Oxalis - Użyteczne Właściwości, Rozmnażanie I Pielęgnacja Kwasu. Stosowanie Receptur Kwasowych

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Kislitsa

Powielanie i wykorzystanie korzystnych właściwości kwasu

Charakterystyka botaniczna kwasu

Oxalis należy do wieloletnich roślin zielnych z rodziny szczawików. Rośliny te osiągają wysokość nie większą niż 15 cm. Oxalis ma cienkie kłącze, rozgałęzione i pełzające w kierunku poziomym. Liście korzeni rośliny znajdują się na puszystych i długich ogonkach. Kwiaty szczawiu są małe, białe z liliowymi żyłkami. Latem oprócz tych kwiatów praktycznie na ziemi można dostrzec drobne kwiatuszki umiejscowione na krótkich szypułkach. Oxalis kwitnie późną wiosną - wczesnym latem. Dojrzewanie nasion następuje w środku lata. Kwaśny owoc to kapsułka w kształcie jajka, która sama wyrzuca nasiona.

Oxalis jest bardzo często spotykany na Syberii, na Kaukazie, w Regionie Non-Black Earth oraz w europejskiej części WNP. Roślina preferuje uprawę na glebach żyznych wilgotnych, w olsach, brzozach i lasach iglastych, w wąwozach, na glebach piaszczysto-gliniastych i gliniastych.

Powielanie kwasu

Kwas może być rozmnażany przez bulwy, które tworzą się w pobliżu korzenia palowego już starych roślin. Oddzielone bulwy należy sadzić w doniczkach w ilości nie większej niż 10 sztuk na doniczkę i lekko przykrywać ziemią. Musisz sadzić sadzonki w zależności od tego, kiedy roślina musi kwitnąć. Od momentu sadzenia do rozwoju rośliny zajmie to około miesiąca.

Oxalis może rozmnażać się za pomocą liści. Aby to zrobić, musisz odciąć liście małym uchwytem i ukorzenić je w naczyniu z wodą. Zamiast wody można użyć zwykłego mokrego piasku. Jak tylko pojawią się korzenie, możesz natychmiast sadzić sadzonki w doniczce.

Nasiona kwaśne można również rozmnażać. W takim przypadku musisz siać nasiona na ziemi i nie posypywać ich. Gleba jest nawilżana przez opryskiwanie, w żadnym wypadku strumieniem.

Pielęgnacja kwasu

W przypadku kislitsa wybiera się jasne i oświetlone miejsca. Jednak roślina może rosnąć w półcieniu, ale nie na długo, ponieważ ze względu na stały cień roślina straci ozdobne liście. W miejscu narażonym na bezpośrednie działanie promieni słonecznych roślina może się poparzyć.

Kislitsa nie potrzebuje żadnych specjalnych warunków wzrostu. Lato to czas na obfite podlewanie rośliny, ale nie dopuścić do stojącej wody w doniczkach. Tlenek nie toleruje nadmiaru wilgoci, dlatego lepiej jest podlewać mniej niż więcej. Bliżej jesieni wiśnię należy podlewać mniej niż latem, ale już zimą należy po prostu utrzymywać wilgotność gleby.

Glebę wokół kwaśnej rośliny należy poluzować i nawozić nawozami mineralnymi. Nawozy należy stosować w fazie aktywnego wzrostu co 20 dni.

W przypadku kwaśnego kwaśnego podłoża należy przygotować glebę, mieszając glebę darniową z liściem, próchnicą i piaskiem w równych proporcjach. Młode rośliny należy przesadzać co roku, a starsze co dwa, a nawet trzy lata.

Przydatne właściwości kwaśnego kwaśnego

Wszystkie części rośliny są wykorzystywane do celów leczniczych. Preparaty z liści wiśni mają właściwości przeciwzapalne, moczopędne i żółciopędne. Świeży kwaśny sok działa przeciwnowotworowo, pomagając w eliminacji metali ciężkich z organizmu. Dodatkowo sok kwaśny polecany jest osobom, które mają zaburzenia metaboliczne i słabe trawienie. Zmiażdżone liście pomagają w ropnych ranach.

Kwas kwaśny zawiera dużo kwasu szczawiowego i innych kwasów organicznych. Z rośliny przygotowuje się nalewki, które stosuje się przy różnych chorobach żołądka i wątroby. Kislitsa to doskonały środek antyseptyczny. Jego sok leczy świerzb.

Zastosowanie kwasu

Oxalis to roślina zawierająca kwas bursztynowy, który jest niezbędny każdemu człowiekowi. Oxalis jest stosowany przy różnych chorobach pęcherza i woreczka żółciowego. Preparaty kwaśne są stosowane jako środek zatrzymujący krwawienie. Nalewka z kwaśnego kwasu pomaga leczyć rany, leczy żółtaczkę i szkorbut. Kislitsa ma właściwości przeciwgorączkowe, dlatego stosuje się ją na przeziębienia i grypę.

Może pomóc złagodzić zgagę, złagodzić ból podczas menstruacji i ugasić pragnienie. Preparaty roślinne łagodzą nieświeży oddech. Kwas kwaśny zwiększa apetyt, normalizuje niską kwasowość żołądka.

Odwar kwaśny. Aby go przygotować, weź 1 łyżeczkę suchego kwaśnego ziela, zalej 100 ml wrzącej wody i podpal na 12 minut. Po ostygnięciu bulionu jest filtrowany i doprowadzany do pierwotnej objętości wrzącą wodą. Ten bulion stosuje się przy raku żołądka, 100 ml trzy razy dziennie w czasie jedzenia. Oprócz podawania wewnętrznego lek ten jest stosowany jako środek do płukania jamy ustnej i gardła, zmywania otarć i siniaków.

Sok kwaśny. Biorąc część nadziemną rośliny, wyciska się z niej sok. Przyjmuje się go przy biegunkach i chorobach zapalnych. Konieczne jest spożycie soku w 1 łyżce stołowej, wstępnie wymieszany z taką samą ilością miodu. Taki sok można stosować w przypadku wrzodziejącego zapalenia jamy ustnej: w tym przypadku rozcieńcza się go wodą i przepłukuje go w ustach. Kompresy wykonane są z kwaśnego soku do użytku zewnętrznego w przypadku skazy, czyraków i ropni.

Rosół w wysokiej temperaturze. Weź 1 łyżkę ziela szczawiu, wlej do niego 180 ml gorącego mleka i wstaw do łaźni wodnej na 30 minut. Gotowy bulion przyjmuje się pół godziny przed posiłkiem trzy razy dziennie.

Przeciwwskazania do stosowania kwasu

Kwas kwaśny zawiera dużo kwasu szczawiowego, więc przez długi czas nie można używać z niego leków, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia nerek. W przypadku zapalenia stawów, drgawek, kamicy moczowej i ciężkiej choroby nerek szczawica jest na ogół przeciwwskazana. Przed użyciem kwasu należy skonsultować się z lekarzem, który, jeśli pozwoli ci użyć tej rośliny jako leku, będzie monitorował reakcje organizmu.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie im. NI Pirogova (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).