Bąblowica - Przyczyny, Objawy I Diagnostyka Bąblowicy

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Echinokokoza

Przyczyny i objawy bąblowicy

Co to jest bąblowica?

Bąblowica należy do klasy rzadkich chorób przewlekłych. Jest to choroba pasożytnicza wywołująca larwalną postać tasiemca Echinococcus granulosus.

Postać dorosła lub dojrzała płciowo ma kształt małego tasiemca, którego długość wynosi od 2,5 do 5,4 mm, a szerokość 0,25–0,8 mm. Składa się z szyi, 3-4 segmentów i scolexu w kształcie gruszki. Z kolei scolex wyposażony jest w koronkę złożoną z dwóch rzędów haczyków od 28 do 50 sztuk oraz cztery przyssawki. Segmenty i krótka szyja znajdują się za scolexem. Pierwsze dwa segmenty są niedojrzałe, trzeci to hermafrodyta, a czwarty jest już dojrzały.

Długość dojrzałego odcinka wynosi od 1,27 do 3,17 mm, jest on całkowicie wypełniony rozciągniętą macicą. Jest to lufa szeroka i podłużna. Macica jest całkowicie wypełniona jajami, około 400-600 z nich. Jaja nie różnią się budową od jaj tasiemca wieprzowego i bydlęcego, które zawierają w sobie larwę o sześciu haczykach.

Postać dojrzałą płciowo jest tasiemcem bąblowcowym. Pasożytuje i rozwija się tylko u zwierząt: wilków, szakali, psów, lisów, są też ich ostatecznymi właścicielami.

Stadium larwalne to torbiel echinokokowa. Pasożytuje na tzw. Żywicielach pośrednich, są to zwierzęta - roślinożerne i wszystkożerne: owce, konie, świnie, bydło, kozy i tak dalej - oraz ludzie.

Człowiek jest żywicielem pośrednim i biologiczną ślepą uliczką.

Objawy bąblowicy

W tej chwili istnieją 4 główne etapy bąblowicy:

- pierwszy lub utajony (początkowo bezobjawowy) - od momentu inwazji do pojawienia się pierwszych znaków; - druga - jej objawy są łagodne, z dominującymi zaburzeniami subiektywnymi; - po trzecie - objawy tego etapu są już ostro wyrażone obiektywnie; - czwarty etap charakteryzuje się powikłaniami.

Trudno jest przewidzieć rozwój któregokolwiek z etapów choroby, ponieważ torbiel bąblowicy rozwija się bardzo wolno. Należy jedynie zauważyć, że wzrost nasilenia objawów zależy bezpośrednio od lokalizacji bąblowicy. Na przykład można powiedzieć, że torbiel, która zaczyna się rozwijać w obwodowych częściach wątroby, może rozwijać się przez wiele lat.

W początkowych stadiach przebiegu choroby objawy kliniczne są raczej nieliczne. Zaczynają się pojawiać, gdy guz osiąga znaczną wielkość lub już w przypadku, gdy torbiel zaczyna naciskać na ważny narząd i zakłócać jego normalne funkcjonowanie.

Diagnoza bąblowicy

Zawsze trudno jest zdiagnozować bąblowicę. Istnieją ogólne kliniczne metody diagnozowania bąblowicy. Jednak w ostatnich latach zaczęto do nich dodawać metody takie jak selektywna angiografia tętnicy trzewnej, portohepatografia przezpępkowa, skanowanie z użyciem izotopów promieniotwórczych i tomografia komputerowa. Skanowanie izotopami promieniotwórczymi służy do diagnostyki bąblowicy wątroby.

Metody immunodiagnostyki stosowane do diagnozowania bąblowicy są dość szerokie. Reakcja Koni jest uważana za specyficzną diagnozę laboratoryjną. Wykazuje pozytywny wynik w 89-90% przypadków z echinokokami. Reakcja Koni to zabieg polegający na wstrzyknięciu podskórnie 0,2 ml jałowego płynu z echinokoków. Jeśli reakcja jest pozytywna, to w miejscu wykonania zastrzyku pojawi się zaczerwienienie, a następnie ciągłe i intensywne zaczerwienienie, czyli inaczej skórna anafilaksja.

Do diagnozy stosuje się testy serologiczne.

Wcześniej stosowano reakcje aglutynacji lateksowej i skoleksoprecypitacji, ale obecnie nie są one wykorzystywane w diagnostyce bąblowicy.

Przyczyny bąblowicy

W przypadku bąblowicy ludzkiej pies zajmuje kluczową pozycję jako ostateczny właściciel. Psy mogą zarazić się bąblowicą, jedząc śmieci. Innym możliwym źródłem zakażenia psów mogą być produkty myśliwskie. Są to dotknięte chorobą organy lub zwłoki dzikich roślinożerców.

U ludzi infekcja następuje głównie przez brudne ręce. Zakażenie następuje w wyniku kontaktu z psem, w którym na sierści lub języku może dojść do nagromadzenia tasiemca bąblowcowego. Zwierzęta mogą być również mechanicznymi przekaźnikami jaj. Dostają je z podobnego kontaktu z chorym psem.

Jest możliwe, że dana osoba może zarazić się bąblowicą poprzez spożycie warzyw i owoców, które nie zostały poddane obróbce wstępnej lub nie zostały umyte. Patogeny mogą dostać się do owoców i warzyw wraz z odchodami psów, które zawierały onkosfery.

Dzikie drapieżniki mogą być kolejnym źródłem infekcji. Od nich możesz zarazić się podczas polowania, a także podczas cięcia skór i robienia futer. Możesz również zarazić się, używając niemytych jagód leśnych i wody z naturalnych zbiorników.

Zagrożone są osoby pracujące na terenach hodowli owiec. To są pasterze, pasterze, strzyżone owce, a wszyscy, którzy mają kontakt z tymi ludźmi, nie są wyjątkiem i ich rodziny.

Zapobieganie bąblowicy

Podstawą zapobiegania bąblowicy jest kompleks środków weterynaryjno-medycznych. Jego szczególnym celem jest identyfikacja i eliminacja źródła zakażenia bąblowicą. Oficjalne instrukcje mówią o zmniejszaniu i rejestrowaniu liczby psów stróżujących, a także o rejestracji i niszczeniu wszystkich bezpańskich zwierząt.

Lekarze weterynarii z gospodarstw rolnych powinni podjąć środki zapobiegawcze.

Ponadto środki medyczne obejmują identyfikację zakażonych grup zadeklarowanych poprzez badanie. Ważną rolę odgrywają prace sanitarno-wychowawcze.

Jeśli chodzi o profilaktykę indywidualną, powinna polegać na ograniczaniu wszelkiego rodzaju kontaktów z psami, a także zakazaniu dzieciom zabawy z psami. Jeśli dojdzie do kontaktu, należy dokładnie umyć ręce. Tę procedurę należy wykonywać za każdym razem po pracy z ziemią, zabawie na podwórku lub ogrodzie. Należy unikać jedzenia niemytych warzyw i owoców, należy poddać obróbce cieplnej zebrane w lesie grzyby. Nie należy pić wody z naturalnych zbiorników, która nie została wcześniej przegotowana.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.