Monocytopenia - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Monocytopenia

Monocyty to komórki krwi należące do grupy leukocytów. Ich liczba w ogólnej strukturze połączenia leukocytów wynosi 2-10%. Te komórki nazywane są sanitariuszami ludzkiego ciała. Posiadają wysoką aktywność bakteriobójczą, która jest szczególnie intensywna w kwaśnym środowisku organizmu. Jeśli gdzieś rozwinie się stan zapalny, najpierw do ogniska wysyłane są neutrofile. Monocyty będą tam trochę później. Oni, podobnie jak „dozorcy”, usuną wszystkie konsekwencje wojny: martwe leukocyty i mikroby, pozostałości zniszczonych komórek.

Monocyty wychwytują i zjadają nawet duże komórki, podczas gdy same bardzo rzadko umierają w obliczu patogenów. Dlatego monocytopenia, charakteryzująca się obniżeniem poziomu monocytów we krwi, może wskazywać na poważną chorobę organizmu.

Zadowolony:

• Monocytopenia: norma czy patologia?
• Przyczyny monocytopenii
• Objawy monocytopenii
• Rozpoznanie monocytopenii
• Leczenie monocytopenii

Monocytopenia: norma czy patologia?

Monocyty są leukocytami agranulocytów, to znaczy nie zawierają granulek. Ich rozmiar przekracza wielkość wszystkich innych komórek krwi. Monocyty osiągają średnicę 18-20 mikronów. Każdy monocyt zawiera owalne jądro.

Zwykle, gdy osoba jest zdrowa, poziom monocytów we krwi jest równy 3-11% wszystkich leukocytów. Ponadto monocyty są obecne w wątrobie, śledzionie, szpiku kostnym i węzłach chłonnych. Jest ich znacznie więcej niż we krwi.

Monocyty produkują szpik kostny. Stamtąd wchodzą do krążenia ogólnoustrojowego i krążą tam w stanie wolnym przez 2-3 dni. Wówczas dochodzi do ich śmierci fizjologicznej (apoptozy) lub przekształcenia się w makrofagi i wysłania do tkanek. W postaci makrofagów monocyty będą w nich żyć przez kolejne 30-60 dni.

Monocytopenia charakteryzuje się spadkiem poziomu monocytów poniżej normy. Ten zespół kliniczny i hematologiczny towarzyszy wielu ciężkim stanom i nie jest niezależną patologią. Dlatego można jednoznacznie stwierdzić, że monocytopenia nie jest wariantem normy.

Poziom monocytów we krwi zmienia się wraz z wiekiem osoby. Wskaźnik ten charakteryzuje się następującymi wartościami:

• Noworodki do 15 dni - 5-15% monocytów.
• Od 15 dni do roku - 4-10%.
• Od roku do dwóch lat - 3-10%
• Od 2 lat do 15 lat - 3-9%.
• Dla osób powyżej 15 roku życia - 3-11%.

Nie ma zależności poziomu monocytów od płci osoby. Powyższe dotyczyło odsetka monocytów we krwi. Wartości bezwzględne również mogą mieć wpływ na postawienie prawidłowej diagnozy. Dla dzieci poniżej 12 lat odczyty te wynoszą 0,05-1,1 * 10 ⁹ / l. Dla dorosłych norma wynosi 0,04-0,08 * 10 ⁹ / l.

Tak więc spadek poziomu monocytów poniżej 2% dla osoby dorosłej uważa się za odchylenie od normy.

Przyczyny monocytopenii

Przyczyny monocytopenii mogą być następujące:

• W organizmie rozwija się ropna infekcja wywołana przez florę bakteryjną.
• Osoba ma niedokrwistość aplastyczną.
• Ciało ma onkologiczną patologię układu krwiotwórczego. Ponadto choroba rozwija się przez długi czas i osiągnęła późne stadium.
• Osoba jest leczona lekami, które hamują funkcjonowanie szpiku kostnego.

Każdy z tych powodów powinien zostać omówiony bardziej szczegółowo:

• Ropne zakażenie bakteryjne jako przyczyna monocytopenii. Jeśli w organizmie rozmnażają się gronkowce lub paciorkowce, doprowadzi to do obniżenia poziomu monocytów we krwi. Najczęstszymi infekcjami, którym towarzyszy monocytopenia, są: infekcje dermatologiczne (czyraki, ropowica i karbunkuły), zapalenie kości i szpiku z uszkodzeniem tkanki kostnej, zapalenie płuc o charakterze bakteryjnym, posocznica krwi. Niektóre infekcje ropne mogą zostać samodzielnie wyeliminowane przez organizm, a niektóre wymagają obowiązkowego przyjmowania antybiotyków. W przeciwnym razie osoba może umrzeć, na przykład z powodu sepsy. Oprócz monocytopenii w badaniu krwi będzie obserwowany wzrost liczby neutrofili. Ponieważ te komórki jako pierwsze „atakują” florę bakteryjną, koncentrując się w ognisku zapalenia.
• Niedokrwistość aplastyczna i monocytopenia. Spadkowi liczby monocytów towarzyszą różne formy niedokrwistości. Niedokrwistość z niedoboru żelaza dobrze reaguje na leczenie, podczas gdy niedokrwistość aplastyczna jest poważnym stanem wymagającym specjalnego leczenia. Jednocześnie w organizmie następuje gwałtowne spowolnienie lub całkowite zatrzymanie wzrostu i rozwoju komórek krwi w szpiku kostnym. Dotyczy to również monocytów. Niedokrwistość aplastyczna charakteryzuje się zaburzeniem funkcjonowania układu krwiotwórczego jako całości. Jeśli tacy pacjenci nie otrzymają leczenia, to w ciągu kilku miesięcy umrą.
• Rak i związek z monocytopenią. Monocytopenia objawia się białaczką. Późnemu etapowi tej patologii towarzyszy zahamowanie pracy wszystkich drobnoustrojów odpowiedzialnych za hematopoezę. Dlatego zmniejsza się nie tylko liczba monocytów, ale także innych krwinek.

• Leki, które mogą powodować monocytopenię. Przyjmowanie kortykosteroidów i cytostatyków może wywołać monocytopenię. Leki te hamują pracę szpiku kostnego, co prowadzi do rozwoju pancytopenii.

Objawy monocytopenii

Sama monocytopenia nie objawia się żadnymi objawami, ponieważ stan ten nie jest osobną chorobą. Dlatego oznaki monocytopenii należy rozpatrywać przez pryzmat patologii, która ją wywołała.

W procesach ropno-zapalnych wzrasta temperatura ciała osoby, pojawiają się dreszcze. Z reguły pacjenci są ospali, skarżą się na bóle głowy i zmęczenie. Często pogarsza się apetyt, osłabia się czynność jelit, w moczu pojawia się białko. Miejscowe objawy zapalenia są określane przez etap rozwoju procesu patologicznego i miejsce jego lokalizacji. Klasycznymi objawami takiej reakcji są zaczerwienienie, obrzęk, ból, wysoka gorączka i zaburzenia pracy narządu.

Klinika białaczki przedstawia się następująco:

• Krwotoki w skórze i błonach śluzowych.
• Wielka słabość.
• Wysoka temperatura ciała.
• Nudności i wymioty.
• Hipertrofia.
• Niedobór odporności, który często prowadzi do rozwoju zapalenia płuc i posocznicy.

Niedokrwistość aplastyczna, której towarzyszy monocytopenia, objawia się następującymi objawami:

• Zmniejszona wydajność.
• Zwiększona słabość.
• Bladość skóry.
• Częste zawroty głowy.
• Przyspieszone tętno.
• Krwawiące dziąsła, ukryte krwawienie wewnętrzne.
• Zmniejszona ochrona ciała.
• Częste choroby zakaźne, które są bardzo trudne do wyleczenia.

Rozpoznanie monocytopenii

Rozpoznanie monocytopenii nie jest trudne. Wystarczy przejść ogólne badanie krwi, aby określić poziom monocytów. Te komórki są uwzględnione w morfologii leukocytów, ponieważ są rodzajem leukocytów.

Monocyty zawierają w swojej strukturze owalne jądro, które ma jasny kolor. To dzięki temu jądru można odróżnić monocyty od limfocytów. Ma to ogromne znaczenie w diagnostyce laboratoryjnej. W wynikach analizy monocyty są oznaczane skrótem MON.

Niedawne zabiegi chirurgiczne i poród mogą wpływać na liczbę monocytów. Wyczerpanie emocjonalne organizmu może również powodować pewien spadek poziomu monocytów.

Leczenie monocytopenii

Leczenie monocytopenii jako jednostki nozologicznej nie ma sensu. Niemożliwe jest zwiększenie poziomu tych krwinek bez wyeliminowania przyczyny, która spowodowała ich spadek. Dlatego terapia powinna być ukierunkowana, ukierunkowana na określoną chorobę.

Ostre procesy ropne wymagają przyjęcia pacjenta do szpitala, gdzie przejdzie intensywną terapię. Pacjentowi przepisuje się leki przeciwbakteryjne, jeśli to możliwe, drenaż ropnych ognisk. W leczeniu mogą pomóc immunomodulatory i witaminy. Antybiotyk dobiera się w zależności od wrażliwości drobnoustroju na określony lek lub stosuje się leki o szerokim spektrum działania.

Leczenie anemii aplastycznej obejmuje zajęcie się przyczyną, która ją wywołała. Pacjentowi można przepisać leki hormonalne i cytostatyczne. W ciężkich przypadkach wymagany jest przeszczep szpiku kostnego.

Pacjenci z białaczką są przyjmowani do szpitali onkologicznych. Podstawą leczenia jest polichemioterapia, którą można uzupełnić transfuzjami masy erytrocytów lub płytek krwi, terapią przeciwbakteryjną powikłań infekcyjnych, wlewami dożylnymi i hemosorpcją. Pacjent może być całkowicie wyleczony po przeszczepie szpiku kostnego.

Gdy leki wywołały monocytopenię, należy je zatrzymać. Jeśli zostanie to zrobione w odpowiednim czasie, można przywrócić funkcje szpiku kostnego.

Więcej: Monocyty są obniżone: co to oznacza? Jak podnieść?

Monocyty, podobnie jak inne krwinki, są markerami stanu zdrowia człowieka. Wraz ze spadkiem ich liczby konieczne jest przeprowadzenie dodatkowych badań mających na celu ustalenie przyczyny tego naruszenia. Diagnozę i wybór schematu terapeutycznego przeprowadza się nie tylko z uwzględnieniem danych laboratoryjnych, ale także na podstawie kliniki charakteryzującej daną chorobę.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.