Wole - Przyczyny, Objawy, Rozpoznanie I Leczenie Wola

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przyczyny, objawy, rozpoznanie i leczenie wola

Zadowolony:

• Co to jest wola?
• Klasyfikacja chorób tarczycy
• Objawy wola tarczycy
• Przyczyny wola
• Diagnostyka wole tarczycy
• Przetestuj, aby określić poziom jodu w organizmie
• Metody leczenia
• Zapobieganie wolom

Co to jest wola?

Wole to powiększona tarczyca. Sama nazwa „wole” pochodzi od określenia obszaru powiększonego przełyku u ptaków. Nazywa się go również wolem i jest rodzajem miski z pożywieniem.

Choroba ta najczęściej występuje w krajach, w których występuje niedobór jodu (jednak może być również spowodowany wysoką zawartością jodu na tle stosowania preparatów jodu). Kobiety chorują 5 razy częściej niż mężczyźni. Utworzone węzły to nic innego jak wiele włóknistych blizn, które tworzą się w tkankach tarczycy.

Tarczyca (tarczyca) jest ośrodkiem kontroli metabolicznej w organizmie człowieka. Często nazywana jest strażnikiem zdrowia, więc zachowuje się odpowiednio, jeśli dana osoba ma z nią jakiekolwiek problemy: możliwa jest drażliwość, wahania nastroju, zmęczenie i senność.

Problemy z tarczycą występują częściej u kobiet w wieku dorosłym, ale w przypadku mężczyzn ten problem jest dość istotny.

Tarczyca jest jednym z najważniejszych narządów naszego organizmu. Mimo niewielkich rozmiarów i wagi (około 20 gramów) jest prawdziwym generatorem energii witalnej. Nic dziwnego, że lekarze nazywają ją „pracującą pszczołą”. Tarczyca wytwarza tyroksynę, trójjodotyroninę i są to właśnie substancje, bez których wytworzenie przez organizm niezbędnej energii jest praktycznie niemożliwe. Ponadto energia ta jest kierowana do pracy wszystkich układów i narządów człowieka.

Tarczyca reguluje także czynność serca, pracę mózgu, napięcie mięśni („zbroja mięśniowa”). To jest strażnik zdrowia. U kobiet zmiany hormonalne następują wraz z wiekiem - przed i po menopauzie. Dlatego tarczyca jest w tym okresie bardzo wrażliwa, szybko reaguje na stres, osłabienie układu odpornościowego, infekcje, niedobór lub nadmiar jodu. Ze względu na patologiczną aktywację przeciwciał, które przeciwstawiają się zdrowym komórkom, wraz z wiekiem organizm kobiety jest bardziej narażony na choroby autoimmunologiczne. Te przeciwciała zmniejszają czynność tarczycy. W rezultacie dochodzi do osłabienia, pogorszenia jakości pamięci, obrzęku, przyrostu masy ciała, suchej skóry, łamliwych włosów, bólu i skurczów mięśni oraz zaparć.

Wideo: Życie jest wspaniałe! co to jest wole toksyczne rozlane?

Etiologia

Na całym świecie za najpowszechniejsze należy uznać wole endemiczne. Jest to spowodowane niedoborem jodu w pożywieniu. W krajach, w których stosuje się sól jodowaną, najczęściej powstaje wole Hashimoto, którego alternatywną nazwą jest autoimmunologiczne zapalenie tarczycy.

Inne powody można podzielić na dwa warunkowe bloki:

1. Niedoczynność tarczycy:

   • Zaburzenia genetyczne w przetwarzaniu hormonów gruczołu dokrewnego (np. Kretynizm);
   • Stosowanie produktów strumogennych jako żywności, na przykład manioku;
   • Efekty uboczne po zastosowaniu leków.

   Objawy niedoczynności tarczycy to wypadanie włosów, sucha i blada skóra, łamliwe paznokcie, przerzedzenie brwi, zmniejszony apetyt, przyrost masy ciała. W przypadku chorób tarczycy mowa spowalnia, pamięć pogarsza się, pojawia się prawie ciągła senność, cykl menstruacyjny jest zdezorientowany. W tym przypadku obecność wszystkich tych objawów nie jest konieczna, zwykle dwa lub trzy, ale są one bardziej wyraźne.

2. Nadczynność tarczycy:

   • Wole toksyczne typu rozproszonego, znane jako choroba Gravesa-Basedowa;
   • Zapalenie tarczycy (aktywne procesy zapalne);
   • Onkologia tarczycy.

   Nadczynność tarczycy to zwiększona produkcja hormonów przez tarczycę. Towarzyszami tej choroby są bezsenność, ogólne osłabienie, drażliwość, kołatanie serca, nadmierne pocenie się. Osoba z tym stanem może mieć dobry apetyt, ale schudnąć. Do tego wszystkiego - wysokie ciśnienie krwi, powiększenie gałek ocznych, drżenie rąk (drżenie).

Klasyfikacja chorób tarczycy

Choroby tarczycy można sklasyfikować według różnych kryteriów, z których pierwszym jest etipatogenetyka. Określa czynniki i mechanizmy powstawania. Na tej podstawie wyróżnia się wole endemiczne (charakterystyczne tylko dla określonego typu obszaru) i sporadyczne. Pierwszą obserwuje się na obszarach geograficznych endemicznych dla wola, a drugą odpowiednio we wszystkich pozostałych.

Zgodnie z morfologią wyróżnia się wole rozlane, guzkowe i mieszane (rozlane-guzkowe). Według lokalizacji:

• Standardowo umieszczone;
• Częściowo znajduje się za mostkiem;
• Pierścieniowy;
• Dystopowe, składające się z embrionalnych zakładek (na przykład wola systemu korzeniowego języka lub płata pomocniczego tarczycy).

Wole wyróżnia się również stopniem wzrostu. Zgodnie z klasyfikacją WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) można wyróżnić trzy typy:

• Zero stopni
• Pierwszy stopień
• Drugi stopień.

Na pierwszym etapie nie ma wzrostu, na drugim etapie możliwe jest obmacywanie wola, ale nie jest ono widoczne w normalnym położeniu szyi, a na trzecim etapie jest nie tylko obmacywane, ale także widoczne gołym okiem.

Bardziej szczegółową klasyfikację według stopnia wzrostu zaproponował O. V. Nikolaev, według niej, choroba przechodzi przez następujące etapy bez koniecznego leczenia:

• Pierwszy stopień - tarczyca jest wyczuwalna;
• Drugi - widoczna tarczyca;
• Trzeci to znaczne pogrubienie szyi;
• Czwarty to zmiana kształtu kręgosłupa szyjnego;
• Piąty to ogromny wole.

Objawy wola tarczycy

Na początkowych etapach pacjenci mogą nie zauważyć nawet najmniejszych przejawów wola. Powstanie tej dolegliwości z biegiem czasu wywołuje wyraźne wybrzuszenie lub obrzęk szyi w jej przedniej części (w jabłku Adama). Powiększony gruczoł dokrewny zaczyna również naciskać na tchawicę, zakończenia nerwowe i naczynia krwionośne znajdujące się w pobliżu. Wole rozlane, wizualnie, można rozpoznać po równomiernym powiększeniu tarczycy. Jeśli mówimy o odmianie węzłowej, to najczęściej jest ona znacznie bardziej powiększona po jednej stronie krtani. Oznacza to, że w tym przypadku wyrażany jest nie tylko nierównomierny, ale także nierównomierny wzrost.

Wpływ na te narządy, które znajdują się w pobliżu, może objawiać się następującymi objawami:

• Trudności w oddychaniu
• Szybko postępująca zmiana głosu, której towarzyszy chrypka;
• Ataki astmy występujące w nocy;
• Walący kaszel;
• Trudności w połykaniu jedzenia
• Zawroty głowy, ogromna ciężkość w głowie.

W przypadku prezentowanego nowotworu, któremu towarzyszy niedoczynność tarczycy, może powstać nietypowa postać zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli lub ARVI. Ponadto najczęściej u kobiet występuje niedociśnienie, bolesne i po prostu nieprzyjemne doznania podobne do skurczu w okolicy serca. Wszystko to w miarę postępu choroby pogarsza duszność, zmniejszenie nawykowego pragnienia jakiegokolwiek pokarmu, wzdęcia, nudności i senność. W końcowych stadiach pamięć pogarsza się, a waga wzrasta, pomimo wszystkich problemów z przewodem pokarmowym.

U mężczyzn, z powodu niewystarczającego stosunku jodu we krwi, następuje spadek pożądania seksualnego, destabilizacja funkcji seksualnych. Kobiety charakteryzują się zmianami, takimi jak nieregularne miesiączki, które z kolei są katalizatorem niepłodności i poronień.

W przypadku odmian wola, takich jak choroba Basedowa lub łagodny przerost tarczycy, objawy takie jak:

• Długotrwałe utrzymanie podwyższonej temperatury ciała;
• Zmniejszenie całkowitej masy ciała;
• Wybrzuszenie gałek ocznych;
• Stały głód;
• Wyczerpująca bezsenność;
• Sporadyczna drażliwość;
• Postępujące drżenie kończyn górnych.

Wideo: pierwsze objawy problemów z tarczycą, których nie należy ignorować:

Przyczyny wola

Bardziej szczegółowo należy rozważyć czynniki bezpośrednio wpływające na tworzenie się wola. Wynika to z faktu, że zmiany gruczołu dokrewnego, a także ich przyczyny, mogą być bardzo różne.

Jak wspomniano wcześniej, głównym powodem pojawienia się endemicznego wola toksycznego jest niedobór jodu w organizmie. Jej niewystarczającą liczbę tłumaczy brak prezentowanego połączenia na poszczególnych terytoriach. To jest właśnie powód, który powoduje zmniejszenie stopnia aktywności wydzielniczej.

Ponadto pewien negatywny wpływ na jego pracę wiąże się ze złą ekologią środowiska. Tak więc substancje pochodzenia toksycznego, które pojawiają się w organizmie człowieka z zewnątrz, są w stanie zahamować pracę układu hormonalnego i spowolnić stopień aktywności tarczycy.

Wole endemiczne może również powstać przy stosunkowo niewielkim spożyciu produktów, których lista składników obejmuje jod. Mowa o rybach, owocach i mleku.

W przypadku choroby Gravesa-Basedowa lub toksycznego wola o rozlanym pochodzeniu gruczoł dokrewny jest narażony na działanie swoistych przeciwciał. Są wytwarzane przez organizm ludzki i stanowią integralną część ochrony immunologicznej własnych tkanek. W tym przypadku mówimy o strukturze tarczycy.

Jeśli zauważymy najważniejsze czynniki w rozwoju wola guzkowego, należy podkreślić:

• Gruczolak gruczołu dokrewnego;
• Nowotwory onkologiczne.

Przy takich zmianach obserwuje się postępujące zaburzenia w procesie podziału komórek, a także ich różnicowanie. Może to być sprowokowane przez tło radiologiczne, substancje niebezpieczne z toksycznego punktu widzenia, a także mieć charakter genetyczny.

Wole u dzieci

Osobno trzeba mówić o wole u dzieci, ponieważ jest to najczęstsza choroba z niedoborem jodu. W zdecydowanej większości przypadków powstaje rozproszona postać choroby.

Według badań WHO, w ciągu ostatnich 10 lat częstość występowania wola w dzieciństwie wzrosła o 6% i jest równa co najmniej jednej czwartej chorób endokrynologicznych u dzieci łącznie. Tak wysokie wskaźniki wiążą się z niewłaściwą dietą, a także niekorzystną sytuacją środowiskową. W 30% przypadków wole w dzieciństwie rozpoznawano po 14 latach i później.

Charakterystyczne objawy wola są związane z bardziej intensywnym stopniem nasilenia. Ponadto tylko u dzieci choroba jest najczęściej komplikowana przez powstawanie specyficznego endemicznego kretynizmu. Forma ta charakteryzuje się opóźnieniem nie tylko rozwoju intelektualnego, ale także fizycznego, a także zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego.

Diagnostyka wole tarczycy

W ramach diagnostyki wola stosuje się laboratoryjne badania krwi i moczu. Krew osoby z klinicznymi objawami nowotworu jest badana pod kątem stosunku hormonów, takich jak TSH, T3, T4 i tyreoglobulina. Rozpoznanie ustala się na podstawie faktu, że osoby, które borykają się z przedstawionym typem dolegliwości, mają zwykle nierównowagę hormonów tarczycy i zwiększony stosunek tyreoglobulin. Jednocześnie dane dotyczące wydalania jodu z moczem pozostają ograniczone.

Ultradźwięki należy uznać za instrumentalną metodę diagnozowania utworzonego wola. Dzięki niemu możliwe jest dokładne ustalenie formy rozwoju choroby, na przykład jest to wole rozlane lub guzkowe. Za pomocą skanowania radioizotopowego określa się i ocenia stan funkcjonalny gruczołu dokrewnego.

W przypadku guzowatego typu endemicznego wola, jako dodatkowej miary badania, specjaliści wykonują biopsję gruczołu. Dzięki temu można określić charakter choroby. Może więc być łagodny lub złośliwy.

Jeżeli w wyniku badania palpacyjnego pojawią się podejrzenia wola tarczycy, w celu postawienia ostatecznej diagnozy, określenia etiologii i stadium rozwoju choroby, należy konsekwentnie wykonywać takie obowiązkowe badania jak:

• Wykonaj badanie krwi na stosunek i poziom hormonów (zalecane jest wykonanie testu kilka razy w ciągu dwóch do trzech miesięcy od rozpoczęcia kuracji);
• Elektrokardiogram;
• Badanie odruchów ścięgnistych przez chwilę;
• USG tarczycy.

Przetestuj, aby określić poziom jodu w organizmie

Istnieją trzy najdokładniejsze i najłatwiejsze do wykonania testy do określania stosunku jodu w organizmie:

• Test 1. Pierwszy z nich jest następujący: musisz wziąć standard (3 lub 5% jodu). Z jego pomocą trzeba narysować sobie siatkę na własnym ciele - najlepiej wieczorem, po zakończeniu aktywności fizycznej. Szczególną uwagę należy zwrócić na podbrzusze oraz uda. Po całkowitym wyschnięciu jodu należy iść spać. Jeśli więc rano okaże się, że siatka „zniknęła” przynajmniej o połowę, to oczywiście niewystarczająca zawartość jodu w organizmie. Jeśli odcień siatki trwał dłużej niż 12, a nawet dłużej niż 24 godziny, oznacza to, że występuje nadmiar jodu, z którym również należy się uporać.
• Test 2. Drugi test wygląda następująco - należy zanurzyć wacik w roztworze jodu typu alkoholu. Następnie nałóż siatkę zawierającą jod na dowolny obszar ciała, z wyjątkiem samego gruczołu dokrewnego. Następnego dnia musisz dokładnie przemyśleć to miejsce. Jeśli nie ma śladów jodu, jest to konieczne dla organizmu, ale jeśli wręcz przeciwnie, wzór pozostaje, to nie ma deficytu.
• Test 3. I wreszcie trzecie, znacznie dokładniejsze badanie. W celu jego wykonania przed pójściem spać nanieść na skórę w okolicy przedramienia trzy paski z roztworem jodu. Należy to robić sekwencyjnie: najpierw cienka linia, potem trochę grubsza, a potem najgrubsza. Jeśli rano okaże się, że pierwsza kreska zniknęła, oznacza to, że ze stosunkiem jodu wszystko jest w porządku.

Jeśli pierwsze dwa nie są widoczne, należy zwrócić szczególną uwagę na stan zdrowia. W tym samym przypadku, jeśli nie pozostał ani jeden pasek, można mówić o oczywistym braku jodu. Jakie są metody leczenia wola endokrynologicznego?

Metody leczenia

Terminowe rozpoznanie objawów będzie kluczem do skutecznego leczenia, które pomoże jak najszybciej poradzić sobie z chorobą. Tak więc, gdy pojawiają się oznaki wzrostu wola, należy skontaktować się ze specjalistą endokrynologiem. Bardzo ważne jest, aby się do niego odwołać, ponieważ każdy inny specjalista może po prostu odnieść się do przepracowania.

Jako główną metodę leczenia wola należy rozważyć hormonalną terapię zastępczą. W tym celu stosuje się różne aktywne pochodne tyrozyny. Wynika to z faktu, że charakteryzują się one fizjologicznymi parametrami tych hormonów, które są wytwarzane przez gruczoł dokrewny. Niezwykle ważne jest, aby wybrać nie tylko wystarczającą dawkę leku, ale także taką, która nie doprowadzi do negatywnych skutków. Leczenie, okresowe stosowanie leków, bardzo często musi trwać do końca życia. W takim przypadku nie należy zapominać o kontrolowaniu proporcji hormonów.

Wiele chorób (wole nie jest wyjątkiem) jest spowodowanych zaburzeniami procesów samoleczenia komórek. Zwykle w organizmie są za to odpowiedzialne bioregulatory peptydów. Jednak w nowoczesnych warunkach (napięcie psycho-emocjonalne, niedożywienie, zła ekologia itp.) Ich rezerwy szybko się wyczerpują. Rosyjscy naukowcy opracowali bioregulator peptydów, Tyramine, specjalnie w celu utrzymania zdrowia tarczycy. Składniki Tyraminy to kompleks białek i nukleoprotein, które działają wybiórczo na komórki tarczycy, co pomaga przywrócić jej funkcję. Tyramina jest zalecana do stosowania w przypadku dysfunkcji tarczycy, niedoczynności i nadczynności, procesów nowotworowych w tkance gruczołowej.

Jako środek profilaktyczny Tyramine zaleca się stosować u osób zamieszkujących tereny endemiczne dla chorób tarczycy. Tyramina jest również zalecana dla osób starszych i starszych w celu utrzymania funkcji tarczycy.

Niedoczynność tarczycy jest również podatna na terapię hormonalną. Sytuacja z hiperfunkcją jest znacznie bardziej skomplikowana. Tak więc, jeśli istnieje realne niebezpieczeństwo powstania guza o dowolnej genezie lub powikłań typu sercowo-naczyniowego, warto skorzystać z interwencji chirurgicznej (zostanie omówiona później). To zmieni sytuację w przypadku niedoczynności tarczycy. To z kolei pozwoli na łatwiejsze i tańsze dostosowanie poprzez terapię hormonalną.

W cięższej postaci niedoczynności gruczołów dokrewnych osoba może zapaść w śpiączkę. Nadczynność jest nieodłącznym elementem faktu, że kryzys toksyczny może być śmiertelny. W związku z tym konieczne jest przestrzeganie ścisłej diety i spożycie wymaganego stosunku jodu w organizmie. Jednocześnie potrzeba konsultacji ze specjalistą i wykonania badań ilości jodu w organizmie jest bezwarunkowa. Rzeczywiście, jak wiesz, duża ilość jodu również niekorzystnie wpływa na tarczycę.

Temat: Skuteczna metoda żywieniowa w leczeniu chorób autoimmunologicznych

Działanie i radioaktywny jod

Interwencja chirurgiczna na tym narządzie jest niezwykle trudna, ponieważ gruczoł dokrewny zawiera znaczną liczbę naczyń krwionośnych. To sprawia, że operacja jest znacznie bardziej problematyczna. Jednak w niektórych przypadkach nie da się tego zrobić bez niej, dlatego operacja wole jest jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia.

W związku z tym podaje się znieczulenie miejscowe i usuwa duże guzkowe lub potencjalnie niebezpieczne obszary. W najtrudniejszych i najbardziej zaawansowanych przypadkach dopuszczalne jest usunięcie jednego z płatów tarczycy. Może z kolei wywołać niedoczynność lub nadczynność tarczycy. Jednak nawet w przypadku resekcji jednego lub więcej węzłów istnieje potrzeba leczenia.

Alternatywnym sposobem leczenia tarczycy jest użycie radioaktywnego jodu. Roztwór ten służy do niszczenia tkanek gruczołu dokrewnego. Znalezienie optymalnej dawki jest niezwykle trudne. W tym celu przeprowadza się również dodatkowe grupy analiz. Ponadto w pierwszym roku u 25% osób zaczyna pojawiać się niedoczynność tarczycy. Jednak jod radioaktywny jest unikalnym lekiem, który nie ma obecnie analogów. Jakie są zapobiegawcze metody wykrywania wola?

Zapobieganie wolom

Profilaktykę wola można prowadzić na trzy sposoby i być masową, grupową i indywidualną. Pierwsza metoda jest najbardziej skuteczna; w celu jej wdrożenia dodaje się niewielką ilość jodu do tych produktów, które każda osoba spożywa w taki czy inny sposób. Mówimy o zwykłej soli kuchennej, ale soli jodowanej.

Zaletą tej metody jest to, że taki produkt jest dość niedrogi, ale efekt tego efektu jest oczywisty. Według WHO, w wyniku takiej profilaktyki, tworzenie się wola zmniejsza się co roku o 20%. Do prewencyjnego jodowania masy stosuje się również inne produkty, na przykład chleb lub wodę.

Temat: Skuteczne przepisy na tradycyjną medycynę wole

Zapobieganie wolowi w zależności od typu grupy polega na stosowaniu preparatów zawierających jod przez osoby narażone na taką diagnozę. Są to przede wszystkim dzieci i młodzież przebywająca w placówkach takich jak przedszkola i szkoły.

Najbliższym środkiem fizjologicznym jest jodek potasu, który jest wytwarzany w różnych dawkach i stosowany zgodnie z określonym algorytmem. Do takiej profilaktyki można również stosować produkty spożywcze zawierające jod.

Osobną kategorię grupy ryzyka powstania wola stanowią kobiety na każdym etapie ciąży. Mają największe zapotrzebowanie na ten składnik - 200 mcg dziennie. W związku z tym konieczne jest prowadzenie indywidualnej profilaktyki. Ponadto, nawet na etapie planowania ciąży, przyszłej kobiecie zaleca się rozpoznanie stanu tarczycy.

Indywidualne zapobieganie wolowi oznacza również stosowanie preparatów z jodem. Wymagana dawka ustalana jest indywidualnie, jak również w zależności od kategorii wiekowej. Bez wstępnej wizyty u endokrynologa niepożądane jest przeprowadzanie takiej profilaktyki u osób, które mają w przeszłości problemy z gruczołem dokrewnym.

Wiele osób jest przekonanych, że dzienne zapotrzebowanie na jod można zrekompensować specjalną dietą zawierającą określone pokarmy. Jednak nie jest to w 100% prawdą, ponieważ konieczne są znaczne zmiany w diecie, aby zrekompensować już ustalony niedobór. Po drugie, takie zmiany są dość drogie. Ponadto stosowanie jodu należy po prostu ściśle dozować. W końcu wszelkie wahania: od nadmiaru do braku są obarczone znacznymi problemami z gruczołem dokrewnym i ogólnym zdrowiem.

Tak więc wole endokrynologiczne jest jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych. Ten stan praktycznie nie podlega całkowitemu wyleczeniu, ponieważ potrzebne jest ciągłe zapobieganie i stosowanie jodu. To pomoże zachować optymalną witalność i zdrowie.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).