Cukrzyca Ciążowa W Ciąży - Objawy, Leczenie I Dieta

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Cukrzyca ciążowa podczas ciąży

Co to jest cukrzyca ciążowa?

Cukrzyca ciążowa to podwyższony poziom cukru we krwi rozpoznawany podczas ciąży. W większości przypadków choroba zaczyna się rozwijać od początku drugiego trymestru. Jeśli cukrzyca ciążowa zostanie wykryta na wcześniejszym etapie, można podejrzewać obecność powszechnej cukrzycy, którą kobieta miała przed ciążą.

Ta patologia obserwuje się u około 4-6% kobiet w ciąży. Po porodzie zwykle ustępuje samoistnie, ale przy wcześniejszej cukrzycy ciążowej ryzyko rozwoju wspólnej cukrzycy w przyszłości wzrasta.

Przyczyny cukrzycy ciążowej są następujące: pod wpływem zmian hormonalnych w II-III trymestrze ciąży trzustka kobiety musi wytwarzać znacznie więcej insuliny, aby zrównoważyć wpływ hormonów na poziom cukru we krwi. Jeśli nie radzi sobie ze zwiększonymi funkcjami, prowadzi do cukrzycy.

W przypadku cukrzycy ciążowej nie ma zmian w samopoczuciu charakterystycznych dla prawidłowej cukrzycy typu I i II.

Są jednak pewne oznaki, które mogą dać o sobie znać:

• ciągłe pragnienie i suchość w ustach;
• częste i obfite oddawanie moczu;
• zwiększone zmęczenie;
• zmniejszona ostrość wzroku.

Jednak objawy te są często postrzegane przez kobiety w ciąży jako specyficzne cechy ich sytuacji.

Cukrzyca ciążowa wywołuje nadmierny wzrost masy ciała płodu i prowadzi do hiperinsulinemii u dziecka po urodzeniu: gdy dziecko przestaje otrzymywać taką samą ilość glukozy od matki, jego poziom cukru we krwi spada do wartości krytycznych. Ponadto zwiększa się ryzyko poronienia i ryzyko wad rozwojowych wewnątrzmacicznych.

Statystyka

W Stanach Zjednoczonych epidemiolodzy przeprowadzili szereg badań dotyczących rozwoju cukrzycy ciążowej (GDM) u kobiet w ciąży. Wyniki pokazały, że problem ten dotyka 4% kobiet noszących płód.

W Europie wskaźniki te wahają się na poziomie 1-14%, a około 10% obserwowanych w okresie poporodowym nadal ma objawy tej choroby, która w przyszłości przekształci się w cukrzycę typu II. Ponadto 50% kobiet, które chorowały na cukrzycę ciążową w okresie ciąży w ciągu najbliższych 10-15 lat, jest podatnych na rozwój SRS.

Fakt, że ta patologia jest tak rozpowszechniona, wskazuje na słabą świadomość żeńskiej części populacji na temat ryzyka rozwoju choroby i jej nieodwracalnych konsekwencji. Niestety wiele kobiet jest diagnozowanych i otrzymuje kwalifikowaną pomoc z dużym opóźnieniem. W związku z tym w poradniach kobiecych i ośrodkach reprodukcyjnych specjaliści prowadzą działania edukacyjne, których celem jest ochrona zdrowia kobiet i umożliwienie narodzin zdrowych dzieci.

Zadowolony:

• Jakie jest zagrożenie cukrzycą ciążową?
• Czym różni się cukrzyca ciążowa?
• Przyczyny cukrzycy ciążowej
• Czynniki ryzyka cukrzycy podczas ciąży
• Oznaki i objawy cukrzycy ciążowej
• Diagnoza cukrzycy ciążowej
• Leczenie cukrzycy ciążowej
• Jak zapobiegać rozwojowi cukrzycy ciążowej
• Odżywianie w cukrzycy ciążowej
• Poród z cukrzycą ciążową

Jakie jest zagrożenie cukrzycą ciążową?

Przede wszystkim wzrasta ryzyko dysfunkcjonalnego rozwoju płodu. We wczesnej ciąży GDM może powodować wrodzone wady rozwojowe mózgu i serca u płodu, a także samoistne poronienie. W ostatnich dwóch trymestrach ciąży z powodu cukrzycy może dojść do wzrostu powyżej normy (makrosomia) lub wystąpienia hiperinsulinemii.

Po porodzie choroba może przekształcić się w powikłanie w postaci fetopatii cukrzycowej, której objawami są zaburzenia równowagi ciała, okruchy nadwagi (powyżej 4 kg), niewydolność oddechowa na tle hipoglikemii, nadmiar tkanki tłuszczowej podskórnej, a także lepkość krwi powyżej normy i zakrzepy krwi.

Czym różni się cukrzyca ciążowa od innych typów cukrzycy?

Cukrzyca jest spowodowana poważnym zaburzeniem metabolizmu węglowodanów, za które odpowiedzialna jest insulina, hormon trzustki. Niedobór tego hormonu jest względny lub bezwzględny. Z reguły w przypadku cukrzycy poziom glukozy we krwi wykracza poza normalny zakres. Zjawisko to nazywa się hiperglikemią. Równocześnie z tym stwierdza się cukromocz (cukier w moczu).

Eksperci Światowej Organizacji Zdrowia dzielą cukrzycę na kilka typów. Choroba typu 1 dotyka młodzież i małe dzieci, u których występuje autoimmunologiczny rozpad komórek wytwarzających hormon insuliny w trzustce. W wyniku rozpadu tych komórek produkcja insuliny jest zmniejszona lub całkowicie zatrzymana.

Według statystyk 15% ogółu ofiar tej choroby cierpi na cukrzycę typu 1. Pewnym objawem choroby jest wysoki poziom glukozy w młodym wieku. We krwi można również znaleźć przeciwciała przeciwko insulinie i komórkom β. U tych pacjentów poziom insuliny jest niski. Jest tylko jeden sposób leczenia cukrzycy typu 1 poprzez wstrzyknięcie insuliny.

Wady genetyczne, ostre przewlekłe zapalenie trzustki, różne choroby zakaźne, stosowanie chemikaliów i niektórych leków mogą prowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 u osób z nadwagą.

Ten typ choroby jest typowy dla dojrzałych pacjentów z dziedziczną predyspozycją. W badaniach laboratoryjnych pacjentów obserwuje się wzrost stężenia glukozy powyżej 5,5 mmol / l. Pacjentom lekarz przepisuje leki, określoną dietę i obowiązkową aktywność fizyczną. Ten przebieg leczenia może pomóc obniżyć poziom glukozy we krwi.

Przyczyny cukrzycy ciążowej

W czasie ciąży każda kobieta może stanąć w obliczu rozwoju GDM z powodu zmniejszonej wrażliwości tkanek i komórek na insulinę wytwarzaną przez organizm. W ten sposób rozwija się insulinooporność, która jest połączona ze wzrostem poziomu hormonów we krwi przyszłej matki. Łożysko i płód mają duże zapotrzebowanie na glukozę, jej zwiększone spożycie przez organizm w czasie ciąży negatywnie wpływa na homeostazę. W efekcie trzustka stara się zrekompensować brak glukozy i zwiększa produkcję insuliny, zwiększając jej poziom we krwi.

Kiedy trzustka przestaje wytwarzać wymaganą ilość insuliny, zaczyna się rozwijać cukrzyca ciążowa. Podwyższony poziom proinsuliny jest wyraźnym potwierdzeniem pogorszenia pracy komórek β trzustki i rozwoju cukrzycy w okresie ciąży.

Zdarza się, że po urodzeniu dziecka poziom cukru we krwi matki natychmiast wraca do normy, ale nawet w takich okolicznościach nie można całkowicie wykluczyć możliwości rozwoju cukrzycy.

Czynniki ryzyka cukrzycy podczas ciąży

Istnieje wiele czynników ryzyka rozwoju GDM w czasie ciąży, w zależności od genetyki kobiety:

• poziom cukru w moczu jest powyżej normy;
• różne zaburzenia metabolizmu węglowodanów;
• otyłość lub nadwaga z objawami zaburzeń metabolicznych;
• wiek powyżej trzydziestu lat;
• obecność cukrzycy typu 2 u krewnych w linii prostej;
• gestoza i ciężka toksykoza podczas poprzednich ciąż;
• różne choroby układu sercowo-naczyniowego;
• przeszłość GDM;
• poronienia samoistne w I lub II trymestrze ciąży podczas poprzednich ciąż, przewlekłe nienarodzenie płodu;
• wrodzone wady rozwojowe układu nerwowego i sercowo-naczyniowego u poprzedniego dziecka;
• historia urodzenia martwego dziecka lub urodzenia poprzedniego dziecka ważącego więcej niż 4 kg (wielowodzie).

Oznaki i objawy cukrzycy ciążowej

Badania przesiewowe kobiet w ciąży w warunkach laboratoryjnych są obecnie jedynym kryterium dokładnego stwierdzenia rozwoju GDM. W momencie rejestracji w poradni przedporodowej lekarz może zidentyfikować przyszłą matkę zagrożoną, co oznacza obowiązkowe dostarczenie badania krwi na czczo w celu określenia poziomu cukru. Analizę przeprowadza się na tle normalnej aktywności fizycznej i codziennej diety. Krew do badań laboratoryjnych pobierana jest z palca, normalny poziom glukozy nie przekracza 4,8-6,0 mmol / l. Eksperci zalecają wykonanie testu, w którym glukoza działa jako dodatkowe obciążenie.

W celu szybkiego wykrycia GDM każdej ciężarnej zaleca się wykonanie specjalnego testu doustnego w celu określenia jakości wychwytu glukozy przez organizm. Ten test jest wykonywany w 6-7 miesiącu ciąży. W razie potrzeby badanie wykonuje się tyle razy, ile lekarz uzna za konieczne.

Osocze krwi do analizy pobiera się na pusty żołądek. Jeżeli poziom glukozy w osoczu przekracza 5,1 mmol / l, 60 minut po posiłku - powyżej 10,0 mmol / l i 120 minut po posiłku - powyżej 8,5 mmol / l, lekarz rozpoznaje GDM z całkowitą pewnością. Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana w odpowiednim czasie, a kobieta w ciąży jest w pełni monitorowana, to pod warunkiem 100% przestrzegania zaleceń lekarza, ryzyko urodzenia chorego dziecka jest zminimalizowane, to znaczy do 1-2%.

Diagnoza cukrzycy ciążowej

Istnieją pewne czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia cukrzycy ciążowej.

Główne czynniki ryzyka:

• Nadwaga (otyłość) przed ciążą;
• Wcześniej zdiagnozowane upośledzenie tolerancji glukozy;
• Choroba podczas poprzednich ciąż;
• Dziedziczna predyspozycja;
• Narodowość (Latynosi, Afrykanie, Azjaci są bardziej podatni na tę chorobę);
• Poprzednie narodziny dużego (powyżej 4 kg) lub martwego dziecka;
• Wielowodzie.

Badanie stężenia glukozy we krwi zlecane jest w każdym trymestrze ciąży. Norma dla cukru we krwi wynosi do 5,1 mmol / l. Przy wyższych szybkościach dodatkowo zalecany jest test tolerancji glukozy. Aby to zrobić, pobiera się krew kobiety do analizy, najpierw na czczo, a następnie 30-60 minut po wypiciu szklanki wody z rozpuszczonym w niej cukrem (50 g). Aby uzyskać dokładniejszy wynik, test powtarza się po dwóch tygodniach.

Rozpoznanie „cukrzycy ciążowej” stawia się, gdy poziom cukru we krwi na czczo przekracza 5,1 mmol / l, a godzinę po spożyciu glukozy - 10,0 mmol / l, a po 2 godzinach 8,5 mmol / l.

Leczenie cukrzycy ciążowej

U kobiet z cukrzycą ciążową występuje późna toksyna, obrzęk, podwyższone ciśnienie krwi, upośledzona czynność nerek i krążenie mózgowe. Zwiększa również ryzyko rozwoju infekcji dróg moczowych i ryzyko przedwczesnego porodu.

Gdy diagnoza zostanie potwierdzona przez endokrynologa, zalecana jest kompleksowa terapia, której należy przestrzegać do samego porodu:

• Najważniejsze jest prawidłowe odżywianie;
• Odpowiednia aktywność fizyczna - najlepsza opcja to długie spacery;
• Regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi, które odbywa się codziennie;
• Regularna analiza moczu na obecność ciał ketonowych;
• Kontrola ciśnienia krwi.

Dowiedz się więcej: Jak obniżyć poziom cukru we krwi?

W większości przypadków dieta jest wystarczająca. Przy odpowiednim wdrożeniu zaleceń lekarskich nie są wymagane żadne leki. Jeśli ta terapia jest niewystarczająca, a poziom cukru pozostaje podwyższony, zalecana jest insulinoterapia. Insulina jest podawana we wstrzyknięciu. Leki przeciwhipoglikemiczne w postaci tabletek są przeciwwskazane w okresie ciąży.

Jak zapobiegać rozwojowi cukrzycy ciążowej w czasie ciąży?

Zapobieganie rozwojowi cukrzycy ciążowej jest prawie niemożliwe. Statystyki pokazują, że te kobiety, które są zagrożone, nie cierpią z powodu tej choroby w czasie ciąży, podczas gdy inne kobiety w ciąży mogą rozwinąć cukrzycę bez żadnych warunków wstępnych.

W przypadku, gdy kobieta już raz chorowała na cukrzycę ciążową, powinna wziąć pełną odpowiedzialność za poczęcie kolejnego dziecka i zaplanować je nie wcześniej niż dwa lata po urodzeniu ostatniego dziecka. Aby zminimalizować ryzyko ponownego rozwoju niebezpiecznej choroby, konieczne jest rozpoczęcie monitorowania masy ciała na sześć miesięcy przed ciążą i włączenie codziennych ćwiczeń do codziennej rutyny. ponadto konieczne jest regularne wykonywanie badań w celu określenia poziomu glukozy we krwi.

Każdy produkt farmaceutyczny może być przyjmowany tylko za zgodą lekarza, ponieważ niektóre produkty farmaceutyczne (glikokortykosteroidy, tabletki antykoncepcyjne itp.) Mogą później służyć jako katalizator rozwoju cukrzycy ciążowej.

Jeśli kobieta cierpiała na GDM podczas ciąży, półtora do dwóch miesięcy po urodzeniu dziecka, musi określić poziom glukozy za pomocą analizy. Nie będzie zbędne dodatkowe wykonanie testu tolerancji glukozy. Wyniki tych badań pozwolą lekarzowi wybrać optymalny schemat aktywności fizycznej i odżywiania, a także wyznaczyć termin kontrolnych badań laboratoryjnych krwi.

Odżywianie w cukrzycy ciążowej

Zdrowa dieta jest niezbędna do skutecznego leczenia cukrzycy ciążowej. Dieta powinna być dietetyczna i jednocześnie kompletna. Zabrania się drastycznego obniżania wartości energetycznej diety.

• Zaleca się przejście na posiłki ułamkowe, 5-6 razy dziennie, w małych porcjach. Większość ładunku żywności powinna spaść w pierwszej połowie dnia. Należy unikać uczucia głodu.
• Konieczne jest ostre ograniczenie lub całkowite wykluczenie z menu łatwo przyswajalnych węglowodanów prostych: słodyczy, ciast, ciastek, a także niektórych słodkich owoców (banany, winogrona, figi), których stosowanie prowadzi do szybkiego wzrostu poziomu glukozy we krwi.
• Należy ograniczyć spożycie tłuszczów (masło, margaryna, majonez, kwaśna śmietana, serek). Udział tłuszczów nasyconych w diecie nie powinien przekraczać 10%. Zaleca się zastąpienie wieprzowiny, wędlin, wędlin, wędzonek, wszelkich półproduktów mięsnych chudymi mięsami: wołowym, drobiowym, królikiem i rybnym.
• Musisz uwzględnić w swojej diecie wystarczającą ilość pokarmów bogatych w błonnik. Należą do nich węglowodany złożone (zboża, ziarna, pieczywo pełnoziarniste) i zielone warzywa (ogórki, wszelkiego rodzaju kapusta, dynia, rzodkiewka, seler, fasolka szparagowa, sałata itp.). Oprócz błonnika pokarmy te zawierają znaczne ilości witamin i ważnych mikroelementów.
• Konieczne jest odrzucenie fast foodów, fast foodów, napojów gazowanych, wszelkich produktów zawierających aromaty, emulgatory i inne dodatki do żywności. Odżywianie kobiety w ciąży powinno być jak najbardziej zbliżone do naturalnego.

Pełna lista tego, co możesz, a czego nie możesz jeść z cukrzycą, a także znaczenie indeksu glikemicznego!

Poród z cukrzycą ciążową

Po porodzie cukrzyca ciążowa zwykle ustępuje, ale może prowadzić do pewnych komplikacji podczas porodu. Jak wspomniano powyżej, w tym przypadku dziecko może urodzić się bardzo duże, dlatego często wykonuje się cięcie cesarskie, ponieważ podczas naturalnego porodu istnieje duże ryzyko urazów porodowych.

Dziecko z cukrzycą ciążową rodzi się z niskim poziomem cukru we krwi, ale nie są konieczne żadne specjalne środki w celu jego normalizacji. Podczas karmienia piersią poziom glukozy we krwi dziecka stopniowo wraca do normy. Wskaźnik ten powinien być stale monitorowany przez personel szpitala położniczego.

Po porodzie kobieta musi przez pewien czas kontynuować dietę, aż poziom cukru we krwi również całkowicie się unormuje.

Jeśli jednak zaniedbujesz kompleksową terapię w czasie ciąży, to takie zaburzenie metaboliczne w ciele kobiety w ciąży może prowadzić do fetopatii cukrzycowej noworodka, która charakteryzuje się następującymi objawami:

• Naruszenie proporcji ciała dziecka (duży brzuch, cienkie kończyny);
• Żółtaczka;
• Obrzęk tkanek;
• Zaburzenia układu oddechowego;
• Zwiększone krzepnięcie krwi.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).