Polipoidalne Zapalenie Zatok - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Polipoidalne zapalenie zatok: leczenie, przyczyny i objawy

Polipoidalne zapalenie zatok to proces zapalny, który występuje w jednej lub kilku zatokach przynosowych i przyczynia się do pojawiania się i wzrostu polipów.

Polipy w nosie są dość powszechne. Według różnych źródeł nawet 4% wszystkich ludzi na ziemi cierpi na tę patologię. Mężczyźni są bardziej podatni na tę chorobę niż kobiety. Często rozpoznaje się nawrót przewlekłego zapalenia zatok przy polipach w nosie.

Polip nosa jest reprezentowany przez nieprawidłowy nabłonek zlokalizowany na zrębie. Polipy nie mają zakończeń nerwowych, mogą zawierać niewielką ilość gruczołów i naczyń krwionośnych.

Zadowolony:

• Przyczyny polipowatości zatok
• Objawy polipowatości zatok
• Leczenie polipowatego zapalenia zatok

Przyczyny polipowatości zatok

Przyczyny polipowatości zatok są zróżnicowane, otolaryngolodzy identyfikują następujące czynniki, które wpływają na rozwój choroby:

• Polipoidalne zapalenie zatok, które występuje z powodu zaburzeń mikrokrążenia powietrza w drogach nosowych na tle cech strukturalnych jamy nosowej (wrodzone i nabyte). Jeśli przegroda nosowa jest zakrzywiona, wówczas błona śluzowa nosa i zatok jest podrażniona w wyniku ciągłego niewłaściwego działania na nią strumienia powietrza, które występuje podczas inhalacji. Wiadomo, że w ciągu zaledwie jednego dnia człowiek wdycha co najmniej 20 000 razy, co przy pewnych anomaliach anatomicznych prowadzi do obrzęku, upośledzonego drenażu i napowietrzania, a następnie do powstania polipów;

• Polipoidalne zapalenie zatok z bakteryjnym lub grzybiczym zapaleniem zatok. W tym przypadku przyczyną powstawania polipów jest długotrwałe podrażnienie błony śluzowej nosa z ropnym wydzielaniem z zatok. Bakteryjne zapalenie zatok wywołują najczęściej paciorkowce i gronkowce, hemofilne i Pseudomonas aeruginosa, a także moraxella. Grzybicze zapalenie zatok występuje rzadziej niż bakteryjne zapalenie zatok, ale może również wywołać wzrost polipów;
• Polipoidalne zapalenie zatok zaliczane do triady aspiryny w połączeniu z nietolerancją aspiryny i istniejącą astmą oskrzelową. W tym przypadku polipowate zapalenie zatok występuje na tle choroby całego organizmu jako całości, co wiąże się z patologiczną produkcją kwasu arachidonowego i reakcjami alergicznymi.

Współczesna otolaryngologia klasyfikuje polipowate zapalenie zatok jako choroby polietiologiczne, które wymagają selektywnego podejścia do leczenia.

Objawy polipowatości zatok

Objawy polipowatości zatok nie mogą pozostać niezauważone przez człowieka, ponieważ są nierozerwalnie związane z upośledzeniem funkcji oddechowej.

Obraz kliniczny choroby charakteryzuje się następującymi objawami:

• Przekrwienie błony śluzowej nosa i duszność;
• Naruszenie funkcji węchowej, aż do jej całkowitej utraty;
• Uczucie dyskomfortu w drogach nosowych, możliwe, że istnieje uczucie, że obcy przedmiot jest stale w nosie;
• Jeśli zapalenie zatok polipowatych występuje na tle ropnego procesu w zatokach nosowych, wówczas od nosa oddziela się płynną zawartość śluzu w kolorze żółtym lub zielonym z nieprzyjemnym zapachem;
• W okolicy zapalnej zatoki pojawiają się bolesne odczucia, które mogą promieniować do różnych części głowy i uszu;
• Możliwe uczucie zatkanego ucha;
• Sen człowieka jest zaburzony, co wywołuje rozwój chronicznego zmęczenia. Ogólnie organizm odczuwa brak tlenu, co negatywnie wpływa na funkcjonowanie wszystkich narządów;

• Jeśli choroba jest ostra, temperatura ciała może wzrosnąć do wysokich wartości. W przewlekłym przebiegu polipowatego zapalenia zatok temperatura ciała może pozostawać w normie lub osiągnąć poziom podgorączkowy.

Leczenie polipowatego zapalenia zatok

Leczenie polipowatego zapalenia zatok zależy bezpośrednio od tego, co spowodowało rozwój choroby. Jednak oprócz korekcji medycznej zawsze wymagana jest interwencja chirurgiczna, ponieważ już uformowanej formacji w jamie nosowej nie można samodzielnie wyeliminować.

• Leczenie polipowatego zapalenia zatok z anatomicznymi zaburzeniami przegrody nosowej. Jeśli w wyniku skrzywienia przegrody nosowej rozwinie się polipowate zapalenie zatok, konieczna jest interwencja chirurgiczna, która sprowadza się do wykonania septoplastyki lub kriostomii podśluzówkowej. Polipektomię wykonuje się równolegle. Z reguły w tej grupie pacjentów nie jest wymagane profilaktyczne leczenie farmakologiczne.

• Leczenie polipowatego zapalenia zatok o charakterze bakteryjnym lub grzybiczym. Jeśli polipowate zapalenie zatok rozwija się na tle infekcji bakteryjnej, konieczna jest antybiotykoterapia. Najczęściej w tym celu stosuje się leki z grupy penicylin (Amoxiclav) oraz fluorochinolony oddechowe (Moxifloxacin, Levofloxacin). Miejscowe kortykosteroidy w połączeniu z antybiotykami mogą poprawić przebieg choroby i przyspieszyć powrót do zdrowia. Pozwala to na normalizację drenażu zespoleń, szybkie złagodzenie obrzęków i zmniejszenie stanu zapalnego.

  Podstawowymi lekami przeciwgrzybiczymi stosowanymi w leczeniu polipowatego zapalenia zatok na tle infekcji grzybiczej są flukonazol i amfoterycyna B.

  Jeśli chodzi o interwencję chirurgiczną, w celu usunięcia polipów wskazana jest operacja endoskopowa z użyciem golarki. Jeśli błona śluzowa zatok nosowych uległa nieodwracalnym zmianom, konieczna jest interwencja śródnosowa z otwarciem komórek błędnika sitowego i całkowitą resekcją błony śluzowej.

• Leczenie polipowatego zapalenia zatok o charakterze alergicznym. Jeśli polipowate zapalenie zatok rozwija się na tle triady aspiryny, należy poczekać na okres zaostrzenia astmy oskrzelowej i atak pyłkowicy. Mometazon lub Flutikazon wstrzykuje się do jamy nosowej pacjenta na 2 tygodnie lub miesiąc przed planowaną operacją. Deksametazon lub prednizolon dożylnie jest przepisywany na 3 dni przed operacją. Te same leki podaje się po operacji. Sama operacja obejmuje polipetmoidotomię, podczas której labirynt sitowy jest całkowicie otwarty.

Ogólnie rokowanie w wyzdrowieniu jest korzystne przy odpowiedniej terapii mającej na celu wyeliminowanie przyczyny rozwoju polipowatego zapalenia zatok. Chociaż żaden otolaryngolog nie może dać 100% gwarancji nawrotu choroby.

Autor artykułu: Lazarev Oleg Vladimirovich | ENT

Wykształcenie: W 2009 roku uzyskał dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” na Państwowym Uniwersytecie w Pietrozawodsku. Po odbyciu stażu w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Murmańsku uzyskał dyplom z Otorynolaryngologii (2010)