Bakteryjne Zapalenie Gruczołu Krokowego - Przyczyny, Objawy I Leczenie Bakteryjnego Zapalenia Gruczołu Krokowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego: przyczyny, objawy i leczenie

Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest zakaźną chorobą gruczołu krokowego o ostrym lub przewlekłym przebiegu. Ostra reakcja zapalna objawia się silnym bólem w okolicy krocza, podwyższeniem temperatury ciała do wysokich wartości, zatruciem organizmu i innymi objawami. Taki stan pacjenta wymaga pilnej hospitalizacji, gdyż może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta.

Według danych dostarczonych przez National Institutes of Health bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego nie jest powszechne i stanowi średnio 5% wszystkich przypadków zapalenia gruczołu krokowego. Choroba dotyka mężczyzn w wieku od 25 do 50 lat, kiedy ich aktywność seksualna jest na wysokim poziomie.

National American Institutes of Health klasyfikuje ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego do pierwszej kategorii czterech przypadków zapalenia gruczołu krokowego.

Zadowolony:

• Przyczyny bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego
• Objawy bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego
• Powikłania bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego
• Diagnoza bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego
• Leczenie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego

Przyczyny bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego

Przyczyny bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego leżą w przenikaniu czynników chorobotwórczych do męskiego gruczołu krokowego, ponieważ zdrowy organ jest wolny od jakichkolwiek mikroorganizmów.

Następujące mikroorganizmy działają jako czynniki zakaźne, które powodują ostre zapalenie:

• Staphylococcus aureus;
• Enterobacter;
• Enterococcus;
• Pseudomonas aeruginosa;
• Odmieniec;
• E. coli, która powoduje rozwój ostrego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego w 65-80% przypadków;
• Klebsiella.

Zdecydowana większość tych mikroorganizmów jest warunkowo patogenna dla ludzi i może prowadzić do rozwoju zapalenia gruczołu krokowego tylko wtedy, gdy istnieją do tego czynniki predysponujące.

Obejmują one:

• Stulejka gruczołu krokowego.
• Stosunek analny z genitaliami bez prezerwatywy.
• Infekcje dróg moczowych.
• Ciągłe cewnikowanie cewki moczowej.
• Chirurgia przezcewkowa wykonana bez wcześniejszej antybiotykoterapii.
• Ostre zapalenie najądrzy.
• Naruszenie procesu oddawania moczu spowodowane anatomicznymi nieprawidłowościami szyi pęcherza.
• Refluks cewki moczowej i śródstatycznej z wprowadzeniem flory bakteryjnej do przewodów prostaty. W takim przypadku muszą być obecne trzy następujące czynniki: obecność bakterii chorobotwórczych bezpośrednio w cewce moczowej lub w drogach moczowych, organiczna lub czynnościowa niedrożność dróg moczowych, obecność jakiejkolwiek formy refluksu przewodowego.
• Stany immunosupresyjne (cukrzyca, AIDS, hemodializa itp.).

• Zwężenia cewki moczowej.
• Trudności w oddawaniu moczu na tle gruczolaka prostaty.
• Inne infekcje bakteryjne organizmu, w których czynniki chorobotwórcze przedostają się do gruczołu krokowego drogą limfatyczną i krwiotwórczą.

Po wejściu bakterii do gruczołu krokowego w narządzie powstaje naciek zapalny z udziałem zrębu i nabłonka, który jest odpowiedzialny za produkcję wydzieliny gruczołu krokowego. W rezultacie wysięk staje się bardziej lepki, dłużej utrzymuje się w świetle gruczołów. Istniejąca flora bakteryjna zaczyna się aktywnie namnażać, co powoduje postęp procesu zapalnego.

Objawy bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego

Objawy bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego najczęściej zaczynają się ostro, więc nie można nie zauważyć przejawu choroby.

Charakterystyczny jest następujący obraz kliniczny:

• Gorączka z dreszczami.
• Podwyższona temperatura ciała. Jednocześnie temperatura mierzona pod pachą może osiągać niskie poziomy, a temperatura ciała mierzona w odbycie będzie znacznie wyższa. Różnica może dochodzić do 0,5 stopnia.
• Ból dolnej części pleców, podbrzusza, krocza. Możliwe napromienianie bólu miednicy, okolicy pachwiny, moszny, odbytu.
• Oddawanie moczu staje się częste, bolesne. Jest to szczególnie niepokojące dla pacjenta w nocy. Podczas opróżniania pęcherza pojawiają się skurcze, pieczenie wzdłuż cewki moczowej.
• Z drugiej strony, czasami oddawanie moczu staje się trudne. Możliwe jest całkowite zatrzymanie moczu.
• Z powodu ucisku na przerost gruczołu krokowego odbytu mogą rozwinąć się zaparcia, a także wystąpienie silnego bólu podczas wypróżnień.
• Powstaje ogólne odurzenie organizmu, ból głowy, uczucie nieodpartej słabości i osłabienia. Mięśnie, kości i stawy mogą boleć.
• Nie jest wykluczone, że możliwe jest wydzielanie z cewki moczowej wydzieliny o różnych kolorach, od bezbarwnego do żółtawozielonego. Ponadto w nasieniu mogą znajdować się zanieczyszczenia krwi.

Należy również wziąć pod uwagę objawy bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, w zależności od stopnia zaawansowania choroby:

• W pierwszym etapie, zwanym nieżytem, charakterystyczne jest, że w proces zapalny zaangażowane są tylko przewody gruczołu krokowego. Pacjent odczuwa bolesne odczucia w kroczu podczas napromieniania kości krzyżowej. Prawdopodobnie bolesne oddawanie moczu, które staje się częstsze.
• W drugim etapie, który nazywa się folikularnym (dochodzi do uszkodzenia zrazików prostaty), charakteryzuje się zwiększonym bólem z napromienianiem odbytu. Oddawanie moczu jest trudne, mocz wydobywa się cienkim strumieniem, aż do całkowitego zatrzymania płynu biologicznego. Temperatura jest utrzymywana na poziomie podgorączkowym.
• Trzeci etap, zwany miąższem, charakteryzuje się zaangażowaniem obu zrazików narządu w patologiczny proces z zapaleniem tkanki gruczołowej. W tym przypadku mężczyzna cierpi na silne odurzenie organizmu wraz ze wzrostem temperatury ciała do 40 ° C. Występuje ostre zatrzymanie moczu, ostre pulsujące bóle w kroczu, ciężkie zaparcia.

Powikłania bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego

Powikłania bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego w przypadku przedwczesnej opieki medycznej mogą być wystarczająco poważne i zagrażać życiu pacjenta. Najbardziej niebezpiecznym powikłaniem jest posocznica, kiedy dana osoba często umiera na tle zatrucia krwi.

Jest możliwe, że infekcja wzrośnie wyżej z prostaty i wywoła rozwój odmiedniczkowego zapalenia nerek i zapalenia pęcherza.

Możliwe, że bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego stanie się przewlekłe, które jest trudne do leczenia i powoduje wiele problemów zdrowotnych, w tym: bezpłodność, gruczolak prostaty, impotencja itp.

Brak terapii grozi również rozwojem ropnia gruczołu krokowego. Jeśli powstanie ropne ognisko, wówczas temperatura ciała wzrośnie do gorączkowego poziomu. Rzadko, ale dochodzi do spontanicznego otwarcia ropnia z uwolnieniem ropnych mas do odbytnicy lub cewki moczowej. W tym przypadku mocz nabiera ostrego nieprzyjemnego zapachu, w kale obecne są ropa i śluz.

Ponieważ powikłania bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego zagrażają życiu i istnieje ryzyko ich przystąpienia, chory musi być bezwzględnie hospitalizowany.

Diagnoza bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego

Rozpoznanie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego z reguły nie jest skomplikowane, ponieważ pacjenci zgłaszają się z charakterystycznymi dolegliwościami. Badanie gruczołu krokowego wykonuje się, jeśli bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego nie jest ostre. W takim przypadku lekarz dokładnie sonduje prostatę i pobiera wydzielinę gruczołu krokowego. Następnie pobrany materiał kierowany jest do zaszczepienia bakteryjnego. Ponadto wymagana jest posiew moczu. Pozwoli to zidentyfikować czynnik bakteryjny powodujący stan zapalny i określić jego wrażliwość na lek.

Przeciwwskazaniem do palcowego badania doodbytniczego jest ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego z wysoką temperaturą ciała i ogólnym upojeniem organizmu, gdyż istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się zakażenia drogą krwi i rozwoju posocznicy. Ponadto często jest to po prostu fizycznie niemożliwe, ponieważ pacjent odczuwa silny ból.

W tym przypadku metody badawcze takie jak:

• Kliniczne badanie krwi;
• Analiza moczu;
• Posiew moczu;
• Skrobanie nabłonka cewki moczowej, który jest wysyłany do laboratorium w celu wykonania badania PCR;
• PSA krwi, aby odróżnić bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego od raka prostaty.

Do dokładniejszego zbadania zmian strukturalnych gruczołu krokowego niezbędne jest badanie ultrasonograficzne gruczołu krokowego. Odbywa się po wyeliminowaniu ostrego zapalenia.

Leczenie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego

Leczenie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego wymaga antybiotykoterapii, którą należy bezwzględnie przeprowadzić. Antybiotyki są przepisywane w przypadku ostrego i przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, ponieważ nie będzie można pozbyć się choroby w inny sposób.

Nie ma uniwersalnego środka przeciwbakteryjnego do leczenia bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego. Lek jest wybierany na podstawie wrażliwości konkretnego mikroorganizmu, który wywołał stan zapalny. Tylko urolog lub androlog może prawidłowo dobrać lek, określić jego dawkowanie i ustalić konkretne warunki leczenia. Autoterapia jest niedopuszczalna.

Średni przebieg leczenia to 4-8 tygodni. W takim przypadku terapia powinna być kompleksowa, obejmuje stosowanie antybiotyków, NLPZ, leków immunostymulujących, terapii witaminowej. Możliwe, że mężczyzna będzie musiał zażywać leki przeciwdepresyjne i uspokajające.

Jeśli ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest łagodne i nie ma zagrożenia powikłaniami, możliwe jest leczenie ambulatoryjne. Przy ciężkim zatruciu, a także w przypadku podejrzenia ropnego procesu, hospitalizacja jest wskazana bezbłędnie. W tym przypadku rozważa się kwestię dożylnego podawania leków przeciwbakteryjnych.

Jeśli chodzi o wybór konkretnego antybiotyku, można zastosować następujące leki:

• Fluorochinolony, na które wrażliwa jest większość bakterii. Jednak leki te mają wiele specyficznych dla antybiotyków skutków ubocznych, a także fototoksyczność i neurotoksyczność. Można je przepisać tylko wtedy, gdy lekarz ma 100% pewność, że w ciele pacjenta nie ma prątków gruźliczych. Spośród zastosowanych fluorochinolonów: lewofloksacyna (Eleflox, Tavanik), ofloksacyna (zanocin, ofloxin), Ciprofloxacin (Tsiprobay, Tsifran, Tsiprinol).
• W ostatnich latach tetracykliny były stosowane dość rzadko, ponieważ są trudne do tolerowania. Lekiem o najmniejszych skutkach ubocznych jest doksycyklina.
• Penicyliny. Najskuteczniejszymi lekami z tej grupy są chronione penicyliny. Mogą to być: Augmentin, Flemoklav solutab, Amoxiclav.
• W ostrej fazie bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego często przepisuje się leki do podawania domięśniowego - są to cefalosporyny. Takimi środkami mogą być Ceftriakson, Suprax, Cefotaxime itp.
• Makrolidy do leczenia bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego są rzadko przepisywane, ponieważ nie ma danych na temat stosowania leków z tej grupy w leczeniu tej choroby. Jednocześnie środki te są bardzo aktywne przeciwko wielu bakteriom, więc ich powołanie nie jest wykluczone. Mogą to być leki takie jak klarytromycyna, azytromycyna.

Czytaj więcej: Lista antybiotyków na zapalenie gruczołu krokowego

Często lekarze stosują kilka antybiotyków w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, co pozwala im zoptymalizować schemat leczenia i szybko złagodzić stan zapalny pacjenta. Oprócz wyznaczenia leczenia zachowawczego pacjentowi pokazano pełny odpoczynek w łóżku. W zależności od objawów choroby przepisuje się leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe.

Pacjent musi przestrzegać schematu picia, ponieważ obfite oddawanie moczu jest środkiem zapobiegawczym w zakresie rozwoju infekcji wstępującej. Pozwala również szybko usunąć odurzenie. U pacjentów z ostrym zatrzymaniem moczu wskazane jest cewnikowanie pęcherza. Aby rozluźnić mięśnie dna miednicy, stosuje się leki takie jak Diazepam, Baklofen, Gabapentyna, Pregabalina.

Masaż, wszelkie zabiegi termiczne w okolicy prostaty, przyjmowanie androgenów w ostrym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego jest surowo zabronione. To znacznie zwiększa ryzyko rozwoju sepsy.

Prognozy dotyczące wyzdrowienia bez żadnych konsekwencji zdrowotnych są dość korzystne. W niektórych przypadkach proces może być chroniony, co najczęściej występuje przy nieprawidłowym lub nieodpowiednim leczeniu. To samo dotyczy wszystkich możliwych powikłań choroby.

Autor artykułu: Lebedev Andrey Sergeevich | Urolog

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Andrologia” uzyskany po odbyciu rezydentury w Klinice Urologii Endoskopowej Rosyjskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego w centrum urologicznym Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 Kolei Rosyjskich SA (2007). Studia podyplomowe zostały tu ukończone do 2010 roku.