscu, w którym rosła pszenica ozima. Po posadzeniu melonów w zeszłym roku nie należy sadzić tam arbuzów.

   Jesienią należy zadbać o wprowadzenie do gleby zgniłego obornika. Na metr kwadratowy wystarczy 4 kg nawozu. Nie należy dodawać świeżego obornika, ponieważ doprowadzi to do chorób grzybiczych arbuza.

2. 

   Sadzenie bez kiełkujących sadzonek. Nasiona należy najpierw dobrze podgrzać. Aby to zrobić, kładzie się je na słońcu bezpośrednio w torbie. Na słońcu pozostawia się je do ogrzania przez 10 dni, po czym nasiona umieszcza się w wodzie i pozostawia na pół godziny. Pływające nasiona są wyrzucane, a te, które osiadły na dnie, pozostawia się do dalszego sadzenia. Umieszcza się je w gorącej wodzie (60 ° C), a gdy woda ostygnie, wyjmuje się je i układa w wilgotnej szmatce aż do kiełkowania.

   Nasiona na 3 dni przed sadzeniem trzymamy przez cały dzień w roztworze popiołu i wody (2 części wody, 1 część popiołu). Wieczorem nasiona wyjmuje się i zanurza na 20 minut w roztworze nadmanganianu potasu, myje i ponownie zanurza na noc w roztworze popiołu. Rano nasiona wyjmuje się, suszy i wysiewa.

   Możliwy czas siewu to koniec kwietnia do połowy czerwca, w zależności od warunków pogodowych w regionie. Optymalna temperatura gleby to 16 ° C.

   Głębokość sadzenia nasion wynosi 7 cm, nie należy sadzić więcej niż 10 nasion na metr kwadratowy, ponieważ nie ma gwarancji, że wszystkie nasiona wykiełkują. Po wysianiu glebę podlewa się ciepłą wodą. Po 7 dniach należy spodziewać się pierwszych pędów. Po pojawieniu się 5 liści na roślinach konieczne jest skupienie się arbuzów, gleba jest ostrożnie poluzowana. Gdy średnica owocu osiągnie 10 cm, należy uszczypnąć główny rzęs.

3. 

   Przygotowanie sadzonek arbuza na otwarty teren. Doniczki torfowo-humusowe dobrze nadają się do uprawy sadzonek, ponieważ nie trzeba ich usuwać przed umieszczeniem rośliny w glebie. Wystarczy umieścić garnek w przygotowanym otworze. Jeśli sadzonki są uprawiane w innych pojemnikach, bardzo ostrożnie usuń roślinę, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego. Przed posadzeniem w doniczce nasiona należy namoczyć w ciepłej wodzie przez 10 minut, a następnie umieścić w glebie na głębokość 1 cm. Glebę należy wylewać, gdy roślina rośnie. Temperatura w pomieszczeniu nie powinna być niższa niż 23-25 ° C. Kiełki będzie można karmić nawozem mineralnym, gdy pojawi się na nich pierwszy prawdziwy liść. Kiedy kiełki osiągną wiek miesiąca, można je sadzić na otwartej glebie. W tym samym czasie roślina nie powinna mieć mniej niż 5 prawdziwych liści. 7 dni przed zejściem na ląd arbuzy należy utwardzić,obniżenie dziennej temperatury do 17 ° C

   Przed sadzeniem kompost należy dodać do gleby i obficie podlać. W takim przypadku kołnierz korzeniowy powinien unieść się kilka centymetrów nad ziemią. Jeśli dwie rośliny zostaną umieszczone w jednym otworze, musisz upewnić się, że ich liście nie stykają się.

4. 

   Pielęgnacja roślin na otwartym polu. Arbuz należy podlewać oszczędnie, a gdy owoce zaczną dojrzewać, podlewanie jest całkowicie ograniczone do minimum. Możliwe jest dodanie azotanu amonu, 2 litry na krzak. Wiadro wody to 20 g nawozu.

   Nie zostawiaj na kucie więcej niż 6 jajników, ale możesz zmniejszyć ich liczbę do 2 sztuk. Glebę należy poluzować po każdym podlewaniu, aż zamkną się liście arbuzów. Folię można umieścić pod roślinami. Pomoże to chronić owoce przed drutowcami. Aby uzyskać równomierne dojrzewanie, owoce można odwrócić.

5. Żniwny. Kiedy przylistek wyschnie, a skórka owoców stanie się błyszcząca, można zbierać plony. Zwykle dzieje się to w sierpniu. W takim przypadku wszystkie włosy odpadną na łodydze, a po dotknięciu arbuza wyda on głuchy dźwięk.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).