Molluscum Contagiosum - Co To Jest? Czy Muszę Się Leczyć? W Jaki Sposób?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Molluscum contagiosum u dzieci i dorosłych

Mięczak zakaźny to powszechna choroba, która nie została jeszcze w pełni zbadana przez lekarzy. Choroba ma charakter wirusowy i dotyka wyłącznie skóry. Często rozwija się u dzieci w wieku od jednego do pięciu lat. Występuje rzadziej u nastolatków i dorosłych. Małża nie jest traktowana poważnie. Jest postrzegany jako pryszcz lub brodawka. W rzeczywistości nie należy lekceważyć pojawienia się wzrostu skóry, ponieważ stwarza to zagrożenie w zakresie infekcji.

Infekcja wirusowa ma swoją nazwę dzięki temu, że przy wielokrotnym powiększeniu skóra, na której występuje nowotwór, przypomina muszlę mięczaka lub ślimaka. Przedrostek zaraźliwy oznacza zaraźliwy. Mięczak nie zagraża życiu i zdrowiu, ale psuje jego wygląd. Osoba może odczuwać dyskomfort, zarówno kosmetyczny, jak i fizyczny.

Zadowolony:

• Przyczyny mięczaka zakaźnego
• Jak przebiega infekcja?
• Jak zarażają się dzieci?
• Objawy Molluscum Contagiosum
• Rozpoznanie mięczaka zakaźnego
• Czy należy leczyć mięczaka zakaźnego?
• Jakie mogą wystąpić komplikacje?
• Jak leczy się mięczak zakaźny?
• Czego nie powinieneś robić?
• Środki zapobiegawcze

Przyczyny mięczaka zakaźnego

Molluscum contagiosum pojawia się na skórze po zakażeniu wirusem MCV (w Rosji wirus ten określa się jako VKM). Należy do rodziny Poxviridae. Dzieci są bardziej podatne na infekcje, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest jeszcze wystarczająco dojrzały, aby wytrzymać ataki wirusa. Ponadto u dzieci skóra ma pewne cechy, które umożliwiają cząsteczkom wirusa łatwe wnikanie w strukturę naskórka. Chociaż dorośli również mogą zostać zaatakowani przez infekcję.

Naukowcy zidentyfikowali 2 rodzaje wirusów, które powodują pojawienie się charakterystycznych zmian w skórze właściwej:

• Pierwszy i drugi typ. Najczęściej dotykają nastolatków i dorosłych. Wirus jest przenoszony głównie drogą płciową, z niezabezpieczoną intymnością.
• Trzeci i czwarty typ wirusa. Wirusy te atakują głównie dzieci, ponieważ są przenoszone w gospodarstwie domowym.

Jak pokazują statystyki, przedszkolaki cierpią na mięczaka zakaźnego w 80% przypadków.

Oto kilka faktów dotyczących rozpowszechnienia choroby w różnym wieku:

• Dzieci poniżej 12 miesiąca życia nie chorują na mięczaka zakaźnego, ponieważ mają ochronę, którą nabyły od matki.
• Szczyt zachorowań przypada na 4-5 lat. Właśnie w tym okresie odnotowuje się większość przypadków.
• Rzadziej dzieci w wieku 5-14 lat są narażone na infekcję.
• U dorosłych i młodzieży rozpoznaje się postać mięczaka głównie narządów płciowych. Ten typ wirusa przenosi się drogą płciową.

Każda cząsteczka wirusa zawiera własne DNA. Często przez długi czas istnieje bezobjawowo w ludzkim ciele, nie ujawniając się. Aktywacja wirusa i jego rozmnażanie następuje po zawodzeniu sił odpornościowych. Takie czynniki mogą wywołać rozwój infekcji wirusowej, jak:

• Poważna choroba.
• Niedobór odpornościowy.
• Zakażenie wirusem HIV.
• Przyjmowanie kortykosteroidów.
• Uszkodzenie skóry.
• Tatuowanie.
• Nierównowaga hormonalna. Czasami mięczak jest aktywowany u kobiet w ciąży.

Mięczak zakaźny i wirus brodawczaka ludzkiego to dwie różne choroby, chociaż manifestują się jako brodawki skórne i narośla. Jednak w przypadku mięczaka wysypki są tego samego typu, nigdy nie tworzą się na dłoniach i stopach.

Jak przebiega infekcja?

Do tej pory naukowcy mogą jedynie zakładać, jak długo dana osoba pozostaje zaraźliwa dla innych po pojawieniu się pierwszych elementów wysypki. Większość dermatologów uważa, że obecność charakterystycznych narośli na ciele jest sygnałem, że dana osoba rozprzestrzenia się infekcji.

Wiadomo, że wirus przenosi się z człowieka na człowieka poprzez bliski kontakt lub przez artykuły gospodarstwa domowego. Dlatego tak ważne jest, aby używać wyłącznie akcesoriów osobistych: ręcznika, myjki, bielizny i środków higienicznych.

Zwierzęta nie są nosicielami mięczaka zakaźnego. Oni też nie cierpią na tego wirusa.

Wszystkie możliwe drogi infekcji:

• Bezpośredni kontakt ze skórą chorego.
• Kontakt skóry z rzeczami, na których jest wirus.

Infekcja rozprzestrzenia się szybciej w wilgotnym i ciepłym środowisku. Dlatego populacja krajów żyjących w charakterystycznych strefach klimatycznych cierpi na mięczak zakaźny. Choroba jest również powszechna w stanach o niskim poziomie higieny i medycyny.

Średni okres inkubacji wynosi 2-8 tygodni. W tej chwili wirus nie przejawia się w niczym.

Co zwiększa ryzyko infekcji?

Ułatwia proces wnikania wirusa do komórek naskórka przez takie czynniki jak:

• Uszkodzenie skóry. Jeśli na skórze właściwej występują nawet mikroskopijne uszkodzenia, wirus może łatwo przeniknąć do jej głębokich struktur. Pod tym względem złuszczanie się skóry, jej nadmierna suchość, obecność zadrapań i otarć na jej powierzchni są niebezpieczne.

• Kąpielowy. Wilgotna i opuchnięta skóra staje się bardziej przepuszczalna. Dlatego prawdopodobieństwo infekcji wzrasta podczas pływania w otwartych zbiornikach wodnych i basenie.
• Naruszenie zasad higieny osobistej, a także używanie akcesoriów innych osób.
• Aktywności sportowe. Molluscum contagiosum często dotyka sportowców. Zarażają się przez wodę lub przez bliski kontakt. Dotyczy to pływaków, zapaśników i gimnastyczek.

Infekcja przez kontakt z wirusem nie zawsze występuje. Jeśli układ odpornościowy jest silny, nie pozwoli jego cząsteczkom przeniknąć do struktur skóry. Gdy nie ma odporności na wirusa, a mechanizmy obronne organizmu są osłabione, infekcja z pewnością nastąpi. W grubości skóry właściwej wirusy zaczynają aktywnie dzielić się, co w najbliższej przyszłości objawi się jako charakterystyczne wysypki.

Jak zarażają się dzieci?

Dziecko może się zarazić poprzez kontakt z innymi zakażonymi dziećmi lub dorosłymi. Mięczak zakaźny jest również przenoszony przez artykuły gospodarstwa domowego.

Sposoby rozprzestrzeniania się infekcji w dzieciństwie:

• Interakcja z innym dzieckiem, które ma mięczaka zakaźnego na skórze. Często infekcja występuje w przedszkolu, szkole, na obozach wiejskich.
• Spać na pościeli chorego.
• Interakcja z zabawkami zawierającymi cząsteczki wirusa.
• Używanie myjki lub ręcznika używanego wcześniej przez chorego.
• Pływanie na otwartej wodzie, w basenie. Infekcja występuje, gdy chorzy ludzie byli w tej samej wodzie.
• Gry w piaskownicy, w których bawiły się zarażone dzieci.

Kiedy na skórze pojawiają się pierwsze elementy wysypki, dziecko zaczyna je czesać. To powoduje, że infekcja rozprzestrzenia się po całym ciele. Przenosi również cząsteczki wirusa do otaczających obiektów. Dzieje się to przy normalnym dotyku. Wirusy mięczaków zakaźnych są trwałe w środowisku i mogą pozostawać aktywne przez pewien czas.

Dorośli nie zarażają się w ten sposób. Infekcja występuje podczas intymności. Ich wysypki będą się koncentrować w okolicach zewnętrznych narządów płciowych.

Objawy Molluscum Contagiosum

Głównym i jedynym objawem choroby są wysypki skórne:

• Wysypka pojawia się gładko. Najpierw na skórze właściwej tworzą się małe plamki, które są trudne do rozróżnienia gołym okiem. Ich rozmiar nie przekracza główki szpilki.
• Plamka jest koloru cielistego, może nieznacznie wznosić się ponad powierzchnię skóry.
• Elementy wysypki mają tendencję do powolnego wzrostu. Plamy nie ranią i nie powodują dyskomfortu u osoby. Stopniowo plamka zaczyna przypominać brodawkę, która może mieć różne rozmiary (do 5-8 mm).
• Skóra nad naroślami jest napięta, aw jej górnej części występuje wgłębienie.
• Dojrzałe elementy wysypki wyglądają jak kulki. Ich kolor może być mleczny, biały, różowy lub beżowy. Czasami wydzielają perłowy połysk.
• Wewnątrz nagromadzenia znajduje się substancja, która konsystencją przypomina ropę lub twarożek. Substancja ta jest reprezentowana przez martwe krwinki, cząsteczki wirusa i limfocyty.
• Czasami na skórze właściwej pojawia się tylko jeden mięczak, a czasem cała grupa wysypek. Znajdują się one blisko siebie.

Mięczak zakaźny może pojawić się w dowolnym miejscu na ciele, na twarzy. Jednak te nowotwory nigdy nie tworzą się na dłoniach i stopach. To jest ich główna różnica w stosunku do HPV.

Ulubionymi miejscami lokalizacji mięczaka zakaźnego u dzieci są takie obszary jak:

• Ręce i nogi.
• Pachy.
• Klatka piersiowa.
• Żołądek.
• Twarz.
• Pachwina i genitalia.

U dorosłych i młodzieży, którzy zaczęli żyć seksualnie, wysypki pojawiają się w takich obszarach, jak:

• Zewnętrzne narządy płciowe.
• Wewnętrzne uda.
• Krocze.
• Skóra wokół oczu i ust.

Pierwiastków może być 1-2, a może około 20. Narosty nie swędzą, nie ranią i nie powodują dyskomfortu. Chociaż mogą swędzieć u dzieci. Prowadzi to do tego, że pacjenci naruszają swoją integralność i przenoszą je do innych części ciała.

Zaczerwienienie i obrzęk narośli obserwuje się, gdy dochodzi do wtórnej infekcji. Rozwija się również ropienie. To powikłanie wymaga leczenia.

Rozpoznanie mięczaka zakaźnego

Niemożliwe jest samodzielne zdiagnozowanie. Często rodzice zwracają się o pomoc do Internetu, znajdują zdjęcia zaraźliwych mięczaków i porównują je z wysypkami na skórze dzieci. Wydaje im się, że prawidłowo postawili diagnozę i mogą rozpocząć leczenie. Jest to najniebezpieczniejsza metoda diagnostyczna, ponieważ nie ma uzasadnienia medycznego. Faktem jest, że choroby takie jak gruźlica, ospa, kiła itp. Mogą być ukryte pod postacią mięczaka zakaźnego. Nieprawidłowa diagnostyka i leczenie może być niezwykle niebezpieczne dla zdrowia.

Można upewnić się, że wzrost skóry jest następstwem zakażenia mięczakiem zakaźnym jest możliwy tylko w gabinecie lekarskim. W przypadku dermatologa często wystarczy badanie, aby postawić prawidłową diagnozę. Aby to wyjaśnić, można zalecić zeskrobanie skóry lub biopsję dotkniętych tkanek. Następnie pobrany materiał jest badany pod mikroskopem. Umożliwi to wizualizację komórek skorupy typowych dla mięczaka zakaźnego.

Czy należy leczyć mięczaka zakaźnego?

Nie ma zgody wśród dermatologów co do potrzeby leczenia.

Istnieją dwie kardynalne opinie na ten temat:

1. Żadne leczenie nie jest potrzebne. Wielu ekspertów uważa, że nie ma potrzeby leczenia infekcji. Wysypki nie powodują dyskomfortu u osoby, z wyjątkiem pewnej wady wyglądu. Po pewnym czasie wzrosty przeminą same. Może to zająć od kilku miesięcy do kilku lat. Jeśli układ odpornościowy jest silny, wysypka może w ogóle się nie pojawić lub być minimalna, a po kilku tygodniach całkowicie zniknie. Istnieją jednak dowody na to, że po zniknięciu niektórych elementów wysypki na ich miejsce powstają nowe. Jest to proces cykliczny, który może trwać dłużej niż 1,5 roku (maksymalnie do 4 lat). Następnie w ciele powstanie stabilna odporność, a ta infekcja wirusowa już jej nie zagraża.
2. Leczenie jest konieczne! Niektórzy naukowcy uważają, że konieczne jest leczenie infekcji, zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci. Oprócz tego, że stają się jej dystrybutorami, dzieci często przeczesują elementy wysypki. Prowadzi to do dodania wtórnej infekcji i ropienia.

Jakie mogą wystąpić komplikacje?

Molluscum contagiosum nie wiąże się z rozwojem jakichkolwiek powikłań. Po pewnym czasie narośla na skórze same znikają. Nie ma na nim żadnych śladów. Jeśli nie ma leczenia, okres całkowitej eliminacji elementów wysypki może trwać do 3-4 lat.

Po niektórych zabiegach usuwania wysypki na skórze mogą pozostać blizny lub blizny. W przypadku reaktywnej reakcji organizmu u niektórych osób pojawiają się liczne wysypki. Jeśli odporność osoby jest znacznie osłabiona, wówczas przebieg choroby staje się wyraźny.

Gdy na twarzy pojawia się wysypka lub jej elementy są zbyt duże, komplikuje to leczenie. Takim pacjentom przepisuje się leki zwiększające odporność, a także terapię lokalną.

Jak leczy się mięczak zakaźny?

Nie ma leków, które całkowicie usunęłyby wirusa z organizmu. Można tylko pozbyć się elementów wysypki, które zostały wywołane przez tę infekcję. Nazywanie procedur przyjemnymi nie zadziała. Ich dzieci są szczególnie bolesne.

Dlatego musisz ostrożnie się do nich odwoływać:

• Kriodestrukcja, czyli zamrażanie skorupiaków ciekłym azotem.
• Łyżeczkowanie łyżeczką Volkmann. W takim przypadku elementy wysypki są zdrapywane lub wyciskane. Alternatywnie małże można rozgnieść lub pokroić skalpelem.
• Usunięcie środkami chemicznymi. Aby to zrobić, użyj różnych maści lub roztworów. Najpopularniejsze to kwas salicylowy, nadtlenek benzoilu, kantarydyna, tretynoina.
• Przetwarzanie skorupiaków za pomocą jodu. Aby pozbyć się narośli, leczenie będzie musiało być prowadzone przez długi czas.
• Odbiór cymetydyny. Ten lek blokuje receptory histaminowe. Istnieją informacje, że jego stosowanie może przyspieszyć proces oczyszczania skóry z zakaźnych mięczaków.
• Usuwanie za pomocą lasera.

Wszystkie te metody mogą sprawić dziecku pewien dyskomfort, a nawet ból. Po nich na skórze mogą pozostać blizny i blizny, dlatego należy je ćwiczyć z najwyższą ostrożnością.

Eksperci zalecają rozpoczęcie leczenia tylko wtedy, gdy skorupiaki powodują prawdziwy dyskomfort, jeśli wysypka jest swędząca lub bolesna. Terapię można również przeprowadzić z wieloma wysypkami, zlokalizowanymi w widocznym miejscu.

Jak pokazuje praktyka, im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym wyższa będzie jego skuteczność. Dlatego terapię należy przeprowadzić natychmiast po rozpoczęciu tworzenia się narośli.

Wideo: życie jest świetne! Molluscum Contagiosum - choroba piaskownicy:

Czego nie powinieneś robić?

Zabrania się usiłowania wycisnąć zawartość skorupiaka rękami, paznokciami lub pęsetą. Może to spowodować rozprzestrzenienie się infekcji w całym organizmie. Nie należy kauteryzować narośli czosnkiem lub glistnikiem, ponieważ takie zabiegi uszkadzają skórę właściwą. Nie możesz próbować oderwać małża. Wszelkie działania z elementami wysypki mogą być wykonywane tylko przez lekarza. Dobiera odpowiednią metodę leczenia i kompetentnie ją wdraża.

Ponieważ choroba jest zaraźliwa, musisz nauczyć się z nią prawidłowo żyć. Podstawowe zalecenia lekarskie:

• Konieczne jest jak najmniejsze dotykanie wysypek skórnych. Nie trzeć ich ani nie czesać.
• Po dotknięciu elementów wysypki należy umyć ręce mydłem i wodą.
• Skórę w dotkniętym obszarze należy leczyć środkami antyseptycznymi.
• Jeśli planowany jest bliski kontakt ze zdrowymi ludźmi, zaleca się przykrycie narośli bandażem. Zapobiegnie to infekcji.
• Dorośli nie powinni golić włosów w miejscu, w którym powstały narośle.
• Jeśli Twoja skóra jest sucha, musisz ją nawilżyć. Unikaj urazów skóry właściwej.

Zasady te pomogą zapobiegać infekcjom zdrowych ludzi. Dzieci ze skorupiakami mogą uczęszczać do placówek edukacyjnych i przedszkolnych. Ważne jest, aby nauczyć swoje dziecko przestrzegania prostych zasad, które zostały opisane powyżej.

Środki zapobiegawcze

Trudno jest uniknąć infekcji. Ograniczenie dziecka w kontaktach nie będzie możliwe, nie będzie działać izolowanie go od społeczeństwa. Dzieci powinny komunikować się z rówieśnikami, prowadzić aktywny tryb życia. Jednocześnie konieczne jest wpajanie im umiejętności samoopieki od najmłodszych lat, a także nauczenie przestrzegania zasad higieny osobistej.

Infekcja następuje poprzez kontakt z chorymi ludźmi. Ponowne zakażenie jest mało prawdopodobne, ponieważ osoba rozwija odporność na chorobę.

Aby zmniejszyć wszelkiego rodzaju ryzyko, musisz przestrzegać prostych zaleceń:

• Po powrocie z ulicy musisz umyć ręce mydłem i wodą.
• Po kąpieli w basenie należy wziąć prysznic z mydłem.
• Możesz używać tylko osobistego ręcznika, myjki itp.
• Nie musisz dotykać skóry innych ludzi.
• Konieczne jest ostrożne obchodzenie się ze wszystkimi ranami na skórze, aby zapobiec przedostawaniu się do nich infekcji.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.