Wirusowe Zapalenie Gruczołu Krokowego - Przyczyny, Objawy I Leczenie Rozległego Zapalenia Gruczołu Krokowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Wirusowe zapalenie gruczołu krokowego: przyczyny, objawy i leczenie

Łuszczące się zapalenie gruczołu krokowego jest jedną z postaci przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, które charakteryzuje się tworzeniem się prostatolitów i kamieni w przewodach wydalniczych i trądzikiem gruczołu. Cały proces przebiega na tle zwiększonej i częstej potrzeby opróżnienia pęcherza, z bolesnymi odczuciami tępego i obolałego charakteru, z zaburzeniami erekcji i innymi objawami zapalenia gruczołu krokowego.

Jest to zapalenie gruczołu krokowego, które jest najczęstszym powikłaniem nieleczonego powolnego przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Podczas wykonywania profilaktycznego badania USG gruczołu krokowego kamienie w prostacie stwierdza się u 8,4% mężczyzn w każdym wieku. Po raz pierwszy rozległe zapalenie gruczołu krokowego rozpoznaje się najczęściej w wieku od 30 do 39 lat, co wiąże się z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego, które tworzy się na tle infekcji narządów płciowych. W wieku od 40 do 60 lat przyczyną rozległego zapalenia gruczołu krokowego jest najczęściej gruczolak gruczołu krokowego. W starszym wieku choroba jest konsekwencją zaniku zdolności seksualnych mężczyzny.

Zadowolony:

• Objawy rozległego zapalenia gruczołu krokowego
• Przyczyny rozległego zapalenia gruczołu krokowego
• Powikłania rozległego zapalenia gruczołu krokowego
• Rozpoznanie rozległego zapalenia gruczołu krokowego
• Leczenie rozległego zapalenia gruczołu krokowego
• Prognozy dotyczące choroby

Objawy rozległego zapalenia gruczołu krokowego

Objawy rozległego zapalenia gruczołu krokowego przypominają obraz kliniczny charakterystyczny dla przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego i są wyrażone w następujący sposób:

• Bolesne odczucia. Charakter bólu jest bolesny i tępy, występuje głównie w kroczu i mosznie. Może promieniować do kości łonowej, kości ogonowej, okolicy krzyżowej.
• Ból ma tendencję do nasilania się podczas wypróżniania, podczas aktywności seksualnej, podczas wysiłku fizycznego. Ponadto bolesne odczucia nasilają się wraz z przedłużającą się statyczną pozycją, szczególnie jeśli mężczyzna siedzi na twardej powierzchni przez długi czas. Potrząsanie, wszelkie długotrwałe wibracje, na przykład podczas jazdy samochodem, mają negatywny wpływ.
• Zaburzenia opróżniania pęcherza. Chęć oddania moczu staje się częstsza lub wręcz przeciwnie, jest wykonywana z opóźnieniem. Możliwe jest całkowite zatrzymanie moczu.
• Krwiomocz. Zanieczyszczenia krwi w moczu z rozległym zapaleniem gruczołu krokowego nie są rzadkie. Wynika to z urazu przewodów gruczołu przez ostre krawędzie kamieni, a także z samego faktu obecności zapalenia.
• Prostatorrhea, w którym wydzielanie gruczołu krokowego jest wydzielane podczas oddawania moczu, podczas intensywnego wysiłku fizycznego, ale może pojawić się na tle całkowitego odpoczynku fizycznego. W takim przypadku przezroczysty płyn rozciągający opuszcza cewkę moczową. Samemu procesowi może towarzyszyć pieczenie, ale częściej powoduje dyskomfort psychiczny.
• Hemospermia w rozlanym zapaleniu gruczołu krokowego charakteryzuje się pojawieniem się zanieczyszczeń krwi w nasieniu.
• Charakterystycznym objawem choroby jest zaburzenie funkcji seksualnych ze słabym wyrazem pożądania seksualnego. W tym przypadku obserwuje się zaburzenia erekcji i wytrysku. Podczas wytrysku może pojawić się ból.

Możliwe, że prostatolity będą długo ukrywać się w zrazikach i przewodach narządu, nie wywołując żadnych objawów, z wyjątkiem rzadkich, łagodnych bólów. Jednak wraz z postępem choroby objawy staną się ostrzejsze.

Przyczyny rozległego zapalenia gruczołu krokowego

Kamienie, które tworzą się w prostacie, są podzielone na pierwotne i wtórne. Przyczyny rozległego zapalenia gruczołu krokowego mają bezpośredni wpływ na ich naturę. Zatem pierwotne kamienie powstają bezpośrednio w przewodach i trądzikach narządu, a wtórne prostatolity schodzą z pęcherza, nerek lub cewki moczowej i są spowodowane obecnością kamicy moczowej.

Androlodzy i urolodzy identyfikują następujące główne przyczyny zapalenia gruczołu krokowego:

• Zator w gruczole krokowym. Gruczoł krokowy nie jest w stanie normalnie opróżniać się, jeśli mężczyzna prowadzi nieregularne życie seksualne lub całkowicie się od niego powstrzymuje. Ponadto łagodny rozrost gruczołu krokowego (gruczolak prostaty), brak aktywności fizycznej, wzorce żywieniowe, złe nawyki i ogólnie niewłaściwy styl życia stają się czynnikami prowokującymi powstawanie kamieni.

• Infekcje dróg moczowo-płciowych. Na tle ich długotrwałej obecności dochodzi do niedrożności przewodów gruczołowych, sekrety wytwarzane przez prostatę ulegają zmianom, stają się grubsze i bardziej lepkie. Choroby przenoszone drogą płciową, takie jak rzęsistkowica, rzeżączka, chlamydie, mykoplazmoza, ureaplazmoza itp. Mogą wywołać rozwój choroby, w wyniku czego mężczyzna wpada w błędne koło, ponieważ infekcja przyczynia się do powstania sprzyjających warunków do tworzenia się prostatolitów, a kamienie z kolei wspomagają przewlekłe zapalenie i przyczyniają się do zastoju tajemnicy w narządzie.
• Innym powodem rozwoju obfitego zapalenia gruczołu krokowego jest refluks cewki moczowo-sterczowej, charakteryzujący się regularnym przepływem niewielkiej ilości moczu z cewki moczowej do przewodów gruczołu. Ten patologiczny proces zachodzi regularnie przy każdym opróżnieniu pęcherza. Z biegiem czasu refluks powoduje krystalizację soli w moczu, ich gęstość i zmianę w kamienie. W takim przypadku nie będzie można pozbyć się rozległego zapalenia gruczołu krokowego do czasu wyleczenia refluksu cewki moczowo-sterczowej, co może być spowodowane wieloma przyczynami, w tym: urazem cewki moczowej, resekcją gruczołu krokowego, atonią prostaty itp.

• Ponadto mężczyźni mają morfologiczne przesłanki do tworzenia się kamieni i rozwoju rozległego zapalenia gruczołu krokowego. W tym przypadku mówimy o samych ciałach amyloidowych i złuszczonym nabłonku. Z wiekiem są „otoczone” warstwami wapna i kwasu fosforowego. W takim przypadku kamienie będą znajdować się w rozciągniętych zrazikach prostaty lub w samych przewodach.

Kamienie mają zaokrąglony kulisty kształt, kolor zbliżony do żółtego. Ich wielkość waha się w przedziale od 0,25 do 0,4 cm Podczas USG wykrywane są zarówno pojedyncze, jak i wielokrotne formacje. Kamienie prostaty i kamienie pęcherza mają podobny skład chemiczny. Jeśli weźmiemy pod uwagę rozległe zapalenie gruczołu krokowego, bardziej charakterystyczne jest pojawienie się kamieni moczanowych, szczawianowych i fosforanowych.

Powikłania rozległego zapalenia gruczołu krokowego

Im dłużej mężczyzna ma stan zapalny, tym dłużej nie prowadzi się właściwego i odpowiedniego leczenia, tym większe jest ryzyko wystąpienia powikłań rozległego zapalenia gruczołu krokowego. Można je wyrazić w następujący sposób:

• Ropień gruczołu krokowego. W tym samym czasie ropa gromadzi się w tkankach narządu, wzrasta temperatura ciała, wzrasta odurzenie organizmu, mężczyzna jest zaburzony silnym bólem, zaburzone jest oddawanie moczu i wypróżnianie. Nawet przy szybkim leczeniu ropnia mężczyzna traci zdolność do pracy przez pewien czas. Jeśli terapia nie zostanie przeprowadzona, następuje uogólnienie infekcji i rozwija się urosepsa z dużym prawdopodobieństwem śmierci.
• Ostre lub przewlekłe zapalenie pęcherzyków. Procesowi towarzyszy silny ból, dysfunkcja seksualna. Jeśli na tym etapie nie podejmie się leczenia, grozi to epiemą pęcherzyków nasiennych, rozwojem przewlekłego zapalenia najądrza, które później staje się przyczyną niepłodności.
• Zanik i stwardnienie prostaty z zastąpieniem normalnej tkanki tkanką bliznowatą, co prowadzi do dysfunkcji narządu.
• Niemożność utrzymania moczu.
• Impotencja.

Rozpoznanie rozległego zapalenia gruczołu krokowego

Rozpoznanie ciężkiego zapalenia gruczołu krokowego należy do kompetencji urologa lub androloga. Jednocześnie lekarz wysłuchuje skarg pacjenta, przeprowadza badanie fizykalne i instrumentalne. W badaniu cyfrowym odbytnicy widoczne są guzy na powierzchni gruczołu krokowego oraz charakterystyczne trzeszczenie.

USG przezodbytnicze pozwala na wizualizację kamienia nazębnego, wyjaśnienie ich lokalizacji, liczby, budowy i wielkości kamieni. W celu wykrycia gruczołu krokowego możliwe jest wykonanie MRI, CT, badanie urograficzne gruczołu krokowego. Jeśli istnieje podejrzenie istnienia kamieni poza prostatą, wykonuje się uretrografię, cystografię, pyelografię.

Laboratoryjne metody diagnostyczne:

• Kultura ZBIORNIKA moczu i wydzieliny cewki moczowej;
• Badanie wydzielania prostaty;
• Biochemia krwi i moczu;
• Diagnostyka PCR skrobania w celu wykrycia chorób przenoszonych drogą płciową;
• Biochemia plemników itp.

Ważne jest, aby odróżnić rozległe zapalenie gruczołu krokowego od innych chorób narządów, w szczególności od gruczolaka prostaty, raka prostaty, bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego itp.

Leczenie rozległego zapalenia gruczołu krokowego

Leczenie zapalenia gruczołu krokowego trwa od 1 do 3 miesięcy i ma na celu osiągnięcie remisji choroby, zapobieganie powikłaniom oraz normalizację jakości życia mężczyzny.

Konieczne jest przeprowadzenie antybiotykoterapii. Opiera się na danych diagnostycznych hodowli LHC wydzielin cewki moczowej i moczu. Wybór konkretnego leku pozostaje w gestii lekarza:

• Najskuteczniejszą metodą leczenia zapalenia gruczołu krokowego są fluorochinolony, które są przepisywane dopiero po wykluczeniu gruźlicy prostaty. Może to być Lewofloksacyna (Eleflox, Tavanik), Ofloksacyna (Zanocin, Ofloxin), Ciprofloxacin (Tsiprobay, Tsifran, Tsiprinol).
• Penicyliny. Najskuteczniejsze jest stosowanie Amoxiclav, Augmentin, Flemoklav Solutab w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego.
• Tetracykliny są stosowane znacznie rzadziej w leczeniu rozległego zapalenia gruczołu krokowego, ponieważ są źle tolerowane. Niemniej jednak możliwe jest stosowanie Unidox solutab, który powoduje mniej skutków ubocznych w porównaniu z innymi lekami z tej serii.
• Domięśniowo można podawać leki z grupy Cefalosporyn - są to Claforan, Suprax, Cefotaxime itp.
• Makrolidy w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego są rzadko stosowane, ponieważ nie ma danych na temat ich skuteczności w odniesieniu do choroby.

Oprócz antybiotyków pokazano mężczyznę przyjmującego NLPZ (diklofenak, nimisulid, ibuprofen itp.), Witaminy, leki mające na celu normalizację krążenia krwi.

Zabiegi fizjoterapeutyczne są skuteczne w przypadku rozlanego zapalenia gruczołu krokowego - terapia ultradźwiękowa, magnetoterapia, elektroforeza. W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszy się zabieg kruszenia kamieni prostaty za pomocą lasera terapeutycznego o niskiej intensywności. Zabieg trwa średnio 15 minut, wystarczy 10 sesji, aby zniszczyć jeden prostatolit. W takim przypadku pacjent nie odczuwa bólu, nie ma potrzeby wprowadzania znieczulenia. Sondę nakłada się na skórę w miejscu, w którym znajduje się prostata. Pod działaniem lasera kamienie rozszczepiają się na ziarna piasku i wydostają się w sposób naturalny. W takim przypadku otaczające tkanki pozostają nienaruszone.

Warto pamiętać, że masaż prostaty w obecności kamieni jest surowo zabroniony.

Jeśli chodzi o interwencję chirurgiczną, jest to konieczne, jeśli choroba postępuje z powikłaniami lub występuje gruczolak prostaty. Po zdiagnozowaniu uformowanego ropnia narządu ropień zostaje pilnie otwarty, a kamienie wydostają się z wysiękiem. W niektórych przypadkach ruchome kamienie mogą zostać wepchnięte do pęcherza. Tam poddawane są zabiegowi litotrypsji (kruszenie kamieni bez operacji).

Gdy prostatolity mają imponujące rozmiary, pokazano ich przekrój nadłonowy lub kroczowy w celu ich ekstrakcji.

Prostatektomia, TURP lub adenoektomia jest wykonywana, gdy obfite zapalenie gruczołu krokowego jest powikłane przez gruczolaka prostaty.

Prognozy dotyczące choroby

Z reguły łuszczące się zapalenie gruczołu krokowego można z powodzeniem leczyć za pomocą leczenia zachowawczego. Jeśli okaże się nieskuteczne, uciekają się do interwencji chirurgicznej, w której rokowanie również pozostaje korzystne. Najczęstszym powikłaniem operacji są przetoki moczowe, które nie goją się przez długi czas.

Jeśli nie ma leczenia, grozi to rozwojem powikłań. Im wcześniej pacjent zwróci się o wykwalifikowaną pomoc, tym korzystniejsze rokowanie.

Aby uniknąć choroby, pozwolą na regularne badania u urologa, zapobieganie chorobom przenoszonym drogą płciową, eliminację innych czynników prowokujących.

Autor artykułu: Lebedev Andrey Sergeevich | Urolog

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Andrologia” uzyskany po odbyciu rezydentury w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego w centrum urologicznym Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich SA (2007). Studia podyplomowe zostały tu ukończone do 2010 roku.