Niedokrwistość Mikrocytarna - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Niedokrwistość mikrocytarna

Badanie morfologii erytrocytów pozwala na wczesne wykrycie różnych zaburzeń układu krwiotwórczego. W szczególności dotyczy to choroby, takiej jak anemia mikrocytarna.

Czerwone krwinki to czerwone krwinki, które mają kształt dwuwklęsłego dysku. Rozmiar jednego erytrocytów to 7-8 mikronów (80-100 femtolitrów). Kiedy zmiany w strukturze, budowie, liczbie i składzie czerwonych krwinek, lekarze diagnozują niedokrwistość. Niedokrwistość mikrocytarna charakteryzuje się pojawieniem się małych erytrocytów we krwi.

Zadowolony:

• Norma i patologia
• Kolor
• Co to jest mikrocytoza?
• Niedobór żelaza i anemia
• Rodzaje anemii
• Niedokrwistość mikrocytarna w dzieciństwie
• Jakie jest niebezpieczeństwo?
• Leczenie anemii mikrocytarnej

Norma i patologia

Czerwone krwinki pomagają w utrzymaniu życiowych funkcji organizmu człowieka. Zwykle ich rozmiary to 80-100 fl.

W zależności od tego wskaźnika istnieją:

• Niedokrwistość mikrocytarna (mikrocytoza), w której rozmiar erytrocytów jest mniejszy niż 80 fl.
• Niedokrwistość makrocytowa, w której wielkość erytrocytów przekracza 100 fl.
• Jeśli rozmiar czerwonych krwinek pozostaje w normalnym zakresie, lekarze mówią o normocytozie.

Kolor

Wskaźnik barwy krwi ma ogromne znaczenie w diagnostyce różnych chorób. Niedokrwistość może być hipochromiczna, hiperchromiczna i normochromiczna. Za kolor krwi odpowiada hemoglobina wchodząca w skład erytrocytów. Jeśli to nie wystarczy we krwi, mikrocytozie towarzyszy hipochromia. Ten stan nazywa się anemią mikrocytarną.

Co to jest mikrocytoza?

Mikrocytoza jest częstym zaburzeniem, w którym czerwone krwinki nabierają małych objętości. Podczas badania krwi można wykryć dużą liczbę małych erytrocytów, co jest odchyleniem od normy.

Nie wystarczy po prostu ustalić fakt niedokrwistości mikrocytarnej; konieczne jest zidentyfikowanie przyczyny, która doprowadziła do tego naruszenia. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku wstępnej diagnozy. Należy wziąć pod uwagę, że mikrocytoza wiąże się z różnymi patologiami. Dlatego konieczne jest postawienie diagnozy różnicowej.

Niektóre rodzaje anemii same w sobie prowadzą do rozwoju mikrocytozy. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, który stan wystąpił wcześniej: niedokrwistość lub mikrocytoza. Często niedokrwistość hipochromiczna rozwija się właśnie z powodu zmniejszenia wielkości czerwonych krwinek.

Niedobór żelaza i anemia

Niedokrwistość mikrocytarna z niedoboru żelaza jest najczęstszą chorobą występującą wśród wszystkich innych typów anemii.

Niedokrwistość mikrocytarna z niedoboru żelaza może być spowodowana:

• Niedokrwistość na tle hemoglobinurii, gdy uszkodzone erytrocyty ulegają masowej śmierci, a uwolniona z nich hemoglobina zaczyna swobodnie krążyć we krwi. Niedokrwistość na tle hemosyderinurii, gdy hemoglobina gromadzi się w nerkach. W takim przypadku w moczu będzie obserwowany wzrost poziomu hemosyderyny (produktu utleniania hemoglobiny).
• Przewlekła niedokrwistość pourazowa, która rozwija się na tle różnych chorób układu pokarmowego. Jednocześnie osoba ma utajone lub oczywiste krwawienie (z macicy, nerek, nosa, przewodu pokarmowego) na bieżąco.
• Niedokrwistość, która rozwija się z błędami w żywieniu. Gdy w jadłospisie jest zbyt mało produktów zawierających żelazo.

• Niedokrwistość, która rozwija się w pewnych okresach życia, kiedy organizm potrzebuje dużych dawek żelaza. Np. Podczas noszenia dziecka, podczas karmienia piersią, przy częstym porodzie, z udziałem w oddawaniu krwi.
• Niedokrwistość, która rozwija się, gdy zaburzony jest proces wchłaniania żelaza lub gdy występują problemy z jego transportem. Często takie niepowodzenia obserwuje się u osób cierpiących na nowotwory w obrębie przewodu pokarmowego, z przewlekłym stanem zapalnym obejmującym układ narządów pokarmowych.

Rodzaje anemii

Chociaż niedokrwistość z niedoboru żelaza jest najczęstszym rodzajem niedokrwistości, nie powinniśmy zapominać o innych typach tego zaburzenia.

Obejmują one:

• Hemoglobinopatia: dziedziczna mikrosferocytoza, choroba Minkowskiego-Shoffarda, talasemia.

• Niedokrwistość mikrocytarna syderoblastyczna. Jest to ogólna nazwa anemii, które rozwijają się na tle naruszenia metabolizmu żelaza. Taka niedokrwistość często przebiega równolegle z mikrocytozą, hiperchromią, której towarzyszy spadek poziomu hemoglobiny we krwi. Sideroblastyczne anemie mikrocytarne mogą być dziedziczone przez krew lub nabyte podczas życia. Na przykład ten typ anemii jest często związany ze złośliwymi guzami w organizmie lub przewlekłym alkoholizmem.
• Anemie rozwijające się na tle przewlekłych chorób zakaźnych.
• Anemie, które rozwijają się na tle zatrucia organizmu truciznami, metalami ciężkimi i innymi patogennymi substancjami. Wszystko to negatywnie wpływa na wchłanianie żelaza i produkcję hemoglobiny. Objawy anemii intoksykacyjnych to: mikrocytoza, hiperchromia, obecność ciałek Jolly'ego we krwi, ziarnistość zasadofilna.
• Wrodzone anomalie wchłaniania i wykorzystania żelaza są rzadkie, ale te zaburzenia prowadzą do rozwoju anemii mikrocytarnej.

Niedokrwistość mikrocytarna w dzieciństwie

Dzieci muszą od czasu do czasu oddawać krew do analizy w celu określenia dowolnego rodzaju anemii. Badanie to jest wykonywane w ramach badania klinicznego związanego z wiekiem lub częściej, gdy zajdzie taka potrzeba.

Objawy, które mogą sugerować anemię:

• Zniekształcenie smaku, chęć jedzenia niezwykłego jedzenia.
• Zaburzenia zachowania: nadmierna apatia, zmniejszona aktywność, zwiększone zmęczenie.
• Utrata masy ciała
• Upośledzenie umysłowe.

Najczęściej u dzieci z takimi objawami rozpoznaje się niedokrwistość z niedoboru żelaza. Brak tego pierwiastka śladowego prowadzi do obniżenia poziomu hemoglobiny we krwi, co wywołuje niedotlenienie narządów tkankowych o różnym nasileniu.

Aby zapobiec rozwojowi anemii w dzieciństwie, konieczne jest monitorowanie odżywiania dziecka. Jadłospis powinien być tak skonstruowany, aby w organizmie dziecka nie brakowało niezbędnych minerałów i witamin.

Niemowlęta karmione piersią są mniej podatne na anemię niż niemowlęta, które otrzymują mleko krowie lub kozie. Po karmieniu należy stopniowo włączać do diety dziecka pokarmy będące źródłem żelaza. Oczywiście zgodnie z wymaganiami wiekowymi organizmu.

Jeśli dziecko ma niedokrwistość mikrocytarną, należy skonsultować się z lekarzem i oddać krew do analizy. Główną oznaką kłopotów jest spadek poziomu hemoglobiny we krwi.

Jakie jest niebezpieczeństwo?

Jeśli poziom żelaza w organizmie spada, prowadzi to do rozwoju następujących patologicznych reakcji:

• Zmniejszenie rezerw składników hemotwórczych, które znajdują się w szpiku kostnym i wątrobie.
• Zmniejszona produkcja ferrytyny, co prowadzi do obniżenia jej poziomu. Białko to jest odpowiedzialne za zachowanie żelaza w komórkach tkankowych.
• Zwiększona zdolność wiązania żelaza we krwi.
• Wzrost poziomu protoporfiryny w erytrocytach.
• Zmniejszona aktywność enzymów odpowiedzialnych za wiązanie żelaza w krwinkach czerwonych.

Jeśli choroba nie zostanie leczona, będzie postępować. Poziomy żelaza i hemoglobiny mogą spaść do poziomu krytycznego. Czerwone krwinki będą się zmniejszać przez cały czas. W rezultacie we krwi krążą głównie mikrocyty. Ponadto hemogram ujawni poikilocytozę i hipochromię. Można to wykryć, przeprowadzając biochemiczne i kliniczne badanie krwi. Badania te potwierdzą rozpoznanie hipochromicznej niedokrwistości mikrocytarnej.

Konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej niedokrwistości z niedoboru żelaza z innymi typami niedokrwistości. Tak więc na anemię wywołaną odurzeniem organizmu wskażą: wtrącenia zasadochłonne w erytrocytach, wzrost poziomu ołowiu we krwi, obecność protoporfiryn i koproporfiryn w moczu. Przy wysokim poziomie HbF i HbA2 we krwi można podejrzewać talasemię.

Leczenie anemii mikrocytarnej

Leczenie anemii mikrocytarnej wymaga szybkiego leczenia. Konieczne jest poprawienie menu pacjenta.

Pod warunkiem, że choroba rozwija się na tle przewlekłej utraty krwi, należy je zatrzymać. U kobiet obfite krwawienia miesiączkowe często prowadzą do rozwoju niedokrwistości. Dlatego wszyscy pacjenci muszą zostać zbadani przez ginekologa. Czasami wymagane jest leczenie układu pokarmowego. W tym celu zaangażowany jest gastroenterolog.

Często lekarz przepisuje suplementy żelaza. O ile to możliwe, preferowane są leki doustne. Wstrzyknięcie żelaza wiąże się z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznych, a także ma wiele skutków ubocznych. Samoleczenie jest niedopuszczalne, ponieważ nadmiar żelaza w organizmie jest nie mniejszym zagrożeniem niż jego niedobór.

Autor artykułu: Shutov Maxim Evgenievich | Hematolog

Wykształcenie: W 2013 roku ukończył Kurski Państwowy Uniwersytet Medyczny i uzyskał dyplom „Medycyny Ogólnej”. Po 2 latach ukończyła rezydenturę na specjalności „Onkologia”. W 2016 roku ukończył studia podyplomowe w Narodowym Centrum Medyczno-Chirurgicznym im. Pirogowa.