Lekarstwo Na Ascaris - Lista Leków

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Lekarstwo Ascaris

Ascariasis to choroba robaków wywoływana przez glisty ascaris. Pasożytują w ludzkim jelicie cienkim, chociaż czasami można je znaleźć w innych narządach.

Wyboru leku na ascaris powinien dokonać lekarz. Faktem jest, że różne leki przeciwrobacze mają różny wpływ na te same grupy robaków. Ponadto same glisty mają różną wrażliwość na różne leki należące do grupy leków przeciwrobaczych.

Pacjenci powinni wiedzieć, że w żadnym przypadku nie należy przekraczać dawki leku zalecanego przez lekarza, ponieważ wszystkie one mają toksyczny wpływ nie tylko na robaki, ale także na organizm ludzki. Każde odchylenie od wybranej dawki może niekorzystnie wpłynąć na zdrowie. Leki przeciwpasożytnicze z tej grupy mają szeroką listę skutków ubocznych i przeciwwskazań. Wiele z nich jest zabronionych do przyjęcia w dzieciństwie, prawie wszystkie z nich nie są przepisywane w czasie ciąży i laktacji. To kolejny dowód na to, że leczeniem glistnicy powinien zajmować się lekarz.

Najczęściej leki przeciwrobacze podaje się doustnie, więc dostępne są w postaci tabletek, proszków, drażetek, zawiesin i kapsułek. Pozajelitowe podawanie leków na ascaris jest zalecane tylko w ciężkich przypadkach.

Przepisać lek na ascaris, w zależności od fazy rozwoju choroby.

Lista leków na ascaris

Jeśli inwazja pasożytów została zdiagnozowana na wczesnym etapie migracji, kiedy larwy robaka nie dotarły do jelit i nie przekształciły się w dojrzałe osobniki, można przepisać następujące leki:

• Tiabendazol (Mintezol, Arbotekt, Tetusim, Mertect) przez 5-7 dni.
• Kurs Mebendazolu (Vermox, Vormin, Vermakar, Vormin) przez 3-4 dni. Tiabendazol i mebendazol są lekami benzimidazolowymi. Działają na komórki jelitowe pasożyta, zakłócając wchłanianie glukozy. W rezultacie glisty umierają z głodu.
• Lewamizol (dekaris). Lewamizol jest lekiem imidazottiazolowym. Po jej zażyciu następuje depolaryzacja środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe u pasożytów.

Równolegle pacjent przechodzi terapię odtruwającą na etapie migracji. Aby wyeliminować objawy oskrzelowo-płucne, lekarze zalecają przyjmowanie leków rozszerzających oskrzela i kortykosteroidów. Jednocześnie podaje się krótki cykl leczenia przeciwhistaminowego. Jest to konieczne, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznej na wstrzyknięty lek, przeznaczony do zwalczania inwazji pasożytniczej.

W przypadku wykrycia glistnicy w fazie jelitowej pacjentowi można przepisać te same leki, które były stosowane w leczeniu pasożytów na etapie migracji. Będą miały podobny wpływ na dojrzałe płciowo robaki pasożytujące w jelicie cienkim.

Ponadto listę tę można uzupełnić o kilka innych leków:

• Pirantel pamoat (Helmintox, Pirantel, Nemocid, Kombantrin). Pamoinian pyrantelu należy do grupy imidazottiazoli i podobnie jak lewamizol działa na układ nerwowo-mięśniowy ascaris.
• Piperazyna. Lek ten należy do grupy soli piperazyny. Piperazyna wywołuje paraliż układu nerwowo-mięśniowego ascaris, zaburzając normalny przepływ impulsów, powodując w ten sposób śmierć robaka. Należy zauważyć, że tylko piperazyna jest zatwierdzona do stosowania u kobiet w ciąży. Można go jednak stosować nie w dowolnym okresie ciąży i tylko pod nadzorem lekarza.
• Embonian pirwinu (Pirkon, Pirvinium, Vanquin). Leki z tej grupy blokują układy enzymatyczne ascaris, zaburzając proces metabolizmu i transportu glukozy. Efekt można uzyskać już po pojedynczej dawce leku.
• Carbendacim (Medamin). Lek paraliżuje mięśnie roztoczowe, w wyniku czego pasożyty tracą zdolność przebywania w jelitach i wychodzenia z kałem.

Po zażyciu leków na ascaris

Jeśli chodzi o dawkowanie, dobierane jest indywidualnie, w zależności od wagi osoby i stopnia zarażenia pasożytami. Skutki uboczne każdego leku będą się różnić, ale najczęściej producenci leków na ascaris wskazują na możliwość wystąpienia reakcji alergicznych, w tym pokrzywki, swędzenia i wysypki na ciele. Nie wyklucza się pogorszenia apetytu, nudności, wymiotów, biegunki i bólu brzucha. Od strony ośrodkowego układu nerwowego rzadko obserwuje się powikłania, jako możliwe skutki uboczne: bóle głowy, zaburzenia snu, zawroty głowy. Bardziej szczegółowe informacje należy skonsultować z lekarzem prowadzącym, który zaleca ten lub inny lek w leczeniu glistnicy.

Warto nastawić się na przyjmowanie preparatów enzymatycznych w przypadku rozpoznania glistnicy w fazie jelitowej. Pacjentom przepisuje się kreon, mezim, pankreatynę w celu normalizacji funkcji przewodu pokarmowego, który bardzo często cierpi na inwazję pasożytów. Mikroflorę jelitową można korygować przy pomocy probiotyków, wśród których są: Linex, Bifidum Forte, Bifiform.

Jeśli chodzi o nielekową korektę glistnicy, wykazano, że pacjent podczas leczenia przestrzega diety dietetycznej. Konieczne jest ograniczenie spożycia węglowodanów i tłustych potraw do organizmu, wzbogacenie diety w witaminy i białka pochodzenia zwierzęcego.

Środki przeczyszczające, wbrew powszechnemu przekonaniu, nie są przepisywane, ponieważ nie dają pożądanego efektu, a przy zaparciach na tle glistnicy mogą w ogóle być szkodliwe. Faktem jest, że zaparcia mogą być spowodowane niedrożnością jelit spowodowaną masową kumulacją robaków. W rezultacie przyjmowanie środków przeczyszczających spowoduje pęknięcie ściany jelita i wystąpi u pacjenta zapalenie otrzewnej, które stanowi bezpośrednie zagrożenie życia pacjenta.

Po zakończeniu leczenia glistnicy należy ponownie zdiagnozować pacjenta w celu określenia skuteczności terapii. Odbywa się 2 tygodnie później i 30 dni po zakończeniu przyjmowania leku. Ponadto przez kolejne 3 lata pacjent powinien być zarejestrowany w przychodni. Każdego roku będzie musiał wykonać test kału, aby określić jaja ascaris.

Ogólnie rzecz biorąc, konkretny lek na ascaris jest starannie wybierany przez lekarza prowadzącego. Przebieg leczenia jest najczęściej krótki, aw niektórych przypadkach może trwać nawet jeden dzień. Nowoczesne leki przeciwrobacze są bardzo skuteczne i przy prawidłowym stosowaniu mogą osiągnąć sukces w 80-100% przypadków.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.