Schizofrenia Paranoidalna (paranoidalna) - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Schizofrenia paranoidalna (paranoidalna)

Zadowolony:

• Objawy schizofrenii paranoidalnej
• Przyczyny schizofrenii paranoidalnej
• Diagnoza schizofrenii paranoidalnej
• Leczenie schizofrenii paranoidalnej
• Prognozy dotyczące schizofrenii paranoidalnej

Schizofrenia paranoidalna to rodzaj schizofrenii charakteryzujący się występowaniem halucynacji i urojeń. Mogą również występować inne objawy, ale nie są one tak wyraźne.

Statystyki wskazują, że to schizofrenia paranoidalna występuje częściej niż inne. Charakterystyczną cechą tego typu choroby jest to, że osoba cierpi na urojenia paranoidalne, parafeniczne lub paranoiczne. Jednocześnie procesy myślowe takich ludzi, choć zachmurzone, nie są fragmentaryczne. Oznacza to, że świat wokół pacjenta to integralny obraz, a nie fragmentaryczne konstrukcje, modele i obrazy.

Jest wielu znanych osób, które cierpiały na schizofrenię paranoidalną, w tym: piłkarz L. Aldridge, muzyk i kompozytor T. Harrell, model B. Page i inni.

Objawy schizofrenii paranoidalnej

Wśród głównych objawów choroby są:

• Halucynacje słuchowe. Osobie wydaje się, że myśli są zaszczepione w nim na odległość, że pseudogłosy dyskutują o tym, jak się zachowuje, komentują jego działania. Głos może pochodzić z różnych części ciała.
• Syndrom paranoidalny. Pacjent cierpi na urojenia, wśród których przeważa mania prześladowcza. Uważa, że ktoś go kontroluje, manipuluje nim. Co więcej, wszystkie patologiczne uczucia i myśli są dla niego równie prawdziwe, jak dla zdrowej osoby - zwykłego świata.
• Pacjent cierpi na zaburzenia nastroju. Oprócz tego, że człowiek ma obsesje, może być pewien własnej wszechmocy, że został stworzony, by rządzić światem, Bogiem, Układem Słonecznym itp. Te myśli często wyrażane są w rozmowach z innymi ludźmi. Pacjent twierdzi, że potrafi zmieniać klimat, upiększać życie, tworzyć raj na ziemi. Nastrój pacjenta może wahać się od podniecenia do manii. Uważa, że zawsze znajduje się w epicentrum wielkich wydarzeń, wielkich odkryć.
• Zespół Kandinsky'ego-Clerambeau często obserwuje się, gdy pacjent uważa, że ktoś go kontroluje i manipuluje nim. Jego zdaniem jest marionetką, na czele której stoją siły wyższe, kosmici itp. Często mówi o tym z przekonaniem.
• Zaburzenia mowy i zaburzenia emocjonalne są słabe. Czasami są całkowicie nieobecne, szczególnie na początkowych etapach. Jednak wraz z postępem choroby zaburzenia emocjonalno-wolicjonalne zaczynają się nasilać.
• Obserwuje się objawy katatoniczne, wśród których najbardziej zauważalne są: zachowanie afektywne, głupie pobudzenie, katatoniczne otępienie. Jednak objawy te nie są dominujące.
• Pacjent może również wykazywać objawy charakterystyczne dla spłaszczonego afektu. Staje się niewrażliwy, zimny, nie okazuje żadnych emocji na cierpienie bliskich.

Jeśli chodzi o urojenia, często obserwuje się kilka ich odmian naraz, na przykład złudzenia wielkości łączą się z urojeniami prześladowań. Często tacy pacjenci są niezwykle religijni.

Przyczyny schizofrenii paranoidalnej

Ponieważ trwa debata na temat przyczyn rozwoju schizofrenii, nadal nie można stwierdzić ze stuprocentową pewnością wiarygodności którejkolwiek z przyczyn.

Jednak wśród najbardziej prawdopodobnych czynników wpływających na powstawanie schizofrenii paranoidalnej wyróżnia się:

• Dziedziczność. Ryzyko zachorowania wzrasta do 12%, jeśli bliscy krewni mają historię schizofrenii. Jednak wielu naukowców twierdzi, że oprócz predyspozycji genetycznych istnieją inne czynniki w powstawaniu choroby.
• Zaburzenia rozwoju wewnątrzmacicznego w wyniku narażenia na infekcje, których doznała matka.

• Brak równowagi w procesach chemicznych zachodzących w mózgu, związany z zakłóceniem pracy różnych receptorów. Jeśli wcześniej naukowcy uważali, że zaburzenia produkcji dopaminy wpływają głównie na rozwój choroby, to teraz nie zaprzecza się roli takich neuromodulatorów i ich receptorów, jak norepinefryna, acetylocholina, glutaminian, serotonina.

Większość naukowców jest przekonana, że u podstaw rozwoju schizofrenii leży kilka teorii, dlatego konieczne jest stworzenie kompleksowego modelu etiologii choroby, który łączyłby ze sobą teorie neurochemiczne i neuroanatomiczne.

Diagnoza schizofrenii paranoidalnej

Do postawienia diagnozy stosuje się ogólne kryteria rozpoznania schizofrenii. Lekarz powinien ustalić epizody oczywistych halucynacji lub urojeń, zarejestrowanych zaburzeń emocjonalnych, wolicjonalnych i mowy. Zazwyczaj halucynacje wskazujące na schizofrenię paranoidalną sprowadzają się do tego, że pacjent słyszy groźny lub nakazujący głos, buczenie, śmiech i gwizdanie.

Majaczenie jest obowiązkowe dla pacjentów:

• Wielkość;
• Uderzenia;
• Niepokojenie;
• Szlachetne narodziny;
• Specjalny cel itp.

Lekarz powinien wykluczyć możliwe psychozy lekowe i epileptyczne, ponieważ objawy te są podobne do schizofrenii paranoidalnej.

Leczenie schizofrenii paranoidalnej

Aby choroba nie postępowała jak najdłużej, konieczne jest wdrożenie trzech kierunków leczenia: farmakoterapii, psychoterapii i rehabilitacji.

Terapia lekowa

Obejmuje przyjmowanie leków przeciwpsychotycznych, które są przepisywane przez lekarza. We współczesnej psychiatrii stosuje się zarówno typowe leki przeciwpsychotyczne, jak i atypowe (leki nowej generacji). Podczas gdy klasyczne leki mają na celu blokowanie receptorów dopaminy, nowsze leki przeciwpsychotyczne w większym stopniu regulują działanie receptorów serotoninowych. W efekcie można uniknąć wielu skutków ubocznych, poprawić możliwości poznawcze pacjenta oraz działać przeciwdepresyjnie. Klasyczne leki przeciwpsychotyczne to haloperidol, aminazyna, tizercin (lewomepromazyna), leki atypowe - klozapina, arypiprazol, amisulpryd, olanzapina i inne.

Ponadto stosuje się leki przeciwpsychotyczne nowej klasy - częściowych agonistów. Są w stanie nie tylko obniżać poziom endogennej dopaminy, ale także ją regulować: blokować lub aktywować. Wśród takich środków są Ziprasidone, Aripiprazole.

Przyjmowanie leków nie ogranicza się do warunków szpitalnych. W razie potrzeby pacjent powinien je otrzymać w domu. Po wyeliminowaniu ostrej fazy lekarz ustali optymalną dawkę podtrzymującą, która pozwoli zapobiec ewentualnym nawrotom i rozwojowi wady.

Temat: Pełna lista leków stosowanych w schizofrenii

Psychoterapia

Ma na celu zapewnienie, aby osoby bliskie chorego na schizofrenię mogły w pełni zrozumieć i zaakceptować niecodzienny stan psychiki człowieka, tak aby łatwiej było im radzić sobie ze stresem, aby móc udzielić mu choćby minimalnej samodzielnej pomocy. Psychoterapia jest ważnym etapem w walce z chorobą, jednak dla osiągnięcia maksymalnego efektu wymagana jest ścisła interakcja w strukturze: „rodzina + pacjent + lekarz”.

Pacjenci pilnie potrzebują wsparcia ze strony otaczających ich ludzi. Dlatego zrozumienie i zaspokojenie potrzeb społecznych pacjenta przyczynia się do jego maksymalnej adaptacji oraz zmniejszenia poziomu i liczby zaostrzeń. Przejście zajęć indywidualnych, rodzinnych, grupowych i innego typu pozwoli nie tylko lepiej zrozumieć i zaakceptować stan chorego, ale także wzmocni efekt farmakoterapii.

Ważne jest, aby nie próbować odwieść pacjenta, że jego halucynacje są nierealne, to go tylko zrazi, sprawi, że będzie bardziej wycofany. Jednocześnie nie można się zgodzić, że są one prawdziwe. Znalezienie kompromisu jest pierwszą rzeczą do zrobienia. Konieczne jest wyjaśnienie osobie, że w tej kwestii każdy ma swój własny punkt widzenia i należy go szanować.

Środki rehabilitacyjne

Techniki rehabilitacyjne mają na celu pomóc pacjentowi w jak największej adaptacji po zaostrzeniu choroby. Powinien rozpocząć się jak najwcześniej, zaraz po powrocie pacjenta z kliniki, da to możliwość wczesnej adaptacji społecznej, pozwoli szybko wrócić do normalnego życia. Dlatego tak ważne jest poradnictwo rodzinne i indywidualne prowadzone przez psychoterapeutę.

Wśród skutecznych szkoleń znajdują się: treningi samooceny, komunikacji, samodzielnego życia. Indywidualne leczenie psychoterapeutyczne ma na celu stałą interakcję między pacjentem a lekarzem, prowadzenie rozmów na interesujące go tematy, omawianie pilnych problemów i wspólne poszukiwanie rozwiązań. Tylko w ten sposób możliwe będzie nawiązanie silnego związku między pacjentem a rzeczywistością, rozwinięcie w nim chęci jej zachowania. Oprócz psychoterapeuty, z pomocą w rehabilitacji pacjenta ze schizofrenią mogą przyjść psychologowie, pracownicy socjalni i oczywiście osoby bliskie.

Prognozy dotyczące schizofrenii paranoidalnej

Istnieją pewne czynniki, które wskazują na korzystne rokowanie w przebiegu choroby. W przypadku, gdy pacjent jest kobietą, jeśli jego historia rodzinna nie jest obciążona tą chorobą, jeśli początek choroby był ostry i nie utajony, to rokowanie w przebiegu schizofrenii paranoidalnej jest pozytywne.

Spowolniona manifestacja choroby, płeć męska oraz obecność w rodzinie innego pacjenta z podobną diagnozą powodują, że rokowanie jest mniej korzystne.

Pod wieloma względami na ciężkość przebiegu choroby wpływa terminowa opieka medyczna, a także wsparcie bliskich i społeczeństwa. Badania wykazały, że negatywne nastawienie społeczeństwa do osobowości pacjenta, krytyka, wrogość, próba gwałtownego kontrolowania życia człowieka prowadzi do wzrostu ryzyka nawrotu choroby.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.